Bardzo podoba mi się styl pisania Pani Idy Żmiejewskiej, widać ogromną dbałość o poprawność językową, jak również o to, żeby język, a zwłaszcza dialogi odpowiadały tamtej epoce. Czyta się bardzo przyjemnie, więc chętnie sięgnę po inne książki tej autorki.

Bardzo podoba mi się styl pisania Pani Idy Żmiejewskiej, widać ogromną dbałość o poprawność językową, jak również o to, żeby język, a zwłaszcza dialogi odpowiadały tamtej epoce. Czyta się bardzo przyjemnie, więc chętnie sięgnę po inne książki tej autorki.

Udane zakończenie cyklu, zagadka kryminalna i sposób jej rozwiązania zaskakujący, pomyślne w końcu rozwiązanie wątku Leontyny i Saszki. We wszystkie tomy włożony ogrom pracy autorki. Powieści godne polecenia.

Udane zakończenie cyklu, zagadka kryminalna i sposób jej rozwiązania zaskakujący, pomyślne w końcu rozwiązanie wątku Leontyny i Saszki. We wszystkie tomy włożony ogrom pracy autorki. Powieści godne polecenia.

Niestety, to już ostatni część serii „Warszawianka”. I jest mi mega smutno, bo zżyłam się z Leontyną Rapacką i Aleksandrem Woroninem. Kibicowałam tej parze od samego początku.
Tym razem autorka przedstawia nam koniec XIX wieku, 7 lat po wydarzeniach rozegranych w II części serii.

Zima, bale i bankiety. Podczas jednego z nich ginie znana felietonistka Józefina Majerowa. Śledztwo prowadzi młody sędzia śledczy Jerzy Szuster, a towarzyszy mu Woronin. Ciało denatki znajduje Leontyna Burzyńska (z domu Rapacka). Tak… hajtnęła się była ze swoim kuzynem, który oświadczył się jej w poprzedniej części … biedny Sasza🤧

W trakcie śledztwa ginie kolejna osoba, a Szuster i Woronin błądzą we mgle, z powodu braku śladów i wielu potencjalnych podejrzanych, którzy nie chcą współpracować z moskiewską policją. Jedynie mają narzędzie zbrodni- butelkę.
Jednak, powoli udaje się naszym śledczym ustalić kilka znaczących faktów, które ostatecznie wyłonią mordercę.

Świetnie poprowadzona fabuła. Wiele spraw z poprzednich części zostało wyjaśnionych.
W moim odczuciu, ta część jest bardziej obyczajowa niż kryminalna, ponieważ w końcu autorka w znacznym stopniu skupiła się na relacji Saszy i Leontyny, co mi osobiście bardzo podpasowało 😉 Do tego świetnie wykreowani bohaterowie pierwszo i drugoplanowi. Jest ich dosyć sporo, ale nic to nie umniejsza tej historii, a wręcz ubogaca ją. Byli bohaterowie, którzy bawili, jak np Agata - pokojówka Aleksandra; byli też tacy, których się od razu nie polubiło, jak np. matrona Leontyny - p. Amelia i jej siostra- Oktawia. Co za okropne, wredne , stare lampucery no 😡, których wszyscy mają się słuchać. Osobiście nie mogłam ich zdzierżyć.
Świetnie pokazane tamte czasy: przepych na salonach oraz same obyczaje.
Ja jestem zachwycona stylem autorki. I choć Pani Żmiejewska w posłowiu wyraźnie zaznacza, że to już koniec historii Leontyny i Aleksandra, to jednak mam wrażenie, że zostawiła sobie „furtkę” na pokazanie dalszych losów siostry Leontyny- Heleny oraz Jerzego Szustra😀 Bardzo liczę na tę kontynuację ☺️
Jestem zdecydowanie na TAK i oczywiście polecam całą serię . Ocena 10/10.

Niestety, to już ostatni część serii „Warszawianka”. I jest mi mega smutno, bo zżyłam się z Leontyną Rapacką i Aleksandrem Woroninem. Kibicowałam tej parze od samego początku.
Tym razem autorka przedstawia nam koniec XIX wieku, 7 lat po wydarzeniach rozegranych w II części serii.

