W drugim tomie główny bohater jakimś cudownym nieznanym sposobem traci swoją jedyną wadę (towarzyską niezdarność). Staje się najlepszym mówcą, bawidamkiem i żartownisiem oraz ulubieńcem wszystkich. W efekcie główny bohater jest kolejnym ucieleśnieniem Mary Sue. Fabuła stoi w miejscu przez prawie całą książkę. Dopiero pod sam koniec tempo przyspiesza i dzieje się coś ciekawego. Pojawia się kilka fajnych postaci, kilka wątków zostaje częściowo wyjaśnionych. Ogólnie to cała ta historia mnie zaciekawiła ale na razie nie mam czasu brnąć przez tysiące niepotrzebnych słów aby wydobyć z nich strzępy ciekawej fabuły.

W drugim tomie główny bohater jakimś cudownym nieznanym sposobem traci swoją jedyną wadę (towarzyską niezdarność). Staje się najlepszym mówcą, bawidamkiem i żartownisiem oraz ulubieńcem wszystkich. W efekcie główny bohater jest kolejnym ucieleśnieniem Mary Sue. Fabuła stoi w miejscu przez prawie całą książkę. Dopiero pod sam koniec tempo przyspiesza i dzieje się coś...

Książka jest wyjątkowo słaba. Pierwsza część miała walor świeżości i była całkiem zabawna, jednak czytanie 2. części przyprawiło mnie o ból zębów. Przez pół książki prawie nic się nie dzieje, prócz zanudzania czytelnika ględzeniem. Główny motyw: postaci obrażają się na siebie, w wyniku nieporozumienia lub niezrozumienia szlachetnych pobudek Rezkina, a następnie się przepraszają. Za chwilę znowu i znowu, i znowu.

Niemal wszystkie osoby napotkane przez Rezkina są łatwowierne, proste i głupie. Wydają się pozbawione indywidualnych cech charakteru i własnych celów, Rezkin natychmiast staje się centrum ich świata. Często zachowują się jak kukły, dostarczające reakcji pożądanej przez narratora, a niepasującej do ich rzekomego charakteru czy statusu. Np. Rezkin mówi do szlachciców coś ewidentnie obraźliwego, a ci śmieją się jak z dobrego żartu.

Wiele dialogów powtarza się na zasadzie kopiuj-wklej, np. Rezkin tłumaczy różnym osobom, że jest Konwencjonalnym Mistrzem Uzdrowicielem, a te osoby się dziwią, że przecież jest na to za młody, bla bla. Inny przykład to interakcje Rezkina z kobietami poniżej 40., które wszystkie zachowują się jak lubieżne, pozbawione wstydu kretynki (prostytutka czy wysoko urodzona szlachcianka - bez różnicy).

Książka jest wyjątkowo słaba. Pierwsza część miała walor świeżości i była całkiem zabawna, jednak czytanie 2. części przyprawiło mnie o ból zębów. Przez pół książki prawie nic się nie dzieje, prócz zanudzania czytelnika ględzeniem. Główny motyw: postaci obrażają się na siebie, w wyniku nieporozumienia lub niezrozumienia szlachetnych pobudek Rezkina, a następnie się...

Nie miałam siły skończyć tego tomu, który zdaje się parodią gatunku. A może po prostu jestem z dziesięć lat za stara na tę serię. Połowa książki jest właściwie przegadana, bohaterowie przemierzają mapę od punktu do punktu, powoli zbierając dream team i prowadząc pseudogłębokie rozmowy, które pomagają im odkryć magiczną moc przyjaźni.
Szykuje się też najnudniejsza rebelia w historii fantastyki i walka ze złym/podłym/okrutnym/najczarniejszym z charakterów, dzięki czemu postać Rezkina świeci tak jasno, że brakuje tylko, żeby jego koń zamieniał się w smoka, albo wojownik sam nim został.
Reszta bohaterów dostała po jednej, góra trzech cechach charakterystycznych i moc sprawczą porównywalną do tych dżdżownicy, z tym, że dżdżownice przynajmniej nie urządzają po jednaj scenie zazdrości na rozdział.
Nie polecam nikomu, kto jest zaznajomiony z literaturą fantasy.

