Dobry kryminał, dość wartka akcja, bez specjalnych zwrotów akcji. Tylko tyle i aż tyle o tej książce. Oceny następnych tomów w tym cyklu są wyższe, więc niewątpliwie sięgnę po nie.

Dobry kryminał, dość wartka akcja, bez specjalnych zwrotów akcji. Tylko tyle i aż tyle o tej książce. Oceny następnych tomów w tym cyklu są wyższe, więc niewątpliwie sięgnę po nie.

"Ślad" Przemysława Żarskiego to naprawdę dobrze skonstruowany kryminał, który wciąga czytelnika w wir złożonych relacji międzyludzkich, emocji i tajemniczych wydarzeń. To nie tylko powieść kryminalna, ale także głęboka refleksja nad naturą ludzkich dylematów i konsekwencji podejmowanych decyzji.
Historia rozpoczyna się od zaginięcia Sylwii Nowickiej w 1993 roku, podczas studniówkowej nocy. Ten dramatyczny wątek staje się punktem wyjścia dla całej opowieści, która rozgrywa się na przestrzeni blisko dwudziestu pięciu lat. Główny bohater, komisarz Robert Kreft, prowadzi śledztwo w sprawie odnalezienia taśmy VHS z nagraniem domniemanego zabójstwa młodej dziewczyny. Wraz z jego zespołem próbuje rozwikłać tę zagadkę, która jawi się jako nierozerwalnie spleciona z przeszłością.
Żarski mistrzowsko ukazuje skomplikowane relacje między postaciami, ich wewnętrzne konflikty i tajemnice, które skrywają przed światem i przed sobą samymi. Czytelnik wraz z bohaterami próbuje odkryć prawdę, dotyczącą zaginięcia Sylwii.
Książka porusza także temat czasu i jego wpływu na ludzkie losy. Pokazuje, jak wybory podejmowane w młodości mogą rzucać długie cienie na przyszłość, pozostawiając niezatarte blizny emocjonalne i moralne dylematy. Autor wnikliwie analizuje naturę ludzkich decyzji i ich konsekwencje, prowokując czytelnika do refleksji nad własnym życiem i wyborami.
"Ślad" to nie tylko historia kryminalna, ale także głębokie studium ludzkich wyborów i konsekwencji, jakie za sobą niosą. Przemysław Żarski wciąga czytelnika w wir emocji, w którym prawda wydaje się nieuchwytna, a piętno przeszłości trudne do zatarcia.

"Ślad" Przemysława Żarskiego to naprawdę dobrze skonstruowany kryminał, który wciąga czytelnika w wir złożonych relacji międzyludzkich, emocji i tajemniczych wydarzeń. To nie tylko powieść kryminalna, ale także głęboka refleksja nad naturą ludzkich dylematów i konsekwencji podejmowanych decyzji.
Historia rozpoczyna się od zaginięcia Sylwii Nowickiej w 1993 roku, podczas...

Wciągająca, ekscytująca książka. Super rozrywka.

Wciągająca, ekscytująca książka. Super rozrywka.

Nie będę ukrywać, że początek nie był dla mnie łatwy. Zupełnie nie mogłam się wkręcić w fabułę i tak naprawdę z perspektywy przeczytanej już książki nie mam pojęcia dlaczego. Bo książka jest świetna! To genialnie skonstruowany kryminał. Autor umiejętnie lawiruje między czasem teraźniejszym, a wydarzeniami sprzed trzydziestu lat.
Hajduk - nieuczciwy agent nieruchomości, który zostaje bardzo sprytnie wplątany w zabójstwo. Komisarz Kreft, starający się rozwikłać zagadkę zabójstwa bez ciała, który jako jedyny widzi powiązanie tej sprawy z zaginięciem sprzed wielu lat i Uryga - świetny gliniarz, któremu trochę pogmatwało się życie. To wg mnie trzy najważniejsze postacie z tej książki i wokół nich kręci się cała historia. Historia niebanalna, mocno zagmatwana z zupełnie nieoczywistym rozwiązaniem.

"Ślad" to jeden z lepszych kryminałów, jakie miałam okazję przeczytać i z czystym sumieniem gorąco Wam go polecam. A ja w niedalekiej przyszłości mam w planach kolejną część tej serii.

