"– Z ży­ciem jest tak samo jak z wi­tra­żem – filozo­fo­wał ra­do­śnie, za­do­wo­lo­ny, że wresz­cie ma pu­blicz­ność wo­dzą­cą pil­nie dwie­ma pa­ra­mi oczu za każ­dym ru­chem jego rąk. – Każda chwi­la to takie ko­lo­ro­we szkieł­ko. Zie­lo­ne, czer­wo­ne, żółte, nie­bie­skie albo czar­ne… Sama w sobie nic nie zna­czy, ot, tro­chę wra­żeń, emo­cji… Ale wszyst­kie razem, zło­żo­ne w jedną ca­łość, na­bie­ra­ją sensu i two­rzą obraz… Każdy czło­wiek two­rzy obraz swo­je­go życia z ta­kich krót­kich, ko­lo­ro­wych chwil… Skła­da je w jakąś ca­łość… Tylko od niego za­le­ży, jaki bę­dzie osta­tecz­ny kształt! – koń­czył, kil­ko­ma szyb­ki­mi ru­cha­mi zmie­nia­jąc cał­ko­wi­cie kom­po­zy­cję na ­drew­nia­nym stole."
⠀
Pewnego dnia Marta wracając do domu z pączkami zauważa siedzącego zmarzniętego chłopca. To spotkanie wiele zmieni w jej życiu. Adrian stanie się kim więcej dla kobiety. Dzięki niemu Marta pozna Panią Jadzię.
⠀
Książka ukazuje wiele wartości. Pokazuje jak wiele konsekwencji niesie za sobą jedna decyzja. Pokazuje to przysłowiowe światełko w tunelu, mimo wielu wylanych łez. W książce nie ma miejsca na koloryzowanie. Prawdziwość bohaterów to jej wielki atut

"– Z ży­ciem jest tak samo jak z wi­tra­żem – filozo­fo­wał ra­do­śnie, za­do­wo­lo­ny, że wresz­cie ma pu­blicz­ność wo­dzą­cą pil­nie dwie­ma pa­ra­mi oczu za każ­dym ru­chem jego rąk. – Każda chwi­la to takie ko­lo­ro­we szkieł­ko. Zie­lo­ne, czer­wo­ne, żółte, nie­bie­skie albo czar­ne… Sama w sobie nic nie zna­czy, ot, tro­chę wra­żeń, emo­cji… Ale wszyst­kie razem,...

Ksiązki tej autorki trzymają poziom. Historia nieoczywista i nieszablonowa. Dobre zakończenie. Postaci z charakterem. Kawał dobrej obyczajówki.

Ksiązki tej autorki trzymają poziom. Historia nieoczywista i nieszablonowa. Dobre zakończenie. Postaci z charakterem. Kawał dobrej obyczajówki.

Słodko-gorzka, a zarazem ciepła i optymistyczna książka na długie, zimowe wieczory. O poszukiwaniu swego miejsca w życiu, o trudnych wyborach, gdy czasem własne szczęście trzeba poświęcić dla wyższych celów. Szczególnie wtedy, gdy idzie o los małego, skrzywdzonego dziecka, które niespodziewanie staje na drodze głównej bohaterki. Polecam

Słodko-gorzka, a zarazem ciepła i optymistyczna książka na długie, zimowe wieczory. O poszukiwaniu swego miejsca w życiu, o trudnych wyborach, gdy czasem własne szczęście trzeba poświęcić dla wyższych celów. Szczególnie wtedy, gdy idzie o los małego, skrzywdzonego dziecka, które niespodziewanie staje na drodze głównej bohaterki. Polecam

Przeczytałam wszystkie książki Mirosławy Karety. Bardzo mi się podobały i teraz też się nie zawiodłam. Zrozumiałam, że całe nasze życie to wielobarwne witraże, których szkiełka zmieniają się tak, jak w życiu Marty, w zależności od sytuacji, czasu i spotykanych osób. Wszystko dzieje się po coś. Od pierwszych stron kibicowałam Marcie. Podejmowanie trudnych decyzji doprowadziło ją, pomimo wielu wylanych łez, do szczęśliwego finału. Takiego oczekiwałam. "Witraż" bohaterki rozświetliły tęczowe barwy. Polecam:)

