Książka bardzo dobra, bardzo realistyczna, ale i bardzo smutna w mojej ocenie. Raczej bardziej spodoba się kobietom, bo mężczyźni nie mają tutaj dobrej opinii. Sama główna bohaterka, narratorka tak mówi o swoim mężu, skądinąd chyba jedynym facecie, którego można by było od biedy uznać, za postać pozytywną:

"Chociaż bardzo kochałam i szanowałam męża, był to dla mnie kolejny dowód, że jest on tylko mężczyzną, któremu obce są poważne troski obciążające moją głowę. Kiedy on przebywał w domu albo w szkole, ja zajmowałam się prawdziwym życiem. Musiałam myśleć praktycznie i planować na zapas, ponieważ sytuacja wokół była niestabilna"

i jeszcze takie zdanie:

"Żaden mężczyzna nie byłby w stanie samodzielnie wyżywić swojej rodziny i zaopiekować się nią. Od tego miał żonę i córki"

Cóż, dla mnie to przerażające, te mnożące się jak króliki "rodziny", które często gęsto nie miały co włożyć do przysłowiowego gara. Ci faceci, których głównym "zadaniem" było "zasianie ziarna" i nie, nie tego na "suchym polu". Te pojawiające się dzieci, których los był z góry przesądzony i zakontraktowany przez ich matki. Nie mogłabym żyć w takim systemie. Chociaż gdybym nie znała innego...

Historia opowiedziana w tej książce rozpisana jest na wiele lat i przynajmniej trzy pokolenia. Przyjaźń wystawiona na ciężką próbę i zajadłość wespół z zapieczonym żalem i gniewem wiodące prym i przesłaniające racjonalne myślenie, że o jakimś kompromisie nie wspomnę.

Muszę przyznać, że pani See potrafi pisać, bez zbytniego roztkliwiania się, a jednocześnie bez poczucia czytania samych suchych faktów. Bardzo mi ta książka przypomina, pierwszą książkę tej autorki, jaką przeczytałam, pt. "Kwiat śniegu i sekretny wachlarz", którą pamiętam do dziś. Przeczytałam też co na temat Haenyeo, czyli kobiet morza miała do powiedzenia ciocia WIKI 😉

Za Wikipedią...

Haenyeo (kor. 해녀, pol. kobiety morza) – grupa kilku tysięcy kobiet mieszkających na południowokoreańskiej wyspie Czedżu, zajmujących się połowem owoców morza w Morzu Żółtym.

Kobiety haenyeo polują na ośmiornice, jeżowce i ślimaki morskie, nurkując na głębokość 20–30 m bez butli z powietrzem, a wyposażone jedynie w płetwy, gogle i rękawice. Nurkowania trwają 2–3 min, a są one wykonywane przez 5–7 h, co pozwala złowić ok. 30 kg owoców morza. Zgodnie z południowokoreańskim prawem czas pracy haenyeo ograniczono ze względu na ochronę wód przed przełowieniem do 12 dni w miesiącu, każde zejście pod wodę musi odbywać się w grupie, a każda z haenyeo musi należeć do jednej ze 100 spółdzielni. Średnia wieku kobiet haenyeo wynosi 60 lat, przy czym 98% ma więcej niż 50 lat.

Niejasne są przyczyny całkowitej feminizacji tego zawodu na Czedżu, jednak może to być związane z decyzją władz koreańskich z XIX wieku, które nałożyły duże obciążenia podatkowe na mężczyzn zajmujących się nurkowaniem. Kolejnym czynnikiem sprzyjającym temu zjawisku była japońska okupacja, podczas której wielu mężczyzn z Czedżu zostało wysłanych na przymusowe roboty do Japonii, a kobiety stały się głównymi żywicielkami rodzin.

