Wigilia pełna duchów. Zbiór opowiadań grozy

Wielka gratka dla miłośników klasycznej prozy kryminalnej.

Wielkie nazwiska, ale też mało znani autorzy.

Czytało mi się z ogromną przyjemnością.

Wielka gratka dla miłośników klasycznej prozy kryminalnej.

Wielkie nazwiska, ale też mało znani autorzy.

Czytało mi się z ogromną przyjemnością.

Pokaż mimo to

Opinia pochodzi z:
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/


Zestaw dwunastu wiktoriańskich opowiadań o duchach, wigilijna noc, świece i trzaskający za oknem mróz? Trudno o lepszy zestaw. Jak wyglądało zderzenie oczekiwań i stanu faktycznego?
Oczywistym mankamentem mojego założenia jest brak śniegu. Nawet się na niego nie zanosi. To jednak nadrabia niezwykle piękne wydanie od wydawnictwa Zysk - jeśli jeszcze jej nie macie - uwierzcie mi na słowo, książka jest przepiękna, nawet po zdjęciu obwoluty!
Co w środku? Prawdę mówiąc piękny i niesamowity miszmasz. Nie bez powodu używam tego słowa, bo opowiadania są bardziej niesamowite niż przerażajace. Mają swoje duchy, mają swoją grozę, ale mają tez smutek, samotność, dozę romantyzmu i potrzebę zadośćuczynienia.
Znajdziemy tu również charakterystyczny dla epoki racjonalny pogląd, potęgę rozumu i wykształcenia ścierające się z magią, niesamowitością, wierzeniami ludowymi i wrażliwością emocjonalną. Czytało się cudownie, choć dla wprawionego w powieść grozy czytelnika historie te mogą być skądinąd wtórne, to niesamowicie satysfakcjonujące, czasem nawet wzruszające, bo wszystkie mniej lub bardziej wprost pokazują w formie przypowieści z dreszczykiem karę za chciwość, niegodziwość, zło, zemstę, niegasnącą miłość i szanse na odzyskanie spokoju, nawet po latach. Szalenie romantyczne, nawet jeśli duchy nie do końca posiadają serca ... to ja z serca polecam 🖤

Opinia pochodzi z:
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/


Zestaw dwunastu wiktoriańskich opowiadań o duchach, wigilijna noc, świece i trzaskający za oknem mróz? Trudno o lepszy zestaw. Jak wyglądało zderzenie oczekiwań i stanu faktycznego?
Oczywistym mankamentem mojego założenia jest brak śniegu. Nawet się na niego nie zanosi. To jednak nadrabia niezwykle piękne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Recenzowana przeze mnie pozycja literacka
to wybór najciekawszych opowieści o duchach,
które szczególnie w epoce wiktoriańskiej
cieszyły się niezwykłą popularnością.
Znajdziemy tu wybitnych autorów,
zarówno tych dobrze nam znanych,
jak i całkowicie zapomnianych.
Fanów gatunku ucieszą takie nazwiska, jak:
Elizabeth Gaskell, F. Marion Crawford czy Edith Warton.
Muszę przyznać, że tytuł książki jest nieco mylący.
Akcja opowiadań wcale nie rozgrywa się w Wigilię,
a raczej w okresie zimowym.
Może to nieco rozczarować czytelnika,
który spodziewał się bożonarodzeniowego klimatu.
Książka w niczym nie przypomina "Opowieści wigilijnej"
Karola Dickensa, a zapewne wielu z nas
takiego właśnie podobieństwa będzie szukać.
Nie jest to jednak mankamet utworu. Wręcz przeciwnie.
Każde opowiadanie jest inne.
To swoista mieszanka stylów i motywów.
Każdy z autorów ma inne podejście do tematu duchów i zjawisk nadprzyrodzonych. Nie jestem w stanie wskazać utworów, które najbardziej przypadły mi do gustu, bo w pewnym sensie, każdy z nich zaskoczył bądź zainteresował mnie czymś innym.
Więcej przeczytacie na blogu: https://klub-tworczych-mam.blogspot.com/2020/01/mama-czyta-wigilia-pena-duchow.html

