Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam rady.

Momentami trochę rozwlekła, przez co czytanie przedłuża się. Ale po słabszych chwilach akcja przyspiesza, pojawiają się dobre dialogi, postaci są wielowymiarowe. Dodatkowa gwizdka za umieszczenie akcji w Kartuzach. Zawsze to ciekawie czytać o miejscach, które się zna i odwiedza.

Polecam.

Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam rady.

Momentami trochę rozwlekła, przez co czytanie przedłuża się. Ale po słabszych...

Leopold Bilski po zakończeniu poprzedniej sprawy zostaje zesłany do Kartuz. Urokliwe, senne miasteczko raczej obiecuje nudę. Tylko, że to pozory. Równocześnie z przybyciem Bilskiego, do miasta po wieloletniej nieobecności wraca Julia Sarman z siedmioletnim synkiem. Kobieta ma za sobą trudną przeszłość, z którą wreszcie postanawia się zmierzyć. Wszystko to zazębia się z zaginięciem nastolatki. Dziewczynka wyszła z domu w Sopocie ale ostatnim miejscem gdzie ją widziano są właśnie Kartuzy. Bilski nieoczekiwanie zostanie wplątany w śledztwo i gdy wydaje się, że nic nie ma sensu ginie syn Sarman. Teraz już na pewno śledztwo musi ruszyć pełną parą by zdążyć zanim ,,Potwór z Kartuz" uderzy. Na jaw wyjdą szokujące tajemnice z przeszłości, które wstrząsną całym miastem.

,,Kolory zła. Czerń" to pełnokrwisty i niepokojący kryminał. Dotyka bardzo delikatnej strefy jaką jest krzywda dzieci. Szokuje i przełamuje utrwalone przez lata zmowy milczenia. Jest mroczny i mocny, łamiący narzucone tabu. Autorka nie boi się szokujących i przerażających zwrotów akcji, które przykuwają uwagę i oddziałują na czytelnika. ,,Czerń" to najczystsze zło, największy mrok i najprawdziwsza deprawacja wymierzona w najsłabszych - w dzieci. Obserwujemy śledztwo głównie z perspektywy Bilskiego i innych śledczych i to z ich emocjami i niepokojem musi mierzyć. Sprawca do ostatnich stron jest ukryty przez co jego ujawnienie nie buduje wokół niego okoliczności łagodzących. Jest złem i potworem.

,,Kolory zła. Czerń" to zło, które jest stale obecne i które przybiera nieoczywiste formy. Właściwie większość z postaci jakie przewijają się w powieści jest winna. Krzywdą jest nie tylko zabójstwo czy pedofilia, krzywda to też surowość, znęcanie się, milcząca zgoda, przemilczenie czy brak zainteresowania. Ta powieść nie wskazuje jednoznacznie winnych ale z każdym w jakimś sposób się rozprawia. Z jednej strony, powieść ma formę bardzo dobrze napisanego kryminału, w który wciąga, ani na moment nie zwalnia i zapewnia zaskakujące zaskoczenie, z drugiej, ze względu na ładunek emocjonalny sprawy, może być sporym obciążeniem. Polecam!

Leopold Bilski po zakończeniu poprzedniej sprawy zostaje zesłany do Kartuz. Urokliwe, senne miasteczko raczej obiecuje nudę. Tylko, że to pozory. Równocześnie z przybyciem Bilskiego, do miasta po wieloletniej nieobecności wraca Julia Sarman z siedmioletnim synkiem. Kobieta ma za sobą trudną przeszłość, z którą wreszcie postanawia się zmierzyć. Wszystko to zazębia się z...

Bardzo dobry kryminał. Fajna kontynuacja pierwszej części. Polecam.

Bardzo dobry kryminał. Fajna kontynuacja pierwszej części. Polecam.

Prokurator Bilski zesłany do Kartuz nie tryska humorem. Degradacja i wrogo nastawieni miejscowi zdecydowanie utrudniają zaaklimatyzowanie się w nowym miejscu. Nie ma jednak czasu do stracenia, gdy w okolicy zaczynają ginąć dzieci, Leo musi wziąć się w garść.
Drugi tom Kolorów Zła nie zwalnia akcji. Społeczne przyzwolenie na krzywdę i ignorowanie jej to niemal motyw przewodni Czerni. Paskudne, mroczne emocje pochłaniają czytelnika praktycznie od samego początku, grając na schematach odrażających przewin wydają się drwić z wielopokoleniowych traum nabytych w spadku po przodkach.
Zaginione dzieci i odrażające praktyki ukryte pod pelerynką świątobliwości i dobroci. Wiara, która zaślepia i degeneruje oraz klasyczne „co ludzie powiedzą” doprowadzało mnie do furii przy czytaniu, bo choć to fikcja, ta akcja mogłaby się realnie dziać w większości wsi czy małych miasteczek w Polsce.
Czy Czerń była dobra? Była zarąbista! Czy była trudna? Jak diabli.
Podchodzę do czytanych książek mocno emocjonalnie, a ta konkretna uruchomiła we mnie pokłady oburzenia i nienawiści o których już dawno zapomniałam, że je mam. Czytając czułam się osobiście zaangażowana w poszukiwania dzieciaków i tropienie porywacza. Frustrowałam się razem z ekipą Bilskiego gubiąc tropy i nie mogąc znaleźć wspólnego mianownika. Razem z nimi pałałam oburzeniem do ludzi ukrywających pedofila i pozwalających by krzywdził ich dzieci.
Jak wspomniałam to trudna książka ponieważ emocjonalnie zapewnia czytelnikowi rollercoaster, jednak ten sam młyn właśnie świadczy o jej wybitności. Czy nie taka powinna być właśnie dobra powieść? Wciągająca, poruszająca, emocjonalna?
W Czerni nic nie jest jasne i nikt tak naprawdę nie jest niewinny. Wraz z pojawieniem się w Kartuzach Bilskiego trupy zaczynają wypadać z szaf i czas już na to najwyższy, bo sprawiedliwość w tym małym miasteczku wyraźnie zaspała. Ja przy czytaniu zostałam emocjonalnie rozjechana i jak tylko skończyłam sięgnęłam po kolejny tom. Cóż mogę powiedzieć, Małgorzata Sobczak umie w książki. Przyznaję, że dawno nie czytałam tak dobrych kryminałów jak Kolory Zła i zastanawiam się co ja zrobię, jak mi się skończą ;(
Jedynym minusem, tak jak w pierwszym tomie są te przeskoki czasowe i osobowe, które sprawiają, że czasem człowiek się gubi, ale to w zasadzie na tyle.
Zostawiam 9/10 i idę czytać Biel!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu W.A.B

