Nie zdawałam sobie sprawy z jakimi trudnościami mierzą się rodzice dzieci z ADHD, Aspergerem i autuzmem. Ta książka to lekcja tolerancji dla nas wszystkich. To lektura obowiązkowa w świecie nietolerancji i oceniania drugiego człowieka.

Nie zdawałam sobie sprawy z jakimi trudnościami mierzą się rodzice dzieci z ADHD, Aspergerem i autuzmem. Ta książka to lekcja tolerancji dla nas wszystkich. To lektura obowiązkowa w świecie nietolerancji i oceniania drugiego człowieka.

Książka przez którą wylałam morze łez podczas lektury. Książka po której przeczytaniu przytuliłam ja tak mocno jakbym przytulała przedstawianych w niej bohaterów i wszystkie rodziny i dzieci z spektrum autyzmu, Aspergera czy ADHD. Bo o ile wśród nas możemy spotkać dzieci z bardziej widocznymi niepełnosprawnościami o tyle w przypadku tych dzieci społeczeństwo nie zawsze wykazuje się wysoką wyrozumiałością. A przecież te dzieci nie są inne. Te dzieci posiadają nie rzadko wysoki iloraz inteligencji, wysoka wrażliwość przez którą właśnie między innymi trudno im jest sobie poradzić w otaczającym je świecie. W książce mamy opisanych kilka historii rodzin z dziećmi dotkniętych ADHD, Autyzmem czy Aspergerem. Są to historię przejmujące i wzruszające. W każdym przypadku płakałam. Czuję ogromny żal i niesprawiedliwość w stosunku do tych rodzin. Zarówno że strony społeczeństwa jak i ze strony państwa. O ile dzieci dotknięte Aspergerem czy Autyzmem mogą jeszcze liczyć na dokument poświadczający, że potrzebują dodatkowej opieki że strony nauczycieli lub pomocy nauczyciela wspomagającego, pomocy psychologa itp. O tyle dzieci z ADHD już takiego "przywileju" nie mają. Co w mojej osobistej ocenie jest krzywdzące. Jednakże nie tylko sam system edukacji najchętniej kiedy tylko może odwraca się od problemów z jakimi muszą mierzyć się te rodziny. Podobne znieczulenie, a czasem wręcz wrogość słychać w głosie osób mijanych na ulicy, w sklepie czy w kolejce do lekarza. A przecież nie każde dziecko, które biega po sklepie z krzykiem, zachowujące się w sposób, który nie jest popierany w ogólnospołecznych normach jest dzieckiem niewychowanym lub chowanym bezstresowo. Nie zawsze rodzic jest winien takiej sytuacji. W wielu przypadkach (a statystyki które są przytoczone w powyższej książce) mijane przez nas dziecko i towarzyszacy mu rodzic, który stara się zrobić zakupy i nie reaguje na wrzaski berbecia to właśnie rodzina, która na codzień mierzy się z przypadłościami, które opisuje autorka. W tym reportażu jednak opowieść nie kończy się tylko na historiach i zdaniach rodziców. Znajdziemy w tej książce również wypowiedzi samego młodego chłopaka dotkniętego Autyzmem, wypowiedzi dyrektorów placówek do których uczęszczają bohaterzy przedstawieni w książce, wypowiedź psychologa. Jak również pozostawiona jest w tej książce przestrzeń dla czytelnika. Możliwość wyciągnięcia z całej treści własnych wniosków oraz refleksji. Jedyne czego mi osobiście zabrakło jako osobie, która w swoim życiu spotkała się z kilkoma przypadkami rodzin podobnych do tych przedstawionych w książce? To pogłębienia tematyki jak postępować powinny osoby stojące z boku właśnie w tej kolejce, przy regale w supermarkecie czy na spacerze w parku. Te dzieci nie są inne. Są cudowne i w sobie tylko znany sposób starają się sobie poradzić z otaczającym je światem, który nie raz i dla doroślej osoby potrafi być przytłaczający i przebodźcowujący.
Wspaniała książka, która zainspirowała mnie do większego pogłębienia swojej wiedzy w tym temacie.
Polecam
Moja ocena 9/10
IG: dozaczytania

Książka przez którą wylałam morze łez podczas lektury. Książka po której przeczytaniu przytuliłam ja tak mocno jakbym przytulała przedstawianych w niej bohaterów i wszystkie rodziny i dzieci z spektrum autyzmu, Aspergera czy ADHD. Bo o ile wśród nas możemy spotkać dzieci z bardziej widocznymi niepełnosprawnościami o tyle w przypadku tych dzieci społeczeństwo nie zawsze...

