1. Dlaczego?
Czytuję teksty autorki (zwierz popkulturalny),słucham podcastów (te musicale i miłość do „Panienek z Rochefort”, ale zgadzam się, to najlepszy z musicali),a kiedyś miałam okazję być na kameralnym spotkaniu autorskim (polecam Promedia w Szczecinie). Dobrze się słucha, dobrze się czyta krótkie teksty (pomyślcie lepiej o polonistach, czytam i nieszczególnie cierpię z powodu dysleksji autorki),więc może kolej na coś dłuższego? Sama jestem mocno zanurzona w popkulturze i wysoko ją cenię, a także wykorzystuję w pracy zawodowej (Kim jest Konrad? A, to po prostu pierwowzór Thanosa. Wszyscy znają przygody Avengersów?) i chętnie o niej czytam.
2. O czym to jest?
Czyta się książkę jak zbiór felietonów i super. Słucha się równie dobrze. O czym się słucha i czyta? O serialach. Ha, niektóre z nich oglądałam. Ale nie te historyczne. Nie lubię książek i filmów historycznych. Nie muszę. Ale chętnie poczytam, o tym, jak i dlaczego zniekształcają historię. Dlaczego? Bo fizyczność ludzi z przeszłości byłaby dla nas mało atrakcyjna na przykład. Cieszę się także z potwierdzenia mojej metody oglądania wszystkich (no, prawie wszystkich) filmów jednego reżysera, filmów jednego aktora… Sama staram się czytać wszystkie książki ulubionych autorów, choć nie zawsze jestem w stanie bohatersko dotrwać do końca listy (vide „Komedia ludzka”). Autorka z wdziękiem porusza się po teraźniejszości i przeszłości kina, ale nie przytłacza nadmiarem szczegółów albo trudnych terminów (uwaga: raper Łona w swoim wywiadzie dla GW rzuca słowami typu eksperiencja, wow). Czasem jej rady ciut trącą myszką – jak ta o współdzieleniu kont, dziś kolejne platformy streamingowe coraz surowiej podchodzą do tej praktyki, ale dzielmy się, póki można). Ale ładnie brzmią zachęty do oglądania filmów… niemych (dygresja: coś mi się wydaje, że oglądają je zwolennicy teorii spiskowych i biorą za zdjęcia dokumentalne, widziałam dziś coś takiego na facebooku).
3. Dokąd mnie to prowadzi?
A, co mi tam, obejrzę sobie kolejny sezon „American Horror Story”.
4. Cytat:
„(…) nadrabiając filmografię Colina Firtha, natrafiłam na kilka fatalnych filmów, które w opisie mogły wygladać dobrze(…) Próba odpowiedzi na pytanie – co w nich nie zagrało, była dla mnie równie interesująca, co zachwyty nad udanymi projektami tego aktora. To jest ciekawy sposób na to, by przekonać się, jak kiepska realizacja dobrego pomysłu sprawia, że film jest nie do oglądania.”

1. Dlaczego?
Czytuję teksty autorki (zwierz popkulturalny),słucham podcastów (te musicale i miłość do „Panienek z Rochefort”, ale zgadzam się, to najlepszy z musicali),a kiedyś miałam okazję być na kameralnym spotkaniu autorskim (polecam Promedia w Szczecinie). Dobrze się słucha, dobrze się czyta krótkie teksty (pomyślcie lepiej o polonistach, czytam i nieszczególnie...

Rzecz opiera się na kinematografii. Dowiadujemy się o wielu ciekawostkach na temat Hollywoodzkich produkcji. Kilka kwestii zostało wytłumaczonych jak np. Skąd się wzięło ograniczenie wiekowe w filmach? Jak wyglądają płace aktorów? Ciekawostki o Sherlockach Holmsach i brytyjskich aktorach. Dla Fanów filmów i seriali pozycja obowiązkowa do przeczytania. POLECAM

Rzecz opiera się na kinematografii. Dowiadujemy się o wielu ciekawostkach na temat Hollywoodzkich produkcji. Kilka kwestii zostało wytłumaczonych jak np. Skąd się wzięło ograniczenie wiekowe w filmach? Jak wyglądają płace aktorów? Ciekawostki o Sherlockach Holmsach i brytyjskich aktorach. Dla Fanów filmów i seriali pozycja obowiązkowa do przeczytania. POLECAM

Zwierzeń tu akurat niewiele ;) Czyta się jak serie wpisów na blogu - co mi akurat nie przeszkadza zupełnie, bo częściej niż nie zdarza mi się nie czytać bloga na bieżąco tylko raz na jakiś czas kilka wpisów hurtem. Do tego bardzo lubię jak Zwierz pisze, więc tym bardziej na plus :) Ze względu na formę świetnie sprawdzi się jako książka "z doskoku" - tu rozdział, za jakiś czas dwa kolejne.

