Idealne zwieńczenie całej trylogii pokazując kim tak naprawdę ostatecznie staję się Reynevan

Idealne zwieńczenie całej trylogii pokazując kim tak naprawdę ostatecznie staję się Reynevan

Przeczytałem kolejny raz po ponad 14 latach. Kolejny raz popłynęły łzy i przestałem czytać w momencie śmierci Jutty.
AS ma coś w stylu pisania i budowania postaci, że człowiek czytając potrafi się w nie wcielić i odczuwać złość i żal tak jak one.
Z jednej strony jestem pełen podziwu dla stylu w jakim napisana jest ta trylogia, z drugiej jest mi cholernie przykro kiedy muszę razem z Reinmarem żegnać ukochanych...

Przeczytałem kolejny raz po ponad 14 latach. Kolejny raz popłynęły łzy i przestałem czytać w momencie śmierci Jutty.
AS ma coś w stylu pisania i budowania postaci, że człowiek czytając potrafi się w nie wcielić i odczuwać złość i żal tak jak one.
Z jednej strony jestem pełen podziwu dla stylu w jakim napisana jest ta trylogia, z drugiej jest mi cholernie przykro kiedy...

Zakończenie trylogii trzyma poziom poprzednich tomów. Dużo ukrytych przesłań i aż trochę smutno, że to koniec

Zakończenie trylogii trzyma poziom poprzednich tomów. Dużo ukrytych przesłań i aż trochę smutno, że to koniec

Sapkowki nas nie oszczędza. Chociaż na początku byłam zmęczona Reynevanem, tak z czasem wciągnęło mnie na nowo. Śmierć Jutty mnie zasmuciła, ale śmierć Samsona dobiła. Po tym chciałam przestać czytać, wolałabym, aby Reynevan poległ, smutny koniec. Szarlej, w końcu, zmądrzał i poszedł własną drogą. Chętnie bym przeczytała jego historię z poczuciem humoru i podejściem do życia.

Sapkowki nas nie oszczędza. Chociaż na początku byłam zmęczona Reynevanem, tak z czasem wciągnęło mnie na nowo. Śmierć Jutty mnie zasmuciła, ale śmierć Samsona dobiła. Po tym chciałam przestać czytać, wolałabym, aby Reynevan poległ, smutny koniec. Szarlej, w końcu, zmądrzał i poszedł własną drogą. Chętnie bym przeczytała jego historię z poczuciem humoru i podejściem do życia.

Tak o to nadszedł kres przygód Reynevana, nie będę za nim bardzo tęskniła. Inaczej sprawa się ma z Szarlejem - najchętniej przeczytałabym kolejne tomy o jego przygodach z jego życiowymi mądrościami i poczuciem humoru.
Zakończenie trylogii słabiutkie, ale.. pasowało do całości.
Nie jest to seria, która trzymałaby mnie w napięciu, nie mogłabym się doczekać, co stanie się dalej. Do moich ulubionych z pewnością nie trafi, jednak cieszę się, że ją przeczytałam, dobrze się przy tym bawiłam. Rozumiem czym się ludzie zachwycają, może kiedyś nawet przeczytam całość jeszcze raz.. :)

Tak o to nadszedł kres przygód Reynevana, nie będę za nim bardzo tęskniła. Inaczej sprawa się ma z Szarlejem - najchętniej przeczytałabym kolejne tomy o jego przygodach z jego życiowymi mądrościami i poczuciem humoru.
Zakończenie trylogii słabiutkie, ale.. pasowało do całości.
Nie jest to seria, która trzymałaby mnie w napięciu, nie mogłabym się doczekać, co stanie się...

Ocena dotyczy audiobooka superprodukcji....

Ocena dotyczy audiobooka superprodukcji....

Można by napisać szkoda, że się skończyło, jednak pozostał mi lekki niedosyt, co do samego zakończenia tej ciekawej historii. Odniosłem wrażenie, że autor nie ma za bardzo pomysłu jak to wszystko dobrze zakończyć, a może pośpiech w pisaniu tej ostatniej części, mu w tym nie pomógł. Jednak każdemu śmiało mogę polecić całą trylogię. Powróciło się do niej z wielkim sentymentem i wielką przyjemnością.

