Rewelacja!!!!
Dawno nie poznałam tak fantastycznych bohaterów. Datka jest wspaniała, wreszcie kobieca postać, która po spotkaniu faceta nie zmienia się w amebę. Każda postać prawdziwa, indywidualna, dialogi sensowne, wciągająca fabuła, żarty na poziomie, językowo na piątkę. Książka sprawiła mi ogromną radość, podczas czytania śmiałam się, nie mogłam oderwać i byłam bardzo ciekawa zakończenia. Świetny pomysł na poprowadzenie akcji, trzyma w napięciu. W końcu pozycja młodzieżowa warta przeczytania! Przekleństwa - tylko kilka na samym końcu; sceny - tylko wiemy, że coś było, ale bez opisów; niesie przesłanie; bawi; uczy. Nic dodać, nic ująć!

Rewelacja!!!!
Dawno nie poznałam tak fantastycznych bohaterów. Datka jest wspaniała, wreszcie kobieca postać, która po spotkaniu faceta nie zmienia się w amebę. Każda postać prawdziwa, indywidualna, dialogi sensowne, wciągająca fabuła, żarty na poziomie, językowo na piątkę. Książka sprawiła mi ogromną radość, podczas czytania śmiałam się, nie mogłam oderwać i byłam bardzo...

Nie spodziewałam się że będzie aż tak dobra. Akcja rozkręca się dość powoli, ale im dalej tym ciekawej. Ja książkę przeczytałam dosłownie w jeden dzień gdyż wciągnęłam się w historię. Mamy tu wątek tajemnicy co jest plusem, watek romantyczny nie jest mocno pogłębiony. Zakończenie bardzo dobre, chociaż łatwo domyślić się co łączy tę dwójkę. Wszyscy bohaterowie są charyzmatyczni i fajni, dodatkowo można się z nimi utożsamić co jest fajne. Polecam przeczytać bo było to miłe zaskoczenie.

Nie spodziewałam się że będzie aż tak dobra. Akcja rozkręca się dość powoli, ale im dalej tym ciekawej. Ja książkę przeczytałam dosłownie w jeden dzień gdyż wciągnęłam się w historię. Mamy tu wątek tajemnicy co jest plusem, watek romantyczny nie jest mocno pogłębiony. Zakończenie bardzo dobre, chociaż łatwo domyślić się co łączy tę dwójkę. Wszyscy bohaterowie są...

„Solo” zaczyna się dość ciekawie. Mamy główną bohaterem Datkę, która skrywa w sobie zdarzenie z przeszłości oraz dwóch jej kumpli, dwóch totalnych nerdów, z którymi łączy ją specyficzna więź. Pierwsze, co zauważyła, to że autorka ma bardzo fajny styl. Zarzuca nas dużą ilością słów, posługuje się bardzo typowym językiem dla informatyków, wręcz nerdowskim (a przynajmniej takie sprawia wrażenie),a jednocześnie przez tekst się płynie i jest bardzo przyjemny dla czytelnika. Z początku też nie bardzo wiedziałam, czego się mogę spodziewać po książce, zwłaszcza że na początku Datka poznaje specyficznego Adama, a nie tytułowego Solo. Później robi się już dziwniej. Zwłaszcza, gdy bohaterka pojawia się w domu Solo poza Warszawą, gdzie jedzie zupełnie sama mimo że nie zna nikogo, a bywalcami tego miejsca jest szemrane towarzystwo. Generalnie nie bardzo rozumiem sensu tytułu, ponieważ fabuła książki skupia się przede wszystkim na Datce, nie na Solo. To jej historia jest tu istotna i właściwie wszystko kręci się wokół niej. Liczyłam na to, że Solo będzie takim tajemniczym typem, którego trzeba rozgryźć, naprawić. Tymczasem to on jest tym opanowanym, stoickim, który stąpa po twardym pewnym gruncie, pomimo sprawy, którą ma do załatwienia. Końcówka książki ponownie nabiera rumieńców i potrafiła mnie zainteresować, chociaż tajemnicy Solo szybko się domyśliłam w przeciwieństwie do Datki, choć to dziwne. Najbardziej chyba rażącą rzeczą był wiek bohaterów – 21 i 24 lata. Moim zdaniem to za mało, bardziej by im pasowało gdyby mieli te kilka lat wcześniej, bo moim zdaniem to za mało, zarówno, żeby być takim świetnym informatykiem jak Datka i jej kumple, oraz takim Solo, który mimo przejść ma już ustabilizowaną swoją pozycję w tym świecie i jest takim świetnym, opanowanym mistrzem sparingów. Ogólnie to mi mocno nie pasowało. Nieco drażnił mnie też problem Datki i jej stosunek do psów, a także sposób, w jaki ujarzmiła dwa ostre psy Solo (no ale pewnie się czepiam). Książka miała tez swoje bardzo „magiczne” momenty, w którym mordka mi się uśmiechała, jednak na początku wgl nie czułam chemii między Datką a Solo, te ich początki były takie kulawe. Z jednej strony jakby się znali już od dawna, z drugie trzymali te tajemnice między sobą na siłę. Chyba najfajniejszym fragmentem był moment, gdy Solo wyznał Datce swoje prawdziwe imię. Rozwiązanie książki było dość naciągnięte i nagłe. Mimo wszystko chyba mogę powiedzieć, że książka się mi podobała, aczkolwiek nie mogę powiedzieć, że się nią zachwyciłam.