Bardzo dobrze pokazany świat rodziców dzieci z tymi zaburzeniami. Świetny występ, żeby się dowiedzieć, czy u własnego dziecka widać symptomy któregoś z tych zaburzeń.

Bardzo dobrze pokazany świat rodziców dzieci z tymi zaburzeniami. Świetny występ, żeby się dowiedzieć, czy u własnego dziecka widać symptomy któregoś z tych zaburzeń.

Autyzm, ADHD, zespół Aspergera czy spektrum. Słowa znane każdemu z nas, bo kto nigdy się z nimi nie spotkał? Jednak jedną sprawą jest wiedza, że te zaburzenia istnieją, a drugą nasza świadomość na ich temat. Co dokładnie wiemy? Pomijając osoby zainteresowane tematem czy też posiadające w swoim otoczeniu osoby borykające się z tymi zaburzeniami, podejrzewam, że znaczna większość traktuje te pojęcia bardzo enigmatycznie.
Reportaż "Niegrzeczne" to moja druga książka spod pióra pana Jacka Hołuba. Zdecydowanie muszę tutaj pochwalić autora za dobór tematów. Zarówno poprzednia książka, jaką miałam okazję poznać, czyli "Żeby umarło przede mną" jak i ta poruszają niezwykle ważne zagadnienia i przedstawiają ogrom problemów z jakimi muszą się mierzyć osoby dotknięte chorobami i zaburzeniami, ale także ich najbliżsi. Pana Jacka również muszę pochwalić za realizację tych tematów. Nie ma tu suchych faktów, bo o zaburzeniach ze spektrum autyzmu czy ADHD każdy może coś znaleźć na własną rękę, czy to w internecie, czy to w literaturze. Autor skupia się zdecydowanie na tej stronie, która nam, ludziom mającym małą styczność z takimi osobami, nie jest znana. Dzieci zmagające się z wymienionymi w tytule zaburzeniami stają przed ogromnymi wyzwaniami w swoim życiu. Począwszy od niezrozumienia ze strony innych, nietolerancji, aż po dokuczliwe zaczepki i hejt. Osoby, które nie są niczemu winne. Dzieci, które po prostu takie się urodziły. Dla każdego z nich pójście do szkoły, zmiana otoczenia czy nawiązywanie relacji międzyludzkich to przerażające wydarzenia, sprawiające im niemały problem i wywołujące ogromny stres. Autor skupia się przede wszystkim na historiach matek. Poruszane są kwestie braku wsparcia zarówno z placówek, które rzekomo są po to, aby ich pomóc, jak i nawet ze strony członków rodziny, co jest jeszcze bardziej przytłaczające. Rodzice cały czas muszą stawiać czoła nieprzychylnym komentarzom na temat ich dziecka, bo jest "dziwne", "niegrzeczne", "głupie". Dużym plusem tego reportażu jest także przedstawienie sytuacji z perspektywy innych osób, np. nauczyciela wspomagającego, drugiego rodzica, a nawet samego dziecka. Daje to dodatkowy ogląd na sprawę i pozwala jeszcze bardziej zrozumieć sposób funkcjonowania osób z zaburzeniami.
Nie chcę więcej dodawać, bo to jest książka, którą absolutnie każdy powinien przeczytać. Część z nas prawdopodobnie zna ludzi z autyzmem, ADHD czy ZA, ale znaczna większość nawet nie zdaje sobie sprawy, jak często ich spotykamy. Możemy ich mijać na mieście, siedzieć obok nich w tramwaju czy dzielić z nimi ławkę w szkole. Najważniejsze jest to, aby mieć świadomość, czym takie zaburzenia się cechują i jak można pomóc takim osobom. Przede wszystkim należy pamiętać, że nie powinniśmy kogoś z góry oceniać, bo nigdy nie wiemy, jaką walkę toczy w życiu ta osoba.

