Trylogię Diny uwielbiam. Czwartą część przyjęłam z otwartymi ramionami ale … to już nie ten klimat co w pierwszej czy drugiej części. Po raz pierwszy książka Wassmo nieco mi się dłużyła. Nie do końca uwierzyłam autorce w dramat Karny … ale nie zmienia to faktu, że Herbjørg Wassmo pozostaje moją ulubioną norweską pisarką. Ten, kto widzi nie trafi jedynie na listę ulubionych książek.

Trylogię Diny uwielbiam. Czwartą część przyjęłam z otwartymi ramionami ale … to już nie ten klimat co w pierwszej czy drugiej części. Po raz pierwszy książka Wassmo nieco mi się dłużyła. Nie do końca uwierzyłam autorce w dramat Karny … ale nie zmienia to faktu, że Herbjørg Wassmo pozostaje moją ulubioną norweską pisarką. Ten, kto widzi nie trafi jedynie na listę ulubionych...

Polecam wszystkie części. szkoda, że to już ostatnia...

Polecam wszystkie części. szkoda, że to już ostatnia...

Ale się ucieszyłam, kiedy zobaczyłam czwarty tom mojej ukochanej serii i autorki. Mogłabym czytać takie książki pasjami! Piękno języka, spokój, powolność dająca czas na zastanowienie się na tym, co w życiu najważniejsze. Przy Wassmo odpływam.

Ale się ucieszyłam, kiedy zobaczyłam czwarty tom mojej ukochanej serii i autorki. Mogłabym czytać takie książki pasjami! Piękno języka, spokój, powolność dająca czas na zastanowienie się na tym, co w życiu najważniejsze. Przy Wassmo odpływam.

Za każdym razem, gdy biorę do ręki książkę Wassmo pozostaję pod ogromnym wrażeniem talentu pisarki. Talentu do obserwacji, rozumienia i przelania na papier złożoności ludzkiej natury. I zdolności do nieoceniania. To prawdziwa perełka w literaturze i trzeba mieć dar, żeby stworzyć taką narrację, która będzie czuła, wielobarwna, niejednoznaczna. Bardzo podoba mi się, jak została opisana choroba Karny, chociaż nie została nazwana ona schizofrenią. Pewnie dlatego, że właściwie w XIX w. pojęcie to nie było jeszcze używane. Narracja prowadzona z punktu widzenia bohaterki znacznie ułatwia zrozumienie, jak ona mogła się czuć i co przeżywać. Losy potomków Diny i osób z nimi związanych toczą się jako ciąg dalszy z poprzednich książek. Delikatność, z jaką Wassmo opisuje dzieje w kolejnej części zasługuje na duże uznanie i sprawia, że możemy jakby dotknąć losu bohaterów, poczuć razem z nimi, doświadczyć wszystkich emocji, wątpliwości, radości i zawodów. Piękna to proza, kobieca i wyrafinowana, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Ciekawa jestem czy powstanie kolejna część o Beniaminie i jego bliskich. Zapewne byłoby interesujące, co też mogłoby się wydarzyć dalej. Ten tom został w jednocześnie domknięty, zakończyła się pewna historia, i otwarty, inna część opowieści nie została dokończona. Tak więc czekam.

Za każdym razem, gdy biorę do ręki książkę Wassmo pozostaję pod ogromnym wrażeniem talentu pisarki. Talentu do obserwacji, rozumienia i przelania na papier złożoności ludzkiej natury. I zdolności do nieoceniania. To prawdziwa perełka w literaturze i trzeba mieć dar, żeby stworzyć taką narrację, która będzie czuła, wielobarwna, niejednoznaczna. Bardzo podoba mi się, jak...

Przyznam że tak jak uwielbiam pierwsze trzy części to czwarta mnie nieco zawiodła. Samo założenie i problemy są złożone i intrygujące ale mam wrażenie, że autorka nie podołała zadaniu. W moim odbiorze sytuacja Anny i Beniamina jest bardziej groteskowa niż przejmująca. Może to sprawa tłumaczenia a może nie... Schizofreniczny świat Karny jest opisany już lepiej. Niemniej w trakcie czytania nie opuszczało mnie wrażenie że ta część powieści napisana jest jakby troszkę na siłę. Czekam z utęsknieniem na kolejne tomy tej sagi.