„Solo” zaczyna się dość ciekawie. Mamy główną bohaterem Datkę, która skrywa w sobie zdarzenie z przeszłości oraz dwóch jej kumpli, dwóch totalnych nerdów, z którymi łączy ją specyficzna więź. Pierwsze, co zauważyła, to że autorka ma bardzo fajny styl. Zarzuca nas dużą ilością słów, posługuje się bardzo typowym językiem dla informatyków, wręcz nerdowskim (a przynajmniej...

Książka, którą ogromnie chciałam przeczytać, a o której istnieniu kompletnie zapomniałam... bo nikt o niej nie mówi! I nie rozumiem dlaczego, bo to kawał naprawdę dobrej historii, a do tego naprawdę świetny debiut!

Datka wraz z dwójką przyjaciół prowadzi firmę informatyczną, a kiedy nie siedzi w pracy to spędza czas na treningach sztuk walki, które są jej wielką miłością. Ma za sobą traumatyczne wspomnienia, o których początkowo wiemy tylko tyle, że siedzą głęboko w niej i to coś, z czym nawet po wielu latach nie do końca udało jej się uporać. Freax i Gnom - jej przyjaciele, ale też i rodzina uwielbiają ją wkręcać, dlatego potajemnie zapisują ją na psychologiczny eksperyment, na którym poznaje Adama, a za jego pośrednictwem tajemniczego Solo.

Z jednej strony trochę żałuję, że tak wiele czasu zajęło mi, zanim zapoznałam się z tą książką, ale naprawdę kompletnie zniknęła mi z radaru, a głupia ja nie zapisała sobie nigdzie tytułu. Uratował mnie plebiscyt lubimyczytac i cieszę się, że ta zabawna rzecz jednak do czegoś się przydaje! Dzięki temu lektura Solo już za mną i kurde, to mi się naprawdę podobało! I to powód, dla którego cieszę się, że zwlekałam z ta historią i jednak sięgam po nią dopiero teraz, bo bardzo długo takie historie zwyczajnie nie trafiały w mój gust.

Jest fabuła, jest intryga, są fakty z przeszłości, które powoli wychodzą na światło dzienne (na zakończeniu prawie zbierałam szczękę z podłogi, uwielbiam takie zabiegi, gdy pod koniec wszystko się zbiega, mamy obraz na całość i w końcu rozumiemy, dlaczego bohaterowie się tak zachowali i w jaki pokręcony sposób są ze sobą połączeni!),jest humor, są nietuzinkowi bohaterowie i ich dziwne zawody (a przy okazji takie prawdziwe i można się utożsamić z ich pracą, choć się jej nie wykonuje).

Każdy z bohaterów ma swój rozum, swój charakter i na pewno nie pomylicie ich ze sobą. To nie jest imię na papierze, to człowiek, którego moglibyście spotkać gdzieś na mieście, a przez to o wiele łatwiej ich lubić i się z nimi zżyć. Osobiście trochę denerwowały mnie te ksywki (pozdro, wciąż nie wiem, jak oni w sumie mają na imię!),ale też ja nigdy nie byłam człowiekiem ksywek w prawdziwym życiu i nie przemawia to do mnie w ogóle.

Wyszedł też prequel historii Solo, po który zapewne już niedługo będę biec w podskokach, a wy czytajcie Solo!

