Pozwolę sobie przypomnieć, co pisałem w recenzji „Księżyc nad Taorminą”:
„Ligocka (ur. 1938) popularna jest od "Dziewczynki w czerwonym płaszczyku" (2001), którą i ja czytałem, lecz nie recenzowałem jeszcze żadnej z jej książek. A że teraz robię to po raz pierwszy, to zacznę od autorki.
Podaję za Wydawnictwem Literackim:
"Roma Ligocka, pochodzi z żydowskiej rodziny Abrahamenów mieszkającej od wielu pokoleń w Krakowie. Wraz z najbliższymi przeżyła likwidację getta krakowskiego schowana w kryjówce pod sklepem z farbami. Pod przybranym nazwiskiem Ligocka, Roma wraz z matka została ukryta przez polską rodzinę.
Po wojnie studiowała malarstwo i scenografię na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pierwszą wystawę artystki zorganizował Piotr Skrzynecki pod koniec lat 50-tych w "Piwnicy pod baranami"...".
Powyższe potrzebne mnie było do przedstawienia swojej uwagi, że Ligocka - malarka, kostiumolog i scenograf, ma zdolność plastycznego mówienia o niczym,,,,,”.
Albo o wszystkim, albo inaczej: o wszystkim co leży na sercu, a wysłowić trudno. Ta książka (2006) jest o 5 lat wcześniejsza od „Księżyca...” (2011), lecz zasługuje na podobne komplementy. Do tego jej szkice ilustrujące tekst... . A teksty zebrane tu, drukowane były w miesięczniku „Pani” w latach 2004 – 2006.
A ja, że stary, to refleksję o starości przytoczę (s.9):
„....Z wiekiem człowiek dobrze poznaje siebie, umie więc coraz lepiej z sobą postępować, ma już wypracowane swoje własne kruczki i sposoby. Może dla tego, kiedy już się to wszystko umie, tak nie chce się rozstawać z tym światem, z samym sobą...”
Szczególnie gdy „sobę” się polubiło!! Jak wiadomo człowiek realizuje się przez drugiego człowieka, a do tego wystarczy........ (s.106):
„.....Wystarczy, aby choć czasem poczuć się niezbędnym, wystarczy usłyszeć: ‘Dobrze, że jesteś’ – usłyszeć od kogokolwiek – aby doznać tego dojmującego uczucia istnienia i niepowtarzalności własnej osoby....”
Co tu gadać? Gorąco polecam! 8/10

Pozwolę sobie przypomnieć, co pisałem w recenzji „Księżyc nad Taorminą”:
„Ligocka (ur. 1938) popularna jest od "Dziewczynki w czerwonym płaszczyku" (2001), którą i ja czytałem, lecz nie recenzowałem jeszcze żadnej z jej książek. A że teraz robię to po raz pierwszy, to zacznę od autorki.
Podaję za Wydawnictwem Literackim:
"Roma Ligocka, pochodzi z żydowskiej...