Recenzowana przeze mnie pozycja literacka
to wybór najciekawszych opowieści o duchach,
które szczególnie w epoce wiktoriańskiej
cieszyły się niezwykłą popularnością.
Znajdziemy tu wybitnych autorów,
zarówno tych dobrze nam znanych,
jak i całkowicie zapomnianych.
Fanów gatunku ucieszą takie nazwiska, jak:
Elizabeth Gaskell, F. Marion Crawford czy Edith Warton.
Muszę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okres świąt to czas magiczny. Mogą wydarzyć się wtedy przeróżne rzeczy. Kiedy budzi się magia, budzą się również wszelkie niezwykłe istoty. Kominek, rodzinna atmosfera sprzyja wspólnemu słuchaniu niesamowitych historii, a najwięcej pisków i radości wywołują historie o duchach. Nakładem wydawnictwa Zysk i s-ka ukazała się antologia pod bardzo oryginalnym tytułem "Wigilia pełna duchów". Zebrano w niej, wywodzące się z epoki wiktoriańskiej i edwardiańskiej, opowiadania grozy.

O czym?
Jak można się domyślić po tytule, tematem przewodnim tego zbioru są duchy. Przedstawiono różne oblicza tych istot: duchy dzieci i dorosłych, dobre i pomocne oraz te złośliwe, mocno trzymające się ziemi i te chcące ją opuścić, znajdzie się nawet czarownica i dzielny rycerz. Dowiemy się jakie problemy może mieć duch, z czym człowiek musi zmagać się po śmierci. Będziemy mogli uczestniczyć seansie spirytystycznym itp.

Forma
Co charakterystyczne dla antologii, to mnogość sposobów wyrazu. Poza charakterystycznymi pierwszo- i trzecioosobowymi narracjami, znajdziemy też opowieści formie podania np. "Opowieść starej piastunki", gdzie niania opowiada dzieciom mrożącą krew w żyłach rodzinną legendę.

Rewelacyjne budowanie atmosfery
W obecnych czasach literaturę grozy charakteryzuje makabra, ból i opisy doprowadzające do rewelacji żołądkowych. Autorzy robią wszystko, aby zaszokować czytelnika. Najłatwiej uzyskać taki efekt przy pomocy ekstremalnej brutalności. Porównując do nich klasyczne horrory (również te zawarte w opisywanej antologii), mogłoby się wydawać, że są delikatne. Ale pomyślcie przez chwilę jaka to sztuka, jakim talentem musieli wykazać się ich autorzy, żeby przerazić bez opisów wymyślnych tortu czy sieczki na pół miasta. Nawet jeżeli niektóre z poruszanych tematów są trudne i okrutne np. przemoc w rodzinie, czy polowanie na czarownice, to dobór słów jest bardzo dyskretny. Pomimo wspomnianej delikatności, wiktoriańskie historie potrafią przerażać. To w jaki sposób autorzy operują atmosferą, pisząc o skrzypiących schodach, mroku zapadającym za oknem, czy wietrze hulającym na dworze przyprawia o ciarki na plecach.

Podsumowanie
Antologie zbierają różnych autorów, więc ciężko oczekiwać, że każdego przyjmiemy z równym entuzjazmem. Lektura takiego zbioru może być ryzykowna, a nawet rozczarować. Ja lubię podejmować to ryzyko, nawet jeżeli na 10 historii znajdę 1 perełkę. Bo ta perełka zostaje ze mną już na zawsze.

Jeżeli chodzi o "Wigilię pełną duchów", to zostałam obdarowana całym łańcuchem pereł. W tej książce podobało mi się wszystko. Każde z opowiadań przeczytałam z wielką przyjemnością, każde spełniło moje oczekiwania. Spędziłam z nimi przepiękny czas. Książka wędruje teraz odpoczywać na półce, ale jestem pewna, że zajrzę do niej jeszcze nie raz.

