Niezwykła próba odtworzenia mentalności społeczności Żydów z Imperium Rosyjskiego. Opowieść o oddaniu, stracie, potrzebie miłości i bliskości, o konwenansach, oraz o społeczności właśnie. Miejscami wartka jak rzeka Jasiołda, miejscami jednak nużąca, bo tak jak "piosenka musi posiadać tekst", tak powieść powinna posiadać dynamiczną fabułę.

Niezwykła próba odtworzenia mentalności społeczności Żydów z Imperium Rosyjskiego. Opowieść o oddaniu, stracie, potrzebie miłości i bliskości, o konwenansach, oraz o społeczności właśnie. Miejscami wartka jak rzeka Jasiołda, miejscami jednak nużąca, bo tak jak "piosenka musi posiadać tekst", tak powieść powinna posiadać dynamiczną fabułę.

Męczyłam się z nią okrutnie. Początek całkiem niezły, zachęcający ale im dalej w las... no właśnie. Historia głównej bohaterki okazała się absurdalna. Kolejne wątki były coraz bardziej abstrakcyjne. Intrygi, zabójstwa, nieprawdopodobny przeszłość bohaterów, sytuacja bez wyjścia ... a wszystko niespodziewanie kończy się wesołym oberkiem. Żałuję, że poświęciłam jej czas.

Męczyłam się z nią okrutnie. Początek całkiem niezły, zachęcający ale im dalej w las... no właśnie. Historia głównej bohaterki okazała się absurdalna. Kolejne wątki były coraz bardziej abstrakcyjne. Intrygi, zabójstwa, nieprawdopodobny przeszłość bohaterów, sytuacja bez wyjścia ... a wszystko niespodziewanie kończy się wesołym oberkiem. Żałuję, że poświęciłam jej czas.

Fania Kajzman wraz z Zizkiem- miejscowym " dziwakiem" , odrzucanym przez społeczność Żydowską, ruszają do Mińska na poszukiwanie szwagra Fani. Mężczyzna porzucił Minę, siostrę Fani wraz z 2ką dzieci. Podróżnicy zostają napadnięci w trakcie drogi, co nieuchronnie prowadzi do katastrofy.

Książka zapowiadała się wspaniale, jednak poziom uwikłania w sprawę wojska, służb specjalnych, polityczne czynniki, zdecydowanie obrzydziły mi lekturę. Trudno tak naprawdę powiedzieć co autor miał na myśli i jakiego rodzaju to książka. Jest w niej jakaś lekkość a jednocześnie cięzar. Ni to feministyczna , ni przygodowa, nie romans, nie dramat i nie sensacja...

Fania Kajzman wraz z Zizkiem- miejscowym " dziwakiem" , odrzucanym przez społeczność Żydowską, ruszają do Mińska na poszukiwanie szwagra Fani. Mężczyzna porzucił Minę, siostrę Fani wraz z 2ką dzieci. Podróżnicy zostają napadnięci w trakcie drogi, co nieuchronnie prowadzi do katastrofy.

Książka zapowiadała się wspaniale, jednak poziom uwikłania w sprawę wojska, służb...

Life goes in circles, powiem.
Życie kołem się toczy, podsuwa nam ścieżkę pod nogi, którą idziemy sądząc, że samodzielnie ją wybraliśmy.

Życie jest kołem, a czas staje się drogą, co można spuentować słowami z "Trąbki do słuchania", że „(...) świat różowy i świat niebieski przenikają się wzajem w postaci cząsteczek, niby dwa roje pszczół, i że kiedy niebieska pszczoła zderza się z różową, następują cuda. Wszystko to ma coś wspólnego z czasem”. Takie myśli nachodzą cię po lekturze „Córki rzeźnika” Yaniv Iczkovits`a, powieści, która toczy się w tempie kół jadącego powozu.
Oto poznajemy rodzinę Szpajzmanów, dwie siostry, Mindę i Fanię, każda zamężna i każda mieszka "na swoim" "ze swoim". Mają ze sobą kontakt, odwiedzają się i życie jakoś się toczy, do czasu tragedii. Pojawia się ogłoszenie w gazecie, wzmianka ujęta w paru słowach - o mężu, który opuścił żonę i dzieci. To szwagier Fani, mąż Mindy, który wyjechał w nieznane, zostawiając ją samą z dwójką dzieci. Status zostawionej kobiety jest najgorszy. Nie jest ona ani rozwódką, ani wdową, co oznacza, że nie wolno jej powtórnie wyjść za mąż. Minda zostaje w rozpaczy, prawie bez dachu nad głową, w depresji i z niewiadomą przyszłością. Dlatego to Fania przejmuje pałeczkę i porzucając swoją rodzinę, wyrusza na poszukiwania Cwi-Meira. Postanawia go znaleźć i zmusić do podpisania dokumentów rozwodowych. Jej siostra nie może umrzeć za życia bez mężczyzny u boku. Ma dzieci, musi żyć i nie ma być sama. Nie w społeczności żydowskiej.