Przyznam że tak jak uwielbiam pierwsze trzy części to czwarta mnie nieco zawiodła. Samo założenie i problemy są złożone i intrygujące ale mam wrażenie, że autorka nie podołała zadaniu. W moim odbiorze sytuacja Anny i Beniamina jest bardziej groteskowa niż przejmująca. Może to sprawa tłumaczenia a może nie... Schizofreniczny świat Karny jest opisany już lepiej. Niemniej w...

Kolejna rewelacyjna część sagi rodziny Diny Grønelv, tak samo wciągająca i wprowadzająca czytelnika w tajemniczy klimatyczny świat XIX-wiecznej północnej Norwegii, skrywanych tajemnic, rodzinnych tragedii, rozczarowań.

Podczas pogrzebu Diny, która zginęła w pożarze, jej wnuczka Karna, za namową przyrodniego brata swego ojca, podczas mowy pogrzebowej wyznaje zgromadzonym, iż jej babka dopuściła się w życiu dwóch zbrodni, dokonując zabójstwa własnego męża oraz swojego kochanka - Rosjanina. To wyznanie wywołuje szok i niedowierzanie w lokalnym środowisku, zwłaszcza że Dina wiele zrobiła dla tutejszych mieszkańców. Jednak szczególnie niekorzystnie, a wręcz dramatycznie odbija się to na psychice samej Karny, która całkowicie zamyka się w sobie, tracąc mowę. Sytuacja ta, wobec faktu, że dziewczyna od wczesnego dzieciństwa cierpi na padaczkę, staje się bardzo trudna dla jej bliskich, którzy nie potrafią dotrzeć do niej. Nie radzi sobie z traumą córki także jej ojciec - Beniamin, który w końcu jest lekarzem. Dotychczasowe, w miarę stabilne życie, zaczyna powoli walić się w gruzy. W końcu Anna, żona Beniamina, postanawia szukać pomocy w Kopenhadze, umieszczając Karnę w szpitalu psychiatrycznym. Anna, wobec kłopotów małżeńskich i chcąc być równocześnie blisko córki, postanawia zostać w Danii, a czytelnik z niekłamaną ciekawością śledzi losy ich obu, zastanawiając się czy związek Anny i Beniamina przetrwa próbę czasu. Metody leczenia Karny w końcu przynoszą pewien skutek, a duży udział w tym ma również zaangażowanie Pedera, zakochanego w niej młodego mężczyzny. Karna wraca w końcu do domu, ale ten powrót kończy się tragicznie

Tę część cyklu "Dina" można czytać jako niezależną powieść, która opowiada o poczuciu winy, pojednaniu i przebaczeniu, ale dla większości czytelników, którzy poznali wcześniejsze książki tego cyklu, jest ona znakomitą kontynuacją epickiej historii o Dinie Grønelv i jej potomkach. Dla mnie powieść jest genialna; porusza wiele aspektów ludzkich emocji, poprzez ból, rozpacz, namiętność, poczucie straty, ukazuje l głębię ludzkiej duszy, z jej ranami, bliznami, ale też gotowej na wybaczenie i poświęcenie. POLECAM!!!

Kolejna rewelacyjna część sagi rodziny Diny Grønelv, tak samo wciągająca i wprowadzająca czytelnika w tajemniczy klimatyczny świat XIX-wiecznej północnej Norwegii, skrywanych tajemnic, rodzinnych tragedii, rozczarowań.

Podczas pogrzebu Diny, która zginęła w pożarze, jej wnuczka Karna, za namową przyrodniego brata swego ojca, podczas mowy pogrzebowej wyznaje zgromadzonym,...