Od drugiej połowy XX w. następuje stopniowy spadek liczebności haenyeo, wywołany malejącym zainteresowaniem tym zawodem. Jest to spowodowane niebezpiecznym i wymagającym charakterem pracy i zarobkami jedynie w wysokości średniej krajowej pensji, a także zwiększonym ryzykiem rozwoju takich schorzeń jak choroby płuc, bóle głowy, bóle stawów, problemy ze słuchem, udary i tętniaki (syndrom jamsu-byeong).

Książka bardzo dobra, bardzo realistyczna, ale i bardzo smutna w mojej ocenie. Raczej bardziej spodoba się kobietom, bo mężczyźni nie mają tutaj dobrej opinii. Sama główna bohaterka, narratorka tak mówi o swoim mężu, skądinąd chyba jedynym facecie, którego można by było od biedy uznać, za postać pozytywną:

"Chociaż bardzo kochałam i szanowałam męża, był to dla mnie...

Muszę się przyznać, że nigdy wcześniej nie słyszałam o takim kobiecym zawodzie, jaki opisała autorka, nie znałam też wyspy Jeju, ani jej historii, dlatego książka była dla mnie niesamowicie wciągająca. Czytało się jednym tchem. Poznajemy historie kobiet z wyspy, ich obyczaje i trudy dnia codziennego, głównie podczas okupacji. A w tym wszystkim historia przyjaźni, rodziny, macierzyństwa, wybaczania. Emocjonalna i wzruszająca.

Muszę się przyznać, że nigdy wcześniej nie słyszałam o takim kobiecym zawodzie, jaki opisała autorka, nie znałam też wyspy Jeju, ani jej historii, dlatego książka była dla mnie niesamowicie wciągająca. Czytało się jednym tchem. Poznajemy historie kobiet z wyspy, ich obyczaje i trudy dnia codziennego, głównie podczas okupacji. A w tym wszystkim historia przyjaźni, rodziny,...

Poruszająca i wzruszająca opowieść o przyjaźni dwóch kobiet z historią koreańskiej wyspy Jeju (i nie tylko) w tle. Powieść ma niezwykle wciągającą fabułę, obserwujemy bohaterki i ich otoczenie przez lata, uczestniczymy w ich życiu, kibicujemy, a na końcu otrzymujemy piękne przesłanie. Bardzo wciągająca!

Poruszająca i wzruszająca opowieść o przyjaźni dwóch kobiet z historią koreańskiej wyspy Jeju (i nie tylko) w tle. Powieść ma niezwykle wciągającą fabułę, obserwujemy bohaterki i ich otoczenie przez lata, uczestniczymy w ich życiu, kibicujemy, a na końcu otrzymujemy piękne przesłanie. Bardzo wciągająca!

Wspaniała opowieść o kobietach nurkujących na wodnych polach, ich przyjaźni, miłości, tradycjach i modłach, a wszystko to na tle przerażającej historii Korei.

Wspaniała opowieść o kobietach nurkujących na wodnych polach, ich przyjaźni, miłości, tradycjach i modłach, a wszystko to na tle przerażającej historii Korei.

Wolałabym więcej o kobietach, obyczajach, kulturze...

Wolałabym więcej o kobietach, obyczajach, kulturze...

Opowieść o niezwykłych kobietach z wyspy Jeju, które od wieków trudnią się nurkowaniem głębinowym w celu połowu stworzeń morskich. W książce patrzymy na świat oczami jednej z nich, poznajemy ich zwyczaje, tradycje, radości i smutki, a także realia XX wiecznej Korei, a dokładniej Jeju - największej koreańskiej wyspy.

Historia poławiaczek wciągnęła mnie od pierwszej strony. Świat wykreaowany przez autorkę jest niesamowicie żywy i szczegółowy, a zawód wykonywany przez bohaterki tak unikatowy, że z wielkim zainteresowaniem chłonęłam każdy detal. W książce często ścierają się dwa światy - świat konfucjański i świat matriarchatu, co dla mnie stanowiło bardzo interesujący aspekt.

