Czytając historię Na'amy, Udiego i Noi stałam się nimi. Stałam się mężem i żoną, córką i matką. Na początku z dystansu, podświadomie próbowałam rozumieć i oceniać ich przeżycia. Stopniowo jednak zaczęłam tonąć w morzu ludzkich emocji, reakcji zbyt trudnych do podzielenia na "złe i dobre".

Zeruya Shalev tak zręcznie buduje portret psychologiczny swoich postaci, że po przeczytaniu tej lektury dalej mam poczucie, że jestem częścią tej rodziny i musze porozplatać wszystkie supły. Każda zmiana nastroju, wszystkie emocjonalne impulsy, które przelewają się przez głowy bohaterów budzą tonę refleksji. Myślę, że każda relacja odnajdzie siebie w tych trzech postaciach.

Lektura bardzo wciągająca, pobudzająca, ale też trudna i męcząca. Dla tych, którzy mają cierpliwość wobec innych i wobec siebie, ogromnie polecam.

Czytając historię Na'amy, Udiego i Noi stałam się nimi. Stałam się mężem i żoną, córką i matką. Na początku z dystansu, podświadomie próbowałam rozumieć i oceniać ich przeżycia. Stopniowo jednak zaczęłam tonąć w morzu ludzkich emocji, reakcji zbyt trudnych do podzielenia na "złe i dobre".

Zeruya Shalev tak zręcznie buduje portret psychologiczny swoich postaci, że po...

Świetnie opowiedziana historia rozpadu związku. Główna bohaterka i narratorka nieustannie dokonuje oglądu swojej relacji z mężem, z córką, matką. Na'ama pracuje z dziewczynami oddającymi do adopcji swoje dopiero co narodzone dzieci. Jej mąż, Udi, jest przewodnikiem wycieczek, świetnie znającym różne ciekawostki i Biblię. Ich 10-letnia córka, Noa, przeżywa w szkole pierwsze kryzysy. Gdy pewnego razu Udi po powrocie z kolejnej wyprawy traci władzę w nogach, zaczyna się koszmar wzajemnych oskarżeń, złośliwości, strach o przyszłość i szukanie sposobu na uzdrowienie - nie tylko fizyczne, ale i relacji w rodzinie. To swego rodzaju przeciąganie liny: kto jest silniejszy, kto ma rację, kto bardziej cierpi. Sporo się dzieje po drodze, a przy okazji dzięki narracji Na'amy można sobie uzmysłowić, jak mocno dzieciństwo, relacje z rodzicami, skrywane lęki wpływają na związek dorosłych ludzi. Wewnętrzne rozedrganie, niepewność, poczucie bezradności bardzo dobrze oddają też długie zdania, dominujące w całej powieści. Lektura warta uwagi.

Świetnie opowiedziana historia rozpadu związku. Główna bohaterka i narratorka nieustannie dokonuje oglądu swojej relacji z mężem, z córką, matką. Na'ama pracuje z dziewczynami oddającymi do adopcji swoje dopiero co narodzone dzieci. Jej mąż, Udi, jest przewodnikiem wycieczek, świetnie znającym różne ciekawostki i Biblię. Ich 10-letnia córka, Noa, przeżywa w szkole pierwsze...

Czytałam kilkanaście lat temu, ale jest ze mną cały czas. Zadziwiające, jak pisarka wnikliwie zna kobiety, a jeszcze bardziej zdumiało mnie, jak podobne są kobiety - niezależnie od kultury, z której pochodzą.

Czytałam kilkanaście lat temu, ale jest ze mną cały czas. Zadziwiające, jak pisarka wnikliwie zna kobiety, a jeszcze bardziej zdumiało mnie, jak podobne są kobiety - niezależnie od kultury, z której pochodzą.

Zeruya posuwa się zdecydowanie za daleko dokonując harakiri na swoim małżeństwie, a w zasadzie na sobie. Piszę o autorce, bo bohaterka i narratorka Na’ama tak sugestywnie wypruwa z siebie bebechy, z tak wielkim zaangażowaniem, dynamiką, pasją i brakiem dystansu, że automatycznie czytelnik utożsamia ją z autorką, bo niemożliwe jest przypisanie takiego huraganu emocji postaci stworzonej li tylko w imaginacji autorskiej. Zawiązkiem akcji jest nagłe niedomaganie męża Na’ami, Udiego, rychło okazuje się, że śmiertelna choroba trawi nie męża, lecz całą rodzinę, więc Na’ami jak przystało na nadopiekuńczą kobietę, przystępuje do desperackiej walki o wskrzeszenie pacjenta w stanie śmierci klinicznej, sięgając przy tym po sposoby niekonwencjonalnej medycyny, niekonwencjonalność tę prowadząc z zaprzeczeniem jakiejkolwiek logiki, ale cóż się dziwić, Na’amę targają uczucia sprzeczne, z jednej strony czuje ulgę z rysującej się perspektywy pozbycia się uciążliwego balastu, a drugiej czuje do tego balastu miłosne przywiązanie, bowiem bez niego nie sposób płynąć dalej przez życie. Odczuwałem przez chwilę pewien niesmak, ponieważ Na’ama kreowała się na martyrologiczną ofiarę małżeńską, czyli po naszemu Matkę-Izraelkę, ale okazało się, że to nie święte garnki lepią, znaczy się, trudno w małżeństwie utrzymać świętość w bezgrzesznych ryzach. Na temat rysu psychologicznego wszystkich postaci, również tych drugoplanowych, pewnie powstaną w odpowiednim czasie rozprawy doktorskie, więc tutaj nie będę się rozpisywać, napiszę tylko tyle, swoją trylogią Shalev weszła na parnas i raczej przyszłe czasy jej z niego nie zepchną.
PS
Na okładce książki wydawca powinien zamieścić ostrzeżenie jak na papierosach, by jej nie czytać przed pewnym etapem dojrzałości życiowej, bo i tak to na nic wczuwanie się uczniom gimnazjum w perypetie małżeństwa z 20. letnim stażem niesnasek i pretensji, a i lepiej nie czytać, bo po co ma bielmo opaść z oczu.