Herbjørg Wassmo jest autorką trylogii o Dinie. Książka doczekała się ekranizacji, z Gérardem Depardieu w jednej z głównych ról. Teraz można sięgnąć po książkę nawiązującą do tej historii, ponownie zanurzyć się w niesamowity klimat dalekiej Północy i przenieść do XIX wiecznego świata. Emocji podczas lektury nie zabraknie, gdyż Wassmo świetnie oddaje nie tylko rzeczywistość, ale też przeżycia wewnętrzne bohaterów i bohaterek.
Saga, po którą sięgnęłam, wyróżnia się tym, że choć napisana na poziomie wielkich klasyków, to przecież powieść na wskroś nowoczesna, świetna w odbiorze. Opowieść porusza czułe struny, nie brakuje w niej poruszeń, ale nigdy nie są to tanie chwyty. Herbjørg Wassmo pisze z rozmachem, potrafi zainteresować czytelnika, skupia naszą uwagę na historii, w której mowa o winie oraz przebaczaniu. Oglądamy klimat Północy. Kontrastuje on z miejskim pejzażem Kopenhagi. Czekamy w napięciu, jakich wyborów dokonają nasi ulubieni bohaterowie i do końca czekamy w napięciu, jaki los czeka Karnę.

Herbjørg Wassmo jest autorką trylogii o Dinie. Książka doczekała się ekranizacji, z Gérardem Depardieu w jednej z głównych ról. Teraz można sięgnąć po książkę nawiązującą do tej historii, ponownie zanurzyć się w niesamowity klimat dalekiej Północy i przenieść do XIX wiecznego świata. Emocji podczas lektury nie zabraknie, gdyż Wassmo świetnie oddaje nie tylko rzeczywistość,...

"W życiu człowieka nic nie jest na zawsze. Tylko wieczność potrafi złapać własny ogon. Nie ma ciała ani czasu, jedynie miłość - powiedział jej wtedy".

"Ten, kto widzi" - Herbjorg Wassmo - książka, która odpycha i fascynuje jednocześnie. Powieść, która zaskoczyła mnie swoją siłą. Siłą słowa, która obnaża błahość innych treści. Z którą nie sposób się dzielić. Historia, zdolna posiąść czytelnika na wyłączność do ostatniego jej zdania, słowa, kropki. Oszałamiająca kontynuacja kultowej "Księgi Diny" - W to akurat nie wierzyłam ślepo, choć o książkach Wassmo słyszałam od swoich czytelników dużo dobrego. Nigdy jednak nie było mi po drodze, by po nie sięgnąć. Aż do teraz. Aż poznałam "Ten, kto widzi" - niezależną kontynuację losów rodziny Diny. Już wiecie, co będę czytać w święta? O jaki prezent poproszę pod choinkę? Tak, to będzie "Księga Diny", "Syn szczęścia" i "Dziedzictwo Karmy" - arcydzieła norweskiej literatury.

Wróćmy jednak do tej historii i jej autorki Herbjorg Wassmo - wielokrotnie nagradzanej, cenionej i popularnej nie tylko w Norwegii pisarce, która w moim mniemaniu posiadła wyjątkowy dar przywoływania miejsc i wrażeń- niczym przewodnik w czasie. Której historie poruszają dogłębnie i dają niezwykły obraz kobiet. Jedną z nich jest Karna - najmłodsza z bohaterek - w oczach wielu najodważniejsza z kobiet, która miała odwagę dać świadectwo złu. Wypełnić wolę zmarłej babki i wyznać jej zbrodnie. Dla niej samej to swego rodzaju rola, do której zostałą wyznaczona. Rola świadka. W społeczności, która nie chce widzieć, wywołuje to spore zamieszanie. Nie jest to też bez skutku dla samej dziewczyny, która zamyka się w sobie, a chwilę potem próbuje popełnić samobójstwo. Za tę odwagę przyszło jej bowiem zapłacić. Jej ojciec - lekarz - nie jest w stanie poradzić sobie z obłędem córki. Za namową jego żony Anny, umieszcza więc córkę w zamkniętym szpitalu psychiatrycznym. Tu zaś jawi się nam obraz dziewiętnastowiecznej nauki i psychiatrii samej w sobie. A niektóre mądre głowy uważają nawet, że sztuka oraz czytanie powieści i poezji pełnej różnych uczuć może działać bardzo źle na człowieka.

"Rozpoczyna się łańcuch zdarzeń jak w dominie, gdzie jedno ludzkie działanie wyzwala słowa, uczucia i kolejne czyny".