Okres świąt to czas magiczny. Mogą wydarzyć się wtedy przeróżne rzeczy. Kiedy budzi się magia, budzą się również wszelkie niezwykłe istoty. Kominek, rodzinna atmosfera sprzyja wspólnemu słuchaniu niesamowitych historii, a najwięcej pisków i radości wywołują historie o duchach. Nakładem wydawnictwa Zysk i s-ka ukazała się antologia pod bardzo oryginalnym tytułem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając tę książkę nie widziałam nawiązania do świąt, ale opowiadania są ciekawe. No cóż, nie wiem co za licho mnie podkusiło, bo ja jestem tym typem trzęsidupy, więc i wyobraźnia odpowiednio działa, ale nie żałuję. Czyta się dobrze i szybko, nie mamy do czynienia z horrorami. Historie są spisane ze smakiem, więc osobiście polecam.
*
*
Opowiadania pochodzą z epoki wiktoriańskiej, w której to opowieści grozy były bardzo popularne (jedną z nich była "Opowieść wigilijna"). Jest to bardzo ciekawe doświadczenie i pewnikiem godne polecenia mieć możliwość zaczytania się w klimacie pisarzy z XIX wieku.

Czytając tę książkę nie widziałam nawiązania do świąt, ale opowiadania są ciekawe. No cóż, nie wiem co za licho mnie podkusiło, bo ja jestem tym typem trzęsidupy, więc i wyobraźnia odpowiednio działa, ale nie żałuję. Czyta się dobrze i szybko, nie mamy do czynienia z horrorami. Historie są spisane ze smakiem, więc osobiście polecam.
*
*
Opowiadania pochodzą z epoki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Biorąc pod uwagę tytuł, spodziewałem się zbioru opowiadań o duchach w kontekście świąt Bożego Narodzenia. Zostałem jednak zaskoczony, bo o ile duchy, zjawy i sytuacje paranormalne faktycznie są tu tematem przewodnim, tak święta już nie. Ale nie znaczy to, że jest to zła książka.

Link do pełnej recenzji: http://www.wielokropek.com/index.php/2019/12/22/wigilia-pelna-duchow/

Link do bloga: https://wielokropek.com/
Link do instagrama: https://www.instagram.com/wielo_kropek/
Link do facebooka: https://www.facebook.com/wkropek/

Biorąc pod uwagę tytuł, spodziewałem się zbioru opowiadań o duchach w kontekście świąt Bożego Narodzenia. Zostałem jednak zaskoczony, bo o ile duchy, zjawy i sytuacje paranormalne faktycznie są tu tematem przewodnim, tak święta już nie. Ale nie znaczy to, że jest to zła książka.

Link do pełnej recenzji:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Żyjemy szybko. Jesteśmy otoczeni przez wszelakie nowinki technologiczne, a mimo to mamy jakiś sentyment do wszystkiego - co nadnaturalne.
Twierdzimy, że wiemy wszystko, no prawie wszystko :) ale jak tylko gdzieś coś zastuka, zapuka - to zareagujemy gęsią skórką i przyspieszonym biciem serca.
Nadal chcemy wierzyć w istnienie niewidzialnych bytów - duchy to coś, co nadal budzi w nas ciekawość, bo chyba już nie jest to strach.
Wigilia to taki czas, kiedy światło i ciemność toczą ze sobą spór - więc jest to doskonały moment na opowieści o wszystkim tym, czego nie można racjonalnie wytłumaczyć.
"Wigilia pełna duchów" to zbiór opowiadań, których treść niewiele ma wspólnego ze Świętami Bożego Narodzenia. Jednak atmosfery zimy, śniegu i tego, co może się we wczesnym zmierzchu kryć - z pewnością tutaj nie brakuje. Zbiór składa się z dwunastu opowieści. Każda jest kompletnie inna, pod względem historii i stylu, ale każda ma niepowtarzalny klimat.
Nie wszystkie są porywające, ale jest to cecha łączące wszelakie antologie.