Nie będę ukrywać, że początek nie był dla mnie łatwy. Zupełnie nie mogłam się wkręcić w fabułę i tak naprawdę z perspektywy przeczytanej już książki nie mam pojęcia dlaczego. Bo książka jest świetna! To genialnie skonstruowany kryminał. Autor umiejętnie lawiruje między czasem teraźniejszym, a wydarzeniami sprzed trzydziestu lat.
Hajduk - nieuczciwy agent nieruchomości,...

Dobry kryminał, typowe policyjne śledztwo. Autor nie zapomniał o prokuratorze, co często zdarza się pisarzom tego gatunku. Sama fabuła nie jest zaskakująca, ale trzyma odpowiedni poziom. Plusem jest też umiejscowienie akcji w Sosnowcu.

Dobry kryminał, typowe policyjne śledztwo. Autor nie zapomniał o prokuratorze, co często zdarza się pisarzom tego gatunku. Sama fabuła nie jest zaskakująca, ale trzyma odpowiedni poziom. Plusem jest też umiejscowienie akcji w Sosnowcu.

Ciekawa historia polecam

Ciekawa historia polecam

"Ślad" Przemysław Żarski

Moje drugie spotkanie z twórczością Przemysława Żarskiego uważam za całkiem udane.

Akcja toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych - po studniówce 1993 r. i zimą 2017 r.

Mamy tu dziwne zaginięcie młodej dziewczyny, które stanowi punkt wyjścia dla całej historii. Po blisko 25 latach do akcji wkracza komisarz Robert Kreft, któremu przypadła rola rozplątania zagadek i odkrycia prawdy ukrywającej się w zakamarkach przeszłości.

Sosnowiec, stał się tu niemal bohaterem samym w sobie, przesiąkniętym tajemnicami i ukrytymi historiami. Byłam raz w tym mieście, ale zupełnie nie rozpoznawałam miejsc z książki. Może to i dobrze.

Autor zaskoczył mnie mnogością elementów, jakie wplótł w fabułę. Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że poruszam się przez labirynt zawiłych wątków, a za każdym zakrętem skrywała się nowa tajemnica. Początkowo mnie to przytłaczało, ale stanowiło też pewien rodzaj wyzwania.

Niektórzy mogą czuć się zdezorientowani tą mnogością postaci, ale dla mnie właśnie w tym tkwiła siła tej powieści. Każda postać miała swoją rolę do odegrania, a ich losy splatały się w nieprzewidywalny sposób. To sprawiło że musiałam być czujna, gotowa na nieoczekiwane zwroty akcji.

Fabuła, choć zawiła, prowadziła do zaskakującego zakończenia i było ono dla mnie satysfakcjonujące.

"Ślad" Przemysław Żarski

Moje drugie spotkanie z twórczością Przemysława Żarskiego uważam za całkiem udane.

Akcja toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych - po studniówce 1993 r. i zimą 2017 r.

Mamy tu dziwne zaginięcie młodej dziewczyny, które stanowi punkt wyjścia dla całej historii. Po blisko 25 latach do akcji wkracza komisarz Robert Kreft, któremu przypadła rola...

Dobrze mi się czytało tą książkę, ale gdybym miała ją opowiedzieć nie dałabym rady - mnogość wątków, postaci, zawiłość fabuły to uniemożliwiają

Dobrze mi się czytało tą książkę, ale gdybym miała ją opowiedzieć nie dałabym rady - mnogość wątków, postaci, zawiłość fabuły to uniemożliwiają

Kryminały oferują doskonałą rozrywkę, a przynajmniej powinny. Zagadki, intrygi i nieoczekiwane zwroty akcji sprawiają, że czytanie staje się emocjonującym doświadczeniem. Gdyby ktoś teraz zapytał Was o jeden mocarny tytuł, który jeszcze długo po lekturze wybrzmiewał gdzieś z tyłu Waszej głowy, to co by to było?

