,,Wigilia pełna duchów" to zbiór wybranych opowiadań o duchach z XIX i początku XX wieku - czyli z czasów rozkwitu tego typu opowieści. Oprócz popularnych autorów, zamieszczono tu także prace mniej znanych twórców.
Książka ta może zaskoczyć czytelnika tym, że pisarze tacy jak np. Elizabeth Gaskell, Edith Wharton mają w swoim dorobku również ghost stories. Oprócz tego, może zachęcić do zapoznania się z innymi autorami.
Choć osobiście nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu (ze względu na czasy, w których powstały nie straszą już tak jak powinny),tak wiele z nich okazało się być intrygującymi.
Najbardziej zainteresowały mnie:
,,Duch lalki", ,,Wrzeszcząca czaszka" i ,,Kapitan ,,Gwiazdy Polarnej"" :)

,,Wigilia pełna duchów" to zbiór wybranych opowiadań o duchach z XIX i początku XX wieku - czyli z czasów rozkwitu tego typu opowieści. Oprócz popularnych autorów, zamieszczono tu także prace mniej znanych twórców.
Książka ta może zaskoczyć czytelnika tym, że pisarze tacy jak np. Elizabeth Gaskell, Edith Wharton mają w swoim dorobku również ghost stories. Oprócz tego, może...

Przyjemne, klimatyczne opowiadania. Mroźne, zimowe, parę razy miałam ciarki na plecach ;) Nie jest to nic przerażającego, oddają ducha swoich czasów.

Przyjemne, klimatyczne opowiadania. Mroźne, zimowe, parę razy miałam ciarki na plecach ;) Nie jest to nic przerażającego, oddają ducha swoich czasów.

,,Wigilia pełna duchów" to niesamowicie klimatyczny zbiór opowiadań autorów tworzących w epoce wiktoriańskiej. Kiedy za oknem szybko pojawia się mrok, a kąty w mieszkaniach robią się ciemne to idealny klimat dla tej książki. Mamy tu duchy, nawiedzone domy, straszne przedmioty i niewyjaśnione zjawiska. Każde z opowiadań jest intrygujące, pełen niepokoju, grozy i tego klimatu jakie miały opowieści o duchach sprzed lat.
Czy czuć tu klimat świąt? No zdecydowanie nie
Czy czuć tu klimat jesienno-zimowych nocy. Zdecydowanie tak!

,,Wigilia pełna duchów" to niesamowicie klimatyczny zbiór opowiadań autorów tworzących w epoce wiktoriańskiej. Kiedy za oknem szybko pojawia się mrok, a kąty w mieszkaniach robią się ciemne to idealny klimat dla tej książki. Mamy tu duchy, nawiedzone domy, straszne przedmioty i niewyjaśnione zjawiska. Każde z opowiadań jest intrygujące, pełen niepokoju, grozy i tego klimatu...

Nie wiem dlaczego to robię, przecież nie za bardzo lubię opowiadania. A jednak wciąż sięgam po kolejne zbiory. W tym przypadku nie mogłem się powstrzymać, bo zbiór opowiadań grozy na okoliczność Świąt Bożego Narodzenia brzmi wyśmienicie. Niestety już po lekturze tak wyśmienicie nie jest.

'Wigilia pełna duchów' zawiera 12 opowiadań osadzonych w czasach wiktoriańskich i mniej lub bardziej związanych z faktycznymi duchami. O świętach już nie wspomnę, bo albo ja przeoczyłem każdą wzmiankę na ten temat podczas lektury, albo zwyczajnie akcja nie toczy się podczas świąt. Z autorów, których prace zostały opublikowane w tomie znałem jedynie Sir Arthura Conan Doyle'a i to z tych historii o Sherlocku Holmesie. Tutaj mamy jednak do czynienia z zupełnie inną historią. Ciekawe, że akcja kilku opowiadań dzieje się na morzu, a nie w domu podczas wigilii. A tematycznie? Jest oczywiście nierówno i w zasadzie dwa opowiadania przyciągnęły moją uwagę i przypadły mi do gustu. Duchy czy zjawy występujące w książce mają taką przypadłość, że nie działają na szkodę ludzi, a sami zainteresowani, żyjąc w czasach wiktoriańskich bardzo spokojnie podchodzą do faktu istnienia życia po śmierci.

Najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie otwierające zbiór - 'Dom pod włoskim orzechem'. Wszystko tutaj gra, od miejsca, przez postaci i opisy aż do bardzo fajnego finału. A drugie opowiadanie, które mi się spodobało to 'Górna koja'. Akcja toczy się na statku, ale atmosfera gęstnieje bardzo szybko, a postaci działają bardzo racjonalnie jak na sytuację, w której się znajdują. Cała reszta to niestety dla mnie dość słabe historie.