Pierwsza historia Mrs. J. H. Riddle "Dom pod orzechem włoskim" jak już zdradza nam tytuł będzie opowiadała o nawiedzonym domu. Spotkamy się tutaj z pewnym niezbyt przyjaznym duchem, który tkwi uwięziony w świecie żyjących z powodu niedokończonej sprawy, pewnego testamentu.
"Duch Panny Młodej" Andrew Haggarda wiąże się z seansem spirytystycznym i miłością, która nie jest taka oczywista. Jest to jedna z opowieści, które podobały mi się najbardziej. Traktuje o ludzkim pragnieniu związania się z partnerem ponad śmierć.
"Modlitwa Sir Huggona" G. B. Burgina to krótka historyjka o parze duchów, która z powodu zwykłej nudy przygląda się młodym ludziom i postanawia interweniować, aby załatwić sprawę... czegóż by innego jak nie miłości?
"Opowieść starej piastunki" Elizabeth Gaskell również bardzo mi się podobała. To historia o niezałatwionych sprawach rodzinnych i ich konsekwencjach zza grobu w aurze mrozu, wszechobecnego zimna i śniegu - tocząca się w starym domu. Nastrój i klimat taki jak lubię.
Niewiadoma, wspomnienia, niska temperatura i narastający niepokój.
"Duch lalki" F. Marion Crawford to jak możemy się łatwo domyślić historia ożywającej lalki, ale z emocjonalnym, rodzicielskim nieco dramatycznym tłem.
Kto się nie boi dużej ilości lalek i tego, że któraś z nich być może wstanie?
U mnie laleczki budzą mieszane uczucia :) Krótka, ale bardzo przyjemna.
"Wrzeszcząca czaszka" jest historią napisaną również przez Panią Crawford i jest dość długa. To opowieść o tym, co może nas spotkać kiedy przypadkiem namówimy kogoś do popełnienia przestępstwa. Sprawiedliwość może po nas przyjść i to obleczona w utratę zmysłów. Ciekawa forma narracji.
Kolejna to "Górna koja" też tej samej autorki. Opowiada o statku "Kamczatce", a konkretnie o tajemniczej kajucie nr 105, z której to znikają pasażerowie.
W zbiorze pojawia się i sam Arthur Conan Doyle ze swoim "Kapitanem Gwiazdy Polarnej". Opowiadanie ma formę dziennika pokładowego. Jest zimno i mrocznie, ale jakoś szczególnie mnie nie porwało, mimo że lubię historie ze statkami i zimą w tle.
Następną historię przedstawia Edith Wharton i jest to "Później" - gdzie pojawia się motyw zaginięcia męża bohaterki i jej kompletny brak wiedzy na temat jego działalności.
M. R. James "Jesion" - krótkie opowiadanie o tym, co może kryć się w tajemniczym drzewie tuż pod oknem posiadłości, której właściciele kolejno żegnają się z życiem.
"Duch Skarbca" - Emily Arnold to opowieść o klątwie, która ciąży nad pewnym... skarbem :)
A ostatnie opowiadanie "Nekromanta - Duch a czarna magia" autorstwa Isabelli F. Romer pouczy nas, że wywoływanie duchów ma swoje konsekwencje.

Żadna z tych historii nie wystraszy współczesnego czytelnika, ale warto je przeczytać choćby dla klimatu, którego dziś już się nie spotyka. Język jest ładny, plastyczny i zrozumiały, mimo że teksty mają wiele lat. Z wszystkich historii płynie ten sam morał - sprawiedliwość prędzej czy później upomni się o swoje, nie ważne czego się dopuściliśmy i czym to było umotywowane.
Postaci bywają przerysowane i mogą wydawać się komiczne; w swoich porywach serca, czy dramatach, ale kiedy pamięta się o okresie ich powstania - to można spokojnie delektować się po prostu literaturą.
Nie trzeba ich oczywiście czytać w okresie świątecznym, ale zima i wczesny zmierzch jest jak najbardziej wskazany.
Przyznam, że nie spodziewałam się, że aż z taką przyjemnością będzie mi się czytało historie o duchach napisane na przełomie XIX i XX wieku.

