Zmierzch Tudorów

Uwielbiam wszystkie książki P. Gregory. Chyba obojętnie, co napisze - jestem zachwycona. Także i tym razem nie było rozczarowania. Serdecznie polecam :)

Uwielbiam wszystkie książki P. Gregory. Chyba obojętnie, co napisze - jestem zachwycona. Także i tym razem nie było rozczarowania. Serdecznie polecam :)

Pokaż mimo to

Zmierzch Tudorów nie jest może najbardziej porywającą z powieści Philippy Gregory, ale stanowi bardzo udane zwieńczenie cyklu. Jak zawsze autorka zachwyca doskonałym ujęciem realiów historycznych oraz zgrabnym spleceniem faktów i fikcji. Gorąco polecam wszystkim fanom gatunku, epoki oraz generalnie historii Anglii.
Pełna opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2019/01/zmierzch-tudorow-philippa-gregory.html

Zmierzch Tudorów nie jest może najbardziej porywającą z powieści Philippy Gregory, ale stanowi bardzo udane zwieńczenie cyklu. Jak zawsze autorka zachwyca doskonałym ujęciem realiów historycznych oraz zgrabnym spleceniem faktów i fikcji. Gorąco polecam wszystkim fanom gatunku, epoki oraz generalnie historii Anglii.
Pełna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawie opisane losy sióstr 9-dniowej królowej Jane Grey: Katarzyny i Marii. Bardzo ciekawe historie, książka trzyma poziom. Można.

Bardzo ciekawie opisane losy sióstr 9-dniowej królowej Jane Grey: Katarzyny i Marii. Bardzo ciekawe historie, książka trzyma poziom. Można.

Pokaż mimo to

Najsłabsza z całego cyklu o Tudorach. W trzeciej części to nawet tak nudna,że ledwie doczytałam do końca. Miałam wrażenie, że ciągle czytam o tym samym, że wszystko już wcześniej zostało napisane, że ta część to już tylko eksploatowanie na siłę i dla kasy tematu: historia rodu Tudorów- psychopatycznych władców Anglii i ich najbliższej rodziny.
Niemniej nieustająco zazdroszczę Brytyjczykom Philippy Gregory. Jej zbeletryzowane powieści historyczne oparte na faktach, wzbogacone literacką fikcją i napisane lekkim piórem, przyciągają licznych czytelników i pozwalają bez „bólu”poznać przeszłość, która w przekazie podręcznikowym – niestety- jest często ciężko przyswajalna. Wiem, że nie jest to literatura najwyższych lotów, ale przyjemnie się czyta, tak jak przystało na bestseler.
Czemu u nas nie ma takich pisarzy ? Takich, co by pisali o naszej historii właśnie w taki sposób bestselerowy, ku jej popularyzacji, ale nie na siłę.
A wiedza o naszej historii, niestety, jest u nas towarem deficytowym.
Pomimo lekkiego zawodu nie mogę książki, mojej uwielbianej, Philippy Gregory ocenić niżej niż 7/10

Najsłabsza z całego cyklu o Tudorach. W trzeciej części to nawet tak nudna,że ledwie doczytałam do końca. Miałam wrażenie, że ciągle czytam o tym samym, że wszystko już wcześniej zostało napisane, że ta część to już tylko eksploatowanie na siłę i dla kasy tematu: historia rodu Tudorów- psychopatycznych władców Anglii i ich najbliższej rodziny.
Niemniej nieustająco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Zmierzch Tudorów” to powieść, która idealnie wpisuje się w myśl jaka towarzyszy powieściom Philippy Gregory, aby przybliżać życiorysy zapomnianych przez historię kobiet, a rzucać inne światło na wizerunek tych sławnych i uwielbianych. Choć reklamowana jako fabularyzowana biografia Jane Grey, wyznaczonej na królową przez swojego kuzyna Edwarda, skupia się bardziej na życiu jej dwóch sióstr – Katarzyny i Marii.

