Kiedy czytamy na początku, że to co trzymamy w ręku, jest ulubionym dziełem pisarza i na dokładkę czytaliśmy wcześniej Cień wiatru, szykujemy się na lekturę, która porwie, oczaruje i nie pozwoli o sobie zapomnieć. Czy taka jest Marina Carlosa Ruiza Zafona?
Powieść ta powstała w okresie, kiedy autor tworzył jeszcze dla młodzieży. Jest to odczuwalne w trakcie czytania. Książka jest jakby mniej dorosła, w porównaniu do tych wydanych później. Język, jakim jest napisana jest prosty, co pozwala na łatwe i szybkie pochłonięcie lektury, w czasie, której poznamy historie Óscara i tytułowej Mariny. Będziemy mieli ponownie okazję, przemierzać uliczki Barcelony drugiej połowy dwudziestego wieku. Historia szybko wciąga, bohaterowie są wyraziści i szybko się do nich przywiązujemy. Fabuła stworzona przez autora, pozwala nam na powrót do czasów swojego dzieciństwa i przypomnienie przygód z tamtego okresu. To miłe. Z drugiej jednak strony książka pokazuje ogromne cierpienie i przypomina o tym, co nas czeka, o tym, co nieuniknione.
Dla mnie jest tylko jeden problem, czytałem tę książkę po Cieniu wiatru. A od Cienia wiatru, nie ma nic lepszego. Pomimo tego polecam przeczytanie tej książki. Bo ona jest bardzo mądra. Mądra jak nastolatki, które są jej bohaterami.

Kiedy czytamy na początku, że to co trzymamy w ręku, jest ulubionym dziełem pisarza i na dokładkę czytaliśmy wcześniej Cień wiatru, szykujemy się na lekturę, która porwie, oczaruje i nie pozwoli o sobie zapomnieć. Czy taka jest Marina Carlosa Ruiza Zafona?
Powieść ta powstała w okresie, kiedy autor tworzył jeszcze dla młodzieży. Jest to odczuwalne w trakcie czytania....