Przeczytałam wszystkie książki Mirosławy Karety. Bardzo mi się podobały i teraz też się nie zawiodłam. Zrozumiałam, że całe nasze życie to wielobarwne witraże, których szkiełka zmieniają się tak, jak w życiu Marty, w zależności od sytuacji, czasu i spotykanych osób. Wszystko dzieje się po coś. Od pierwszych stron kibicowałam Marcie. Podejmowanie trudnych decyzji...

ciepła, niegłupia, napisana fajnym językiem, nie do końca spodobało mi się zakończanie (zbyt cukierkowe jak dla mnie),ale polecam książkę każdemu

ciepła, niegłupia, napisana fajnym językiem, nie do końca spodobało mi się zakończanie (zbyt cukierkowe jak dla mnie),ale polecam książkę każdemu

„Kolorowe szkiełka” to jedna z tych powieści, po które się sięga, gdy potrzebuje się odnaleźć w lekturze ukojenie, spokój oraz pogodę ducha, taką na przekór wszystkiemu. Książka chwyta za serce od samego początku i tak jest już do samego jej końca. Przede wszystkim jest w niej wiele dobra, ciepła i wrażliwości. Jest w niej także ogromna mądrość. Ale nie myślcie jednak, że jest to słodka historia. Zdecydowanie tak nie jest! W tej powieści jest bowiem również wiele bólu, cierpienia i dramatów. Jakby cała złożona była z kolorowych szkiełek pełnych różnorodnych emocji.

Najbardziej w tej powieści przypadło mi do gustu to z jaką wrażliwością autorka opisała tę wcale nie łatwą historię. Jest w tym niezwykły urok, serdeczność i wiele serca w stosunku do uczestników opisywanych wydarzeń. Ja osobiście pokochałam bohaterów tej książki całą sobą. Ich postawa wzbudzała mój ogromny podziw. Muszę Wam też zaznaczyć, że autorka po mistrzowsku ukazała złożoność ich sytuacji, problemów z którymi się borykają a także złożoność ich intencji. Dzięki temu w tej powieści znajdziemy kilka niezwykle interesujących zwrotów akcji. Ja kilka razy poczułam się mocno zaskoczona tym co serwowała Pani Kareta swoim czytelnikom.

„Kolorowe szkiełka” to nie jest łatwa powieść, ale jej lektura przychodziła mi z prawdziwą łatwością. Czyta się tę książkę niezwykle przyjemnie. Wszystko w niej wydaje się spójne i poukładane. A kolejne wydarzenia, jeszcze mocniej skłaniają do refleksji.

Najmocniej urzekło mnie zakończenie tej powieści. Całą sobą chciałam co prawda by ta historia zakończyła się w inny sposób, ale jednocześnie zdaje sobie sprawę, że to zakończenie jest takie jak być powinno by ta lektura wywołała takie a nie inne emocje. To zakończenie właśnie najmocniej we mnie wybrzmiało i tak jak cała powieść mocno dało do myślenia.

Podsumowując: ja jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści. Cudownie spędziłam z nią swój czas i jestem pewna, że zostanie ona we mnie na dłużej. Tym samym „Kolorowe szkiełka” to moja ukochana książka Mirosławy Karety.

cała opinia - kochamciemojezycie.blogspot.com

„Kolorowe szkiełka” to jedna z tych powieści, po które się sięga, gdy potrzebuje się odnaleźć w lekturze ukojenie, spokój oraz pogodę ducha, taką na przekór wszystkiemu. Książka chwyta za serce od samego początku i tak jest już do samego jej końca. Przede wszystkim jest w niej wiele dobra, ciepła i wrażliwości. Jest w niej także ogromna mądrość. Ale nie myślcie jednak, że...

Świetna!

Świetna!

Marta stara się być optymistką - mimo że wiele rzeczy w życiu jej się nie udaje. Gdy wraca do domu z paczką pączków, zauważa zmarzniętego i przeziębionego chłopca. Od razu zaczyna z nim rozmowę. I wtedy jej los całkowicie się zmienia. Czy Marta będzie w stanie dogadać się z Adrianem? Czy odnajdzie jego rodziców? Co z jej życiem miłosnym?

