Piękne, wydane na dobrej jakości papierze (co czuć nawet kiedy weźmie się książkę do ręki nie otwierając jej - swoje waży),pełne kolorowych ilustracji i ramek z dodatkowymi informacjami wydanie robi wrażenie. Także kartkowanie książki i przeczytanie kilku losowych zdań powoduje u potencjalnego czytelnika poczucie, że oto trafiło się na całkiem solidną i przystępną porcję lektury na poziomie. Niestety, to tylko ładne pozory - za to na tyle skuteczne, że i ja się nabrałem i zakupiłem tę książkę.

Czar pryska kiedy zaczynamy czytać. To, że trudna (absolutnie nie dla laika!) to jeszcze nie jest najgorsze. Przede wszystkim odpycha nudny, encyklopedyczny styl autora. Sprawia to wrażenie, jakby Ian Steward nie miał na celu uwieść czytelnika i go zafascynować, a jedynie upchnąć bezmyślnie troszkę jak najwięcej informacji i szczególików. Znakiem szczególnym tej pozycji jest płynne przechodzenie między prostymi zagadnieniami pisanymi "laickim" stylem, a skomplikowanymi sprawami wykładanymi żargonem matematycznym znanym jedynie wtajemniczonym. Niezbyt przyjemna huśtawka. Podręcznikowość książki nie daje miejsca na interakcję czytelnika z autorem. Brak jest magii matematyki, którą doświadcza czytelnik stopniowo, delikatnie doprowadzany przez autora do tego czy owego stwierdzenia.

Nie będę ukrywał, iż nie darzę autora szczególną estymą - jak to zazwyczaj bywa, niespotykana płodność twórcza nie idzie w parze z jakością. I chociaż wśród jego rozlicznych książek od czasu do czasu trafi się coś wartościowego, ta książka absolutnie nie jest jedną z nich.

Nie dałem rady do końca. Nie polecam.

Piękne, wydane na dobrej jakości papierze (co czuć nawet kiedy weźmie się książkę do ręki nie otwierając jej - swoje waży),pełne kolorowych ilustracji i ramek z dodatkowymi informacjami wydanie robi wrażenie. Także kartkowanie książki i przeczytanie kilku losowych zdań powoduje u potencjalnego czytelnika poczucie, że oto trafiło się na całkiem solidną i przystępną porcję...

Zdecydowanie nie jest to najlepsza książka Stewarta. Zresztą już sam zamiar zmieszczenia w tak niewielkim tomiku historii matematyki nie zwiastował wielkiego sukcesu. Wrażenie zbyt szybkiego, pobieżnego przelatywania nad postaciami i tematami jest momentami irytujące. Sylwetki naukowców w dużych ramkach w tekście nie wydały mi się szczęśliwym pomysłem, gdyż nieraz powtarzały informacje z tekstu głównego. Książkę warto poznać ze względu na ostatnią część, często nieobecną w starszych książkach o historii matematyki. Mam na myśli XX wiek, a przede wszystkim najnowsze odkrycia. Sam Stewart pisze o gwałtownym rozkwicie matematyki na przełomie XX i XXI wieku. Jak na renomowanego autora przystało, nie zapomina o świetnych dykteryjkach i cytatach, a warto wiedzieć, że matematycy, fizycy teoretyczni byli autorami wyjątkowo smakowitych sentencji. Ewentualnie pół gwiazdki więcej można by dać za rozbudzenie zainteresowania niektórymi zagadnieniami. Tak było ze mną, bo zamierzam poczytać o teorii grup i o całej rewolucji zapoczątkowanej przez opisywane w książce odkrycia E. Galois. To nie pierwsza książka tego autora, w której właśnie zagadnienia zwieńczone odkryciem znaczenia symetrii wydają mi się najbardziej fascynujące.

Zdecydowanie nie jest to najlepsza książka Stewarta. Zresztą już sam zamiar zmieszczenia w tak niewielkim tomiku historii matematyki nie zwiastował wielkiego sukcesu. Wrażenie zbyt szybkiego, pobieżnego przelatywania nad postaciami i tematami jest momentami irytujące. Sylwetki naukowców w dużych ramkach w tekście nie wydały mi się szczęśliwym pomysłem, gdyż nieraz...

Oczekiwałam przystępnej treści dla średnio zainteresowanej historią matematyki osoby. W końcu chciałam lepiej poznać tę dziedzinę. Jednak mimo zdanej matury na cztery oraz zaliczenia kilku przedmiotów matematycznych na studiach lektura okazała się dla mnie za trudna. Możliwe, że problem leży po stronie mojej inteligencji, co nie zmienia jednak faktu, że po kilku rozdzaiłach czułam się wyczerpana. Nie skończyłam tej ksiązki. To jednak bardziej podręcznik niż literatura popularno naukowa. Czytając ją do poduszki zamiast relaksować się przed zaśnieciem, stresowałam się, jak wiele nie rozumiem. Tylko dla wytrwałych.

Oczekiwałam przystępnej treści dla średnio zainteresowanej historią matematyki osoby. W końcu chciałam lepiej poznać tę dziedzinę. Jednak mimo zdanej matury na cztery oraz zaliczenia kilku przedmiotów matematycznych na studiach lektura okazała się dla mnie za trudna. Możliwe, że problem leży po stronie mojej inteligencji, co nie zmienia jednak faktu, że po kilku rozdzaiłach...

Książka przedstawia wybrane zagadnienia z historii matematyki.
Lubie Stewarta, ale ta książka trochę mnie rozczarowała.

Nie wiem do kogo jest adresowana,
bo dla laika chyba za trudna,
a dla osoby z przygotowaniem matematycznym
za dużo szczegółowych objaśnień najprostszych nawet rzeczy,
podczas gdy niektóre uproszczenia są na krawędzi nieścisłości.

Książka przedstawia wybrane zagadnienia z historii matematyki.
Lubie Stewarta, ale ta książka trochę mnie rozczarowała.

Nie wiem do kogo jest adresowana,
bo dla laika chyba za trudna,
a dla osoby z przygotowaniem matematycznym
za dużo szczegółowych objaśnień najprostszych nawet rzeczy,
podczas gdy niektóre uproszczenia są na krawędzi nieścisłości.

Rewelacyjna! Dwadzieścia rozdziałów, z których każdy traktuje o innym dziale matematyki, okolicznościach jego powstania i rozwoju. Dużo rysunków, a sposób, w jaki pokazano wyprowadzenia niektórych dowodów sprawia, że wydają się one wręcz banalne. :) Dodatkowo - książka napisana jest prostym i przystępnym językiem, niewymagająca żadnej (no, może elementarnej ;)) wiedzy z zakresu matematyki.

Rewelacyjna! Dwadzieścia rozdziałów, z których każdy traktuje o innym dziale matematyki, okolicznościach jego powstania i rozwoju. Dużo rysunków, a sposób, w jaki pokazano wyprowadzenia niektórych dowodów sprawia, że wydają się one wręcz banalne. :) Dodatkowo - książka napisana jest prostym i przystępnym językiem, niewymagająca żadnej (no, może elementarnej ;)) wiedzy z...