Karna nie jest tu jedyną kobietą, z którą przyjdzie czytelnikowi bliżej się poznać. To Anna - druga żona Beniamina i macocha dotkniętą chorobą Karny. Kobieta niespełniona, którą z miłości do lekarza porzuciła świat Kopenhagi. Nigdy nie żałowała swej decyzji, była szczęśliwa, tyle tylko, że to szczęście pewnego dnia uleciało z jej rąk. Nie poddała się. Tyle tylko, że obrała inną drogę i w jego poszukiwaniu. Anna jawi się zatem czytelnikowi w wielu odsłonach: żony, matki, kochanki i kobiety zdolnej do marzeń. Nie mniej ciekawymi postaciami są również role męskie. Rola Beniamina, Pedera, Wilfreda czy samego Joakima - człowieka, który chciał uleczyć szaleństwo. To też jeden z wielkich atutów powieści, której bohaterowie są bardzo wyraźni.

"Ten, który widzi" jest tym samym historią ponadczasową. Historia Diny bowiem od kilku dekad fascynuje kolejne pokolenia czytelników. Jest też powieścią wielu wątków. Historią o poczuciu winy, tęsknocie, przebaczeniu i miłości. Historią rodziny dotkniętej chorobą, tragedią, śmiercią i rozpadem. Pojawia się w niej wszystko, co ludzkie od cierpienia, ból, zdradę po miłość, seks i marzenia. Jawi się w niej zło w ludzkiej postaci i czyste dobro płynące z serca. Surowy krajobraz północnej Norwegii i tętniąca życiem Kopenhaga. Jeśli czegoś w niej nie ma, to jest to z pewnością czytelnicze przeoczenie. Jej bogactwo treści tak mi właśnie podpowiada.

Sięgnijcie po nią - proszę. Dajcie się uwieść jej magii. Przeżyjcie ją, jak najlepiej umiecie, a poczujecie, czym jest prawdziwa podróż do literackiego świata.

"W życiu człowieka nic nie jest na zawsze. Tylko wieczność potrafi złapać własny ogon. Nie ma ciała ani czasu, jedynie miłość - powiedział jej wtedy".

"Ten, kto widzi" - Herbjorg Wassmo - książka, która odpycha i fascynuje jednocześnie. Powieść, która zaskoczyła mnie swoją siłą. Siłą słowa, która obnaża błahość innych treści. Z którą nie sposób się dzielić. Historia,...

Seria Księga Diny od lat zjednuje sobie liczne grono fanów. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ to historia oryginalna, nietuzinkowa i bardzo zaskakująca jak na gatunek w którym jest pisana, ponieważ nie często zdarza się, że saga rodzinna może pochwalić się tak idealnie oddanym napięciem.

Czwarty tom to niezależna kontynuacja, która jedynie luźno nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń. Osobiście polecam poznać całość, ponieważ niewiele serii może pochwalić się tak cudownym klimatem. W dodatku jeśli lubicie dzieła napisane z pompą, rozmachem i jednocześnie wyjątkową klasą - pochłoniecie wszystkie cztery książki zaskakująco szybko. Wiem z własnego doświadczenia!

Herbjørg Wassmo to wybitna norweska pisarka i widać to w jej dziełach. Autorka pisze w przejmujący, niezwykle emocjonalny sposób i chwyta czytelnika za serce samym swoim stylem. Piękno odbija się w świecie przedstawionym, w kreacji bohaterów a także w samym sposobie ich wyrażania, ponieważ kwiecisty styl stoi na równi z błyskotliwymi dialogami oraz pochłaniającymi bez reszty opisami.

Karna, wnuczka Diny, wyjawia sekret. Wszyscy obecni na pogrzebie dowiadują się o zbrodniach popełnionych przez jej babkę, która zamordowała własnego męża oraz Rosjanina. Niesłychane słowa Karny wpływają także na nią samą, ponieważ dziewczyna zamyka się w sobie i przestaje mówić. Niespodziewanie trafi do zakładu psychiatrycznego, który będzie dla niej jedynym lekarstwem a przynajmniej tak sądzą wszyscy dookoła choć nikt naprawdę nie rozumie dziewczyny ani jej historii. To bohaterka wyjątkowa, mająca wiele do powiedzenia nie przez słowa a swoje zachowanie oraz czyny, więc warto bacznie śledzić jej drogę podczas całej powieści. Wielowarstwowa postać Karny oraz pozostałych bohaterów silnie kontrastuje z ograniczoną społecznością małego miasteczka a efekt ten jest szokujący.

