Larysa Luboń wreszcie przyznaje, że na kimś jej zależy i robi wszystko, aby tej osobie pomóc. Postanawia połączyć to z pracą i napisać artykuł o pewnej rodzinie, do której prowadzą ją wszystkie tropy od nieżyjącego przyjaciela. Bruno tymczasem angażuje się w poszukiwania swojej koleżanki z pracy, Justyny. Tylko on wie, że tak naprawdę atak na dziewczynę jest atakiem na niego, a gra, którą psychopatyczny zabójca prowadzi od wielu lat, zbliża się do kulminacyjnego momentu.

Ale tu akcja przyspiesza. Pojawia się motyw wyścigu z czasem, ponieważ z jednej strony widzimy poszukiwania Justyny, a z drugiej mamy krótkie sceny z nią w roli głównej i widzimy, że dziewczynie kończy się czas.

Śledztwo Larysy jest naprawdę intrygujące, i tylko czasami dziewczyna budzi złość, ryzykując aż za bardzo. Wszystkie jej działania zdają się jednak trafiać na drugi plan, bo najważniejsza wydaje się potyczka Brunona i jego nemezis. Po dwóch tomach powolnego odkrywania zamiarów i tajemnic z przeszłości, nadchodzi wreszcie kulminacja ich wzajemnej niechęci i potrzeby wyrównania rachunków. W tym momencie policjant też nieźle zaskakuje, pokazując co potrafi doprowadzony do ostateczności.

Zakończenie jest mniej zaskakujące. W sprawie prowadzonej przez Larysę mamy wielkie odkrycie i wyjawienie sekretów. W sprawie Bruna już tylko jedna tajemnica pozostaje do odkrycia. Mimo to końcówka wgniata w fotel i przez moment trudno było mi uwierzyć, że to tak się kończy. Zdecydowanie nie ma tu nic oklepanego.

"Amok" idealnie kończy skomplikowaną grę pomiędzy Brunonem a Jackiem, ale też doprowadza do pewnego końca to co działo się pomiędzy mężczyzną a Larysą. To była wybitna seria i cieszę się, że mogłam od razu przeczytać wszystkiego trzy tomy. Gorąco polecam.

Larysa Luboń wreszcie przyznaje, że na kimś jej zależy i robi wszystko, aby tej osobie pomóc. Postanawia połączyć to z pracą i napisać artykuł o pewnej rodzinie, do której prowadzą ją wszystkie tropy od nieżyjącego przyjaciela. Bruno tymczasem angażuje się w poszukiwania swojej koleżanki z pracy, Justyny. Tylko on wie, że tak naprawdę atak na dziewczynę jest atakiem na...

Nie mogę uwierzyć, że to koniec historii Larysy i Brunona! I choć mam świadomość, ze sami sobie zgotowali taki, a nie inny los, jednak żal ściska mi serce. Ta książka to wspaniałe, zaskakujące i pełne emocji podsumowanie całej trylogii.

Bruno Wilczyński balansuje na krawędzi szaleństwa, coraz zacieklej grając w grę, której zasady ustala zabójca. Nieuchwytny od dawna Lewicki czuje się bezkarny, a jego pewność siebie doprowadza policjanta do szału. Stając w obliczu poszukiwania zaginionej koleżanki z pracy, komisarz postanawia tym razem rozłożyć własną talię kart. Lewicki nie kryje przed nim swojej winy, jednak w oczach innych śledczych staje się z dnia na dzień coraz intensywniej prześladowanym, biednym wdowcem i samotnym ojcem. Komu uwierzy świat, kiedy w labiryncie kłamstw fakty będą przemawiały przeciwko prawym ludziom?

Larysa, cierpiąca po stracie przyjaciela, trafia na informację o śmierci Lady Di, bezdomnej narkomanki i znajomej swojego byłego przełożonego. Jej dziennikarski nos od razu wyczuwa, że sprawa nie jest czysta. Nie wierząc temu, co przedstawiły media, postanawia drążyć temat. W toku dochodzenia wpada w wir rodzinnych porachunków i tajemnic, jakie szerokim strumieniem przepływają przez dom klanu Hallerów. Węsząc w tak poważanej rodzinie, Luboń kręci na siebie gruby bat.

Kolejny tom poświęcony Larysie i Brunonowi jest chyba najlepszy ze wszystkich. Sprawy zdają się wyjaśniać, jednak następuje to powoli, nie bez komplikacji i w atmosferze nieustającego niepokoju. Okazuje się, że jest ziarno prawdy w stwierdzeniu, że każdy z nas mógłby dokonać wielkiej zbrodni w określonych okolicznościach. Nieugięte charaktery bohaterów oraz ich niesłabnąca nawet w najtrudniejszych momentach chęć ujawniania prawdy, doprowadzają bohaterów nad skraj przepaści. Czy zło wygrywa zawsze, gdy trafia na podatny grunt? Czy istnieje ktokolwiek, kogo kręgosłup moralny jest tak silny, że nie pęknie nawet w obliczu największych niegodziwości?

