Dobra, ale szału nie było. "Kolekcjoner porzuconych dusz" to przede wszystkim książka o ciemnej stronie Brazylii, tej biednej i pełnej niesprawiedliwości a także o Amazonii, ktora jest nieubłagalnie niszczona przez rządne pieniędzy korporacje.

Dobra, ale szału nie było. "Kolekcjoner porzuconych dusz" to przede wszystkim książka o ciemnej stronie Brazylii, tej biednej i pełnej niesprawiedliwości a także o Amazonii, ktora jest nieubłagalnie niszczona przez rządne pieniędzy korporacje.

To jest artystoska książka. Bardzo artystoska. Poczynając od nadętego wstępu gdzie pani Brum odmienia przez wszystkie przypadki swoje ego, a kończąc na ostatnim reportażu. Reportażu, który jak dla mnie zasługuje na miano "hieny roku" albo nawet "dekady". Nie nie i jeszcze raz nie.
ps. To nie jest błąd. To po prostu "artystoska" książka.
Zasłużone zero.

To jest artystoska książka. Bardzo artystoska. Poczynając od nadętego wstępu gdzie pani Brum odmienia przez wszystkie przypadki swoje ego, a kończąc na ostatnim reportażu. Reportażu, który jak dla mnie zasługuje na miano "hieny roku" albo nawet "dekady". Nie nie i jeszcze raz nie.
ps. To nie jest błąd. To po prostu "artystoska" książka.
Zasłużone...

Książka obejmuje zbiór kilkunastu opowieści o Brazylijczykach z różnych regionów tego kraju i klas społecznych. Są to osoby o nieprzeciętnych charakterach, ale niekoniecznie wybitnych życiorysach. Autorka opisuje wybrane fragmenty z ich życia oraz to, jak radzili sobie w ciężkich sytuacjach.

W tym całym zlepku historii zabrakło mi jednak ducha Brazylii i lepszego poznania tego odległego kraju. Większość z przedstawionych opowieści mogłaby się wydarzyć w jakimkolwiek innym kraju i niewiele straciłaby na przekazie, a ja liczyłam jednak bardziej na tytułowe "Reportaże z Brazylii".

Denerwował mnie też styl autorki. Był zbyt twórczy i zbyt osobisty jak na dobry obiektywny reportaż. Notoryczne stosowanie zdań wielokrotnie złożonych utrudniało lekturę.

#4/10 - może być

Książka obejmuje zbiór kilkunastu opowieści o Brazylijczykach z różnych regionów tego kraju i klas społecznych. Są to osoby o nieprzeciętnych charakterach, ale niekoniecznie wybitnych życiorysach. Autorka opisuje wybrane fragmenty z ich życia oraz to, jak radzili sobie w ciężkich sytuacjach.

W tym całym zlepku historii zabrakło mi jednak ducha Brazylii i lepszego poznania...

Eliane Brum zabiera nas w podróż po Brazylii, ale nie tej z turystycznych przewodników dlatego nie przeczytamy o słonecznej Copacabanie, gorących rytmach samby czy piłce nożnej.

To interesująca i wciągająca wędrówka wśród historii nieuprzywilejowanych. Zapis ich przeżyć i doświadczeń. Ludzi, którzy już się poddali oraz tych mających jeszcze nadzieję więc próbują o siebie walczyć. Z rządem, przestępcami, chorobami czy biedą. A tej jest tu najwięcej.

To właśnie różnorodność bohaterów jest największym plusem tej książki. Poznajemy akuszerki z amazońskiej dżungli, ludzi, którzy nigdy nie opuścili faweli w Sao Paulo, mieszkańców domów starców, poszukiwaczy złota na obrzeżach Amazonii, umierających pracowników fabryki azbestu czy nastolatka z przedmieść Rio de Janeiro, który jako nastolatek po raz pierwszy trafił nad ocean. Takich historii jest tu dużo więcej.

Niewiele na rynku jest książek o Brazylii i Ameryce Południowej w ogóle, poza tym to po prostu dobrze napisana książka więc tym bardziej polecam sięgnąć po ten zbiór.

Eliane Brum zabiera nas w podróż po Brazylii, ale nie tej z turystycznych przewodników dlatego nie przeczytamy o słonecznej Copacabanie, gorących rytmach samby czy piłce nożnej.

To interesująca i wciągająca wędrówka wśród historii nieuprzywilejowanych. Zapis ich przeżyć i doświadczeń. Ludzi, którzy już się poddali oraz tych mających jeszcze nadzieję więc próbują o siebie...

Muszę powiedzieć, że spodziewałam się po tej pozycji czegoś więcej.

Poziom reportaży jest zdecydowanie nierówny. Niektóre są poruszające i mocno zapadają w pamięć (Dom starców, akuszerki czy śmierć biedaka),a inne nie pozostawiają w czytelniku żadnej emocji, żadnego konkretnego wrażenia.

Sądziłam, że sięgając po reportaż autorstwa utytułowanej Brazylijki uda mi się dosięgnąć kwintesencji Brazylii, natomiast moja ciekawość i chęć zrozumienia problemów z jakimi boryka się Brazylia zdecydowanie nie została zaspokojona.