Żyjemy szybko. Jesteśmy otoczeni przez wszelakie nowinki technologiczne, a mimo to mamy jakiś sentyment do wszystkiego - co nadnaturalne.
Twierdzimy, że wiemy wszystko, no prawie wszystko :) ale jak tylko gdzieś coś zastuka, zapuka - to zareagujemy gęsią skórką i przyspieszonym biciem serca.
Nadal chcemy wierzyć w istnienie niewidzialnych bytów - duchy to coś, co nadal...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak, wiem, święta są już za nami, jednak moim zdaniem jest to książka, którą można czytać bez względu na porę roku i okres świąteczny.

Nieco obawiałam się tego, że opowiadania, które dawniej wzbudzały strach, mnie będą śmieszyć. Jak wiadomo, te historie mają swoje lata, a wtedy nieco inne rzeczy ludzi straszyły. Ale wiecie co? Moje obawy okazały się niepotrzebne. Niemal przez cały czas w trakcie czytania czułam ciarki na całym ciele. Zwłaszcza historia o duchu lalki siadła mi na psychice. To zresztą moje ulubione opowiadanie, co nie znaczy, że reszta jest zła, bo wszystkie trzymają dość wysoki poziom.

Nie ma tutaj odgrzewanych kotletów, powielanych wątków, co moim zdaniem jest zdecydowaną zaletą tej książki, bo nie wiadomo było, jak dana historia się potoczy. Każde opowiadanie pokazuje inne spojrzenie na temat sił nadprzyrodzonych.

Ta książka klimatem stoi. Dzisiaj nie ma już takich opowiadań. Autorzy na tyle umiejętnie operowali słowem pisanym, że widziałam przed oczami to, o czym mi mówili. Bardzo mnie to urzekło. Nie myślałam, że ta publikacja wywrze na mnie aż tak duże wrażenie. Jeśli szukacie książki z duszą, to bardzo dobrze trafiliście.

Tak, wiem, święta są już za nami, jednak moim zdaniem jest to książka, którą można czytać bez względu na porę roku i okres świąteczny.

Nieco obawiałam się tego, że opowiadania, które dawniej wzbudzały strach, mnie będą śmieszyć. Jak wiadomo, te historie mają swoje lata, a wtedy nieco inne rzeczy ludzi straszyły. Ale wiecie co? Moje obawy okazały się niepotrzebne. Niemal...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa cieszy się niesłabnącym powodzeniem, pomimo upływu ponad 150 lat od jej opublikowania. Na fali popularności tej historii, w czasach wiktoriańskich, powstało wiele innych opowieści o duchach i zjawiskach nadprzyrodzonych, które chętnie czytano w okresie Bożego Narodzenia. Całkiem niedawno wydawnictwo Zysk i S-ka postanowiło wydać zbiór takich opowiadań i w ten sposób otrzymaliśmy Wigilię pełną duchów.

Książka zawiera dwanaście opowiadań grozy, które ukazywały się pod koniec XIX i na początku XX wieku. Wszystkie historie są w mniejszym lub większym stopniu związane z duchami i zjawiskami nadprzyrodzonymi. Ich autorami jest dziesięcioro pisarzy, tych bardziej znanych i tych prawie całkowicie zapomnianych. Znajdziemy tutaj zatem mieszankę różnorodnych stylów i motywów wspólnych dla wiktoriańskiej fikcji o duchach, która pomimo upływu tylu lat wciąż żywo oddziałuje na wyobraźnię.

Akcja opowiadań zamieszczonych w tym zbiorze nie rozgrywa się w Wigilię, czy samo Boże Narodzenie, jak sugeruje to tytuł, ale raczej w tych okolicach, a najczęściej po prostu zimą. Co więcej, same święta są wspominane dość rzadko. Można więc się troszkę rozczarować, jeśli spodziewamy się podobnego bożonarodzeniowego klimatu opowiadań, takiego jak w Opowieści wigilijnej Dickensa. Zamieszczone tutaj historie przedstawiają za to bardzo różnorodne i odmienne podejścia do tematu duchów i zjawisk nadprzyrodzonych na przełomie XIX i XX wieku. Żaden motyw nie powtarza się, nie ma się też wrażenia, że wszystkie historie są o tym samym. Należy zatem bardzo pochwalić wybór tekstów, jakie znalazły się w tym zbiorze. Co prawda, nie wszystkie opowiadania jednakowo polubiłem, ale każde z nich miało coś w sobie, czymś innym mnie zainteresowało i na pewno jeszcze kiedyś wrócę do tej książki.