Akcja powieści rozpoczyna się pod koniec panowania Edwarda VI Tudora. Szlachta jest świadoma zbliżającej się śmierci młodego króla, a według prawa tron powinna objąć jego przyrodnia siostra, katoliczka Maria Tudor. Edward wyznacza na swoją następczynię jednak kuzynkę i protestantkę, Jane Grey. Zmanipulowana przez ojca i przekonana, że jest jedyną gwarancją utrzymania swojej wiary w kraju, Jane zgadza się objąć władzę, co jednak kończy się dla niej tragicznie – traci władzę, a potem życie z rąk Marii. Jej młodsze siostry, nieco naiwna Katarzyna i karliczka Maria, żyją w nieustannym strachu przed podzieleniem losu siostry. Sytuacja nie ulega zmianie, gdy na tronie zasiada Elżbieta I, która zdaje sobie sprawę, że każda z panien Grey mogłaby odebrać jej koronę.

Kiedy ta książka pojawiła się na rynku, spotkałam się z opiniami, że Gregory przedstawiła Jane Grey w podobny sposób jak Annę Boleyn w ,,Kochanicach króla”, zrobiła z niej potwora i że to niesprawiedliwe wobec młodej dziewczyny, która zginęła, nie chcąc wyrzec się swojej wiary. Nie mogę się z tym zgodzić. Obraz Jane jaki przedstawiła tu Gregory nie różni się za bardzo od tego, co wiedziałam na temat tej dziewczyny – młodej i niewinnej, niedoświadczonej, głęboko wierzącej w słuszność wiary protestanckiej, będącej pod silnym wpływem ojca, który ostatecznie przyczynił się do jej śmierci. Jane w tym wydaniu jest dobra i uczciwa, chociaż może chwilami zbyt pewna swoich racji, ale to przecież tylko młoda dziewczyna i jej zachowanie było dla mnie bardzo naturalne. Na pewno Gregory nie uważa jej za świętą i męczennicę, u niej w ogóle strona protestancka jest jakoś mnie pozytywnie przedstawiona, ale absolutnie nie jest to postać zła. W przeciwieństwie do jej kuzynki, Elżbiety I, której Gregory zdecydowanie nie lubi, podobnie jak jej matki Anny. Elżbieta, która w zbiorowej świadomości jest uważana za idealną władczynię i królową, która wyciągnęła Anglię z wojen i prześladowań, tutaj jawi się jako tyranka nie mniejsza niż jej ojciec. Jest podejrzliwa i nieufna, zazdrości swojej rodzinie, chwilami zdaje się wręcz cierpieć na manię prześladowczą. Nie ma zamiaru wychodzić za mąż, ale pożąda męskiej atencji i nie znosi myśli, że jakaś kobieta mogłaby być bardziej uwielbiana od niej. Z pewnością Gregory jest stronnicza i przedstawia Elżbietę w negatywnym świetle nawet, gdy mogłaby ją nieco wybielić(miłość do Dudleya), jednak czytałam książkę biograficzną w której przedstawiona została między innymi Elżbieta i również odnosiłam wrażenie, że była ona bardzo niesympatyczna jako człowiek i mocno niezrównoważona.

Dalsze losy młodszych sióstr Grey pokazują jak trudne i niebezpieczne było życie wyższych sfer w tamtych czasach, że bliskość tronu i możliwość przejęcia władzy jaką miały Maria i Katarzyna, potomkinie siostry Henryka VIII, wcale nie były powodem do chwały i radości, a mogły stać się przekleństwem, zwłaszcza, gdy królowa uznała, że siostry jej realnie zagrażają. Obie kobiety zostały wykreowane ciekawie i naturalnie. Katarzyna to dziewczyna nieco naiwna i próżna, ale z dobrym sercem i potrafiąca kochać. Mimo, że nie zgadzała się z decyzjami swojej starszej siostry, do samego końca kultywowała pamięć Jane. Maria, odsunięta na boczny tor z powodu swojej ułomności, okazuje się być natomiast najbardziej hardą z sióstr. Ma w sobie ogromną wolę przeżycia i korzystania z tego życia, a zarazem ma swoje wartości i umie o nie zawalczyć. Urzekła mnie więź między siostrami, które zawsze o sobie myślą i się kochają, nawet jeśli nie rozumieją wzajemnie swoich wyborów. Ta relacja była dla mnie piękniejsza niż te typowo romantyczne, chociaż warto wspomnieć, że zarówno młodsze siostry Grey, podobnie jak ich matka Frances i babka Maria Tudor, zawarły małżeństwa z miłości na przekór rodzinie. Katarzyna i jej siostra poniosły z tego powodu ogromne konsekwencje, a ponieważ są to fakty historyczne, tym bardziej pozbawia mnie to sympatii do Elżbiety I, która sama broniła honoru swojej matki, która w tajemnicy poślubiła Henryka VIII.

