Cierń

I koniec ,zawołał .Cierń się wbił,bardzo dobra książka . Mocna ,pełna napięcia . Na ebook. Pewnie przeczytanie ,tej trylogii nie zmieni mojego życia .Ale cieszę się ,że mogłem przeczytać /

I koniec ,zawołał .Cierń się wbił,bardzo dobra książka . Mocna ,pełna napięcia . Na ebook. Pewnie przeczytanie ,tej trylogii nie zmieni mojego życia .Ale cieszę się ,że mogłem przeczytać /

Książka Cierń jest ostatnim tomem z komisarzem Kreftem, którego demony przeszłości mają wpływ na jego życie. Jestem ciekawy jak zakończy się trylogia i spodziewam się w trzeciej części po domykania wątków rozpoczętych w pierwszym oraz drugim tomie. Miałem nadzieje, że autor sobie poradzi świetnie z tym i dostanę zakończenie jakie chciałbym otrzymać, czyli mroczne i spinające wszystko razem. Książka Cierń jest zwieńczeniem trylogii, w której Kreft musi sobie poradzić z traumą i demonami przeszłości. W ostatniej części szuka odpowiedzi na temat samobójstwa swojej matki. Znalezienie dołu z ludzkimi kośćmi powoduje rozpoczęcie śledztwa, a dla Krefta jest okazją do rozpoczęcia podróży w przeszłość i zmierzenie się z własnymi demonami, która skrywa nie jedną tajemnicę.

Autor postarał się w ostatniej części o połączenie różnych wątków ze sobą z wcześniejszych tomów zagłębiając się znów w przeszłość otrzymujemy kryminał, gdzie nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Teraźniejsze śledztwo miesza się z wydarzeniami z czasów młodości Krefta, które zaważyły na jego drodze jaką wybrał wstępując do policji. Ciągle poszukujący odpowiedzi na pytania dotyczące samobójstwa matki i przyczyn dlaczego tak stało się. Retrospekcje z czasów młodości tylko dodają swoją cegiełkę przyczyniając się pośrednio do poznania zdarzeń mogących przybliżyć nam możliwości poznania przyczyny wyboru jego matki. Prowadząc dwa wątki z przeszłości i teraźniejszości próbuje nas czymś zaskoczyć. Autor nie odkrywa pewnych kart za szybko. Chociaż mamy już po przeczytaniu poprzednich części jakiś obraz wydarzeń, to jednak udaje mu się wprowadzić nieraz twisty i zwroty akcji zmieniające wszystko. Takim sposobem ukazuje zależności pomiędzy wydarzeniami z przeszłości i ciągnące się przez lata wydarzenia pozostawiają swój ślad, pewną bliznę na duszy bohatera i w tym przypadku cierń tkwiący w nim głęboko. W poszukiwaniu odpowiedzi na pytania Kreft musi sobie poradzić z własnymi demonami i przyczynami jakie doprowadziły do tragedii.

Stosując elementy zaskoczenia autor prowadzi swoją historie po różnych torach kierując fabułę w różne kierunki przez co nie wiedziałem jakie niespodzianki jeszcze kryje. Stosując jak poprzednio rozdziały oddające głos poszczególnym postacią mamy możliwość zobaczenia wydarzeń z innych stron niż jednej. Dlatego wszystko może zmienić się raptownie i nic nie jest pewne. Poszukiwanie zaginionej żony kolegi z pracy, znalezienia znów zabitej kobiety i znalezisko z ludzkimi kośćmi jest przedmiotem śledztwa, które okazuje się znów skomplikowane. Autor zręcznie manewruje pomiędzy dochodzeniami i pracą policji w celu dowiedzenia się prawdy. Nie próżnująca stara się sprawdzić każdy trop, poszlakę i ślad jaki wychodzi w toku śledztwa. Nie brakuje przesłuchań i zbierania informacji. Wszystko może mieć znaczenie i autor świetnie sobie poradził ukazując zależności w prowadzonym śledztwie, świetnie połączył przeszłość z teraźniejszością, znakomicie przedstawił demony trawiące Krefta i stworzył z tego kryminał, który wciąga od pierwszych stron.