Zwierzeń tu akurat niewiele ;) Czyta się jak serie wpisów na blogu - co mi akurat nie przeszkadza zupełnie, bo częściej niż nie zdarza mi się nie czytać bloga na bieżąco tylko raz na jakiś czas kilka wpisów hurtem. Do tego bardzo lubię jak Zwierz pisze, więc tym bardziej na plus :) Ze względu na formę świetnie sprawdzi się jako książka "z doskoku" - tu rozdział, za jakiś...

Kupowanie książek blogerów, których śledzę, jest dla mnie formą wspierania ich twórczości.
Czytanie tej książki przypomniało mi czasy studiowania kulturoznawstwa i dziennikarstwa, gdy wykładowcy zadawali nam z tygodnia na tydzień różne teksty do przeczytania, i niektóre określało się potem słowami "ej, ale ten tekst był fajny, dobrze się go czytało". Rozdziały z książki "Zwierzenia popkulturalne" przypominają mi właśnie te teksty kulturoznawcze czy medioznawcze, które "dobrze" się czytało, mimo pewnego (popularno)naukowego zacięcia. Nawet "zwykły" papier w tej książce przypomina mi pozycje czytane na studia. I jestem sobie w stanie wyobrazić, że część tekstów mogłoby być podane w sylabusach jako dodatkowy tekst do dyskusji na zajęciach.
Książkę czytałam od czasu do czasu, a to jeden rozdział, a to 3 rozdziały tydzień później. I jako taka lektura sprawdziła się bardzo dobrze. Mimo iż od lat jestem czytelniczką bloga Kasi Czajki-Kominiarczuk, nie miałam wrażenia, żebym czytała to co już znam (być może mam ulotną pamięć...). Ciekawe przemyślenia o popkulturze, wydaje mi się że zwłaszcza te dotyczące platform streamingowych są bardzo wartościowe, bo ujmują tę kwestię w konkretnym ciekawym czasie, gdy platformy nie są już jakimś pomysłem czy start-upem, ale wiemy, że zagoszczą w naszych domach na długo, i długo będą głównym źródłem seriali i filmów, a może i innych elementów (pop)kultury.

Kupowanie książek blogerów, których śledzę, jest dla mnie formą wspierania ich twórczości.
Czytanie tej książki przypomniało mi czasy studiowania kulturoznawstwa i dziennikarstwa, gdy wykładowcy zadawali nam z tygodnia na tydzień różne teksty do przeczytania, i niektóre określało się potem słowami "ej, ale ten tekst był fajny, dobrze się go czytało". Rozdziały z książki...

Będę bardzo skrajna w swojej opinii, ale ta książka jest tak trywialna i przesiąknięta banałami, że aż mnie na śmiech zbierało.

Już sam początek kiedy to autorka na wszelkie możliwe sposoby się tłumaczy i zabezpiecza przed ewentualną krytyką tej publikacji (są inni ludzie wykształceni i mądrzejsi ode mnie, ja na pewno nie wiem wszystkiego, inni wiedzą lepiej, nie jestem specjalistką, to bardzo subiektywne teksty a w ogóle to się nie znam blablabla) po czym stwierdza, że po tylu latach pisania na krytykę ma wywalone... oj, chyba jednak nie.

"Złote rady" typu: możesz sobie zapisywać jakie filmy oglądałaś na portalu filmowym, w pliku na kompie ale najlepiej to w ogóle nie zapisuj :D AHA. A jak chcesz prześledzić rozwój aktora to obejrzyj jego filmy chronologicznie. SERIO? Nie wstydź się ulubionego aktora, nie pomijaj go w rozmowie ze znajomymi. DŻIZAS.

Żeby to jeszcze było podane z jajem, ale nie - na poważnie czytam (słucham w tym przypadku) takie prawdy objawione i trochę mi cierpliwości brakuje. Jestem dorosłą osobą a już na wstępie czuję się jakbym czytała pseudo-kulturalne artykuliki w Bravo 25 lat temu.

I lektorka... o losie. Bardziej sztywniacko się chyba nie da a to przecież popkultura na litość boską.

Nie dałam rady, porzuciłam audiobooka bezpowrotnie. Totalnie nic ciekawego.

