Ostatni tom serii, podzielony na dwie części. Historia powoli zmierza do końca, pojawiają się nowi bohaterowie, wraca sporo starych postaci. Książka trzyma poziom poprzednich, dość szybko i łatwo się ją czyta. Na duży plus cały świat przedstawiony, uniwersum, w którym dzieje się cała historia jest ciekawe i wciągające. Sama przygoda przeżywana przez protagonistów dość prosta i sztampowa, ale czyta się całkiem przyjemnie

Ostatni tom serii, podzielony na dwie części. Historia powoli zmierza do końca, pojawiają się nowi bohaterowie, wraca sporo starych postaci. Książka trzyma poziom poprzednich, dość szybko i łatwo się ją czyta. Na duży plus cały świat przedstawiony, uniwersum, w którym dzieje się cała historia jest ciekawe i wciągające. Sama przygoda przeżywana przez protagonistów dość...

Ocena łączna dla Zielonej Burzy - czytałem wersję bez podziału na tomy.

Zwieńczenie historii mocno naciągane. Na dodatek parę wątków bez pomysłu autora. O ile samo uniwersum nadaje się idealnie na dodatkowe historie to mam nadzieję, że będą one dużo bardziej poważne.

Ocena łączna dla Zielonej Burzy - czytałem wersję bez podziału na tomy.

Zwieńczenie historii mocno naciągane. Na dodatek parę wątków bez pomysłu autora. O ile samo uniwersum nadaje się idealnie na dodatkowe historie to mam nadzieję, że będą one dużo bardziej poważne.

Super!

Super!

Niestabilny pokój próbują podważyć stronnictwa najlepiej zarabiające na wojnie, obraz niezwykle współczesny i tak samo przerażający.
Czy wędrujące miasta i antymobiliści doprowadzą do kolejnej wyniszczającej wojny? Jaki w tym wszystkim będzie miał udział zgładzony Londyn oraz Tom, Hester i Wren.

Niestabilny pokój próbują podważyć stronnictwa najlepiej zarabiające na wojnie, obraz niezwykle współczesny i tak samo przerażający.
Czy wędrujące miasta i antymobiliści doprowadzą do kolejnej wyniszczającej wojny? Jaki w tym wszystkim będzie miał udział zgładzony Londyn oraz Tom, Hester i Wren.

Chyba zamknięcie serii. Ponieważ mimo zamknięcia wielu wątków oraz dość dosłownego epilogu jest miejsce na dodatkowe przygody w tym uniwersum. Ale nie uprzedzajmy wypadków. Tutaj w większości przypadków powracają stare postacie dzięki czemu nawet ktoś kto miał długą przerwę od uniwersum z łatwością się tam odnajdzie. Mimo iż między mieszkańcami miast statycznych oraz ruchomych są napięte mimo zawarcia zawieszenia broni. Książka zawiera sporo elementów akcji Jeśli chodzi o bohaterów to najbardziej zaskoczyła mnie Hester, którą pamiętam z ostatniego tomu jak ze strony na stronę coraz mniej rozumiałem i mimo iż tutaj też było kilka elementów psujących ogólny obraz to całościowo taka bohaterka jest najlepsza. Szczególnie gdy spojrzy się na nią z perspektywy wszystkich czterech tomów. Jeśli chodzi o wątek Wren oraz Theo to jest to bardzo przewidywalny zupełnie jakby autor nie wiedział co z tymi postaciami zrobić. Gdy znajdę trochę wolnego czasu to na pewno przeczytam wszystkie części ponownie aby wrócić do wykreowanego uniwersum i kto wie może odnaleźć tam rzeczy które zapomniałem lub ukryły się przed pierwszym czytaniem. Ta część jest świetnym zwieńczeniem opowieści Hester i Toma w świecie ruchomych miast oraz konfliktów zagrażających nie tylko im ale i całej Ziemi. Polecam każdemu fanowi oryginalnego post apo z elementami steampunku.

Zapraszam również na mego bloga:
https://www.ksiazki-czytamy.eu/

Chyba zamknięcie serii. Ponieważ mimo zamknięcia wielu wątków oraz dość dosłownego epilogu jest miejsce na dodatkowe przygody w tym uniwersum. Ale nie uprzedzajmy wypadków. Tutaj w większości przypadków powracają stare postacie dzięki czemu nawet ktoś kto miał długą przerwę od uniwersum z łatwością się tam odnajdzie. Mimo iż między mieszkańcami miast statycznych oraz...

Jeśli podobały Ci się poprzednie części serii nie będziesz zawiedziony. Reeve niewątpliwie trzyma poziom w czwartym tomie Żywych Maszyn, co wcale nie jest takie oczywiste, bo nie każdemu pisarzowi udaje się ta sztuka. Podobnie jak w poprzednich częściach akcja powieści jest wartka, zmierza w konkretnym kierunku, ale nie brakuje też małych zwrotów akcji. W Zielonej Burzy kontynuujemy przygodę z większością bohaterów, których już dobrze znamy z poprzednich tomów, co według mnie jak najbardziej działa na korzyść powieści. Znajdziemy też parę nowych, ciekawych postaci. Mimo kliku dość mało prawdopodobnych zbiegów okoliczności i czasami braku logiki, fabuła ogólnie trzyma się kupy, przez co książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Napisana jest językiem bardzo przystępnym, dialogi są nieskomplikowane i dość naturalne. Autor unika zbędnych rozważań filozoficznych czy wplatania jakichś głębszych przemyśleń, dygresji czy rozbudowanych opisów. Nie znaczy to jednak, że powieść jest płytka, ale na pewno nie jest też szczególnie wymagająca.

Krótko mówiąc, Zielona Burza to zgrabna przygodówka, będąca przyjemną kontynuacją udanej serii. Kto czytał poprzednie części ten wie, czego się spodziewać i jak już wspomniałem nie będzie zawiedziony.

Jeśli podobały Ci się poprzednie części serii nie będziesz zawiedziony. Reeve niewątpliwie trzyma poziom w czwartym tomie Żywych Maszyn, co wcale nie jest takie oczywiste, bo nie każdemu pisarzowi udaje się ta sztuka. Podobnie jak w poprzednich częściach akcja powieści jest wartka, zmierza w konkretnym kierunku, ale nie brakuje też małych zwrotów akcji. W Zielonej Burzy...