Autyzm, ADHD, zespół Aspergera czy spektrum. Słowa znane każdemu z nas, bo kto nigdy się z nimi nie spotkał? Jednak jedną sprawą jest wiedza, że te zaburzenia istnieją, a drugą nasza świadomość na ich temat. Co dokładnie wiemy? Pomijając osoby zainteresowane tematem czy też posiadające w swoim otoczeniu osoby borykające się z tymi zaburzeniami, podejrzewam, że znaczna...

Świetna książka, wiele można się z niej dowiedzieć. Bardzo szybko się ją czytało, jest płynnie napisana tak jak każda książka Jacka Hołuba. Bardzo serdecznie polecam!

Świetna książka, wiele można się z niej dowiedzieć. Bardzo szybko się ją czytało, jest płynnie napisana tak jak każda książka Jacka Hołuba. Bardzo serdecznie polecam!

Zazwyczaj sięgając po książki związane ze spektrum autyzmu lub ADHD szukamy wiedzy, wsparcia, metod terapii. W swojej twórczości Jacek Hołub, postanowił dać głos ludziom, o których często się nie myśli, a którzy mają bardzo silny kontakt z tematem, rodzicom.

Książka pokazuje nam, jak bardzo nasz system edukacji, nie jest przygotowany na pomoc ani rodzicom dzieci, w tym przypadku ze spektrum autyzmu, ADHD i zespołem Aspergera, jak i na pomoc samym dzieciom.

Bardzo spodobał mi się zamysł książki, każdy z nas ma swoje ciężkie chwile, każdemu z nas zdarza się nie mieć już siły i cierpliwości na nic. Książka pokazuje właśnie takie oblicze, nie jest to cukierkowa opowieść o sile rodziców i determinacji w niesieniu pomocy swoim pociechą, książka pokazuje, że każdemu z nas zdarzają chwilę zwątpienia i braku sił, zwłaszcza kiedy wydaje nam się, że los robi wszystko przeciwko nam.

Zazwyczaj sięgając po książki związane ze spektrum autyzmu lub ADHD szukamy wiedzy, wsparcia, metod terapii. W swojej twórczości Jacek Hołub, postanowił dać głos ludziom, o których często się nie myśli, a którzy mają bardzo silny kontakt z tematem, rodzicom.

Książka pokazuje nam, jak bardzo nasz system edukacji, nie jest przygotowany na pomoc ani rodzicom dzieci, w tym...

Mój syn ma ADHD i cieszę się, że to "tylko" ADHD i że mając 15 lat, żyje normalnie jak jego rówieśnicy. Pamiętam swój lęk i miotanie się w poszukiwaniu pomocy kiedy pojawiły się pierwsze objawy i kiedy szukaliśmy diagnozy. Pamiętam też ogromną ulgę, gdy ta diagnoza padła; bo to jakby ktoś zdejmował Ci kamień z barków; mówiąc "to nie Twoja wina". A zaraz potem pamiętam wstyd, że na warsztatach dla rodziców dzieci z ADHD pomyslałam: "mam szczęście, nie jest tak źle, inni mają gorzej". Lektura obowiązkowa, bo czytelnik może choć przez chwilę wejść w buty "niegrzecznego" i jego rodzica i poczuć to samo; bezradność, złość, niedowierzanie, smutek.

Mój syn ma ADHD i cieszę się, że to "tylko" ADHD i że mając 15 lat, żyje normalnie jak jego rówieśnicy. Pamiętam swój lęk i miotanie się w poszukiwaniu pomocy kiedy pojawiły się pierwsze objawy i kiedy szukaliśmy diagnozy. Pamiętam też ogromną ulgę, gdy ta diagnoza padła; bo to jakby ktoś zdejmował Ci kamień z barków; mówiąc "to nie Twoja wina". A zaraz potem pamiętam...

