,,Mroczne wody" to drugi tom sagi o kobietach, którą rozpoczęły ,,Mokradła". Akcja przesuwa się w czasie o ponad dwadzieścia lat. Bohaterki pierwszego tomu Alison i jej córka Alys po dramatycznych wydarzeniach wieńczących poprzedni tom znalazły spokojną przystań na obrzeżach Londynu. Prowadzą małą rodzinną firmę a w ich życiu zapanował spokój. Wszystko się zmienia pewnego letniego dnia gdy do ich drzwi zawita dwójka gości. Po ponad 20 latach James, teraz angielski lord, chce odzyskać Alison oraz syna, którego porzucił. Drugim gościem jest tajemnicza Włoszka, która podaje się za żonę Roba. Ich pojawienie zburzy tam długo budowany spokój i wprowadzi do domostwa sieć intryg, kłamstw i niepokojów. Jednak to nie jedyny wątek. Po drugiej stronie świata, w Nowym Świecie, Ned próbuje zbudować swoje życie i nieoczekiwanie znajdzie się pośrodku, pomiędzy Indianami a osadnikami.

,,Mroczne wody" są opowieścią dużo bardziej dynamiczną i intrygującą. Mają w sobie elementy thrillera psychologicznego, kryminału i powieści historycznej. Autorka przykłada ogromną wagę do detali i budowania tła, na którym jej bohaterowie stają się bardziej wyraziści oraz niejednoznaczni. Na pierwszy plan wysuwają się kobiety a każda z nich jest inna. Silne, odważne, zdeterminowane, tajemnicze, przekonane o własnych racjach i potrafiące zawalczyć o to co dla nich ważne, nawet jeśli kierują się uczuciami to te uczucia są silne i niszczycielskie. Z zapartym tchem obserwuje się intrygi jakie zawiązują oraz działania jakie podejmują by zdemaskować kłamstwo.

Obok kobiet z rodziny Reekie ciekawym wątkiem jest obraz Nowego Świata, który obserwujemy oczami Neda Ferrymana. Ten wątek jest dużo spokojniejszy ale nie mniej intrygujący. Nowy Świat znalazł się na rozdrożu. Sprzeczne interesy i zamiary pomiędzy Indianami i osadnikami zaczynają dawać o sobie znać. Coraz wyraźniejszy staje się podział, który nie pozwoli pokojowo współistnieć. To też obraz świata, który był obcy, wrogi i inny dla osadników. Czuć ich zagubienie i niezrozumienie rzeczywistości w jakiej się znaleźli.

,,Mroczne wody" wciągają. To wielowątkowa, intrygująca powieść o pełnokrwistych kobietach, nakreślona na wielowymiarowym tle historycznym, które kryje wiele zagadek. Niejednoznaczne postacie i zaskakujące zwroty akcji nie pozwolą się oderwać. To powieść, którą po prostu chce się czytać. Polecam!

,,Mroczne wody" to drugi tom sagi o kobietach, którą rozpoczęły ,,Mokradła". Akcja przesuwa się w czasie o ponad dwadzieścia lat. Bohaterki pierwszego tomu Alison i jej córka Alys po dramatycznych wydarzeniach wieńczących poprzedni tom znalazły spokojną przystań na obrzeżach Londynu. Prowadzą małą rodzinną firmę a w ich życiu zapanował spokój. Wszystko się zmienia pewnego...

Mam wrażenie, że druga część jest nawet lepsza od pierwszej. Alinor schodzi odrobinę na dalszy plan, choć jej mądrość życiowa i ciepło wciąż pomaga bohaterom. Główne wątki skupiają się na jej dzieciach. Młoda Alys wyrusza do Wenecji na ratunek bratu, którego uważa się za zmarłego. Barwne opisy wspaniałej, choć niebezpiecznej Najjaśniejszej Republiki są tłem dla przygody, której nie powstydziłby się sam autor Trzech Muszkieterów (nie wiem zupełnie czemu, ale jakoś mi się kojarzyło, gdy czytałem). Absolutnym majstersztykiem Autorki jest postać nobildonny Livii: cynicznej, wyzutej z moralności, ale niepozbawionej uroku osobistego i inteligencji.
Kilka uroczo spędzonych wieczorów podczas wakacji.

Mam wrażenie, że druga część jest nawet lepsza od pierwszej. Alinor schodzi odrobinę na dalszy plan, choć jej mądrość życiowa i ciepło wciąż pomaga bohaterom. Główne wątki skupiają się na jej dzieciach. Młoda Alys wyrusza do Wenecji na ratunek bratu, którego uważa się za zmarłego. Barwne opisy wspaniałej, choć niebezpiecznej Najjaśniejszej Republiki są tłem dla przygody,...