Muszę powiedzieć, że spodziewałam się po tej pozycji czegoś więcej.

Poziom reportaży jest zdecydowanie nierówny. Niektóre są poruszające i mocno zapadają w pamięć (Dom starców, akuszerki czy śmierć biedaka),a inne nie pozostawiają w czytelniku żadnej emocji, żadnego konkretnego wrażenia.

Sądziłam, że sięgając po reportaż autorstwa utytułowanej Brazylijki uda mi się...

Po prostu Łał !! Nieprawdopodobna wnikliwość i ciekawość świata, ludzi i zjawisk cechuje te reportaże. One żyją, pulsują, drażnią, smucą, złoszczą, a przede wszystkim zwracają uwagę na egzotyczną, niebezpieczną i jakże odmienną Brazylię. Napisane na przestrzeni lat nic nie tracą na swojej aktualności i energii - czy chodzi o dewastację dziewiczego środowiska puszczy amazońskiej, czy człowieczy los . Bohaterzy zostali dobrani przez autorkę idealnie. Każdy z nich to swoisty hero na własnym meandrującym, niebezpiecznym szlaku, w walce o godność, sprawiedliwość, jakość życia. Większość z nich to prości ludzie, a jednak dzielni, wrażliwi, mądrzy i autentyczni w swoich historiach.
Fantastyczna pozycja non-fiction!

Po prostu Łał !! Nieprawdopodobna wnikliwość i ciekawość świata, ludzi i zjawisk cechuje te reportaże. One żyją, pulsują, drażnią, smucą, złoszczą, a przede wszystkim zwracają uwagę na egzotyczną, niebezpieczną i jakże odmienną Brazylię. Napisane na przestrzeni lat nic nie tracą na swojej aktualności i energii - czy chodzi o dewastację dziewiczego środowiska puszczy...

To nie są typowe reportaże, w których autor pozostaje niemalże niewidzialny i niesłyszalny. Eliane Brum jest nie tylko doskonałą słuchaczką i obserwatorką, jest także empatyczną towarzyszką swoich bohaterów. Język, którym się posługuje jest chwilami niezwykle poetycki i z mistrzostwem potrafi oddać stan emocji ludzi, którzy opowiadają jej swoje historie. Niektóre z reportaży są króciutkie, zaledwie kilka stron, ale to wystarczy, żeby do głębi wczuć się los człowieka, którego dotyczy, lub po prosu nasz los. Takimi są na przykład Wariat lub Niewola - niezwykłe. 

Brum nie opowiada o Brazylii kolorowej, która kojarzy się ze słońcem, plażami i karnawałem. Opowiada o Brazylii rządzonej przez dyktatora, chociaż polityki w jej książce prawie nie ma. 

Dla mnie bardzo ważny jest cytat: "Brazylia dołączyła do grona krajów, które pod koniec drugiego dziesięciolecia tego wieku paradoksalnie wyparły się demokracji na drodze wyborów." (str 14). To tak jak Polska. 

To nie są typowe reportaże, w których autor pozostaje niemalże niewidzialny i niesłyszalny. Eliane Brum jest nie tylko doskonałą słuchaczką i obserwatorką, jest także empatyczną towarzyszką swoich bohaterów. Język, którym się posługuje jest chwilami niezwykle poetycki i z mistrzostwem potrafi oddać stan emocji ludzi, którzy opowiadają jej swoje historie. Niektóre z...

Niewątpliwie Brum posiada ogromne pokłady empatii, podczas lektury daje się wyczuć, że jej zainteresowanie rozmówcą nie jest udawane. I chyba z tego samego powodu czasem daje ponieść się emocjom i uderza w pompatyczne tony, niepotrzebnie poetyzując nędzę. To całkowicie zbędne, jako historie bohaterów są wystarczająco ponure, dlatego zakładam, że autorka taki ma po prostu styl. Podsumowując: Kolekcjonera… zaliczam do jednego z najciekawszych reportaży przeczytanych w tym roku, zdecydowanie wyróżnia się na plus na tle innych.

Więcej tu: https://czytankianki.blogspot.com/2020/11/porzucone-dusze.html

Niewątpliwie Brum posiada ogromne pokłady empatii, podczas lektury daje się wyczuć, że jej zainteresowanie rozmówcą nie jest udawane. I chyba z tego samego powodu czasem daje ponieść się emocjom i uderza w pompatyczne tony, niepotrzebnie poetyzując nędzę. To całkowicie zbędne, jako historie bohaterów są wystarczająco ponure, dlatego zakładam, że autorka taki ma po prostu...

Inne oblicze Brazylii. Prawdziwe życie z dala od karnawału w Rio i Copacabany. Mocno skłania do refleksji.

Inne oblicze Brazylii. Prawdziwe życie z dala od karnawału w Rio i Copacabany. Mocno skłania do refleksji.

Rewelacyjny reportaż. Prawdziwy, poruszający, wspaniale napisany. Dobór historii, a przede wszystkim ich bohaterów, niebanalny i wyjątkowy.

Rewelacyjny reportaż. Prawdziwy, poruszający, wspaniale napisany. Dobór historii, a przede wszystkim ich bohaterów, niebanalny i wyjątkowy.