Daję nieco zawyżone sześć (połówek nie ma, a szkoda) z sentymentu, ale też nieco rozbawiony nawiązaniem do bliźniaków, którzy to będą rządzić krajem, choć i krzywdą ze strony ludzkiej - z onegoż powodu - liczyć się muszą.
Jakże profetyczne! :)

Daję nieco zawyżone sześć (połówek nie ma, a szkoda) z sentymentu, ale też nieco rozbawiony nawiązaniem do bliźniaków, którzy to będą rządzić krajem, choć i krzywdą ze strony ludzkiej - z onegoż powodu - liczyć się muszą.
Jakże profetyczne! :)

Podobał mi się ostry język zabarwiony sarkazmem i lekką ironią idealną do sarmackich klimatów. Jeśli już przy nich jesteśmy, barwnie opisana sarmacka rzeczywistość, gdzie dominowały odwieczne wady ludzkie a najbardziej rządza. Fabuła nie najgorsza, aczkolwiek brakuje jej większych zwrotów akcji i niespodziewanych obrotów spraw. Zbyt oczywista, czasami porywa czasami nudzi. W fabule wtręt w postaci wątku politycznego, podejścia do religii i komentarza społecznego.
Jako nastolatce mi się podobała, teraz niekoniecznie mnie porwała.

Podobał mi się ostry język zabarwiony sarkazmem i lekką ironią idealną do sarmackich klimatów. Jeśli już przy nich jesteśmy, barwnie opisana sarmacka rzeczywistość, gdzie dominowały odwieczne wady ludzkie a najbardziej rządza. Fabuła nie najgorsza, aczkolwiek brakuje jej większych zwrotów akcji i niespodziewanych obrotów spraw. Zbyt oczywista, czasami porywa czasami nudzi....

,,Charakternik" to kolejna moja kolejna przeczytana książka Jacka Piekary. Nie podoba mi się ta książka, nie podoba mi się sposób w jaki autor traktuje kobiety w swoich książkach, nie podoba mi się sposób w jaki prowadzona jest narracja, nie podoba mi się sposób w jaki sposób traktowana jest jakby nie patrzeć jedyna pozytywna postać w tej książce czyli szlachcić Żytowiecki, a przede wszystkim nie podoba mi się jak autor wkręca swoje poglądy do swoich powieści. Ta książka mogłaby być dobrym dark fantasy ale w większości po za scenami z kobietami była po prostu komiczna, o dziwo to właśnie wątki fantastyczne dobiły tą powieść. Autor zostawił nas ze słabą powieścią, drewnianymi bohaterami, historią bez żadnego suspensu oraz zakończenie, które poziomem nie odbiega od całej powieści.

,,Charakternik" to kolejna moja kolejna przeczytana książka Jacka Piekary. Nie podoba mi się ta książka, nie podoba mi się sposób w jaki autor traktuje kobiety w swoich książkach, nie podoba mi się sposób w jaki prowadzona jest narracja, nie podoba mi się sposób w jaki sposób traktowana jest jakby nie patrzeć jedyna pozytywna postać w tej książce czyli szlachcić Żytowiecki,...

Wbrew zapowiedzi o wartości poznawczo-historycznej dominuje atmosfera tajemniczej czarnej magii. Wolałbym opowieść bardziej realną...

Wbrew zapowiedzi o wartości poznawczo-historycznej dominuje atmosfera tajemniczej czarnej magii. Wolałbym opowieść bardziej realną...

Spotkali się pan Szczurowicki (wysoki szlachcic),pan Żytowiecki (gruby szlachcic) oraz pan Myszkowski (mały szlachcic). A jak mały to wiadomo, że ma serce blisko d… więc zaczęło się awanturą na całą karczmę. Pomyli się jednak ten, co zakłada, że opowieść o szlacheckich perypetiach skrojona jest na podobieństwo „Szubienicznika”.
Perypetie trzech waszmościów, choć momentami pasjonujące, szybko zmierzają w stronę sił nieziemskich (by nie rzec nieczystych). A i to jest ledwie pretekstem do rozważań o roli Polski w historii. Dość ostro obchodzi się z narodowymi mitami (np. mesjasza narodów) oraz przywarami. Sądzę, że książka wymaga minimum dystansu do spraw ojczyźnianych, aby dobrze się przy lekturze bawić. U mnie kilka razy wywołał szczery śmiech.

Spotkali się pan Szczurowicki (wysoki szlachcic),pan Żytowiecki (gruby szlachcic) oraz pan Myszkowski (mały szlachcic). A jak mały to wiadomo, że ma serce blisko d… więc zaczęło się awanturą na całą karczmę. Pomyli się jednak ten, co zakłada, że opowieść o szlacheckich perypetiach skrojona jest na podobieństwo „Szubienicznika”.
Perypetie trzech waszmościów, choć momentami...

Kiedyś, lata temu, miałem sporo frajdy z lektury tej książki. Przeczytana obecnie raczej zawodzi. Może jest więc to kwestia wieku, ale na ten moment "Charakternik" jest dla mnie po prostu miałki, niczym nie porywa i nie zaskakuje w porównaniu do innych książek.

Kiedyś, lata temu, miałem sporo frajdy z lektury tej książki. Przeczytana obecnie raczej zawodzi. Może jest więc to kwestia wieku, ale na ten moment "Charakternik" jest dla mnie po prostu miałki, niczym nie porywa i nie zaskakuje w porównaniu do innych książek.

Diabelski Pan Wołodyjowski w świecie sarmackiego fantasy. Miało być chyba nowatorsko i ciekawie, wyszedł taki dziwny pastisz Sienkiewicza.

Diabelski Pan Wołodyjowski w świecie sarmackiego fantasy. Miało być chyba nowatorsko i ciekawie, wyszedł taki dziwny pastisz Sienkiewicza.

Komuda i Piekara głaszczą się po pyszczkach, pisząc taką samą pop pulpę. Co kto lubi w sumie...

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Komuda i Piekara głaszczą się po pyszczkach, pisząc taką samą pop pulpę. Co kto lubi w sumie...

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Miałem dużo przyjemności z czytania. O ile nie lubię określenia „perypetie” to idealnie ono pasuje do przygód trójki bohaterów przez większość fabuły. Akcja podszyta lekka ironią była bardzo wciągająca chociaż może bez większych zwrotów i zaskoczeń.
Pod koniec charakter książki się nieco zmienia - z akcentem społeczno-polityczo-religijnym. Moim zdaniem ciekawym ale przez to książka jest trochę nierówna. Koniec też jakby autor nie był zdecydowany czy będzie chciał kontynuować przygody bo nie ma ani jasnego rozwiązania akcji ani kulminacyjnego suspensu.

Tak czy inaczej zdecydowanie na plus. To moja pierwsza, ale na pewno nie ostatnia książka Piekary.

Miałem dużo przyjemności z czytania. O ile nie lubię określenia „perypetie” to idealnie ono pasuje do przygód trójki bohaterów przez większość fabuły. Akcja podszyta lekka ironią była bardzo wciągająca chociaż może bez większych zwrotów i zaskoczeń.
Pod koniec charakter książki się nieco zmienia - z akcentem społeczno-polityczo-religijnym. Moim zdaniem ciekawym ale przez...