Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ludzie z mgły" Izabela Janiszewska Książki Izabeli Janiszewskiej biorę w ciemno. Zawsze trzymają mnie w napięciu, opowiadają o trudnych ludzkich historiach i na pewno poruszają emocjonalną strunę. Wyobraźcie sobie... tajemnicze zakątki małego miasteczka, mroczne, zamglone tereny i zagadkowe zaginięcia. Jest malowniczo, a zarazem mrocznie. Znika młoda dziewczyna. Z mgły wyłania się tajemniczy mężczyzna. Nie wie kim jest i jak się tam znalazł. W dłoni trzyma naszyjnik zaginionej dziewczyny. Brzmi ciekawie, prawda? A to dopiero początek. Układanka, niezwykle skomplikowana, składała się z drobnych elementów, które po kolei przesuwały się w mojej głowie, aż w końcu wpadły na właściwe miejsce. Historia była wielowątkowa. Postaci też było wiele. Śledziłam losy nie tylko zaginionej dziewczyny i jej rodziny, ale również mieszkańców Sinic, z ich własnymi problemami i tajemnicami. A to właśnie w małych społecznościach zawsze najwięcej się dzieje, a autorka potrafi perfekcyjnie oddać tę atmosferę wzajemnych relacji i ukrytych motywacji. Jednym z atutów tej książki jest metaforyczne użycie mgły, która nie tylko fizycznie otacza miasteczko, ale także stanowi symboliczną barierę między światem rzeczywistym a ukrytymi prawdami i tajemnicami. To świetny zabieg literacki, który dodaje głębi fabule. Może nie było to nowatorskie, bo już wiele razy czytałam książki z taką symboliką, jednak autorka dzięki temu zbudowała niezwykłą atmosferę. Polecam Wam tę pełną emocji opowieść o ludzkich słabościach, tajemnicach, z nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Autorka potrafi mistrzowsko snuć intrygi, trzymając czytelnika w napięciu do samego końca. Wciąga, zaskakuje i zostaje w pamięci.