Wszystkie dwanaście historii pozwalają czytelnikowi zobaczyć, co na przełomie XIX i XX wieku przerażało i wzbudzało grozę u Anglików. W opowiadaniach mamy zatem duchy zmarłych dzieci, ale i takie strzegące skarbu, upiorne drzewa, czy ponure, stare rezydencje. Często za obecnością duchów kryją się jakieś mroczne historie z przeszłości, które bohaterowie próbują dzielnie rozwikłać. Współcześnie, zamieszczone w tym zbiorze historie już raczej nie przerażają, ale autorzy bardzo dobrze budują niesamowity klimat opowieści snutej w zimowy wieczór przy kominku, czego nie sposób nie docenić. Za każdym razem, gdy sięgałem po ten zbiór miałem wrażenie, jakbym cofnął się w czasie o ponad 100 lat i wysłuchiwał opowieści o duchach razem z bohaterami opowiadań, w ciemną, zimową noc.

Wigilia pełna duchów jest zbiorem dwunastu opowiadań grozy z duchami w roli głównej. Tytuł może być troszkę mylący, ponieważ akcja większości zamieszczonych w książce tekstów nie rozgrywa się w Wigilię, ale najczęściej zimą. Niemniej jednak jest to ciekawy i dobry zbiór, przybliżający różnorodne spojrzenie na tematykę duchów na przełomie XIX i XX wieku.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka!

https://hrosskar.blogspot.com/2020/01/wigilia-pena-duchow-zbior-opowiadan.html

Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa cieszy się niesłabnącym powodzeniem, pomimo upływu ponad 150 lat od jej opublikowania. Na fali popularności tej historii, w czasach wiktoriańskich, powstało wiele innych opowieści o duchach i zjawiskach nadprzyrodzonych, które chętnie czytano w okresie Bożego Narodzenia. Całkiem niedawno wydawnictwo Zysk i S-ka postanowiło wydać zbiór...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka zakupiona całkowicie impulsywnie na dzień przed Wigilią bo ……Wigilia i duchy. Takie połączenie to musi być super sprawa. Co prawda po przeczytaniu jakoś mało o ile w ogóle nie było tej tytułowej Wigilii ale nie szkodzi. Nie psuło to frajdy z czytania. Prawie wszystkie opowiadania są z XIX wieku i mają swój klimat. Wiktoriański i …..Duchowy. No i jakby nie było są klasyką swojego gatunku czyli opowieści o duchach. Mnie osobiście najbardziej przypadło do gustu „ Opowiadanie starej piastunki” oj miało porządny klimat i było straszliwe. „Wrzeszcząca czaszka” cóż za cudny tytuł to mój numer 2. „ Górna koja” zamyka podium. A najpaskudniejszy finał miało opowiadanie „Jesion” dosłownie najpaskudniejszy. Jakbym je znała to bym nie czytała do końca a tak miałam obrzydliwą niespodziankę. Najsłabiej na tym tle o dziwo wypadło opowiadanie Sir Artura Conan Doyla który przecież interesował się okultyzmem czy spirytyzmem. A tu oj słabiutko, nieciekawie. I to był poniekąd element zaskoczenia bo myślałam że jego opowiadanie będzie najlepsze z całego zbioru. Nie było. Ale generalnie jeden z lepszych i to impulsywnych zakupów. Warto kupić i przeczytać . Mnie się OKRUTNIE podobało

Książka zakupiona całkowicie impulsywnie na dzień przed Wigilią bo ……Wigilia i duchy. Takie połączenie to musi być super sprawa. Co prawda po przeczytaniu jakoś mało o ile w ogóle nie było tej tytułowej Wigilii ale nie szkodzi. Nie psuło to frajdy z czytania. Prawie wszystkie opowiadania są z XIX wieku i mają swój klimat. Wiktoriański i …..Duchowy. No i jakby nie było są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to