Nie wiem dlaczego to robię, przecież nie za bardzo lubię opowiadania. A jednak wciąż sięgam po kolejne zbiory. W tym przypadku nie mogłem się powstrzymać, bo zbiór opowiadań grozy na okoliczność Świąt Bożego Narodzenia brzmi wyśmienicie. Niestety już po lekturze tak wyśmienicie nie jest.

'Wigilia pełna duchów' zawiera 12 opowiadań osadzonych w czasach wiktoriańskich i...

Klimatyczne opowieści o duchach. z przełomu XIX i XX w. Z trzynastu opowieści tylko jedna nie przypadła mi do gustu (Modlitwa Sir Hugona),reszta była mniej lub bardziej udana. Lekturę warto przeczytać choćby dla trzech opowiadań Pani Marion Crawford, które są rewelacyjne, klimatyczne i wręcz idealne do czytania w mroźne wieczory, pijąc gorącą herbatę, siedząc przy kominku (lub przynajmniej kaloryferze :D). W każdej opowieści występują duchy, opowiadania są mroczne, jednak żadne nie jest straszne, więc nie musimy się martwić, że nie zaśniemy, jeśli sobie przeczytam jeden rozdział przed snem.

Klimatyczne opowieści o duchach. z przełomu XIX i XX w. Z trzynastu opowieści tylko jedna nie przypadła mi do gustu (Modlitwa Sir Hugona),reszta była mniej lub bardziej udana. Lekturę warto przeczytać choćby dla trzech opowiadań Pani Marion Crawford, które są rewelacyjne, klimatyczne i wręcz idealne do czytania w mroźne wieczory, pijąc gorącą herbatę, siedząc przy kominku...

Wystawiam tej książce siedem gwiazdek, gdyż jako opowiadania o duchach była całkiem dobra. Jednak inną sprawą jest to, że opowiadania te kompletnie nie pasują do świąt Bożego Narodzenia, Wigilii ani nawet zimy. Tytuł "Wigilia pełna duchów" sugeruje opowiadania z motywem świątecznym, a tu tego kompletnie nie ma. Są to po prostu opowiadania o duchach. Jedne osadzone na statku, drugie w mrocznej posiadłości, ale bardziej pasują do Halloween aniżeli do świąt l. Jeśli ktoś chce poczytać klimatyczne, świąteczne opowiadania o duchach to polecam zbiór "Świąteczne tajemnice" Otto Penzlera tom I i II. "Wigilia pełna duchów" jest chyba chwytem marketingowym wydawcy, który liczy, że w okolicy świąt czytelnik skusi się na świąteczne opowieści. A tymczasem świąteczny jest w tej książce tylko tytuł.

Wystawiam tej książce siedem gwiazdek, gdyż jako opowiadania o duchach była całkiem dobra. Jednak inną sprawą jest to, że opowiadania te kompletnie nie pasują do świąt Bożego Narodzenia, Wigilii ani nawet zimy. Tytuł "Wigilia pełna duchów" sugeruje opowiadania z motywem świątecznym, a tu tego kompletnie nie ma. Są to po prostu opowiadania o duchach. Jedne osadzone na...

Klasyka grozy zawsze się obroni.

"Wigilia pełna duchów" intrygowała od samego początku. Dobrze wydana, całkiem gruba a do tego sporo ciekawych nazwisk. Czułem że zysk nie zawiedzie i w sumie sie nie pomyliłem.

12 opowiadań, każde w jakiś sposób nawiedzone i klimatyczne, ale wiadomo że na szczególne wyróznienie zasługuje kilku autorów;

F. Marion Crawford. Francis się popisał i właściwie wszystkie trzy jego opowiadanja zasługuja na wyróznienie; "Duch lalki", "Wrzeszcząca czaszka" i "górna koja" to opowiadania których długo nie zapomnicie a niesamowity klimat potrafi się wkręcić jak ciekły ołów w czaszkę.

M.R. James -Totalne zaskoczenie. Jamesa traktowałem raczej jako "tego gorszego od klasycznej grozy" ale to co autor zrobił w "Jesionie" jest po prostu niesamowite. Nie będę spoilerował bo zdradzę za dużo ale to opowiadanie jeszcze długo będzię wam chodzić po głowie... prawie jak pająki podczas snu.

G.B Burgin - Modlitwa Sir Hugona też zasluguję na uwagę. Opowiadanie raczej bardziej humorystyczne ale czytało się niesamowicie przyjemnie.

