O przemocy mówi się głośno wtedy, kiedy ktoś ginie. Często temat przemilczany, bagatelizowany. Przemoc to nie tylko bicie żony. Przemoc ma różne oblicza. W książce Jacka Hołuba poruszane są tematy dotyczące przemocy wobec dzieci, która w Polsce długo była tematem tabu. Temat przemocy kobiet wobec mężczyzny, również jest bagatelizowany.

Najczęściej mówi się o przemocy kiedy mąż czy partner bije żonę. Kiedy widać ślady tej przemocy. A co kiedy znęca się nad nią psychicznie bądź ekonomicznie? Kiedy kobieta zostaje ubezwłasnowolniona przez swojego partnera?

Mówi się często też o tym, że gdyby chciała to by odeszła, gdyby było jej źle to nie pozwoliła by na to. Autor porusza tu także problem taki jak to, że kobieta jest tak zastraszona, że nie jest w stanie odejść. Sama, bez niczyjej pomocy, nie potrafi uwolnić się ze spirali.

Ważnym wątkiem poruszonym jest także system, który ma egzekwować prawo. Jednak on zwyczajnie nie działa. Policjanci z reguły nie lubią prowadzić spraw o 'znety' często potrafią wtórnie wiktimizować osobę, która tej przemocy doznała, wmawiając jej, że sprawa przegrana, że nie ma co nawet zaczynać jeśli nie ma dowodów. Druga kwestia jest niska karalność, tak naprawdę większość wyroków to wyroki o ograniczenie wolności np prace społeczne, bądź niskie wyroki w zawieszeniu.

Książka porusza ważne społecznie tematy, gdzie większość z nas uważa, że on go nie dotyczy. Patrzmy co dzieje się u sąsiada, u kuzynki, bo być może któreś z nich jest ofiarą i potrzebuje pomocy.

O przemocy mówi się głośno wtedy, kiedy ktoś ginie. Często temat przemilczany, bagatelizowany. Przemoc to nie tylko bicie żony. Przemoc ma różne oblicza. W książce Jacka Hołuba poruszane są tematy dotyczące przemocy wobec dzieci, która w Polsce długo była tematem tabu. Temat przemocy kobiet wobec mężczyzny, również jest bagatelizowany.

Najczęściej mówi się o przemocy...

Wstrząsające relacje osób będących ofiarami brutalnej przemocy domowej, zarówno będących (wówczas) dorosłymi, jak i dziećmi.
Jednym z głosów (mało słyszalnych w mediach, gdyż lubimy oceniać sprawców przemocy jednostronnie) jest przykład katowanego w dzieciństwie mężczyzny, który niestety powielił schemat postępowania ojca we własnej rodzinie. Mężczyzna jednak postanowił zawalczyć o siebie i swoją rodzinę, podjął terapię, jak również z czasem stworzył miejsce wsparcia (jedyne w Polsce) dla mężczyzn będących przemocowcami, którzy jednak postanowili zawalczyć o siebie i zakończyć przemoc.
Niezwykle wstrząsnęło mną (jako osobą mającą sprawę karną za rzecz niższego kalibru) niezwykła łagodność sądów dla sprawców często wieloletniej przemocy domowej, zarówno w kierunku dorosłych (np. partnerów),jak i dzieci. Przedstawione w książce przykłady długotrwałej przemocy (także wobec dzieci) często kończyły się łagodnymi wyrokami w zawieszeniu albo niedużą grzywną (jeden ze sprawców po ogłoszeniu wyroku sądu krzyczał do swojej ofiary, że będzie spłacać ona ze swoich świadczeń, mimo przemocy dalej mieszkali razem).
Co jest większą patologią? Przemoc w rodzinie, często ze strony tzw. prostych osób, alkoholików, często bez pracy, czy bardzo łagodne dla sprawców sądy (reprezentowane przez osoby wykształcone i przynajmniej w teorii mądre),które za zadanie mają chronić ofiary?

Wstrząsające relacje osób będących ofiarami brutalnej przemocy domowej, zarówno będących (wówczas) dorosłymi, jak i dziećmi.
Jednym z głosów (mało słyszalnych w mediach, gdyż lubimy oceniać sprawców przemocy jednostronnie) jest przykład katowanego w dzieciństwie mężczyzny, który niestety powielił schemat postępowania ojca we własnej rodzinie. Mężczyzna jednak postanowił...

Mam wrażenie że książka jest za krótka, i tak jak się bałam nie poruszyła najważniejszego dla mnie tematu czyli bardzo ukrytych, nie widocznych przemocy które nigdy nie rozwijają się w przemoc fizyczną itd. Jest bardzo dobrze napisana i będę ją polecała ,to jest jedyna rzecz na której się zawiodłam

Mam wrażenie że książka jest za krótka, i tak jak się bałam nie poruszyła najważniejszego dla mnie tematu czyli bardzo ukrytych, nie widocznych przemocy które nigdy nie rozwijają się w przemoc fizyczną itd. Jest bardzo dobrze napisana i będę ją polecała ,to jest jedyna rzecz na której się zawiodłam

Masakra! Bardzo dobra książka. Wymęczyła mnie psychicznie…jednak temat ważny! Poruszane tematy super powiązane w całość! Świetny reportaż!