Powieść może wydawać się nieco nużąca, ponieważ w dużej mierze rozgrywa się w lochach i więzieniach, gdzie główne bohaterki nie mają kontaktu z resztą świata i skupiają się na przekazywaniu plotek z dworu Elżbiety. Jednak wynagradza to przesłanie tej książki – że ludzie uważający się za wybrańców Boga są niebezpieczni, że wyrzekając się miłości i więzi międzyludzkich sami skazujemy się na zagładę i że fanatyzm jest zły. Każdy fanatyzm. Poprzednia powieść z tej serii, ,,Błazen królowej”, zakończył się pełną nadziei wizją, że Anglia za panowania Elżbiety Tudor stanie się krajem otwartym i tolerancyjnym, co jednak nie okazało się do końca prawdą. Jednak jeśli mówimy już o tamtej powieści, to zauważyłam pewną niekonsekwencję. W ,,Błaźnie” padła teza, że małżeństwo Jane Grey nigdy nie zostało skonsumowane, że miało jedynie funkcję dekoracyjną i dlatego to właśnie ona, a nie Elżbieta, zasłużyła sobie na miano ,,królowej-dziewicy”. Natomiast w ,,Zmierzchu Tudorów” małżeństwo dziewczyny zostaje normalnie dopełnione, a Jane nawet podejrzewa, że jest w ciąży.

Zdecydowanie polecam ,,Zmierzch Tudorów”, bo abstrahując od wątków historycznych i interpretacji postaci, to zwyczajnie dobra literatura.

,, Przetrwać(…) Przetrwać i dożyć lepszych czasów. Nic innego się nie liczy.”

,,Zmierzch Tudorów” to powieść, która idealnie wpisuje się w myśl jaka towarzyszy powieściom Philippy Gregory, aby przybliżać życiorysy zapomnianych przez historię kobiet, a rzucać inne światło na wizerunek tych sławnych i uwielbianych. Choć reklamowana jako fabularyzowana biografia Jane Grey, wyznaczonej na królową przez swojego kuzyna Edwarda, skupia się bardziej na życiu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść historyczna Phillipy Gregory pt. "Zmierzch Tudorów" rozgrywa się w XVI-wiecznej Anglii. Opowiada o losach trzech sióstr Grey, bliskich spokrewnionych z dynastią Tudorów.

Joanna Grey przeszła do historii jako "dziewięciodniowa królowa". Została wniesiona na tron angielski w wyniku zmiany testamentu przez Edwarda VI, który nie chciał oddać swej władzy w ręce sióstr. Joanna była ofiarą ambicji ze strony rodziców i wielmożnych, zdaną na łaskę osób starszych. Z jednej strony odznaczała się erudycją, zaś z drugiej była mocno uzależniona od innych. Straciła tron w wyniku knowań swojego teścia Johna Dudleya i przewrotu dokonanego przez Marię Tudor. Osadzono ją w więzieniu Tower, zaś po kilku miesiącach skazano na śmierć.

Katarzyna była uznawana za Joannę, jako osoba niepotrafiąca myśleć i często uznawana za niezrównoważoną emocjonalnie, mimo, iż siostry były mocno ze sobą zżyte. Za wszelką cenę dąży do objęcia tronu angielskiego, w związku z czym marzy o pozbyciu się Marii i Elżbiety Tudor. Jednocześnie potajemnie spotyka się z Edwardem Seymourem, z którym bierze ślub, nie informując o tym Elżbiety. Gdy Elżbieta dowiaduje się o tym, skazuje Katarzynę i jej męża na niewolę, oskarżając ich jednocześnie o chęć zagarnięcia tronu.