Można by napisać szkoda, że się skończyło, jednak pozostał mi lekki niedosyt, co do samego zakończenia tej ciekawej historii. Odniosłem wrażenie, że autor nie ma za bardzo pomysłu jak to wszystko dobrze zakończyć, a może pośpiech w pisaniu tej ostatniej części, mu w tym nie pomógł. Jednak każdemu śmiało mogę polecić całą trylogię. Powróciło się do niej z wielkim...

Nie mogę uwierzyć, że to już koniec tej trylogii. Powiem szczerze, że ciężko będzie mi się pożegnać z bohaterami Trylogii husyckiej. Książka wciągnęła mnie tak, że przeczytałem ją dwa razy szybciej niż poprzednią część. Sam los bohaterów, mimo, że boli, pokazuje, że prawie nigdy nie ma wesołych zakończeń. Piszę tę ocenę świeżo po odłożeniu książki i dalej krążą mi w głowie różne myśli i scenariusze. Wiem na pewno, że Samson, Szarlej i Reynevan za szybko z niej nie uciekną. To co widać na przestrzeni trzech książek to, że Reinmar pomimo wielu zbiegów okoliczności i sprzyjającym warunkom jest niestety według mnie postacią tragiczną, która utraciła prawie wszystko co miała. Z jednej strony nie mogłem zrozumieć zachowania Reynevana pod koniec ostatniej książki. Z drugiej zaś, musiałem na spokojnie przypomnieć sobie przez co i przez jak wiele przeszedł główny bohater serii.
Polecam tę serię każdemu amatorowi historii i fantastyki. Pomimo tego, że były w niej elementy magii to cała seria nie opierała się na niej, a była jedynie przyjemnymi wstawkami.

Nie mogę uwierzyć, że to już koniec tej trylogii. Powiem szczerze, że ciężko będzie mi się pożegnać z bohaterami Trylogii husyckiej. Książka wciągnęła mnie tak, że przeczytałem ją dwa razy szybciej niż poprzednią część. Sam los bohaterów, mimo, że boli, pokazuje, że prawie nigdy nie ma wesołych zakończeń. Piszę tę ocenę świeżo po odłożeniu książki i dalej krążą mi w głowie...

Przesłuchać, choć niekoniecznie.

Nadarzyła się oto nieprzeciętna okazja zakończenia epopei w drugiej części. Niestety okazja niewykorzystana.

Rwana narracja, przeskoki czasowe pełne zniecierpliwienia, powielanie konceptów z poprzednich części, pisana z chęcią jak najszybszego zakończenia. Wrażenie to potęguje fakt, iż wiele informacji, które we wcześniejszych częściach zalazłyby się w formie epickiej w tekście podstawowym, zostały przerzucone do przypisow. Zdecydowanie za dużo "kurew" padających z różnych ust. Męczące, rozwlekłe, nadęte dialogi. Charakterystyczna dla autora dbałość o precyzję znaczeniową słownictwa i wyrażeń ucierpiała mocno. Wodnisty Reynevan osiąga apogeum swej wymoczkowatości. I wreszcie uwielbiane przez Sapkoskiego stałe i sukcesywne eliminowanie bohaterów. Pozostał jedynie efekt słuchowiska wszechczasów.

Przesłuchać, choć niekoniecznie.

Nadarzyła się oto nieprzeciętna okazja zakończenia epopei w drugiej części. Niestety okazja niewykorzystana.

Rwana narracja, przeskoki czasowe pełne zniecierpliwienia, powielanie konceptów z poprzednich części, pisana z chęcią jak najszybszego zakończenia. Wrażenie to potęguje fakt, iż wiele informacji, które we wcześniejszych częściach...

Bardzo mi pasuje to poczucie humoru i tempo akcji oraz wyraziste postaci.

Bardzo mi pasuje to poczucie humoru i tempo akcji oraz wyraziste postaci.