Masakra! Bardzo dobra książka. Wymęczyła mnie psychicznie…jednak temat ważny! Poruszane tematy super powiązane w całość! Świetny reportaż!

Dziś po "x" czasie w końcu dokończyłam reportaż pana Jacka. Zajęło mi to sporo czasu, gdyż to jest naprawdę niezwykle ważny, ale i za razem ciężki temat. Wykonał naprawdę świetną robotę pisząc tą książkę. Polecam każdemu, może im więcej osób ją przeczyta, tym bardziej ludzie otworzą oczy na krzywdę innych ludzi, że bardzo często wokół nas są osoby , które doświadczają przemocy nie tyle co fizycznej , ale i również psychicznej...

Dziś po "x" czasie w końcu dokończyłam reportaż pana Jacka. Zajęło mi to sporo czasu, gdyż to jest naprawdę niezwykle ważny, ale i za razem ciężki temat. Wykonał naprawdę świetną robotę pisząc tą książkę. Polecam każdemu, może im więcej osób ją przeczyta, tym bardziej ludzie otworzą oczy na krzywdę innych ludzi, że bardzo często wokół nas są osoby , które doświadczają...

Mijamy ich na ulicy. Mieszkamy obok siebie. Niejednokrotnie są naszymi sąsiadami, współpracownikami czy osobami, które siedzą obok nas w komunikacji miejskiej- osoby krzywdzone, bite, gwałcone i poniżane. Ofiary katów, z którymi muszą żyć pod jednym dachem. Osoby odzierane z godności i szacunku do własnej osoby. Zagubione w świecie przemocy, z którego niejednokrotnie nie widzą wyjścia by ostatecznie bić się z myślą czy same w ogóle zasługują jeszcze na życie. Niesamowicie poruszająca książka, która opowiada historię ludzi dotkniętych przemocą. Osób młodych, nieletnich i osób pełnoletnich. Dzieci i kobiet, ale również mężczyzn doświadczających przemocy ze strony matek, ojców czy partnerów i współmałżonków. Jak zwykle świetne pióro Pana Jacka Hołub sprawia, że nie jesteśmy w stanie oderwać się od lektury, choć same historie wywołują w nas chęć niejednokrotnie odłożenia książki. Książka otwierająca oczy na przemocowość jaka dzieje się w Polskich domach tuż obok nas. Autor ukazuje nam problem z wielu perspektyw. Bohaterami są dzieci, kobiety i mężczyźni. Ale w książce tej autor nie skupia się tylko na opowieściach ofiar przemocy domowej. Pan Hołub postanowił porozmawiać z oprawcami. Z mężczyznami. Niestety nadal wg statystyk to mężczyźni są winni przemocy domowej i to oni skazują swoje rodziny na płacz, cierpienie, wstyd w oczach sąsiadów i rodziny. Autor jednak oddał również głos oprawcom, którzy postanowili walczyć o swoją rodzinę. Osobom które w porę się zorientowały w tym co robią i postanowiły, że nie chcą być takimi osobami. Książka poruszająca, łamiąca serce, uwrazliwiająca. Chciałabym żeby tę książkę przeczytała każda osoba. Jednak historie w niej opisane są momentami drastyczne. Jedno jest pewne po jej przeczytaniu nikt...ABSOLUTNIE NIKT nie pozostanie głuchy i ślepy na krzywdę drugiej osoby.
Moja ocena: 9/10
IG: dozaczytania

Mijamy ich na ulicy. Mieszkamy obok siebie. Niejednokrotnie są naszymi sąsiadami, współpracownikami czy osobami, które siedzą obok nas w komunikacji miejskiej- osoby krzywdzone, bite, gwałcone i poniżane. Ofiary katów, z którymi muszą żyć pod jednym dachem. Osoby odzierane z godności i szacunku do własnej osoby. Zagubione w świecie przemocy, z którego niejednokrotnie nie...

