W porównaniu do poprzednich tomów mam wrażenie trochę mniej akcji ale też nie ma się co dziwić jeśli świat wykreowany ma być poważnie potraktowany, a nie tylko na zasadzie wszyscy są nieśmiertelni, nikomu nic się dzieje, nie mają problemów i tylko leci akcja za akcją. Siłą rzeczy rozdziały typu problemy emocjonalne czy psychiczne muszą się pojawiać co dodaje jak mnie powagi całości archiwum. Ważne aby udało się zachować spójność we wszystkim i mam nadzieję, że się Sanderson nie pogubi przy tak obszernej liczbie wątków, bohaterów i zmiennych. Przez ostatnie tomy przyzwyczaił nas też do tego, że przez 3/4 tomu jest spokojnie żeby na koniec czymś zaskoczyć, przyspieszyć akcję bądź zrzucić bombę fabularną.

W porównaniu do poprzednich tomów mam wrażenie trochę mniej akcji ale też nie ma się co dziwić jeśli świat wykreowany ma być poważnie potraktowany, a nie tylko na zasadzie wszyscy są nieśmiertelni, nikomu nic się dzieje, nie mają problemów i tylko leci akcja za akcją. Siłą rzeczy rozdziały typu problemy emocjonalne czy psychiczne muszą się pojawiać co dodaje jak mnie powagi...

Sanderson w najwyższej formie. Wartka akcja, która porywa już od pierwszych stron. Bardzo barwne postacie i interakcja między nimi. No i Zwinka, która zawsze u mnie wywołuje uśmiech na twarzy. Reasumując: bardzo wciągająca pozycja. Szkoda tylko, ze na 5 tom trz ba jeszcze trochę poczekać :(

Sanderson w najwyższej formie. Wartka akcja, która porywa już od pierwszych stron. Bardzo barwne postacie i interakcja między nimi. No i Zwinka, która zawsze u mnie wywołuje uśmiech na twarzy. Reasumując: bardzo wciągająca pozycja. Szkoda tylko, ze na 5 tom trz ba jeszcze trochę poczekać :(

Minął rok od wydarzeń z dawcy przysiąg , świetlistych jest coraz więcej, ale stopieni też zbierają siły i są coraz silniejsi. Obie strony mają impas i planują ofensywę, tymczasem Kalladin szuka sobie nowego celu w życiu. Shallan i adolin dowodzą nową wyprawa na cieniomoze, Nawani dostaje tajemnicze wiadomości, a Dalinar wyrusza na wyprawę wojskową. Co będzie dalej ,nie mogę się doczekać i polecam

Minął rok od wydarzeń z dawcy przysiąg , świetlistych jest coraz więcej, ale stopieni też zbierają siły i są coraz silniejsi. Obie strony mają impas i planują ofensywę, tymczasem Kalladin szuka sobie nowego celu w życiu. Shallan i adolin dowodzą nową wyprawa na cieniomoze, Nawani dostaje tajemnicze wiadomości, a Dalinar wyrusza na wyprawę wojskową. Co będzie dalej ,nie mogę...