Nie miałam siły skończyć tego tomu, który zdaje się parodią gatunku. A może po prostu jestem z dziesięć lat za stara na tę serię. Połowa książki jest właściwie przegadana, bohaterowie przemierzają mapę od punktu do punktu, powoli zbierając dream team i prowadząc pseudogłębokie rozmowy, które pomagają im odkryć magiczną moc przyjaźni.
Szykuje się też najnudniejsza rebelia w...

Dużo lepszy jest ten drugi tom od pierwszego. Intrygi, podstępy, a do tego świetnie wykreowana podwójna osobowość Rezkina. Płynęłam przez tą książkę, chyba dopiero teraz przyzwyczaiłam się do tego, jak wygląda świat tu przedstawiony i zasady nim rządzące. Z pewnością wkrótce sięgnę po kolejne tomy.

Dużo lepszy jest ten drugi tom od pierwszego. Intrygi, podstępy, a do tego świetnie wykreowana podwójna osobowość Rezkina. Płynęłam przez tą książkę, chyba dopiero teraz przyzwyczaiłam się do tego, jak wygląda świat tu przedstawiony i zasady nim rządzące. Z pewnością wkrótce sięgnę po kolejne tomy.

"Królestwo obłędu" to rewelacyjna kontynuacja "Powiernika mieczy". Kel Kade zachowuje wszystkie elementy, które przyciągnęły moją uwagę w pierwszej części serii, a jednocześnie rozwija fabułę i wprowadza nowe wątki. Autorka wykazuje się doskonałą umiejętnością kreowania postaci oraz rozbudowywania akcji. Co więcej, dba o ciągłość wątków i problemów zapoczątkowanych w poprzednim tomie, co czyni całą serię spójną i przekonującą.

"Królestwo obłędu" to rewelacyjna kontynuacja "Powiernika mieczy". Kel Kade zachowuje wszystkie elementy, które przyciągnęły moją uwagę w pierwszej części serii, a jednocześnie rozwija fabułę i wprowadza nowe wątki. Autorka wykazuje się doskonałą umiejętnością kreowania postaci oraz rozbudowywania akcji. Co więcej, dba o ciągłość wątków i problemów zapoczątkowanych w...

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej części, w której intryga i tajemnice zaczynają się rozkręcać.
Jak słusznie zauważyli niektórzy czytelnicy- wadą jest tutaj sposób tworzenia przez autorkę kobiecych bohaterek, które w przeważającej części zajmują się wzdychaniem do głównego bohatera, rumienieniem się, bądź "trzepotaniem rzęsami", co jest lekko mówiąc irytujące. Możliwe jednak, że w kolejnych częściach się to zmieni i autorka odejdzie od takiego stylu narracji.
Ogólnie- książka ma swoje wady, ale jest bardzo wciągająca i pozostawia w czytelniku niedosyt: "co dalej".

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej części, w której intryga i tajemnice zaczynają się rozkręcać.
Jak słusznie zauważyli niektórzy czytelnicy- wadą jest tutaj sposób tworzenia przez autorkę kobiecych bohaterek, które w przeważającej części zajmują się wzdychaniem do głównego bohatera, rumienieniem się, bądź "trzepotaniem rzęsami", co jest lekko mówiąc irytujące. Możliwe...

Świetna

Świetna

Super kontynuacja naprawdę dobrej opowieści

Super kontynuacja naprawdę dobrej opowieści

Drugi tom miejscami był nawet lepszy od pierwszego. Świetne opisy walk i potyczek w trakcie turnieju.
A zakończenie takie, że czym prędzej sięgam po kolejny :)

Drugi tom miejscami był nawet lepszy od pierwszego. Świetne opisy walk i potyczek w trakcie turnieju.
A zakończenie takie, że czym prędzej sięgam po kolejny :)

Trzyma w napięciu!
Polecam w formie audiobooka.

Trzyma w napięciu!
Polecam w formie audiobooka.