W wyprawę Fani dołącza także Zizko Breszov. Tajemniczy wioślarz przewożący ludzi rzeką na drugą jej stronę. Nikt go nie zna, nikt nic o nim nie wie. Milczący. I właśnie on staje u boku kobiety, by razem ruszyć w drogę. I tak toczą się ich losy.

"Córka rzeźnika" to powieść drogi, pełna postaci, które są, by zaraz zniknąć. Postaci, które coś wnoszą w treść, ale i takich które szukają towarzysza do rozmów, do wyrzucenia z siebie bolączek i dramatów. Kalejdoskop postaci, jaki przewija się w „Córce rzeźnika” zadziwia. Daje nam obraz społeczeństwa i mentalności ludzi, gdzie pierwsze miejsce w szeregu należy do mężczyzny. Kobieta nie ma prawa głosu. Kobieta jest jedynie tłem, kucharką w domu, matką dzieci swego wybranka, żoną do bycia.
Powieść porywa do połowy. Do czasu, gdy ilość postaci spotykanych w obozach staje się niejako zbyteczna. Poznajemy ich przeszłość do momentu tu i teraz. Ale czy to coś wnosi w tekst? Niektóre strony są przegadane, jakby doklejone do treści, by ową podróż ubarwić, podkolorować nieco. Ale całość? Całość kołem się toczy...

A podróż? Raz jest nużąca, raz porywająca, jak to w drodze bywa...

Lecz najważniejsze podczas całej podróży są czujne oczy Fani Kajzman, która musi zdobyć to, z czym wyruszyła.
Jest w końcu córką rzeźnika. Zwinną w posługiwaniu się nożem rzeźniczym.
Fania ma misję...
Podpis albo on.

Life goes in circles, powiem.
Życie kołem się toczy, podsuwa nam ścieżkę pod nogi, którą idziemy sądząc, że samodzielnie ją wybraliśmy.

Życie jest kołem, a czas staje się drogą, co można spuentować słowami z "Trąbki do słuchania", że „(...) świat różowy i świat niebieski przenikają się wzajem w postaci cząsteczek, niby dwa roje pszczół, i że kiedy niebieska pszczoła...

Nieco nużąca - to trzeba przyznać, ale dlaczego ? Dlatego, że na pierwszych stronach autor przyzwyczaił czytelnika do wartkiej akcji. Jest wstęp o jednej siostrze, od której uciekł mąż, i zdawać by się mogło, że to będzie główna bohaterka... ale potem poznajemy druga siostrę Fanię, która przejmuje w swoje ręce chęć odnalezienia szwagra. I tu chodź nieco to dziwne pozostawia ona nocą swoje dziadki i męża i wyrusza z miejscowym dziwakiem na poszukiwania. Akcja się wtedy bardzo rozkręca, jest ucieczka, chowanie się od ciekawskich oczu, a wreszcie też napad na drodze przez zbirów. Wątek kryminalno-przygodowy okraszony co raz to humorystyczną nutką zdaje się całkowicie pochłaniać czytelnika, ale ... Potem książka odbija od głównego wątku, baardzo ale to bardzo - poznajemy po drodze ucieczki wielu pobocznych bohaterów i w sumie zbędne staje się poznawanie ich historii od czasów poznawania się ich rodziców, dziadków, tworzenia ugrupowań społecznych, rozruchów państwowych, koligacji carskich itp. informacji. Zostajemy zalani kupą barwnych i ciekawych informacji ale zbyt rozciągłych i nie wnoszących nic do wątku pierwotnego jakże wartkiego i ciekawego i śmiesznego. Trochę szkoda, bo wolałabym śledzić wątek Fanii i Dżiżika i ściągającego ich agenta Piotra, a historie pozostałych bohaterów i wojska - mogły by autorowi posłużyć za dobre fundamenty kolejnych oddzielnych powieści. Czy polecam ? - Polecam ale tylko wytrwałym, boję się, że inni mogą chcieć rzucić książkę w połowie czytania, a na to szkoda trochę czasu.