#współpracarecenzencka
#współpracabarterowa
#współpracareklamowa

Prokurator Bilski zesłany do Kartuz nie tryska humorem. Degradacja i wrogo nastawieni miejscowi zdecydowanie utrudniają zaaklimatyzowanie się w nowym miejscu. Nie ma jednak czasu do stracenia, gdy w okolicy zaczynają ginąć dzieci, Leo musi wziąć się w garść.
Drugi tom Kolorów Zła nie zwalnia akcji. Społeczne przyzwolenie na krzywdę i ignorowanie jej to niemal motyw...

Tak jak pierwsza część, tak i ta zyskała moje serce. Wszystko pięknie się łączy, i wyprzedza niejedną książkę Remigiusza Mroza.

Tak jak pierwsza część, tak i ta zyskała moje serce. Wszystko pięknie się łączy, i wyprzedza niejedną książkę Remigiusza Mroza.

Słabo wciągająca wszystko jak przysłowiowe flaki w oleju.

Słabo wciągająca wszystko jak przysłowiowe flaki w oleju.

Równie dobra jak pierwsza część, wciągająca, zaskakująca

Równie dobra jak pierwsza część, wciągająca, zaskakująca

Świetna książka. Wyraziści bohaterowie, także drugoplanowi. Dobrze napisana historia, z zaskakującym, nieoczywistym zakończeniem. Niewiele tu zbędnej treści, raczej wszystko ma swój sens i swoje znaczenie dla fabuły. Z przyjemnością sięgnę po trzecia część serii.

Świetna książka. Wyraziści bohaterowie, także drugoplanowi. Dobrze napisana historia, z zaskakującym, nieoczywistym zakończeniem. Niewiele tu zbędnej treści, raczej wszystko ma swój sens i swoje znaczenie dla fabuły. Z przyjemnością sięgnę po trzecia część serii.

Po sprawie Skalpela prokurator Bilski zostaje oddelegowany do prokuratury w Kartuzach. Anna zostaje asesorem. Do Kartuz powraca po latach młoda kobieta z synem. Julia jest pisarką i po śmierci męża postanawia wrócić z USA do Polski. Ma za sobą trudną przeszłość i złe stosunki z matką. W tym samym czasie trwają poszukiwania trzynastolatki. Wkrótce na festynie zaginie synek pisarki. Podczas poszukiwań odżywają sprawy z przeszłości . Anna i Leopold znowu współpracują. Dziewczynka mieszkała w Trójmieście, ale zaginęła podczas wizyty u babci w Kartuzach. W tle skomplikowane sprawy rodzinne, układy biznesowe i wykorzystywanie dzieci.

Po sprawie Skalpela prokurator Bilski zostaje oddelegowany do prokuratury w Kartuzach. Anna zostaje asesorem. Do Kartuz powraca po latach młoda kobieta z synem. Julia jest pisarką i po śmierci męża postanawia wrócić z USA do Polski. Ma za sobą trudną przeszłość i złe stosunki z matką. W tym samym czasie trwają poszukiwania trzynastolatki. Wkrótce na festynie zaginie synek...

Mam mieszane uczucia co do tej czesci serii o Bilskim i Spolce. Styl autorki nie zawodzi i w tej ksiace - czyta sie ja jednym tchem i trudno odlozyc ja na bok zanim dotrzesz do ostatniej strony. Niestety, w tej czesci jak dla mnie za duzo bylo zarcikow, k*** i ch***. Mimo wszystko czekam na trzecia czesc :)

Mam mieszane uczucia co do tej czesci serii o Bilskim i Spolce. Styl autorki nie zawodzi i w tej ksiace - czyta sie ja jednym tchem i trudno odlozyc ja na bok zanim dotrzesz do ostatniej strony. Niestety, w tej czesci jak dla mnie za duzo bylo zarcikow, k*** i ch***. Mimo wszystko czekam na trzecia czesc :)