Przyjemne czytadełko na pobyt w hotelu. Nie czytałam poprzednich części, jednak miałam nieodzowne wrażenie, że Panie Agatka i Jola strasznie rządzą się i panoszą będąc, bądź co badź, w gościnie u Bożeny. Wiele wątków potraktowanych pobieżnie, gdyby to nie miała być lekka książka,to miałaby fajny potencjał, żeby ukazać sprawy też od strony Bożeny lub Celiny. Brakowało mi tego

Przyjemne czytadełko na pobyt w hotelu. Nie czytałam poprzednich części, jednak miałam nieodzowne wrażenie, że Panie Agatka i Jola strasznie rządzą się i panoszą będąc, bądź co badź, w gościnie u Bożeny. Wiele wątków potraktowanych pobieżnie, gdyby to nie miała być lekka książka,to miałaby fajny potencjał, żeby ukazać sprawy też od strony Bożeny lub Celiny. Brakowało mi tego

Książka stosunkowo ciekawa, ale mało jest wątku kryminalnego i zakończenie nie wyglądało na przemyślane

Książka stosunkowo ciekawa, ale mało jest wątku kryminalnego i zakończenie nie wyglądało na przemyślane

Najsłabsza część, szkoda czasu.

Najsłabsza część, szkoda czasu.

Biblioteka w Kołobrzegu, która mnie zaprosiła na ostatni piątek, napisała, że mają "Ładny gips" i już go dla mnie odłożyli!
Zasiadłam więc do tej książki gotowa na co najmniej jeden wieczór świetnej zabawy, a dostałam... rozczarowanie.
Śliczna okładka. I to chyba wszystko, co mam pozytywnego do napisania o tej ksiażce. Od Mai Kotarskiej oczekiwałabym więcej, bo już miałam okazje się przekonać, że ma świetne pióro.
Początek - kiepskawy. Agata coraz bardziej denerwująca, egocentryczna i kapryśna. Szymon i Paweł - dziwni. Ich relacje małżeńskie - jeszcze dziwniejsze. Ale OK, kupiłabym to wszystko, bo akcja dość szybko nabrała tempa i zaczęło się robić coraz ciekawiej gdy... autorce chyba skończył się papier w drukarce albo tusz w Wordzie, albo limit znaków wyznaczony przez redakcję i postanowiła nagle (lub też została zmuszona (czyżby pomysł na kryminał?) do wyprodukowania zakończenia przed drugim punktemn zwrotnym i przed kulminacją. Już teraz, natychmiast.
Strzelby Czechowa wyglądają z każdego kąta, żadna nie wystrzeliła, motywacje psychologiczne bohaterów niespójne, zakończenie kompletnie od czapy.
Duet Bożena & Sławek - najlepszy. Ale niestety nawet oni stali się strzelbą Czechowa, która nie wystrzeliła.
Nie polecam, szkoda sobie psuć smak i na koniec tylko potężnie się zirytować a niczego nie dostać w zamian.
No chyba że podczas druku zgubiło się gdzieś pół powieści?
U mnie się kończy w okolicach Hali Stulecia. U Was też?

Biblioteka w Kołobrzegu, która mnie zaprosiła na ostatni piątek, napisała, że mają "Ładny gips" i już go dla mnie odłożyli!
Zasiadłam więc do tej książki gotowa na co najmniej jeden wieczór świetnej zabawy, a dostałam... rozczarowanie.
Śliczna okładka. I to chyba wszystko, co mam pozytywnego do napisania o tej ksiażce. Od Mai Kotarskiej oczekiwałabym więcej, bo już miałam...

Bardzo przyjemna książka.
Teraz dowiedziałam się,że to tom trzeci.
Czytając miałam świadomość,że coś musiało być wcześniej ale zupełnie mi to nie przeszkadzało.Doczytywać też nie zamierzam.
Po prostu podobało mi się i wyśmienicie się zrelaksowałam.

Bardzo przyjemna książka.
Teraz dowiedziałam się,że to tom trzeci.
Czytając miałam świadomość,że coś musiało być wcześniej ale zupełnie mi to nie przeszkadzało.Doczytywać też nie zamierzam.
Po prostu podobało mi się i wyśmienicie się zrelaksowałam.

Lekki, przyjemny kryminałek. Gdy potraktujemy go z przymrużeniem oka będziemy mogli dobrze się przy nim bawić. Bohaterki są lekko infantylne, przedmiot przestępstwa jest lekko niepoważny, ale na plażę, na upał lektura w sam raz. Nie obciąża pamięci, nie pobudza do poważnych rozważań, pozostawia uczucie lekkiego rozbawienia.

Lekki, przyjemny kryminałek. Gdy potraktujemy go z przymrużeniem oka będziemy mogli dobrze się przy nim bawić. Bohaterki są lekko infantylne, przedmiot przestępstwa jest lekko niepoważny, ale na plażę, na upał lektura w sam raz. Nie obciąża pamięci, nie pobudza do poważnych rozważań, pozostawia uczucie lekkiego rozbawienia.