Akcję II części "Mokradeł" Philippa Gregory przenosi w czasie o około 20 lat później. Alinor i Alys z dwójką już właściwie dorosłych dzieci wiodą spokojne i skromne życie na biednym nabrzeżu Londynu. Jest rok 1670 i do akcji wkracza piękna i tajemnicza Włoszka - rzekomo żona zmarłego syna Alinor - Roberta. Alys jest nią oczarowana, Alior jej nie ufa. Ziarno niepewności zostaje posiane. Włoszka ma wielkie aspiracje i potrafi prawie każdego omotać i zniewolić.

Akcja powieści jest wielowątkowa i ciekawa. Toczy się najpierw w Londynie, potem przenosi nas do cudownej, ale i mrocznej i tajemniczej Wenecji.
Właściwie najgorszy jest trzeci wątek brata Alinor, który żyje w niewielkiej osadzie Hadley w Nowej Anglii.
Intrygi, sporo faktów historycznych, społecznych i politycznych oraz mnóstwo emocji składa się na tę książkę.

Autorka stworzyła bardzo dobrą powieść: miejscami realną, momentami bajkową z dobrymi opisami rzeczywistości wówczas panującej, ale i niesamowitym klimatem. Dobre opisy otaczającego świata pozwalają na próbę przeniesienia się do tamtego świata.
To opowieść o prawdziwych ludziach, z ich zaletami i wadami, pragnieniami i słabościami oraz tajemnicami, które pozwoliły na stworzenie ciekawej intrygi.
Opowieść o ludziach dobrych i złych, uczciwych i podłych.
A która frakcja zwycięży? To już trzeba przeczytać tę książkę.
Ja z pewnością polecam, szczególnie wielbicielom talentu tej właśnie pisarki.

Akcję II części "Mokradeł" Philippa Gregory przenosi w czasie o około 20 lat później. Alinor i Alys z dwójką już właściwie dorosłych dzieci wiodą spokojne i skromne życie na biednym nabrzeżu Londynu. Jest rok 1670 i do akcji wkracza piękna i tajemnicza Włoszka - rzekomo żona zmarłego syna Alinor - Roberta. Alys jest nią oczarowana, Alior jej nie ufa. Ziarno niepewności...

Chcę do Wenecji.... Dla mnie rewelacyjna.

Chcę do Wenecji.... Dla mnie rewelacyjna.

Początkowo nie mogłam się wbić w akcję powieści,czytanie szło mi dość opornie,jednak gdzieś od połowy książki akcja przyspieszyła,zaczęło się coś dziać i akcja wciągnęła niczym tytułowa mroczna woda.
Wraz z bohaterkami przemierzamy dzielnice Londynu z drugiej połowy XVII wieku,autorka zabiera nas również do Wenecji,a jest to wyprawa w owych czasach niebezpieczna.
"Mroczne wody" to powieść historyczna ale ze sporą domieszką sensacji i powieści obyczajowej.Polecam!!

Początkowo nie mogłam się wbić w akcję powieści,czytanie szło mi dość opornie,jednak gdzieś od połowy książki akcja przyspieszyła,zaczęło się coś dziać i akcja wciągnęła niczym tytułowa mroczna woda.
Wraz z bohaterkami przemierzamy dzielnice Londynu z drugiej połowy XVII wieku,autorka zabiera nas również do Wenecji,a jest to wyprawa w owych czasach niebezpieczna.
"Mroczne...

"Mroczne wody" to drugi tom sagi o kobietach silnych, które pragną miłości, domu oraz szczęścia..., niby tak niewiele, lecz jednocześnie bardzo dużo.
Dosyć długo przyszło nam czekać na kontynuację "Mokradeł", lecz na dobrą literaturę zawsze warto czekać, więc czekałam cierpliwie. Warto było.
Historia miłości dwojga ludzi pochodzących z całkowicie odmiennych światów, co dawniej miało ogromne znaczenie, opowiedziana w "Mokradłach", tu znalazła swój dalszy ciąg dopiero po 21 latach. Właśnie po takim czasie autorka opowiada nam dalsze kosy Alinor, jej córki Alys, syna Roba oraz brata Neda. Powieść wciąga czytelnika od pierwszych stron jakby w otchłań, bardzo trudno było mi odłożyć tę książkę na później...