Zima, bale i bankiety. Podczas jednego z nich ginie znana felietonistka Józefina Majerowa....

Wspaniałe zakończenie cyklu, ostatnia część również bardzo interesująca.
Kibicowałam do końca zakazanej miłości Leontyny
i Aleksandra, ich uczucie napotykało na wiele przeszkód.
Bardzo lubię książki z historią w tle, czytanie tej serii sprawiło mi ogromną przyjemność.

Wspaniałe zakończenie cyklu, ostatnia część również bardzo interesująca.
Kibicowałam do końca zakazanej miłości Leontyny
i Aleksandra, ich uczucie napotykało na wiele przeszkód.
Bardzo lubię książki z historią w tle, czytanie tej serii sprawiło mi ogromną przyjemność.

Bardzo dobre zakończenie serii- chyba najlepsza z trzech części.

Bardzo dobre zakończenie serii- chyba najlepsza z trzech części.

Dobrze się czyta, akcja bez zaskakiwania. Dobrze oddana atmosfera Warszawy z XIX w.

Dobrze się czyta, akcja bez zaskakiwania. Dobrze oddana atmosfera Warszawy z XIX w.

Ostatni tom wspaniałej sagi. Cieszę się ogromnie że miałam przyjemność przeżyć różne zawirowania z Leontyna i Aleksandrem którym kibicowałam nieziemsko. Polecam ogromnie

Ostatni tom wspaniałej sagi. Cieszę się ogromnie że miałam przyjemność przeżyć różne zawirowania z Leontyna i Aleksandrem którym kibicowałam nieziemsko. Polecam ogromnie

Właśnie skończyłam ostatnią z powieści historycznych Idy Żmiejewskiej, która umiejętnie połączyła dzieje Polski z wizerunkiem polskiego społeczeństwa i sytuacją kobiet oraz wplotła w fabułę ciekawy wątek kryminalny.

Właśnie skończyłam ostatnią z powieści historycznych Idy Żmiejewskiej, która umiejętnie połączyła dzieje Polski z wizerunkiem polskiego społeczeństwa i sytuacją kobiet oraz wplotła w fabułę ciekawy wątek kryminalny.

Nie wiem czy mnie już znudziła ta historia, czy nie miałem nastroju na romanso-kryminał, ale gdyby nie to, że to 3 część trylogii i książka o XIX-wiecznej Warszawie, to pewnie nie dobrnąłbym do końca. Nudne jak flaki z olejem, rozciągnięte, a jak już dochodzi do rozwiązania sprawy to jest to tak naciągane i nieprzewidywalne (w złym sensie, w końcu to kryminał, więc choć minimalne poszlaki powinny być),że aż strach. Szkoda, bo pierwsze dwie części mi się podobały, nawet jak na gatunek nie należący do moich ulubionych. Chyba to jednak magia carskiej Warszawy i tego, że poruszane tematy społeczne w poprzednich częściach miały namiastkę świeżości i awantury, a tu było jedynie powielenie schematów. Równie dobrze mogłoby tej części nie być, ale wiadomo, że tzreba było główną linię romantyczną zakończyć. I dobrze. Reszta taka sobie.

Nie wiem czy mnie już znudziła ta historia, czy nie miałem nastroju na romanso-kryminał, ale gdyby nie to, że to 3 część trylogii i książka o XIX-wiecznej Warszawie, to pewnie nie dobrnąłbym do końca. Nudne jak flaki z olejem, rozciągnięte, a jak już dochodzi do rozwiązania sprawy to jest to tak naciągane i nieprzewidywalne (w złym sensie, w końcu to kryminał, więc choć...

Może i najlepsza z trzech tomów,ale te 4 tomy to trochę dużo na treść jaka została w tych tomach zawarta,czy to możliwe aby 30 letnia wdowa finansowo niezależna była tak uzależniona od matki że ta traktowała ja jak dziecko i nawet ja biła jakoś dla mnie to mało realne

Może i najlepsza z trzech tomów,ale te 4 tomy to trochę dużo na treść jaka została w tych tomach zawarta,czy to możliwe aby 30 letnia wdowa finansowo niezależna była tak uzależniona od matki że ta traktowała ja jak dziecko i nawet ja biła jakoś dla mnie to mało realne