Lekki zawód, niestety.
Okazuje sie, ze moje zainteresowanie ksiazka spada, gdy brakuje rozdzialow z perspektywy Jasnah i Dalinara, ktorzy (moim zdaniem) sa dwiema najbardziej interesującymi postaciami w calej serii ABŚ.
Ksiazka przedstawia rowniez swego rodzaju inna wersje Kaladina, a raczej postaci, ktora do tej pory czytelnik mial okazje poznac - i przyznaje, ze nie wyszlo to do konca na plus.
Postac Shallan również dostaję mały ‘upgrade’. Chociaż z perspektywy niektorych aspektow moznaby to nazwac jednak ‘downgradem’. Interesujaca jest jej postac, zwlaszcza, gdy jej przedstawienie jest przeplatane miedzy Shallan, Świetlistą a Woal - ale tym samym, Shallan, ktora polubilem w poprzednich tomach odeszla w tył i cień Świetlistej i Woal i dla mnie grala drugie skrzypce w tej ksiazce i musze przyznać, ze nie do konca mi sie to podobalo.
Standardowo, Sanderson nadal zachwyca kolejnym duzym zestawem tajemnic, wplataniem watkow z innych ksiazek z cyklu Cosmere, co naprawdę sprawilo, ze na mojej twarzy pojawil sie duzy usmiech!
Czytelnik, poświęcajac delikatna uwagę slowom, szybko zacznie dostrzegac te watki z innych serii z cyklu, ktore ostatecznie tworzą cala mase nowych pytań. No ale to akurat na duzy plus.
Pierwsza czesc Rytmu Wojny poswieca wieksza uwage bohaterom, nad ktorymi fabula nie skupiala sie jakos specjalnie mocno w poprzednich tomach a tym glownym bohaterom (jak Shallan i Kaladin) daje nowa oprawe - ukazujac ich w troche inny sposob niz poprzednio.
Bardzo podoba mi sie fakt, ze temat Odprysków jest w koncu czesciej poruszany, obrazujacy w bardzo tajemniczy sposob, ale jednoczesnie ukazujacy postacie Odprysków (o ile moge nawet tak to nazwac) w ten potezny i boski sposob - wychodzacy poza te trzy, ktore znamy w Rosharze (i mowie tu oczywiscie tylko o ABŚ!).

Podsumowując - pierwsza czesc Rytmu Wojny jest ksiazka troche wolniejsza niz poprzednie w serii, ale nadal satysfakcjonuje wydarzeniami, tajemnicami, postaciami, ktore sa tak ciekawie i bogato rozbudowane. Sanderson po raz kolejny podarował czytelnikom ksiazke pelna niezwyklego swiata, wypełnioną duza iloscia akcji.

Lekki zawód, niestety.
Okazuje sie, ze moje zainteresowanie ksiazka spada, gdy brakuje rozdzialow z perspektywy Jasnah i Dalinara, ktorzy (moim zdaniem) sa dwiema najbardziej interesującymi postaciami w calej serii ABŚ.
Ksiazka przedstawia rowniez swego rodzaju inna wersje Kaladina, a raczej postaci, ktora do tej pory czytelnik mial okazje poznac - i przyznaje, ze nie...

Mimo wyraźnej tendencji spadkowej od trzeciego tomu, seria nadal oferuje wartościową fantastykę. Choć może po prostu zmieniło się moje postrzeganie książek, bo „Drogę królów” czytałem już kilka lat temu i wówczas bardzo mi się spodobała. Książka ma swoje lepsze i gorsze strony. Odnoszę wrażenie, że Sanderson nieco bezrefleksyjnie traktuje problemy, z jakimi boryka się Shallan. Wygląda to tak, jakby zaburzenia tożsamości przedstawiane tu były jako coś pozytywnego, co budzi moje zastrzeżenia, zwłaszcza biorąc pod uwagę delikatność tego tematu. Z drugiej strony szczególnie spodobały mi się rozdziały z perspektywy Kaladina. W pewnym sensie odnajdywałem w jego postaci cień swoich własnych doświadczeń. Co do innych bohaterów, ich rozdziały były różnej jakości, utrzymując na ogół co najmniej przyzwoity poziom. Mam nadzieję, że druga część nie okaże się gorsza. Jednak nie wiem, kiedy po nią sięgnę, wydaje mi się, że będę musiał znowu trochę odpocząć od tej serii.

Mimo wyraźnej tendencji spadkowej od trzeciego tomu, seria nadal oferuje wartościową fantastykę. Choć może po prostu zmieniło się moje postrzeganie książek, bo „Drogę królów” czytałem już kilka lat temu i wówczas bardzo mi się spodobała. Książka ma swoje lepsze i gorsze strony. Odnoszę wrażenie, że Sanderson nieco bezrefleksyjnie traktuje problemy, z jakimi boryka się...

Jedna z ciekawszych części cyklu, w której cały czas dzieje się naprawdę sporo. Z jednej strony mamy delegację wysłaną do Cieniomorza, aby nawiązała kontakty z Honorsprenami, z drugiej wyprawę wojenną Dalinara z Taravangianem, z trzeciej Ostatnią Słuchaczkę, która jest świetlistą, a z jeszcze kolejnej - pozostałych w Uruthiru mieszkańców, u których też będzie ciekawie. Od razu sięgam po kolejną część tomu.