"Żyliśmy na skraju. Między nędzą a przetrwaniem. Pomiędzy przyjaźnią a wrogością. Na mokradłach, między wodą a ziemią. Wszystko zawsze wahało się na krawędzi. "

Muszę przyznać, że mocno mnie poruszyła ta lektura, mimo tego, ze nieco straciła na tym, że minęło tyle lat, o których praktycznie nic nie wiemy, to jednak opowiedziane losy bohaterów tej książki są bardzo emocjonujące.
Alinor waz córką Alys i dwójką jej już dorosłych dzieci mieszkają w magazynie nad brzegiem Tamizy, gdzie trudnią się drobnymi usługami, przeładunkiem towarów bezcłowych ze statków. Obie doskonale sobie radzą bez mężczyzn a dzieci Alys terminują u pobliskich pracodawców. Ich spokojne, ustabilizowane życie nagle zostaje naruszone przez niespodziewana wizytę Jamesa, który postanowił odnaleźć swoją dawną ukochaną i zobaczyć swoje dziecko. Jednak to chyba nie dawna miłość skierowała go na poszukiwanie Alinor, lecz to, że owdowiał i został sam bez żadnego potomka. Nie mając komu zostawić swojego odzyskanego majątku przypomniał sobie o dawnej kochance...
Czy to spotkanie po latach będzie miało wpływ na życie obojga? Czy wyrządzone przed wieloma laty krzywdy można zapomnieć i wybaczyć?
Jaki wpływ na to, że po tylu latach James chce naprawić swój błąd ma obecne życie Alinor?

"Ukochana osoba nigdy cię nie oszuka. Nigdy."

Jak się okazuje, to nie jest jedyna niespodzianka jaką los przygotował dla i tak mocno doświadczonej nieszczęściami kobiety. Dociera do niej list z informacją o śmierci Roba. Alinor jest załamana, lecz nie może uwierzyć w to, że jej syn utonął. Pisze w liście do swojego brata Neda o wątpliwościach, które ją ciągle nurtują. Jakby na potwierdzenie tego listu, do drzwi puka wdowa z małym dzieckiem, twierdząc, że to wnuk Alinor. Kobieta dość sceptycznie podchodzi do tego, ciągle mając wrażenie, że ta młoda Wenecjanka nie mówi jej prawdy. Alinor ciągle uważa, że gdyby jej syn umarł, a zwłaszcza utonął, to ona z pewnością odczułaby ten fakt. Czy Rob żyje? Jaką tajemnicę skrywa jego żona?

XVII wieczny świat zaskakuje nas ludzkimi tajemnicami i rozterkami, pytając jak podejmować mądre decyzje i jak wybrać właściwe rozwiązanie. Powieść bardzo klimatyczna, poruszająca nie tylko serce, ale również wyobraźnię, czułam się czytając jakbym była nad brzegiem Tamizy razem z bohaterkami tej opowieści. Sądząc z zakończenia, myślę że będzie jeszcze dalszy ciąg opowieści, więc już teraz czekam.
Polecam wszystkim fanom powieści historycznych i nie tylko.

"Mroczne wody" to drugi tom sagi o kobietach silnych, które pragną miłości, domu oraz szczęścia..., niby tak niewiele, lecz jednocześnie bardzo dużo.
Dosyć długo przyszło nam czekać na kontynuację "Mokradeł", lecz na dobrą literaturę zawsze warto czekać, więc czekałam cierpliwie. Warto było.
Historia miłości dwojga ludzi pochodzących z całkowicie odmiennych światów, co...

Alinor, po 21 latach od poprzednich wydarzeń opisanych w „Mokradłach” żyje wraz z córką Alys i dwójką małych dzieci nad brzegiem Tamizy, gdzie prowadzą niewielki magazyn. Obie kobiety radzą sobie bardzo dobrze bez mężczyzn, żyją na uboczu, ludzie za wiele o nich nie wiedzą. Ich bezpieczna przystań zostaje jednak zaburzona przed odwiedziny Jamesa, który po 20 latach pragnie odnaleźć dawną kochankę. Tylko, czy aby na pewno kieruje nim prawdziwa miłość? Jako protegowany Karola II ma ogromne wpływy w Anglii, ale nie ma dziedzica, czy przypadkiem jedno z dzieci Alys, nie jest tak naprawdę dzieckiem jego i Alinor?
Kolejną wizytą mącącą ich spokojne życie jest przyjazd pięknej wenecjanki, podającej się za wdowę po Robie, synu Alinor. Alys nie wierzy w śmierć syna, uparcie powtarza, że otrzymałaby znak. Prosi więc swoją wnuczkę Sarę, żeby w tajemnicy przez matką Alys i Livią udała się do Wenecji na poszukiwanie wuja Roba. Swoimi rozterkami dzieli się listownie ze swoim bratem mieszkających w Ameryce, który udał się na to dobrowolne wygnanie po skandalu związanych z oskarżeniem siostry o czary.
Każdy z bohaterów toczy swoją wewnętrzną walkę pomiędzy prawdziwymi uczuciami, a konwenansami ustalonymi przez społeczeństwo.
Religijny brat Alior kocha siostrę nad życie, ale nie potrafi wybaczyć jej relacji pozamałżeńskiej. Relacja o podłożu erotycznym pomiędzy Alys i Livią to też doskonały zabieg pokazujący, że każda epoka walczy z brakiem tolerancji, strachem przed swoją seksualnością i obawą przed brakiem akceptacji.
Jak potoczą się losy bohaterów, to już musicie sprawdzić sami.
Na pewno się jednak nie rozczarujecie, każdy znajdzie coś dla siebie, wątek romantyczny, wątek erotyczny, intrygę, elementy kryminału i wątek historyczno geograficzny w postaci podróży z dzielnic nędzy i biedoty do londyńskich pałaców, zaglądając również do dopiero rodzącej się Ameryki i odwiedzając pełną przepychów Wenecję.