Książka Cierń oprócz łączenia poszczególnych wątków nie jest wolna od pewnych pobocznych wątków ledwie zarysowanych pojawiających się, aby za chwilę czasami zniknąć i nie pojawić się w ogóle później. Na przykład dotyczy wątku z Olgą lub pewnymi wyborami jakie dokonuje Kreft działając dla dobra rodziny. Czasami również pojawiają się jakieś niuanse, które nie popsuły mi zabawy podczas czytania. Jednak pomimo tego dostałem kryminał o poszukiwaniu odpowiedzi i tkwiącej w bohaterze zadrze z przeszłości. Mogącej przynieść ukojenie po poznaniu prawdy i uśmierzyć ból. Albo pozostawić po sobie ranę i bliznę do końca życia. Autor nie daje jednoznacznej odpowiedzi i bohaterowie zostają postawieni przed wyborami mogącymi przynieść ukojenie lub pozostawić ślad do końca życia tkwiący niczym zadra w nich samych. Nie oszczędzając bohaterów ukazuje zależności i wpływ wydarzeń na ich życie, które mogą mieć konsekwencje. Pomału wraz z rozwojem akcji łączy w sobie różne wątki ze sobą w finale jaki dostajemy. Spodziewałem się sporo więcej po zakończeniu. Chciałem dostać mroczne, z mocnym uderzeniem końcówkę, która wbiła by mnie w fotel. Autor w tym przypadku postarał się i w pierwszym momencie byłem lekko zaskoczony odkryciem prawdy czemu wszystko tak działo się i jakie powiązania zaczęły wychodzić łącząc teraźniejsze wydarzenia z przeszłością. Jednak po tym zdarzeniu autor na szybko zaczął wszystkie pozostałe wątki kończyć. Dlatego pozostawił po sobie w końcówce wrażenie pośpiechu.
Książka Cierń ma świetnych bohaterów, którzy zostali nakreśleni pod względem psychologicznym świetnie. Kreft od samego początku wydawał mi się sympatyczną postacią, którą polubiłem i szkoda, ze rozstałem się z nim. Uryga ze swoimi problemami, wyborami i wybuchowym temperamentem okazał się dobrym policjantem. Ciekawa postać wnosząca wiele i mimo zachowania też można go polubić. Kolejną postacią jest Rybicka, która nie sprawdzała poszlaki i zbierała informacje. Też polubiłem ją i nawet sympatycznie wypadała. Pozostałe postacie na drugim i dalszym planie miały do odegrania rolę przewidzianą przez autora. Relacje łączące bohaterów były świetnie przedstawione, a dialogi żywe i wciągające.

Sięgając po ostatnią cześć bałem się schematyczności, braku pomysłu, nie w pełni wykorzystania lub pójścia po najniższej linii oporu. Jednak autor świetnie sobie poradził ze wszystkim i mimo ostatniej części przygód Krefta pozostawił sobie kilka ciekawych twistów, fałszywych tropów i mylenia śladów. Dzięki temu fabuła mnie wciągnęła i nie była nieciekawa. Intryga kryminalna okazała się na tyle dobra i nie pozbawiona zwrotów akcji, że czytało się świetnie od samego początku. Mieszanie przeszłości i teraźniejszości dodało klimatu i smaku kryminału. Napisana została świetnym stylem, przystępnie i przyjemnym językiem przez autora. Dlatego tak znakomicie się czyta i wciąga od samego początku. Akcja została poprowadzona szybko do przodu i nie ma miejsca na wolne momenty. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i dlatego nie nudziłem się w czasie czytania. Książka Cierń pozostawiła po sobie dobre wrażenie tak samo jak cała trylogia oparta na ciekawym pomyśle i wciągająca od pierwszych stron. Autor poradził sobie doskonale i stworzył wielowątkowy kryminał w trzech częściach, który pochłania się w szybkim tempie z ciekawym bohaterem z dramatyczna przeszłością Kreftem. Po trylogii jaką miałem okazje przeczytać na pewno sięgnę po inne jego książki w ciemno.

Książka Cierń jest ostatnim tomem z komisarzem Kreftem, którego demony przeszłości mają wpływ na jego życie. Jestem ciekawy jak zakończy się trylogia i spodziewam się w trzeciej części po domykania wątków rozpoczętych w pierwszym oraz drugim tomie. Miałem nadzieje, że autor sobie poradzi świetnie z tym i dostanę zakończenie jakie chciałbym otrzymać, czyli mroczne i...