Jak to mówią do trzech razy sztuka. Reszty nie bedę wspominał bo szczerze mi się nie chce produkować bardziej niż zwykle ale mogę was zapewnić że przy reszcie też będziecie się świetnie bawić.

Klasyka grozy zawsze się obroni.

"Wigilia pełna duchów" intrygowała od samego początku. Dobrze wydana, całkiem gruba a do tego sporo ciekawych nazwisk. Czułem że zysk nie zawiedzie i w sumie sie nie pomyliłem.

12 opowiadań, każde w jakiś sposób nawiedzone i klimatyczne, ale wiadomo że na szczególne wyróznienie zasługuje kilku autorów;

F. Marion Crawford. Francis się...

Cieszę się ogromnie, że w przypadku Wigilii pełnej duchów moje zachwyty nie zakończyły się wyłącznie na pięknym wydaniu. Opowiadania są równie cudowne, skłaniające do przemyślenia pewnych spraw.

Cieszę się ogromnie, że w przypadku Wigilii pełnej duchów moje zachwyty nie zakończyły się wyłącznie na pięknym wydaniu. Opowiadania są równie cudowne, skłaniające do przemyślenia pewnych spraw.

Świetny zbiorek, dużo klasyki, choć wiadomo jak to w przypadku opowiadań – jedne lepsze, inne gorsze, ale całościowo „Wigilia pełna duchów” od Zysk i S-ka Wydawnictwo wypada naprawdę nieźle!

Na wstępie – niech Was nie zmyli tytuł. Choć mowa tu o świętach, to motyw ten pojawia się w nielicznych historiach. Zbiór ten wypada ocenić po prostu jako opowiadania niesamowite z domieszką grozy. Wiele z nich nie jest strasznych – pojawiają się typowe motywy straty, tęsknoty, naprawy relacji z bliskimi (już po śmierci) itp. Prawdziwy horror występuje może w kilku z nich. Prawdziwą perełką okazała się dla mnie „Wrzeszcząca czaszka” Francis Marin Crawford, niemal równie pozytywnie oceniam „Ducha lalki” tej samej autorki oraz „Kapitana Gwiazdy Polarnej” Arthura Conana Doyle’a. Niemniej, każda opowiastka zasługuje na uwagę, każdy samodzielnie wybierze te najbardziej smakowite.

„Wigilia pełna duchów” to doprawdy zacna lektura, w skali 1-10 oceniłbym na mocne 7, może 7,5. Naturalnie sporo opowiadań pojawia się w innych zbiorach, poszczególni autorzy doczekali się samodzielnych wydań w kolekcji "Biblioteka Grozy" wydawnictwa C&T, lecz nawet ale jeśli niekoniecznie gustujecie w tych historyjkach o duchach sprzed 100 lat i więcej, wykwintnym, staromodnym języku, to i tak w ramach sięgnięcia po „coś innego” warto. Dla tych, którym ten gatunek jest obcy, niniejszy zbiór może być dobrym „starterem”, punktem zaczepnym, by drążyć dalej w temacie klasycznej literatury niesamowitej.

Świetny zbiorek, dużo klasyki, choć wiadomo jak to w przypadku opowiadań – jedne lepsze, inne gorsze, ale całościowo „Wigilia pełna duchów” od Zysk i S-ka Wydawnictwo wypada naprawdę nieźle!

Na wstępie – niech Was nie zmyli tytuł. Choć mowa tu o świętach, to motyw ten pojawia się w nielicznych historiach. Zbiór ten wypada ocenić po prostu jako opowiadania niesamowite z...

Banialuki dla 5-latków, aż dziw bierze, że nawet taki pisarz jak Arthur Conan Doyle spłodził tutaj infantylnego potworka. Z całego zbioru jakikolwiek poziom trzymają jedynie "Modlitwa sir Hugona" i dwa ostatnie opowiadania, czyli "Jesion" i "Nekromanta", reszta to intelektualna posucha, jakikolwiek brak wigilijnego nastroju, grozy brak, jedyne wrażenie, jakie zapamiętam, to pustka emocjonalna i treściowa.
Skusiłem się na tą pozycję przed świętami, dopiero teraz byłem w stanie zmusić się do jej skończenia.

Banialuki dla 5-latków, aż dziw bierze, że nawet taki pisarz jak Arthur Conan Doyle spłodził tutaj infantylnego potworka. Z całego zbioru jakikolwiek poziom trzymają jedynie "Modlitwa sir Hugona" i dwa ostatnie opowiadania, czyli "Jesion" i "Nekromanta", reszta to intelektualna posucha, jakikolwiek brak wigilijnego nastroju, grozy brak, jedyne wrażenie, jakie zapamiętam, to...