Alinor, po 21 latach od poprzednich wydarzeń opisanych w „Mokradłach” żyje wraz z córką Alys i dwójką małych dzieci nad brzegiem Tamizy, gdzie prowadzą niewielki magazyn. Obie kobiety radzą sobie bardzo dobrze bez mężczyzn, żyją na uboczu, ludzie za wiele o nich nie wiedzą. Ich bezpieczna przystań zostaje jednak zaburzona przed odwiedziny Jamesa, który po 20 latach pragnie...

och trochę jednak czytelnik może utopić się w fabule książki. Rozstrzelona w czasie, rozstrzelona w wątkach z nieco infantylnym zakończeniem. Mokradła opuszczaliśmy w dniu ślubu Alis, w Mrocznych Wodach witają nas w Londynie dorosłe wnuki Alinor, przez co moim zdaniem książka ta straciła dużo na mianie kontynuacji Mokradeł. Mokradła miały swój klimat, naprawdę mroczny, mglisty, niebezpieczny i biedny. Mroczne wody niosą motłoch - trochę handlu ( jakim cudem w tamtych czasach dwie porzucone kobiety, w tym jedna ciężko chora, obie z niemowlęciem potrafiłyby w obcym miejscu zorganizować swój własny biznes?) trochę luksusu ( jakim cudem cudem James, który stał się jeszcze ważniejszy i bogatszy niż był znów robił ukłon w stronę wieśniaczki ? jak Livia odgrywająca wielką damę mogła siedzieć w śmierdzącym nabrzeżnym doku, o historii z całymi antykami nie wspominając) trochę naiwności ( pożyczki dla Livii, utrzymywanie 3 nowych osób w biednym gospodarstwie ?) Na koniec wątek Teda siedzącego w Nowej Anglii ? - Czy tylko ja przeskakiwałam rozdziały z tej części świata? Przecież zupełnie nic nie wnosiły do powieści, a wręcz ją niepotrzebnie "dziurawiły" rozpraszając czytelnika. Wyjąć je z książki nadać tytuł "Ned i Milcząca Wiewiórka" i jest gotowa powieść ;) Pomimo ogólnej krytyki jak zwykle miło się czytało książkę Gregory.

och trochę jednak czytelnik może utopić się w fabule książki. Rozstrzelona w czasie, rozstrzelona w wątkach z nieco infantylnym zakończeniem. Mokradła opuszczaliśmy w dniu ślubu Alis, w Mrocznych Wodach witają nas w Londynie dorosłe wnuki Alinor, przez co moim zdaniem książka ta straciła dużo na mianie kontynuacji Mokradeł. Mokradła miały swój klimat, naprawdę mroczny,...

Bardzo lubię książki P. Gregory. Wciągają człowieka w inny świat. Dalsze losy Alinor Reekie i jej rodziny. Kilka historii, dwa kontynenty to tylko początek tego czym zachwyca ta książka. Polecam.

Bardzo lubię książki P. Gregory. Wciągają człowieka w inny świat. Dalsze losy Alinor Reekie i jej rodziny. Kilka historii, dwa kontynenty to tylko początek tego czym zachwyca ta książka. Polecam.

Druga część powieści... bardzo mi się podobała. Chciałoby się happy endu, ale sprawiedliwisc i los postanowił inaczej... polecam

Druga część powieści... bardzo mi się podobała. Chciałoby się happy endu, ale sprawiedliwisc i los postanowił inaczej... polecam