Będę bardzo skrajna w swojej opinii, ale ta książka jest tak trywialna i przesiąknięta banałami, że aż mnie na śmiech zbierało.

Już sam początek kiedy to autorka na wszelkie możliwe sposoby się tłumaczy i zabezpiecza przed ewentualną krytyką tej publikacji (są inni ludzie wykształceni i mądrzejsi ode mnie, ja na pewno nie wiem wszystkiego, inni wiedzą lepiej, nie jestem...

Przyjemny zbiór felietonów poświęconych głównie (jeśli nie wyłącznie) tematyce filmu i serialu, który nie dość, że poszerzył moją wiedzę na kilka tematów związanych m.in. z historia kina, to jeszcze zmusił do zastanowienia się nad tym, jak ja się zapatruję na niektóre kwestie, nad którymi nigdy się wcześniej nie zastanawiałam. Nie zgodzę się z przedmówcami i przedmówczyniami, że ta forma która sprawdza się na blogu nie sprawdza się w wydaniu książkowym, bo mnie się akurat bardzo dobrze czytało i uważam, że teksty są odpowiedniej długości, nie są za krótkie, są za to bardzo zmyślnie i logicznie podzielone na rozdziały tematyczne.
Styl Autorki jest bardzo dla niej charakterystyczny, do tego stopnia, że pod koniec lektury zaczyna już trochę uwierać, podobnie jak nagminne stosowanie myślników zamiast przecinków, ale to tylko mój osobisty odbiór, na pewno są osoby, które tego nawet nie zauważą. Razi natomiast niekiedy obecność literówek, wydaje się, że tekst przeszedł o jedną korektę za mało.
Podsumowując: lekka i przyjemna lektura, która na pewno poszerzyła mój horyzont kinowy i sposób patrzenia na filmy i seriale - mój, osoby, która filmów ogląda bardzo mało i o przemyśle filmowym wie nic. Natomiast kompletnie nie potrafię powiedzieć, jak ten tekst odbiorą kinomani i kinomanki.

Przyjemny zbiór felietonów poświęconych głównie (jeśli nie wyłącznie) tematyce filmu i serialu, który nie dość, że poszerzył moją wiedzę na kilka tematów związanych m.in. z historia kina, to jeszcze zmusił do zastanowienia się nad tym, jak ja się zapatruję na niektóre kwestie, nad którymi nigdy się wcześniej nie zastanawiałam. Nie zgodzę się z przedmówcami i...

Ta książka to trochę zmarnowana szansa. Same eseje są bardzo ciekawe i poruszają interesujące tematy związane z popkulturą, jednak edycja książki jest dość słaba. Brakuje ręki redaktora, który wyłapałby parę błędów stylistycznych. Układ graficzny też średnio mi się podoba - czcionki są dość brzydkie. Przydałaby się też jakaś spójna myśl spajająca cały zbiór albo przynajmniej epilog z jakimś podsumowaniem.

Ta książka to trochę zmarnowana szansa. Same eseje są bardzo ciekawe i poruszają interesujące tematy związane z popkulturą, jednak edycja książki jest dość słaba. Brakuje ręki redaktora, który wyłapałby parę błędów stylistycznych. Układ graficzny też średnio mi się podoba - czcionki są dość brzydkie. Przydałaby się też jakaś spójna myśl spajająca cały zbiór albo...

Książka dla mnie niesamowita. Dużo ciekawych rozważań i informacji o popkulturze.

Książka dla mnie niesamowita. Dużo ciekawych rozważań i informacji o popkulturze.

To nie jest dobra książka. Strasznie banalna, zawiera dużo za dużo błędów merytorycznych. Do tego ton, jak na wykładach akademickich, ale niestety z pogardą dla intelektu słuchaczy. No chyba, że słuchaczami są trzynastolatki. :P

To nie jest dobra książka. Strasznie banalna, zawiera dużo za dużo błędów merytorycznych. Do tego ton, jak na wykładach akademickich, ale niestety z pogardą dla intelektu słuchaczy. No chyba, że słuchaczami są trzynastolatki. :P

6+. Trochę za dużo „należy zauważyć że” i temu podobnych zwrotów. Raz ciekawsza, raz nudniejsza. Polecałabym raczej jako ciekawostkę początkującym popkulturomaniakom

6+. Trochę za dużo „należy zauważyć że” i temu podobnych zwrotów. Raz ciekawsza, raz nudniejsza. Polecałabym raczej jako ciekawostkę początkującym popkulturomaniakom