Byłam także pod wrażeniem solidności reasearchu, jaki przeprowadziła autorka, przygotowując się do pisania tej książki - można o tym przeczytać w jej podziękowaniach. Oddanie najmniejszych detali codzienności, a także przybliżenie ważnych dla Korei wydarzeń historycznych przeplatało się w książce z interesującą fabułą.

Gorąco polecam każdemu bez wyjątku. Z pewnością sięgnę po więcej książek Lisy See.

Opowieść o niezwykłych kobietach z wyspy Jeju, które od wieków trudnią się nurkowaniem głębinowym w celu połowu stworzeń morskich. W książce patrzymy na świat oczami jednej z nich, poznajemy ich zwyczaje, tradycje, radości i smutki, a także realia XX wiecznej Korei, a dokładniej Jeju - największej koreańskiej wyspy.

Historia poławiaczek wciągnęła mnie od pierwszej strony....

Ciekawa opowieść o unikatowym zawodzie kobiecym, o którym nie miałam pojęcia, o ciężkim losie kobiet na wyspie Jeju, wszystko na tle burzliwej historii Korei.

Ciekawa opowieść o unikatowym zawodzie kobiecym, o którym nie miałam pojęcia, o ciężkim losie kobiet na wyspie Jeju, wszystko na tle burzliwej historii Korei.

Książka dla mnie bardzo ciekawa z powodu nietypowego zawodu głównej bohaterki, a także za sprawą konstrukcji rodzin w społeczeństwie Haenyeo. Do tego zupełnie mi nieznane tło historyczne, które w tym przypadku jest też swoistym bohaterem. Sama główna bohaterka nie przekonała mnie do siebie, niezwykle trudno mi ją było rozumieć, ale nie mogę tu mieć nic do powiedzenia wobec dramatyzmu jej życia. Tak czy inaczej zainspirowałam się do zgłębiania tematu z różnych stron.
Generalnie ta książka to otwieracz do ostryg.

Książka dla mnie bardzo ciekawa z powodu nietypowego zawodu głównej bohaterki, a także za sprawą konstrukcji rodzin w społeczeństwie Haenyeo. Do tego zupełnie mi nieznane tło historyczne, które w tym przypadku jest też swoistym bohaterem. Sama główna bohaterka nie przekonała mnie do siebie, niezwykle trudno mi ją było rozumieć, ale nie mogę tu mieć nic do powiedzenia wobec...

Chwyciłam za tę książkę w zachwycie po przeczytaniu (wysłuchaniu) Dziewcząt z Szanghaju i Marzenia Joy, jednak rozczarowała mnie bardzo, nie czułam, że to powieść, lecz relacja, sprawozdanie... dodatkowo lektorka Pani Todorczuk (niestety nie mogę czytać sama),nie zapoznała się z wymową koreańskich nazw, przed nagraniem, to było strasznie irytujące. Oceniłam na 6 gwiazdek ze względu na sympatię do autorki. Jednak nie zrażajcie się moją opinią, bo warto poznać choćby, fakty historyczne o których nie dowiecie się nigdzie indziej. Po za tym z innym podejściem może się spodobać ;)

Chwyciłam za tę książkę w zachwycie po przeczytaniu (wysłuchaniu) Dziewcząt z Szanghaju i Marzenia Joy, jednak rozczarowała mnie bardzo, nie czułam, że to powieść, lecz relacja, sprawozdanie... dodatkowo lektorka Pani Todorczuk (niestety nie mogę czytać sama),nie zapoznała się z wymową koreańskich nazw, przed nagraniem, to było strasznie irytujące. Oceniłam na 6 gwiazdek...

Lisa See nie zawodzi. Piękna opowieść o Przyjaźni, Rodzinie, Miłości i o Wybaczeniu. (Celowa pisownia z dużych liter)

Lisa See nie zawodzi. Piękna opowieść o Przyjaźni, Rodzinie, Miłości i o Wybaczeniu. (Celowa pisownia z dużych liter)