Najmłodsza Maria zostaje ściągnięta na dwór przez Katarzynę. Od dziecka jest wyśmiewana przez innych dworzan z powodu swojego wzrostu. Jako jedyna z sióstr nie myśli o tronie i stara się patrzeć z nadzieją w przyszłość. Wychodzi za mąż za Thomasa Keyesa i z tego powodu popada w niewolę (podobnie jak Katarzyna).

Przyznam się, że jest to pierwsza książka Phillipy Gregory, jaką miałem okazję przeczytać, więc nie znałem wcześniej jej twórczości. Przed lekturą Wiedziałem jedynie, że powieść ta jest częścią szerszego cyklu powieści o dynastii Plantagenetów i Tudorów. Choć wcześniej nie znałem twórczości tej autorki, po przeczytaniu tej lektury mam ochotę nadrobić zaległości.

Największą zaletą obok tematyki powieści i stylu w jakim jest napisana, jest jej konstrukcja. Bardzo dobrym pomysłem był zamysł autorki, by w każdym z rozdziałów rolę narratora pełniła inna z sióstr Grey, która przedstawia swoje losy i przeżycia z własnej perspektywy. Każda z nich przedstawia dwór angielski, jako miejsce intryg i knowań, gdzie liczą się wyłącznie władza, namiętności i zaszczyty, zaś władcy okazują się brutalnymi tyranami, karającymi nawet za najdrobniejsze przewiny. Podoba mi się również fakt, że autorka na końcu książki zamieściła bibliografię z której korzystała w trakcie pisania powieści.

Reasumując, "Zmierzch Tudorów" jest to książka wciągająca i dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, z dobrze skonstruowanymi wątkami i wiernie odtworzonym tłem historycznym. Myślę, że za jakiś czas ponownie sięgnę po tę powieść, a przy okazji zapoznam się z innymi książkami Phillipy Gregory.

Powieść historyczna Phillipy Gregory pt. "Zmierzch Tudorów" rozgrywa się w XVI-wiecznej Anglii. Opowiada o losach trzech sióstr Grey, bliskich spokrewnionych z dynastią Tudorów.

Joanna Grey przeszła do historii jako "dziewięciodniowa królowa". Została wniesiona na tron angielski w wyniku zmiany testamentu przez Edwarda VI, który nie chciał oddać swej władzy w ręce sióstr....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

1. Bardzo przeciętna fabularyzowana książka historyczna.
2. Historia kilku lat życia 3 sióstr, które mogły zmienić świat, ale do tego nie doszło;
3. Bardzo podstawowe informacje historyczne, dość słabo oddana atmosfera dworu angielskiego. Ma się wrażenie, że decyzje zapadały gdzieś daleko a ludzie są szarpani przez zachowania mało zrównoważonych możnowładców;
4. Książka nic nie wznosi do wiedzy historycznej czy szeroko rozumianej kulturoznawczej.

1. Bardzo przeciętna fabularyzowana książka historyczna.
2. Historia kilku lat życia 3 sióstr, które mogły zmienić świat, ale do tego nie doszło;
3. Bardzo podstawowe informacje historyczne, dość słabo oddana atmosfera dworu angielskiego. Ma się wrażenie, że decyzje zapadały gdzieś daleko a ludzie są szarpani przez zachowania mało zrównoważonych możnowładców;
4. Książka nic...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnia książka Philippy Gregory skupia się głównie na losach sióstr Joanny Grey, 9-dniowej królowej Anglii. I po raz kolejny powołała do życia mniej znane członkinie rodu królewskiego. Jak bardzo fantastyczny i zrodzony w wyobraźni autorki jest to obraz, wiedzą lepiej zawodowi historycy. Dla mnie jednak, zwykłej czytelniczki, ważne było zagłębienie się w tamte czasy, doświadczanie nadziei i rozpaczy, jakie były udziałem wszystkich trzech sióstr. Autorka z wielką precyzją oddaje psychikę swoich bohaterek, nawiązuje też w pewien sposób do swoich poprzednich powieści, co daje spójną całość w obrębie cyklu. Polecam, tak samo jak inne części tej serii :)