Świetna książka, z pędzącą akcją i ogromem emocji. Poznając coraz większe fragmenty "podszewki" Larysy i Brunona, zaczynałam darzyć ich coraz silniejszą sympatią. Dlatego zakończenie ogromnie mnie poruszyło. Stało się jednak idealnym zwieńczeniem tego pędu, któremu poddali się w swoich śledztwach. Czytajcie, czytajcie, czytajcie!

Nie mogę uwierzyć, że to koniec historii Larysy i Brunona! I choć mam świadomość, ze sami sobie zgotowali taki, a nie inny los, jednak żal ściska mi serce. Ta książka to wspaniałe, zaskakujące i pełne emocji podsumowanie całej trylogii.

Bruno Wilczyński balansuje na krawędzi szaleństwa, coraz zacieklej grając w grę, której zasady ustala zabójca. Nieuchwytny od dawna...

Szkoda ze to ostatnia część 😕 było miło z Brunonem i Larysą. Co dobre szybko sie kończy. A co do zakończenia było dla mnie smutne i jakoś nie mogę zmierzyć że tam to się skończyło. 🙄

Szkoda ze to ostatnia część 😕 było miło z Brunonem i Larysą. Co dobre szybko sie kończy. A co do zakończenia było dla mnie smutne i jakoś nie mogę zmierzyć że tam to się skończyło. 🙄

Znakomity, dynamiczny kryminał od którego nie można się oderwać! Tak samo dobry, a być może nawet lepszy niż wcześniejsze części, czyli "Wrzask" oraz "Histeria". Przeczytajcie całą serię, naprawdę warto!

Znakomity, dynamiczny kryminał od którego nie można się oderwać! Tak samo dobry, a być może nawet lepszy niż wcześniejsze części, czyli "Wrzask" oraz "Histeria". Przeczytajcie całą serię, naprawdę warto!

Tym razem Bruno ma za zadanie odnaleźć koleżankę z pracy. Problem tkwi w tym, że zaginiona policjantka jakiś czas temu związała się z największym wrogiem Wilczyńskiego. Główny bohater jest przekonany, że to właśnie on porwał gdzieś zaginioną. Przekonany o swojej racji Bruno daje się wciągnąć w chorą grę, gdzie wszystkie ślady i dowody wskazują przeciw Wilczyńskiemu.
Larysa chce rozwikłać zagadkę śmierci pewnej bezdomnej, na którą wszyscy wołają Lady Di. Dziennikarka idąc za tropami trafia do rodziny Hallerów i by wykonać postawiony sobie cel postanawia napisać o nich artykuł. Z każdym po kolei przeprowadza wywiad, najbardziej interesuje ją temat niewidzianej Pani Haller.

Czy Bruno zdąży na czas odnaleźć koleżankę z pracy? Czy się nie myli, kto za tym wszystkim stoi? Czy Larysa odgadnie, kto jest winny śmierci bezdomnej z Dworca Centralnego?

Bruno jest przekonany, że za wszystkim stoi nieuchwytny morderca Jacek Lewicki. Za wszelką cenę chce odnaleźć policjantkę, jednak przez nieuwagę daję się wmanewrować tę chorą zabawę. Mimo tego, że porywacz wszystko dopiął na ostatni guzik, tak by każdy trop był przeciwko Wilczyńskiemu, ten się nie poddaje i robi wszystko tylko zdążyć na czas znaleźć koleżankę z pracy.

Larysa by rozwiązać zagadkę śmierci bezdomnej idąc za tropami dociera do rodziny Hallerów. Podejmując się napisania artykułu o nich dosłownie grzebie kijem w mrowisku. Zdaje sobie sprawę z tego, że może grozić jej niebezpieczeństwo, gdy tylko poruszy nieodpowiedni temat, jednak mimo to i tak brnie w to dalej.

Książka pokazuje, że każdy z nas ma jakąś przeszłość i nie raz ciągnie się ona za nami, a zwłaszcza wtedy, gdy staramy się o czymś zapomnieć, co było kiedyś. Każdy z nas również nie raz i nie dwa musi podejmować decyzje jednak czasem bywają one łatwe a czasem takie bardziej skomplikowane. Jednak wszystko, co postanowimy będzie niosło za sobą konsekwencje.

Finał trylogii a ja nie chciałam kończyć tej książki. Ciężko było mi z myślą, że to już koniec, bo ta część wciągnęła mnie chyba najbardziej z wszystkich trzech. Zakończenie książki rozłożyło mnie na łopatki, zupełnie się nie spodziewałam, tego, co tam wyczytałam, więc ogromne brawa dla autorki.