To potężna saga rodzinna, która niesie ze sobą ogromny bagaż emocjonalny. Pochłania czytelnika, angażuje i nie pozostawia go obojętnym na to co rozgrywa się na łamach tej powieści. Powiedzieć, że uwielbiam pióro Herbjørg Wassmo to jakby nie powiedzieć nic! Polecam Wam ogromnie przeżyć na własnej skórze ten niecodzienny klimat, napięcie oraz historię, która wydaje się składać z tysiąca przeróżnych warstw a co za tym idzie, również znaczeń.

Seria Księga Diny od lat zjednuje sobie liczne grono fanów. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ to historia oryginalna, nietuzinkowa i bardzo zaskakująca jak na gatunek w którym jest pisana, ponieważ nie często zdarza się, że saga rodzinna może pochwalić się tak idealnie oddanym napięciem.

Czwarty tom to niezależna kontynuacja, która jedynie luźno nawiązuje do...

Czy znacie cykl „Dina” Herbjørg Wassmo? Ja niestety nigdy wcześniej nie spotkałam się z tą autorką i trochę w ciemno zaczęłam lekturę najnowszej książki autorki „Ten, kto widzi”. Muszę przyznać, że nie do końca był to dobry pomysł zaczynać ze znajomością twórczości Wassmo od czwartej i ostatniej części, ale nie zaszkodziło spróbować. Po tej wyczerpującej lekturze wiem jednak, że znajomość całego cyklu pomogłoby mi zrozumieć motywacje bohaterów, poznać ich przeszłość i przede wszystkim odnaleźć się w opisanej sytuacji. Można „Ten, kto widzi” traktować jako samodzielną powieść, ale polecam jednak zacząć przygodę z tą autorką od pierwszej części. Ja już sobie dopisałam te tytuły do nadrobienia i kiedyś, kiedyś na pewno do nich dojdę ;)

Ci bohaterowie są dla mnie zupełnie obcy i to, że wnuczka Diny – Karna na pogrzebie babki wygłasza mowę i wyznaje zbrodnie, których się Dina dopuściła: zabiła męża oraz pewnego Rosjanina, nie zrobiły na mnie takiego wrażenia, jak na całej społeczności w tej książce. Ciekawe jest jednak to, że po wygłoszeniu tej mowy Karna całkowicie traci mowę i zamyka się w sobie. To już mi nie dawało spokoju, bo ot tak przecież nie można stracić mowy, prawda? Dziewczyna co prawda od małego cierpi na padaczkę, ale to raczej nie może być powodem zamknięcia się w sobie! Macocha wywozi Karnę do szpitala psychiatrycznego w Kopenhadze. Czy wyzdrowieje?

Mimo iż ta książka nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, nie mogłam się też niekiedy wgryźć w fabułę, to jednak trzeba przyznać, że sposób, w jaki autorka pisze, jest po prostu wyjątkowy. Rzeczywistość splata się z marzeniami i fantazją, a całość ujęte jest pięknym językiem. Bohaterowie powracają do swoich wspomnień, widać ich przemianę, a czytelnik mimochodem bierze udział w scenach zazdrości, namiętności i rodzenia się uczuć. Autorka niesamowicie obnaża ludzką duszę i opisuje emocje, które targają człowiekiem w różnych etapach jego życia. Niezwykle trudna, ale wartościowa powieść.

Czy znacie cykl „Dina” Herbjørg Wassmo? Ja niestety nigdy wcześniej nie spotkałam się z tą autorką i trochę w ciemno zaczęłam lekturę najnowszej książki autorki „Ten, kto widzi”. Muszę przyznać, że nie do końca był to dobry pomysł zaczynać ze znajomością twórczości Wassmo od czwartej i ostatniej części, ale nie zaszkodziło spróbować. Po tej wyczerpującej lekturze wiem...