Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Charlie Lewis ma 38 lat i niedługo bierze ślub. Na progu tej decyzji, wraca pamięcią do pewnego lata, które było dla niego wyjątkowo istotne. To właśnie wtedy jako szesnastoletni chłopak poznał Fran Fisher, dziewczynę pełną charyzmy i miłości do świata. Aby być bliżej niej, Charlie zapisuje się do trupy teatralnej i staje się częścią przedstawienia "Romeo i Julia". To ma być również sposób na ucieczkę od problemów w domu, zgorzkniałego i zagubionego ojca, braku pieniędzy. To lato wiele zmieni... "Słodki smutek" to nie jest książka, która porywa niczym fala tsunami, to nie jest też pozycja, która wybitnie mnie wciągnęła, ale jest w niej coś tak specyficznie ulotnego, coś co ciężko określić a jednocześnie powoduje, że ma się słowa w niej zawarte z tyłu głowy. Większość z nas przeżyła pierwszą miłość, te momenty kiedy serce zaczyna nam bić szybciej i wszystko w tej drugiej osobie wydaje się idealne i na zawsze. Takie uczucie jest opisane w tej książce, słodkie, momentami mdłe, momentami urocze, ulotne, ale jest też w tych opisach dojrzałość człowieka, który patrzy na nie z perspektywy i chociaż bohater opisuje dawne zdarzenia tak jakby miały miejsce tu i teraz to miałam wrażenie, że już jako szesnastolatek wiedział, że lato się kiedyś skończy a uczucie odejdzie prędzej lub później. Najbardziej jednak interesujące były dla mnie relacje Charliego z rodziną, pokiereszowaną, taką która raczej nie nadaje się do reklamy płatków śniadaniowych. Brakowało mi tu czasu, który mógł poświęcić temu wątkowi autor. To nie jest lekka książka, to nie jest też romans, to opowieść o ludziach i o tym, że świat nie jest idealny, o tym że w życiu towarzyszem jest słodki smutek.