Ostatnia książka Philippy Gregory skupia się głównie na losach sióstr Joanny Grey, 9-dniowej królowej Anglii. I po raz kolejny powołała do życia mniej znane członkinie rodu królewskiego. Jak bardzo fantastyczny i zrodzony w wyobraźni autorki jest to obraz, wiedzą lepiej zawodowi historycy. Dla mnie jednak, zwykłej czytelniczki, ważne było zagłębienie się w tamte czasy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Zmierzch Tudorów” to już kolejny a zarazem ostatni tom cyklu Tudorowskiego traktującego o kobietach tego rodu. Jak uprzednio wydane „Trzy siostry, trzy królowe” i tu mamy do czynienia z trzema bohaterkami. Tym razem są to siostry Grey. Joanna, Katarzyna i Maria. Autorka każdej z nich z osobna poświęca czas.
Choć początkowe losy sióstr, właściwie jakby pisane przez kalkę, za sprawą ich różnych charakterów kończą się zgoła odmiennie.
Najstarsza Joanna, której tragiczne losy przewinęły się już w powieści „Błazen królowej” to młoda kobieta, która zmanipulowana, a następnie zdradzona przez własnego ojca nie jest niczym więcej niż marnym pionkiem w grze o władzę.
Katarzyna, która próbuje zawalczyć o swoje prawo do miłości, a także korony Anglii, płaci za to równie wysoka cenę jak jej starsza siostra.
Maria, niewielka wzrostem, bo zaledwie studwudziestocentymetrowa, za to wielka duchem, jako jedyna z sióstr, stawia na swoim, choć również nie bez konsekwencji.
Przez to, że siostry Gray były spokrewnione zarówno z Marią jak i Elżbietą Tudor ich życie to ciągła niepewność. Nigdy nie wiadomo kiedy są w niebezpieczeństwie, a kiedy okażą się być przyszłością narodu, szczególnie za rządów humorzastej, zazdrosnej i małostkowej Elżbiety Tudor, która najchętniej widziałaby swych krewniaków pod kluczem lub w grobie.
Po lekturze wszystkich części muszę powiedzieć, że niestety nie jest to najbardziej porywająca powieść tego cyklu. Mimo iż z jednej strony fascynująca to jednak z drugiej zbyt rozwleczona i zawierająca zbyt wiele powtórzeń. Jest jednak niezaprzeczalnie domknięciem historii kobiet z rodu Tudorów, jak również dopełnieniem książki o Elżbiecie, która pokazana oczami innych wydaje się jeszcze bardziej demoniczna i niestabilna niż po lekturze „Kochanka dziewicy”.
Fanów zapewne nie muszę przekonywać, a tych którzy jeszcze nie mieli okazji serdecznie zapraszam do sięgnięcie po cały cykl.
https://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/2019/03/zmierzch-tudorow.html

„Zmierzch Tudorów” to już kolejny a zarazem ostatni tom cyklu Tudorowskiego traktującego o kobietach tego rodu. Jak uprzednio wydane „Trzy siostry, trzy królowe” i tu mamy do czynienia z trzema bohaterkami. Tym razem są to siostry Grey. Joanna, Katarzyna i Maria. Autorka każdej z nich z osobna poświęca czas.
Choć początkowe losy sióstr, właściwie jakby pisane przez kalkę,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część - o Joannie, jest całkiem interesująca. Druga, o Katarzynie, zaczyna nużyć, a trzecia, o Marii - jest po prostu nudna. Nie jest to moja ulubiona książka z Cyklu Tudorowskiego Gregory.

Pierwsza część - o Joannie, jest całkiem interesująca. Druga, o Katarzynie, zaczyna nużyć, a trzecia, o Marii - jest po prostu nudna. Nie jest to moja ulubiona książka z Cyklu Tudorowskiego Gregory.

Pokaż mimo to