Nieco nużąca - to trzeba przyznać, ale dlaczego ? Dlatego, że na pierwszych stronach autor przyzwyczaił czytelnika do wartkiej akcji. Jest wstęp o jednej siostrze, od której uciekł mąż, i zdawać by się mogło, że to będzie główna bohaterka... ale potem poznajemy druga siostrę Fanię, która przejmuje w swoje ręce chęć odnalezienia szwagra. I tu chodź nieco to dziwne pozostawia...

Książkę wybrała w księgarni moja 6-letnia córka. Zachwyciła się okładką i gorąco mnie namawiała na jej zakup. Okazuje się, że moje dziecko ma nosa do świetnych książek. "Córka rzeźnika" to zachwycająca lektura. Nie rozumiem zarzutów, że jest nudna. Owszem, zdarzają się momenty przestoju w akcji, ale te opowieści "pomiędzy", ten język! Cuuudo. Koniecznie muszę zapoznać się z innymi książkami tego autora.

Książkę wybrała w księgarni moja 6-letnia córka. Zachwyciła się okładką i gorąco mnie namawiała na jej zakup. Okazuje się, że moje dziecko ma nosa do świetnych książek. "Córka rzeźnika" to zachwycająca lektura. Nie rozumiem zarzutów, że jest nudna. Owszem, zdarzają się momenty przestoju w akcji, ale te opowieści "pomiędzy", ten język! Cuuudo. Koniecznie muszę zapoznać się z...

Bardzo dziwna książka. Raz wciąga, raz nudzi. Druga połowa dla mnie lepsza. Bohaterowie specyficzni, ale ciekawi. Na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Ja czasem się męczyłam ale po skończeniu wywołała u mnie raczej pozytywne emocje.

Bardzo dziwna książka. Raz wciąga, raz nudzi. Druga połowa dla mnie lepsza. Bohaterowie specyficzni, ale ciekawi. Na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Ja czasem się męczyłam ale po skończeniu wywołała u mnie raczej pozytywne emocje.

Dobrze mi się czytało, to taki trochę realizm magiczny po żydowsku.

Dobrze mi się czytało, to taki trochę realizm magiczny po żydowsku.

Nie dałam rady skończyć tej książki. W moim odczuciu jest przeraźliwie nudna.

Nie dałam rady skończyć tej książki. W moim odczuciu jest przeraźliwie nudna.

Niesamowita powieść w stylu awantur rodem z Dzikiego Zachodu umieszczona w żydowskim środowisku Kresów.
Bardzo żywo, kontrowersyjnie i z ironią nakreślone są postaci kobiece, zwłaszcza Fania, tytułowa córka rzeźnika, która - chcąc poprawić los siostry- dopuszcza się przekroczenia wszelkich możliwych norm, by ostatecznie w cudowny wręcz sposób zostać ocalona.
Tyle tu żywych charakterów, zaskakujących zwrotów akcji, opowieści w opowieści
( o czyszczeniu latryn - najlepsza!) i niewiarygodnych zbiegów okoliczności, że czytelnik przekonuje się, iż żaden z bohaterów nie jest tym, za kogo uważany był z początku.
W tym wszystkim jest również miejsce na refleksję egzystencjalną. Choć w książce została wykpiona przez mądrych tego świata, nie jest przecież pozbawiona sensu:
,,...tylko grzesznik może być prawdziwie wierzącym. Jeśli człowiek nigdy nie przekroczy granicy, jest niczym pies posłuszny swemu panu”.
Czyż nie?
I jeszcze jedna zaleta: to jest bardzo długa książka:)
Po prostu spory kawałek przepysznej literatury!

Niesamowita powieść w stylu awantur rodem z Dzikiego Zachodu umieszczona w żydowskim środowisku Kresów.
Bardzo żywo, kontrowersyjnie i z ironią nakreślone są postaci kobiece, zwłaszcza Fania, tytułowa córka rzeźnika, która - chcąc poprawić los siostry- dopuszcza się przekroczenia wszelkich możliwych norm, by ostatecznie w cudowny wręcz sposób zostać ocalona.
Tyle tu...