Książka, którą ogromnie chciałam przeczytać, a o której istnieniu kompletnie zapomniałam... bo nikt o niej nie mówi! I nie rozumiem dlaczego, bo to kawał naprawdę dobrej historii, a do tego naprawdę świetny debiut!

Datka wraz z dwójką przyjaciół prowadzi firmę informatyczną, a kiedy nie siedzi w pracy to spędza czas na treningach sztuk walki, które są jej wielką miłością....

Sądząc po nickach oraz formach osobowych użytych w recenzjach czasowników, książka ta jest czytana w przeważającej większości przez kobiety. Ja otrzymałem „Solo” jako nagrodę w konkursie LC, więc potraktowałem jej lekturę jako swoiste wyzwanie. Targetem książki absolutnie nie jestem, ale ciekawiło mnie, co też nastolatki w naszych czasach tak czytają.

Jako debiut książka broni się dosyć dobrze. Anna Dan prezentuje protagonistkę na tyle odmienną od „typowych” dziewczyn, aby zafrapować (bo Datka to nie tylko kobieta sukcesu i nerdka, ale i chłopczyca z doświadczeniem w sportach walki). Widzę jednak pewien dysonans pomiędzy jej osiągnięciami a sferą, nazwijmy to, duchowo-emocjonalną. Taka osobowość ma wprawdzie swoje uzasadnienie (wystarczy popatrzeć na problemy takiego giganta showbiznesu jak Lady Gaga, która bez całego sztabu wspierających doradców nie byłaby w stanie wytrzymać związanego z karierą napięcia),ale wewnętrzne monologi tej postaci odczuwałem czasami jako sztucznie „zaniżone” do poziomu nastolatki. Celem była zapewne lepsza identyfikacja czytelniczki z protagonistką.

No, nie chcę tutaj marudkować. „Solo” to nie moja literatura, ale książka jest OK.

Sądząc po nickach oraz formach osobowych użytych w recenzjach czasowników, książka ta jest czytana w przeważającej większości przez kobiety. Ja otrzymałem „Solo” jako nagrodę w konkursie LC, więc potraktowałem jej lekturę jako swoiste wyzwanie. Targetem książki absolutnie nie jestem, ale ciekawiło mnie, co też nastolatki w naszych czasach tak czytają.

Jako debiut książka...

Chyba największym plusem tej historii sa jej bohaterowie, których nie da się nie polubić. Mimo tkwiącego w nich bolu probuja utrzymać się na powierzchni i uratować siebie nawzajem. Ciekawa historia, niezwykle połączenie losow bohaterow...Bardzo gorąco polecam

Chyba największym plusem tej historii sa jej bohaterowie, których nie da się nie polubić. Mimo tkwiącego w nich bolu probuja utrzymać się na powierzchni i uratować siebie nawzajem. Ciekawa historia, niezwykle połączenie losow bohaterow...Bardzo gorąco polecam

Polecam. Bardzo dobrze czytało mi się książkę :)

Polecam. Bardzo dobrze czytało mi się książkę :)

To książka o miłości, odkupieniu i o walce, gdzie najlepsza to ta, która się nigdy nie odbyła. To historia Datki i Solo, których wiele łączy i dobrze się ją czyta.

To książka o miłości, odkupieniu i o walce, gdzie najlepsza to ta, która się nigdy nie odbyła. To historia Datki i Solo, których wiele łączy i dobrze się ją czyta.

Miałam przyjemność czytać tą książkę drugi raz i tak samo się nią zachwycam. Myślę, że tu zbędny jest opis tej książki. Po prostu ją przeczytajcie i sami się przekonajcie jakim świetnym jest debiutem.

Miałam przyjemność czytać tą książkę drugi raz i tak samo się nią zachwycam. Myślę, że tu zbędny jest opis tej książki. Po prostu ją przeczytajcie i sami się przekonajcie jakim świetnym jest debiutem.

To jedna z takich książek co zostaje w pamięci i po przeczytaniu czujemy niedosyt i tęsknimy za nią. Dużo emocji, uczuć oraz demonów z przeszłości. Trzeba ją koniecznie przeczytać.

To jedna z takich książek co zostaje w pamięci i po przeczytaniu czujemy niedosyt i tęsknimy za nią. Dużo emocji, uczuć oraz demonów z przeszłości. Trzeba ją koniecznie przeczytać.