"Każda zbrodnia zostawia ŚLAD"
"Po każdej traumie zostaje BLIZNA"
"Niezagojone blizny rozdrapuje CIERŃ"
Uwielbiam te cytaty, które pojawiają się na okładce każdego tomu tej trylogii.. dają do myślenia..
W ostatnim tomie trylogii o Krefcie znajdujemy rozwiązanie zagadki tajemniczych kości znalezionych przy przydrożnym krzyżu..
Ale czy może to mieć coś wspólnego z samobójczą śmiercią matki komisarza sprzed 25 lat?
Trzeba przyznać, że autor bardzo sprytnie wodzi nas za nos podsuwając skrawki informacji i pozwalając nam myśleć, że już wszystko wiemy. Nie wiemy.
Ostatnie kilkadziesiąt stron wywraca nasze myślenie do góry nogami.
Doskonale skrojona intryga 😈😈

"Każda zbrodnia zostawia ŚLAD"
"Po każdej traumie zostaje BLIZNA"
"Niezagojone blizny rozdrapuje CIERŃ"
Uwielbiam te cytaty, które pojawiają się na okładce każdego tomu tej trylogii.. dają do myślenia..
W ostatnim tomie trylogii o Krefcie znajdujemy rozwiązanie zagadki tajemniczych kości znalezionych przy przydrożnym krzyżu..
Ale czy może to mieć coś wspólnego z samobójczą...

W słowie Od autora Przemysław Żarski przyznaje, źe pierwsza część trylogii miała być odrębną, skończoną opowieścią. To się daje wyczuć. Tylko tom drugi i trzeci tworzą, moim zdaniem, koherentną, w miarę logicznie zaplanowaną całość.

Jest to historia o tym, jak sosnowiecki policjant, napędzany traumą przeżytej w dzieciństwie tragedii, czyli samobójstwa matki, usiłuje rozwikłać tajemnice zagadkowych śmierci, samobójstw młodych kobiet i kilku okrutnych morderstw. Kluczem wydaje się być ustalenie, czy istnieje powiązanie między nowymi sprawami i tymi sprzed dwudziestu paru lat.

Realizacja bardzo ambitnego zamysłu autora niespecjalnie mnie zachwyciła. Powodów jest parę, o większości nie mogę napisać z obawy przed spoilerami. Najkrócej rzecz ujmując, wykreowany przez autora świat wydał mi się mało przekonujący, a czytanie o nim było dość męczące. Należy się jednak Żarskiemu premia za oryginalność.

W słowie Od autora Przemysław Żarski przyznaje, źe pierwsza część trylogii miała być odrębną, skończoną opowieścią. To się daje wyczuć. Tylko tom drugi i trzeci tworzą, moim zdaniem, koherentną, w miarę logicznie zaplanowaną całość.

Jest to historia o tym, jak sosnowiecki policjant, napędzany traumą przeżytej w dzieciństwie tragedii, czyli samobójstwa matki, usiłuje...

"Cierń" Przemysław Żarski
Ostatnia część cyklu z komisarzem Robertem Kreftem, w której rozwiązanie zagadki śmierci matki Roberta.
Świetnie poprowadzona akcja, bardzo mnie wciągnęła. Jak i w poprzednich tomach, wydarzenia teraźniejsze łącza się z tymi sprzed lat. Śledztwo zaczyna się od znalezienia w lesie szczątków dwóch osób, ale Keft wie na ten temat wiecej, niż pozostali policjanci prowadzący tę sprawę.
Kolejne zgłoszenie to kobieta, która popełnienia samobójstwo przez powieszenie. Czy aby na pewno samobójstwo??? Robert znajduje podobne przypadki w tym czasie, gdy zginęła jego matka. Poznajemy też bieg wydarzeń z perespektywy Anny Kreft.
Świetnie mi się czytało ten kryminał. Polecam bardzo. Moim zdaniem najlepsza część trylogii.

"Cierń" Przemysław Żarski
Ostatnia część cyklu z komisarzem Robertem Kreftem, w której rozwiązanie zagadki śmierci matki Roberta.
Świetnie poprowadzona akcja, bardzo mnie wciągnęła. Jak i w poprzednich tomach, wydarzenia teraźniejsze łącza się z tymi sprzed lat. Śledztwo zaczyna się od znalezienia w lesie szczątków dwóch osób, ale Keft wie na ten temat wiecej, niż...

Jak ja się cieszę, że złapałam za tę trylogię, kiedy już była skończona. Chyba bym się nerwowo wykończyła, gdybym musiała czekać na kolejne tomy. Bo ta trylogia to taki typowy one case - jedna sprawa ciągnie się we wszystkich trzech tytułach. Podobało mi się to bardzo!

Historia Krefta się zakończyła. I choć z jednej strony szkoda, to z drugiej trzeba przyznać, ze zakończenie było idealne.

Tym razem w kryminalne napięcie wplątała się nostalgia, ból przeszłości i ślady dawnych traum. Porwało mnie to totalnie. Żarski opisał to wszystko tak, że niemal miałam wrażenie, że byłam Kreftem i czułam wszystko to, co czuł on. To nie było przyjemne, ale za to piekielnie dobre.