Trochę słabsza od poprzednich, ale przyjemnie pośmiać się przy kryminale i pogłówkować przy komedii

Trochę słabsza od poprzednich, ale przyjemnie pośmiać się przy kryminale i pogłówkować przy komedii

Ostatnia z przygód przyjaciółek,które gdzie tylko się pojawią spotykają jakieś przestępstwa. Ta częśc to wakacyjna opowieśc obu pań Agatki i Joli. Przed urlopem Agatka przez niesforną kotkę Mopkę, będącą mieszkanką instytutu w którym pracują obie panie, łamie rękę. Zamiast z rodziną do Egiptu wyjeżdża na zaproszenie kuzynki męża do Krasnalna małej miejscowości, która słynie jak sama nazwa wskazuje z krasnali ogrodowych. Wydawac by się mogło nuda ale nie przy Agatce. W miasteczku zaczynają ginąc krasnale by wkrótce pojawic się w innym miejscu. Z pozoru niewinne żarty zaczynają sie przeradzac w serię włamań do ogrodów, trucie psów i ... "morderstwa" krasnali. Nasz Sherlock Holmes wzywa na pomoc swojego doktora Watsona w postaci Joli by rozwiązac tą przedziwną zagadkę. Polecam serdecznie. Książkę jak pozostałe dwie części czyta się niezwykle lekko i szybko. :)

Ostatnia z przygód przyjaciółek,które gdzie tylko się pojawią spotykają jakieś przestępstwa. Ta częśc to wakacyjna opowieśc obu pań Agatki i Joli. Przed urlopem Agatka przez niesforną kotkę Mopkę, będącą mieszkanką instytutu w którym pracują obie panie, łamie rękę. Zamiast z rodziną do Egiptu wyjeżdża na zaproszenie kuzynki męża do Krasnalna małej miejscowości, która słynie...

Książka mimo iż napisana lekkim językiem męczyła mnie i to bardzo. Przez ponad połowę nic się nie dzieje, akcja kuleje (jeśli w ogóle możemy mówić o jakiejkolwiek akcji – dla mnie to pisanie o niczym) i tak wieje nudną, że po jakimś czasie czytelnik robi się senny. Dopiero pod koniec na reście coś zaczyna się dziać , po to by całość zakończyć tak nagle.

Po książkę można sięgnąć wtedy kiedy mamy problemy ze snem – szybko zanudzi nas do tego stopnia, że zaczniemy ziewać a powieki same zrobią się senne. Jeśli jednak tak jak ja liczycie na ciekawą, choć trochę trzymającą w napięciu lekturę, to tą pozycję omijajcie szerokim łukiem bo ona tego nie oferuje
. A co rzuciło mi się w oczy? Błąd ortograficzny już na drugiej stornie książki i słowo „dopuki”

Książka mimo iż napisana lekkim językiem męczyła mnie i to bardzo. Przez ponad połowę nic się nie dzieje, akcja kuleje (jeśli w ogóle możemy mówić o jakiejkolwiek akcji – dla mnie to pisanie o niczym) i tak wieje nudną, że po jakimś czasie czytelnik robi się senny. Dopiero pod koniec na reście coś zaczyna się dziać , po to by całość zakończyć tak nagle.

Po książkę można...

Przez pierwsze 2/3 lektury wiało nudą. Fabuła w pewnym momencie się zablokowała i wyraźnie jest o tym mowa za pośrednictwem głównych postaci, że ich śledztwo po prostu stanęło w miejscu. Nawet te wszystkie komiczne teksty i wiele przezabawnych sytuacji, w pewnym momencie nie zachęcały mnie do czytania z ciekawością, tylko z ociąganiem. Dopiero ostatnia 1/3 książki była najciekawsza, ponieważ wreszcie coś się działo, a działo się dosyć sporo. Zakończenie jest szybkie i nagłe, ale mnie to nie przeszkadzało, ostatecznie różne są zakończenia.

Jak dla mnie fabuła całościowo trzyma się kupy, nie było nic nielogicznego ani przeoczonego, po prostu została przemyślana w najmniejszych szczegółach.

Jeśli chodzi o samą książkę jest bogata w nasze powiedzonka; brak przekleństw; występuje mnóstwo dialogów, w sumie fabuła posuwa się w głównej mierze dzięki nimi; opisuje tylko to, co niezbędne do fabuły, czyli bez rozpisywania się całymi stronami rzucając przymiotników i ich synonimów. Zauważyłam, że całkiem sporo było złotych myśli, myśleniowych perełek, warte uwagi.

Jak w poprzednich częściach, tak samo i w tej ostatniej, nie brakowało wątku rodzinnego, które niestety, nieco mnie nudziły, zrozumiałe, bo książka, jak i cała trylogia, jest idealna dla kobiet będące już w małżeństwach i mające dzieci, ale nie było źle, ponieważ tego nie było w przesadnych ilościach.

Trudno mi stwierdzić, którą część uważam za najlepszą. Jeśli chodzi o fabułę, to każda z nich jest inna. Jeśli chodzi o humor, to w tej części najwięcej się ubawiłam.

Serdecznie polecam.

Przez pierwsze 2/3 lektury wiało nudą. Fabuła w pewnym momencie się zablokowała i wyraźnie jest o tym mowa za pośrednictwem głównych postaci, że ich śledztwo po prostu stanęło w miejscu. Nawet te wszystkie komiczne teksty i wiele przezabawnych sytuacji, w pewnym momencie nie zachęcały mnie do czytania z ciekawością, tylko z ociąganiem. Dopiero ostatnia 1/3 książki była...