Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna rewelacyjna część sagi rodziny Diny Grønelv, tak samo wciągająca i wprowadzająca czytelnika w tajemniczy klimatyczny świat XIX-wiecznej północnej Norwegii, skrywanych tajemnic, rodzinnych tragedii, rozczarowań. Podczas pogrzebu Diny, która zginęła w pożarze, jej wnuczka Karna, za namową przyrodniego brata swego ojca, podczas mowy pogrzebowej wyznaje zgromadzonym, iż jej babka dopuściła się w życiu dwóch zbrodni, dokonując zabójstwa własnego męża oraz swojego kochanka - Rosjanina. To wyznanie wywołuje szok i niedowierzanie w lokalnym środowisku, zwłaszcza że Dina wiele zrobiła dla tutejszych mieszkańców. Jednak szczególnie niekorzystnie, a wręcz dramatycznie odbija się to na psychice samej Karny, która całkowicie zamyka się w sobie, tracąc mowę. Sytuacja ta, wobec faktu, że dziewczyna od wczesnego dzieciństwa cierpi na padaczkę, staje się bardzo trudna dla jej bliskich, którzy nie potrafią dotrzeć do niej. Nie radzi sobie z traumą córki także jej ojciec - Beniamin, który w końcu jest lekarzem. Dotychczasowe, w miarę stabilne życie, zaczyna powoli walić się w gruzy. W końcu Anna, żona Beniamina, postanawia szukać pomocy w Kopenhadze, umieszczając Karnę w szpitalu psychiatrycznym. Anna, wobec kłopotów małżeńskich i chcąc być równocześnie blisko córki, postanawia zostać w Danii, a czytelnik z niekłamaną ciekawością śledzi losy ich obu, zastanawiając się czy związek Anny i Beniamina przetrwa próbę czasu. Metody leczenia Karny w końcu przynoszą pewien skutek, a duży udział w tym ma również zaangażowanie Pedera, zakochanego w niej młodego mężczyzny. Karna wraca w końcu do domu, ale ten powrót kończy się tragicznie Tę część cyklu "Dina" można czytać jako niezależną powieść, która opowiada o poczuciu winy, pojednaniu i przebaczeniu, ale dla większości czytelników, którzy poznali wcześniejsze książki tego cyklu, jest ona znakomitą kontynuacją epickiej historii o Dinie Grønelv i jej potomkach. Dla mnie powieść jest genialna; porusza wiele aspektów ludzkich emocji, poprzez ból, rozpacz, namiętność, poczucie straty, ukazuje l głębię ludzkiej duszy, z jej ranami, bliznami, ale też gotowej na wybaczenie i poświęcenie. POLECAM!!!