Jako nauczycielka uważam, że to lektura OBOWIĄZKOWA dla wszystkich nauczycieli, pedagogów i innych osób, które pracują z dziećmi. Książka porusza naprawdę trudny temat zmagania się dzieci i ich rodziców z zaburzeniami. Ciężko się czyta, ale naprawdę warto.

Jako nauczycielka uważam, że to lektura OBOWIĄZKOWA dla wszystkich nauczycieli, pedagogów i innych osób, które pracują z dziećmi. Książka porusza naprawdę trudny temat zmagania się dzieci i ich rodziców z zaburzeniami. Ciężko się czyta, ale naprawdę warto.

Autor oddał głos rodzicom dzieciom ze stanami ze spektrum autyzmu, dlatego nie podejmę się oceny tej książki. Wychowanie dzieci atypowych przy niewystarczającym wsparciu państwa, ale też przy braku zrozumienia społeczeństwa, jest bardzo trudne.
Autor zauważył, słusznie moim zdaniem, że dzieci z widoczną niepełnosprawnością wzbudzają współczucie i wyrozumiałość dla rodziców, ale dzieci zachowujące się nietypowo określane są mianem niegrzecznych, niewychowanych. A rodzice za niewydolnych.

W reportażu wysłuchano nie tylko rodziców - głos oddano nauczycielom wspomagającym, psychologom, pracownikom opieki społecznej. Pokazano różny punkt widzenia i jest to duży plus dokumentu.

Jeśli lubicie reportaże, warto po niego sięgnąć.

Autor oddał głos rodzicom dzieciom ze stanami ze spektrum autyzmu, dlatego nie podejmę się oceny tej książki. Wychowanie dzieci atypowych przy niewystarczającym wsparciu państwa, ale też przy braku zrozumienia społeczeństwa, jest bardzo trudne.
Autor zauważył, słusznie moim zdaniem, że dzieci z widoczną niepełnosprawnością wzbudzają współczucie i wyrozumiałość dla rodziców,...

48/52/2023
„Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera” Jacka Hołuba, Wydawnictwo Czarne 2022, wysłuchane: Legimi (abonament biblioteczny)
1. Dlaczego?
Taka praca. W sumie to dlatego ją lubię. Bo wciąż taką leniwą osobę jak ja zmusza do nauki.
2. I jak?
Czytajcie i słuchajcie. Więcej to mi dało niż większość szkoleń. Wciąż nie potrafiłabym stworzyć precyzyjnych definicji, waham się, dobierając słowa, by nazwać rzeczywistość, ale jako zadaniowiec z natury z radością słuchałam wypowiedzi konkretnych ludzi na temat konkretnych osób, sytuacji, decyzji, działań. A ci ludzie to: dzieciaki, ich rodzice, nauczyciele, psychologowie. Te same historie ukazywane są z różnych stron. I są prawdziwe.
Wnioski? Nie boję się, że czegoś nie wiem, że popełnię błąd. Trzeba szukać i się uczyć, starać się. I – lepiej mieszkać w mieście niż na wsi i mieć czas i dużo pieniędzy. Nie to, że wszystko staje się łatwe, nie. Ale – wystarczy, że o wiele łatwiejsze. Terapie, badania, sama diagnoza, dojazdy… To bardzo, bardzo złe, że tak wiele zależy od zamożności rodziców.
3. Dokąd mnie to prowadzi?
Spokojnie, ferie są.

48/52/2023
„Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera” Jacka Hołuba, Wydawnictwo Czarne 2022, wysłuchane: Legimi (abonament biblioteczny)
1. Dlaczego?
Taka praca. W sumie to dlatego ją lubię. Bo wciąż taką leniwą osobę jak ja zmusza do nauki.
2. I jak?
Czytajcie i słuchajcie. Więcej to mi dało niż większość szkoleń. Wciąż nie potrafiłabym stworzyć...