Arkadiusz Kasprzak

"Psoriasis Sequentia" to druga książka Pana Arkadiusza mówiąca o życiu z piętnem łuszczycy. Ponownie wkraczamy w życie Łukasza Wilka, który założył swoją rodzinę. Sam pracuje, ale i też stale układa sobie życie po utracie najbliższej sobie osoby. W tym wszystkim wiernie towarzyszy mu łuszczyca. W końcu postanawia spełnić swoje marzenie i wydać książkę o łuszczycy. Okazuje się ona wielkim hitem. W tej książce mamy historię nie tylko Łukasza, ale również historie bohaterów drugoplanowych. W tej części temat łuszczycy nie gra pierwszych skrzypiec. Tutaj jest ona po prostu towarzyszką życia. Autor pokazał jak się żyje z piętnem łuszczycy. Jak się okazuje można z nią żyć normalnie, można spełniać marzenia, posiadać dzieci. Trzeba ją tylko zaakceptować. Jest to też powieść o niesieniu pomocy innym. A wszystko za sprawą pewnej pani, która siedziała zamknięta w swoim domu, nikomu się nie pokazując. Łukasz krok po kroku rozbijał jej mur. Antonina - bo o niej mowa, bardzo mnie urzekła jako postać drugoplanowa. Dużo krwi napsuł mi starszy brat Łukasza. Oh początkowo mocno działał mi na nerwy, ale później się to zaczęło zmieniać. Największym zaskoczeniem był dla mnie wątek sensacyjny w tej książce. Nie myślcie, że Pan Arek pisze tutaj tylko o łuszczycy, bo tak nie jest. Pokazał nam tutaj swoją pisarską sensacyjną stronę. Ostatnie karty powieści czytałam na jednym wdechu. Cud, że nie pękłam. Był to emocjonalny finał, który pokazał do czego może doprowadzić nie pogodzenie się ze swoim życiem i nie chodzi mi tutaj tylko o aspekt życia w cieniu choroby, ale o całokształt. Zło czy zazdrość, które siedzą w człowieku może doprowadzić do wielkiej katastrofy! Akcja książki początkowo mnie nie porwała, musiałam się w nią wgryźć. Trochę zachowanie głównego bohatera mnie denerwowało. Jednak wraz z rozwijaniem się tempa akcji zaczęłam lepiej go rozumieć. Końcowe rozdziały sprawiły, że wciągnęłam się na maksa. Jako zapalona czytelniczka kryminałów czy thrillerów, bardziej trafiła do mnie sensacyjna odsłona "Psoriasis" niźli jej obyczajowa. Nie mniej czytało się książkę bardzo dobrze. Mam nadzieję, że Pan Arkadiusz zechce odkryć się w niedalekiej przyszłości, jako Autor sensacji bądź kryminału ;) W tej książce Autor wspomniał również o roku, w którym ludzie żyjący z łuszczycą zaczęli wychodzić z cienia. A wszystko za sprawą Dominiki, która stworzyła akcję #dajsięodkryć. To dzięki niej wielu z nas, postanowiło pokazać, że łuszczycą nie da się zarazić. I niejednokrotnie o tym była mowa w tej książce. Sama z nią się zmagam, jednak nigdy ona dla mnie nie stanowiła wielkiego problemu i powodu do wstydu. Po prostu odkąd ją mam, to ją zaakceptowałam.