Bardzo podobało mi się też, w jaki sposób rozwija się wątek chorób psychicznych u głównych bohaterów. Cieszę się, że ABŚ nie tylko daje świetną rozrywkę, ale i zwraca uwagę na pewne problemy, z którymi możemy się zetknąć również w świecie, który pozbawiony jest magii.

Na uwagę zasługuje jeszcze jeden smaczek: z krótkich cytatów przed rozdziałami czytelnik poznaje w końcu więcej szczegółów związanych z mechaniką fabriali - jak je tworzyć i jak dokładnie działają. Trzeba przyznać, że kreowany przez Sandersona świat jest naprawdę szczegółowy i dopracowany.

---

> Wiem co czujesz. Mrok, jakby na świecie nigdy nie było światła. Jakby wszystko wewnątrz ciebie było pustką, a ty chciałbyś po prostu coś poczuć. Cokolwiek. Ból świadczyłby przynajmniej, że żyjesz. A ty nie czujesz nic. I zastanawiasz się, jak można oddychać, ale już nie żyć.

> Rozluźnianie się nie rozluźnia. Jeśli człowiek zbyt długo siedzi bezczynnie, wkrótce zaczyna siedzieć bezczynnie jeszcze bardziej.

> Zauważył! - pomyślała z przerażeniem Shallan
Zauważył, pomyślała z ulgą Woal.
- Ostatnimi czasy coraz bardziej się wycofuje - stwierdziła Świetlista.

> Wszyscy mamy swoje powody, dlaczego nie udaje nam się dorosnąć do tego, czym powinniśmy być... (...) Nikt nigdy niczego nie osiągnął, jesli był zadowolony z tego, kim jest. (...) Osiągamy wielkie rzeczy, jeśli sięgamy w stronę tego, czym moglibyśmy się stać.

Jedna z ciekawszych części cyklu, w której cały czas dzieje się naprawdę sporo. Z jednej strony mamy delegację wysłaną do Cieniomorza, aby nawiązała kontakty z Honorsprenami, z drugiej wyprawę wojenną Dalinara z Taravangianem, z trzeciej Ostatnią Słuchaczkę, która jest świetlistą, a z jeszcze kolejnej - pozostałych w Uruthiru mieszkańców, u których też będzie ciekawie. Od...

Bardzo dobra kolejna część cyklu. Trzeba przyznać, iż autor kreuje swój wymyślony świat, postacie i wątki z rozmachem. Mnogość wydarzeń i interakcji na początku wprowadza trochę chaosu ale potem wszystko doskonale się zazębia.

Bardzo dobra kolejna część cyklu. Trzeba przyznać, iż autor kreuje swój wymyślony świat, postacie i wątki z rozmachem. Mnogość wydarzeń i interakcji na początku wprowadza trochę chaosu ale potem wszystko doskonale się zazębia.

Rytm Wojny I i II czytałem 4 lata po skończeniu części III tego cyklu. Poprzednie tomy oceniłem na 9/9/8. Jest duża szansa, że zmienił mi się gust ale Rytm Wojny wg mnie nudny, rozwleczony. Docztałem do 70-75%, resztę przekartkowałem. Zostawiam bez oceny.

Rytm Wojny I i II czytałem 4 lata po skończeniu części III tego cyklu. Poprzednie tomy oceniłem na 9/9/8. Jest duża szansa, że zmienił mi się gust ale Rytm Wojny wg mnie nudny, rozwleczony. Docztałem do 70-75%, resztę przekartkowałem. Zostawiam bez oceny.

Poziom na równi z trzecią częścią, aż nie mogę się doczekać 5 części

Poziom na równi z trzecią częścią, aż nie mogę się doczekać 5 części

Jak dla mnie najsłabsza część cyklu. Męczyłem strasznie.

Jak dla mnie najsłabsza część cyklu. Męczyłem strasznie.