Nie bardzo wiem jak mam pisać o tej książce nie zdradzając szczegółów. Dlatego może powiem krótko - to jest historia o tym, jak przeszłość wpływa na dziś, na jutro, a nawet na wczoraj. I najgorsze w tym wszystkim jest to, że przeszłości nie da się zmienić, trzeba się z nią pogodzić. Autor wybitnie dobrze pokazał w tej trylogii jak trudna i długa jest droga do takiego pogodzenia się. Najważniejsze, że jest możliwa i da się ją przejść.

Przeczytajcie, bo nie dość, że „Robert Kreft” dostarczy Wam dobrej, kryminalnej zabawy, to jeszcze da myślenia.

Jak ja się cieszę, że złapałam za tę trylogię, kiedy już była skończona. Chyba bym się nerwowo wykończyła, gdybym musiała czekać na kolejne tomy. Bo ta trylogia to taki typowy one case - jedna sprawa ciągnie się we wszystkich trzech tytułach. Podobało mi się to bardzo!

Historia Krefta się zakończyła. I choć z jednej strony szkoda, to z drugiej trzeba przyznać, ze...

Koniec trylogii, koniec (chyba) traum i obłędu Krefta odnośnie tajemnicy samobójstwa jego matki. Niby wszystko się wyjaśniło, ale pozostaje niedosyt...że to już koniec.
No, chyba że Kreft ''wypłynie'' za jakiś czas - całkowicie w innej już historii, ale ja sie nie pogniewam.
Polecam całą trylogię.

Koniec trylogii, koniec (chyba) traum i obłędu Krefta odnośnie tajemnicy samobójstwa jego matki. Niby wszystko się wyjaśniło, ale pozostaje niedosyt...że to już koniec.
No, chyba że Kreft ''wypłynie'' za jakiś czas - całkowicie w innej już historii, ale ja sie nie pogniewam.
Polecam całą trylogię.

Trzecia część i dalsze losy Krefta, tym razem możemy bliżej przyjrzeć się historii jego samego oraz matki, która popełniła samobójstwo lata temu. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, powoli kształtując obraz całości. Porywacz kobiet zostaje zdemaskowany, ale to nie wszystko, dowiadujemy się również co popychało je do odebrania sobie życia i najważniejsze - dlaczego matka Krefta postanowiła skoczyć z okna.

To historia, która pokazuje jak trudno żyć z uwierającymi wspomnieniami, a niewyjaśnione wydarzenia i brak odpowiedzi na nurtujące pytania zadawane sobie przez lata kaleczą powracając boleśnie raz po raz niczym cierń wbity w skórę.

Intrygujaca i zaskakująca seria, bardzo lubię takie historie🖤

Trzecia część i dalsze losy Krefta, tym razem możemy bliżej przyjrzeć się historii jego samego oraz matki, która popełniła samobójstwo lata temu. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, powoli kształtując obraz całości. Porywacz kobiet zostaje zdemaskowany, ale to nie wszystko, dowiadujemy się również co popychało je do odebrania sobie życia i najważniejsze - dlaczego...

Dobre zwieńczenie trylogii i podomykanie wątków, trochę szkoda że to już koniec przygód Krefta i spółki, ale doceniam sprawne zamknięcie historii.

Przy okazji, Żarski trochę się chyba wyleczył z "barwnych" opisów, ale kwiatki nadal się przytrafiają. "zapalniczka uginajaca się pod ciężarem niedopałków", czy "zalegający w domu mrok, którego nie chciała rozproszyć", to nadal niepotrzebne "upiększacze", ale w porównaniu z pierwszym tomem jest ich zauważalnie mniej :)

Dobre zwieńczenie trylogii i podomykanie wątków, trochę szkoda że to już koniec przygód Krefta i spółki, ale doceniam sprawne zamknięcie historii.

Przy okazji, Żarski trochę się chyba wyleczył z "barwnych" opisów, ale kwiatki nadal się przytrafiają. "zapalniczka uginajaca się pod ciężarem niedopałków", czy "zalegający w domu mrok, którego nie chciała rozproszyć", to...

Kreft ma się dobrze, choć z cyklami jest różnie, a trzecie podejście często bywa kulawe. Żarski trzyma jednak fason. Jest tempo, jest nerw.

Kreft ma się dobrze, choć z cyklami jest różnie, a trzecie podejście często bywa kulawe. Żarski trzyma jednak fason. Jest tempo, jest nerw.