Pan Jacek Hołub dał mi się już poznać jako bardzo dobry autor reportaży, Poprzednie dwa jakie czytałam polecam każdemu zainteresowanemu tematem. Uważam, że w tamtych przypadkach jak i tym świetnie radzi sobie z trudnymi sytuacjami, jakie postanawia opisać.
"Beze mnie jesteś nikim" to bardzo poruszający reportaż o przemocy w polskich domach. Głównie skupia się na relacjach ofiar, jednak autor pokusił się także o zebranie informacji od specjalistów zajmujących się pomocą poszkodowanym, jak i od samych przemocowców, którzy starają się zmienić. Według mnie niezwykle ważne jest to, że książka nie ogranicza się tylko do jednego rodzaju przemocy czy samych ofiar. Mamy tu wachlarz różnych rodzajów sprawianej krzywdy, przez fizyczną po seksualną. Wspomniane są także metody przemocowców takie jak manipulacja. Podejście autora do tematu jest niezwykle rzetelne. Relacje pochodzą zarówno od ofiar płci żeńskiej, jak i męskiej. Pan Jacek nie bagatelizuje nikogo i zwraca uwagę, że nie tylko mężczyźni są sprawcami. Często zdarza się, że są oni ofiarami.
Relacje przedstawiane w reportażu mrożą krew w żyłach. Są bardzo szczegółowe i brutalne, ale przez to zdecydowanie otwierające oczy. Podejrzewam, że niejeden z czytelników i czytelniczek nie zdawałby sobie sprawy do czego są zdolni ludzie, żeby zadać drugiej osobie jak najwięcej krzywdy. Sama osobiście także przyznam, że niektóre z opisywanych zachowań nigdy nie wydawały mi się czymś tak szkodliwym, a dopiero ten reportaż uświadomił mnie, że są to rzeczy kwalifikujące się jako przemoc psychiczna.
Mówiąc w skrócie, jeżeli nie znacie jeszcze twórczości tego autora - nadróbcie zaległości. Zdecydowanie warto, za wybór trudnych ale ważnych tematów, o których powinno się wiedzieć i mówić więcej, ale także za bardzo rzetelne podejście do ich realizacji. Ten reportaż raczej zalecałabym czytać osobom powyżej 18 roku życia. Dużo zależy oczywiście od dojrzałości czytelnika, niemniej jednak opisy są tu bardzo szczegółowe i mogłyby być nieodpowiednie dla wrażliwszych osób. Każdego, kto czuje się na siłach, zachęcam do przeczytania.

Pan Jacek Hołub dał mi się już poznać jako bardzo dobry autor reportaży, Poprzednie dwa jakie czytałam polecam każdemu zainteresowanemu tematem. Uważam, że w tamtych przypadkach jak i tym świetnie radzi sobie z trudnymi sytuacjami, jakie postanawia opisać.
"Beze mnie jesteś nikim" to bardzo poruszający reportaż o przemocy w polskich domach. Głównie skupia się na relacjach...

Każdy powinien przeczytać ten reportaż bez względu z jakiej rodziny pochodzi, historie w niej opisane dadzą każdemu do zrozumienia, iż tak naprawdę możemy nic bie wiedzieć o naszych bliskich. Bardzo ciężki temat, myślałam momentami że nie dam rady, lecz nie żałuję poznania tej wartościowej pozycji.

Każdy powinien przeczytać ten reportaż bez względu z jakiej rodziny pochodzi, historie w niej opisane dadzą każdemu do zrozumienia, iż tak naprawdę możemy nic bie wiedzieć o naszych bliskich. Bardzo ciężki temat, myślałam momentami że nie dam rady, lecz nie żałuję poznania tej wartościowej pozycji.

„Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach” to krótki reportaż i może dobrze, bo nie dałabym rady przebrnąć przed dłuższą opowieść ze względu na ładunek emocjonalny, jaki ten temat ze sobą niesie. Ze statystykami i podobnymi historiami miałam już styczność i na studiach i praktykach do nich, ale za każdym razem, gdy słyszę o przemocy w polskich domach skręca mnie w żołądku. Pan Hołub odwalił kawał dobrej roboty, pokazując różne rodzaje przemocy i różne perspektywy na nią. Oprócz przemocy w stosunku do kobiet i dzieci, która występuje najczęściej, jest też dość szeroko poruszona kwestia przemocy kobiet wobec mężczyzn, o której społecznie mówi się mniej. Są to trudne, bolesne tematy, o których trzeba mówić, bo takie, i wiele podobnych historii dzieje się codziennie dookoła nas.

„Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach” to krótki reportaż i może dobrze, bo nie dałabym rady przebrnąć przed dłuższą opowieść ze względu na ładunek emocjonalny, jaki ten temat ze sobą niesie. Ze statystykami i podobnymi historiami miałam już styczność i na studiach i praktykach do nich, ale za każdym razem, gdy słyszę o przemocy w polskich domach skręca mnie w...

Reportaż napisany jest w bardzo przystępny sposób, jednak poruszane w nim tematy są na tyle trudne i brutalne, że nie uważam, aby ta książka była dla każdego. Ja sama, czytając, poczułam tyle złości, frustracji i bezsilności, że musiałam ją co jakiś czas odkładać, aby ochłonąć. Bardzo dobry reportaż. Temat został bardzo dobrze przedstawiony, z wielu perspektyw.

Reportaż napisany jest w bardzo przystępny sposób, jednak poruszane w nim tematy są na tyle trudne i brutalne, że nie uważam, aby ta książka była dla każdego. Ja sama, czytając, poczułam tyle złości, frustracji i bezsilności, że musiałam ją co jakiś czas odkładać, aby ochłonąć. Bardzo dobry reportaż. Temat został bardzo dobrze przedstawiony, z wielu perspektyw.