"Kolorowe szkiełka" to wspaniała książka. Opowiada o wielu decyzjach, które trzeba podjąć, o wielu emocjach, przemyśleniach i zmianie życia. Jest to powieść bardzo refleksyjna - dzięki niej skupiłam się na tym, że warto otworzyć swoje oczy i serca na innych. Starać się im pomoc, dać wsparcie, zrozumieć. Pokochać. Autorka zawarła w niej wiele mądrości życiowych, wiele porad, wiele ostrzeżeń.
Zaskakuje w niej także prawdziwość. Przedstawienie społeczeństwa jako osób z problemami, ciemną przeszłością (oczywiście nie wszystkich!). Osób, które popełniają błędy i czasem boją się ponieść konsekwencje, a mimo to to robią.
Mimo że było mnóstwo bohaterów, czułam, że dobrze ich znam. Gdy pojawiała się jakaś nowa osoba, jej wątek pojawił się również w dalszej części książki. I dzięki temu się do postaci przywiązałam. I mimo że niektórzy nie przypadli mi do gustu (partner mamy Adriana, na początku Józek, Przemek),to byli też bohaterowie, których pokochałam. Marta, Adrian, Adam, pani Jadzia pokazali mi wiele wartości, pokazali, jak walczyć o osoby, które się kocha. Pokazali, że nie ma co się poddawać. Szczególnie zaś podziwiam Martę - za jej siłę, odwagę, za jej bezinteresowność. Za to wszystko, co zrobiła dla Adriana, mimo że czasem się nie dogadywali.
Nie byłam w stanie czytać tej książki bardzo szybko - czułam, że chcę się nią "delektować". Próbować rozumieć postaci, ich wybory, ich świat. Poznawać ich na spokojnie, bez presji.
A tytuł.... Na początku i przez połowę książki byłam zdziwiona - nie potrafiłam go zrozumieć. Ale później okazało się, że to bardzo trafiony tytuł. Adekwatny, pasujący do powieści i życia bohaterów. I życia każdego z nas.
A sprawa emocji? Nawet nie wiem jak to określić. Każdy rozdział na nowo - rozdzierał mi serce i je sklejał. Czułam wiele emocji, uczuć, które przeżywali bohaterowie. Czułam się bardzo utożsamiona z nimi.
Jedynie nie podobał mi się los Adriana i zakończenie powieści - wolałabym, żeby podziało się coś innego, ale dzięki temu jeszcze bardziej przeżywam tę książkę.
Polecam. Naprawdę uważam, że warto się zapoznać z tą historią. Że warto mieć tyle przemyśleń o sobie, swoim życiu, swoich wyborach.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta z serwisu nakanapie.pl❤️

Marta stara się być optymistką - mimo że wiele rzeczy w życiu jej się nie udaje. Gdy wraca do domu z paczką pączków, zauważa zmarzniętego i przeziębionego chłopca. Od razu zaczyna z nim rozmowę. I wtedy jej los całkowicie się zmienia. Czy Marta będzie w stanie dogadać się z Adrianem? Czy odnajdzie jego rodziców? Co z jej życiem miłosnym?

"Kolorowe szkiełka" to wspaniała...

Ciepła opowieść o trudnym życiu i relacjach międzyludzkich. I o tym jak często jedni dorośli burzą bezpieczny świat dziecka, a drudzy pomagają go zbudować od nowa oraz jak ciężkie decyzje się z tym wiążą.

Ciepła opowieść o trudnym życiu i relacjach międzyludzkich. I o tym jak często jedni dorośli burzą bezpieczny świat dziecka, a drudzy pomagają go zbudować od nowa oraz jak ciężkie decyzje się z tym wiążą.

Początek wydał mi się zachęcający, ale dalej było tylko gorzej. Taka sobie historia nie wzbudziła we mnie żadnych emocji a od połowy zaczęłam przekartkowywać.

Początek wydał mi się zachęcający, ale dalej było tylko gorzej. Taka sobie historia nie wzbudziła we mnie żadnych emocji a od połowy zaczęłam przekartkowywać.