Tym razem Bruno ma za zadanie odnaleźć koleżankę z pracy. Problem tkwi w tym, że zaginiona policjantka jakiś czas temu związała się z największym wrogiem Wilczyńskiego. Główny bohater jest przekonany, że to właśnie on porwał gdzieś zaginioną. Przekonany o swojej racji Bruno daje się wciągnąć w chorą grę, gdzie wszystkie ślady i dowody wskazują przeciw Wilczyńskiemu.
Larysa...

Świetna książka. Przemyślane zakończenie serii. Amok to zlepek niedopowiedzianych tragedii, nieszczęśliwych zbiegów wydarzeń i okrutnie straconych ofiar. Darzyłam dużą sympatią komisarza. Jego śmierć mnie zasmuciła - gdzieś tam wierzyłam, że będzie miał choć cień szansy na szczęście z Larysą. Niemniej doceniam to, że autorka postanowiła w odpowiednim momencie zakończyć losy głównych bohaterów i "Amok" powstał jako dobitna kropka nad i.

Świetna książka. Przemyślane zakończenie serii. Amok to zlepek niedopowiedzianych tragedii, nieszczęśliwych zbiegów wydarzeń i okrutnie straconych ofiar. Darzyłam dużą sympatią komisarza. Jego śmierć mnie zasmuciła - gdzieś tam wierzyłam, że będzie miał choć cień szansy na szczęście z Larysą. Niemniej doceniam to, że autorka postanowiła w odpowiednim momencie zakończyć losy...

Ostatnia część trylogii - książki trzeba czytać po kolei, bo to, co rozpoczęło się w części pierwszej znajdzie finał w ostatniej.
Do czego jest zdolny komisarz Wilczyński, aby raz na zawsze rozwiązać zagadkę z przeszłości i złapać mordercę, który niczym mag wodzi wszystkich za nos. Nic nie jest takie, jakim się wydaje. Komisarz musi także dowiedzieć się , gdzie ten, na którego poluje ukrył jego koleżankę po fachu. Praworządny policjant sam musi wkroczyć na ścieżkę bezprawia, aby móc dojść prawdy. Larysa natomiast zajmuje się tajemnicami Hallerów, co powoduje, że sama zaczyna być w niebezpieczeństwie. Sprawy są tak zagmatwane i sięgają dalekiej przeszłości, a odkrywanie kolejnych tajemnic sprawia, że włos jezy się na głowie. Jak to wszystko się skończy? Polecam przeczytać.
Już dawno kryminał tak mnie nie wciągnął. Świetne dialogi, błyskotliwe riposty Wilka są naprawdę na wysokim poziomie. Postaci nietuzinkowe, każda ma coś do ukrycia, dzięki czemu są wyraziste . No super. Nabrałam ochoty na więcej z tego gatunku.

Ostatnia część trylogii - książki trzeba czytać po kolei, bo to, co rozpoczęło się w części pierwszej znajdzie finał w ostatniej.
Do czego jest zdolny komisarz Wilczyński, aby raz na zawsze rozwiązać zagadkę z przeszłości i złapać mordercę, który niczym mag wodzi wszystkich za nos. Nic nie jest takie, jakim się wydaje. Komisarz musi także dowiedzieć się , gdzie ten, na...

najsłabsza, najbardziej przekombinowana i najmniej prawdopodobna część trylogii. może i pozamykała ładnie wszystkie wątki poprzednich części, ale ile się nawywracałam oczami przy lekturze, to tylko współpasażerowie pociągu wiedzą.

najsłabsza, najbardziej przekombinowana i najmniej prawdopodobna część trylogii. może i pozamykała ładnie wszystkie wątki poprzednich części, ale ile się nawywracałam oczami przy lekturze, to tylko współpasażerowie pociągu wiedzą.

Zdecydowanie lepsza niż poprzednie tomy.

Zdecydowanie lepsza niż poprzednie tomy.

Wszystko tu było perfekcyjne. Żadnych niedopowiedzeń, wartka akcja, dalsze losy bohaterów i taki ogrom cierpienia, że czyta się z głazem na sercu, ale on nigdy nie spada. Bardzo mi przykro, że Bruno zginął, do końca nie chciałam w to wierzyć, jednak bardzo szanuję autorkę za to zakonczenie. Wielu autorów niestety nie potrafi tego zrobić, zostawiają sobie furtki do dalszych (z reguły już słabych) części.

Wszystko tu było perfekcyjne. Żadnych niedopowiedzeń, wartka akcja, dalsze losy bohaterów i taki ogrom cierpienia, że czyta się z głazem na sercu, ale on nigdy nie spada. Bardzo mi przykro, że Bruno zginął, do końca nie chciałam w to wierzyć, jednak bardzo szanuję autorkę za to zakonczenie. Wielu autorów niestety nie potrafi tego zrobić, zostawiają sobie furtki do dalszych...