Mnie totalnie rozwalał Chris Carter, tylko to jest kumulacja okropności, przynajmniej w moim mniemaniu, którą należy sobie dawkować oszczędnie, inaczej można się nabawić fiksacji mózgu. Nie mniej wciąż intrygują mnie nowe nazwiska i takim nowym dla mnie autorem był Przemysław Żarski. Czytałam dwie jego książki. „Ślad”(2020),pierwszą część serii z komisarzem Robertem Kreftem, oraz „Grzęzawisko” z tego roku.

Różnią się one znacząco. „Ślad” zaskoczył mnie mnogością postaci i zamieszaniem, którego do końca nie ogarniałam. To utrudnia możliwość identyfikowania się z jakimkolwiek bohaterem, przez co treść jakby przelatuje przez czytelnika, bez pozostawiania emocjonalnego śladu. Zamiast spodziewanej rozrywki dostałam zamordowaną dziewczynę i mnóstwo ludzi, którzy pojawiali się gdzieś po drodze, a ja nie byłam w stanie ich sensownie uporządkować. To oczywiście świadczy o tym, że autor umie gmatwać akcję, a ja nie powinnam czytać kryminałów. I tak nigdy nie domyślam się, kto zabił :D Jednak mimo tego, to fragmentaryczne odkrywanie przeszłości i dopasowywanie poszczególnych elementów zawsze jest dla mnie wyzwaniem. Poza tym sam Sosnowiec zrobił klimat i wydaje mi się, że ludziom z tego miasta ta książka sprawi po prostu frajdę.

IG @angelkubrick

Kryminały oferują doskonałą rozrywkę, a przynajmniej powinny. Zagadki, intrygi i nieoczekiwane zwroty akcji sprawiają, że czytanie staje się emocjonującym doświadczeniem. Gdyby ktoś teraz zapytał Was o jeden mocarny tytuł, który jeszcze długo po lekturze wybrzmiewał gdzieś z tyłu Waszej głowy, to co by to było?

Mnie totalnie rozwalał Chris Carter, tylko to jest kumulacja...

Powiem wam, że ja w zasadzie nie zazdroszczę pisarzom, którzy parają się gatunkiem zaklasyfikowanym jako "Kryminał i Literatura detektywistyczna". Dlaczego? Ponieważ coraz trudniej jest oprzeć się schematom i wymyślić coś naprawdę "innego", coś, co czytelnika tak kapryśnego i "obczytanego", w tego typu literaturze, jak ja, zadowoli, a przynajmniej zaskoczy. Niestety Pan Żarski nie zaskoczył mnie niczym. Napisał taki sobie średni kryminał, jakich całe mnóstwo rozpycha się łokciami po naszych księgarskich i bibliotecznych półkach. 

Mamy tutaj dość zgrabnie zaplecioną intrygę. Mamy trochę frazesów typu: "Głupotą nie jest popełnianie błędów, tylko uparte w nich trwanie". Trochę ciągot poetyckich typu: "Zima udekorowała okolicę pudrową posypką i kreśliła pazurem mrozu mozaiki na szybach śpiących aut". Sporo wątków prywatnych, gdzie akurat męskie zachwyty nad kobiecym ciałem, w tego typu literaturze, średnio mnie interesują. 

Dowiemy się też, jak wygląda podział "władzy" w obecnej policji, a jak to było w latach 90 - tych. Kto siedzi w papierach, kto rządzi. Kogo można "ruszyć", a kto władzą swego stanowiska, unosi kciuk w górę lub opuszcza w dół. 

Już bez dalszego zbytniego ględzenia, stwierdzam, że książka pana Przemysława, zła nie jest, ale też nie jest jakaś wybitna, czy chociażby, wybijająca się z całej rzeszy jej podobnych. Jest dobra, tylko dobra, albo, aż dobra.

Powiem wam, że ja w zasadzie nie zazdroszczę pisarzom, którzy parają się gatunkiem zaklasyfikowanym jako "Kryminał i Literatura detektywistyczna". Dlaczego? Ponieważ coraz trudniej jest oprzeć się schematom i wymyślić coś naprawdę "innego", coś, co czytelnika tak kapryśnego i "obczytanego", w tego typu literaturze, jak ja, zadowoli, a przynajmniej zaskoczy. Niestety Pan...