Zeruya posuwa się zdecydowanie za daleko dokonując harakiri na swoim małżeństwie, a w zasadzie na sobie. Piszę o autorce, bo bohaterka i narratorka Na’ama tak sugestywnie wypruwa z siebie bebechy, z tak wielkim zaangażowaniem, dynamiką, pasją i brakiem dystansu, że automatycznie czytelnik utożsamia ją z autorką, bo niemożliwe jest przypisanie takiego huraganu emocji postaci...

"Mąż i żona" to książka o rozpadzie małżeństwa, o ropadzie rodziny. Głowna bohaterka Na'ama nie może się z tym pogodzić, nie może zrozumieć jak do tego doszło. Próbuje znaleźć sposób, by zatrzymać męża, ale czy warto? Czy jest dla niej szansa na znalezienie szczęścia? Rozpad małżeństwa odbija się również na córce bohaterki. Na'ama zdaje sobie sprawę z problemów córki, których wcześniej nie zauważyła. Cała sytuacja również odbija się na pracy w opiece społecznej. Czy dla głównej bohaterki jest jeszcze nadzieja na lepsze jutro? Autorka stworzyła piękne dzieło pełne emocji. Polecam

"Mąż i żona" to książka o rozpadzie małżeństwa, o ropadzie rodziny. Głowna bohaterka Na'ama nie może się z tym pogodzić, nie może zrozumieć jak do tego doszło. Próbuje znaleźć sposób, by zatrzymać męża, ale czy warto? Czy jest dla niej szansa na znalezienie szczęścia? Rozpad małżeństwa odbija się również na córce bohaterki. Na'ama zdaje sobie sprawę z problemów córki,...

Majstersztyk. ♥️

Majstersztyk. ♥️

Zeruya Shalev "Mąż i żona", przełożyła Agnieszka Jawor–Polak,

Zeruya Shalev posiada szczególny dar do tworzenia historii, w których aż wrze od emocji, a jednocześnie potrafi tak namieszać w życiu wykreowanych przez siebie postaci, że w ich losach możemy przeglądać sie jak w lustrze.

Po niedawno odsłuchanym "Losie", w którym opowiedziana dwugłosem Atary i Rachel emocjonalna historia nieco mi się dłużyła, "Mąż i żona" z przedstawicielami podstawowej komórki rodzinnej w osobach będących ze sobą już dwadzieścia lat Na'amy i Udiego oraz dziesięcioletniej Noy, powalił mnie niezwykle precyzyjnie odmalowanym obrazem relacji, które często niewidoczne dla ludzkiego oka z zewnątrz, zachodzą pomiędzy najbliższymi.

Ponieważ Zeruya Shalev oddaje głos jedynie jednej stronie, bo narratorką historii zostaje Na'ama, będziemy świadkami wiwisekcji trwającego już ćwierćwiecze związku widzianego oczami żony, w głowie której kłebią się tysiące myśli, a kreślone powracającymi wspomnieniami obrazy są jak efemeryczne chwile, by zniknąć za moment niczym pękające mydlane bańki. Niesamowite, jak wiele niewypowiedzianych słów może skrywać człowiek, jak wielu kłębiących się w głowie myślom nie daje ujścia, jak mistrzowsko potrafi trwać w życiowym bezruchu.

Bohaterowie "Męża i żony" krocząc drogą małżeńskich pułapek, ukazując pojawiajace się komplikacje w międzyludzkich relacjach, buzując również mieszanką wzajemnie zadanych krzywd, wręcz idalnie ilustrują esencję ludzkiej egzystencji w budowanej latami małżeńskiej oraz rodzinnej relacji. Bardzo mi się podobało.

Zeruya Shalev "Mąż i żona", przełożyła Agnieszka Jawor–Polak,

Zeruya Shalev posiada szczególny dar do tworzenia historii, w których aż wrze od emocji, a jednocześnie potrafi tak namieszać w życiu wykreowanych przez siebie postaci, że w ich losach możemy przeglądać sie jak w lustrze.

Po niedawno odsłuchanym "Losie", w którym opowiedziana dwugłosem Atary i Rachel...

W powieści "Mąż i żona" autorka uchyla drzwi domu małżeństwa, do którego wkrada się choroba. Sytuacja ta zmienia rzeczywistość domowników. Narastają żale, pretensje i nadchodzi refleksja nad obecnym stanem ich relacji.

..."kto żyje z aniołem, sam staje się potworem"

Autorka zadaje pytania i snuje refleksje w imieniu Udiego, który złożony cierpieniem analizuje domowe relacje. Czy jego choroba może mieć inne podłoże? A może to choruje jego dusza?

"...ściany domu się walą, lecz dzięki temu odsłania się przed Tobą krajobraz, którego nie mogłaś zobaczyć przez tyle lat..."

Na'ama nie chce wierzyć w chorobę męża. Nie wierzy w to co dzieje się w jej domu. Odpycha kłopoty na bok. Czy jednak to, co zeszło lawiną na jej dom, może być szansą na lepsze życie?

"...mam doś kochania, chcę tylko, by ktoś dał mi miłość..."

"Mąż i żona" to pierwsza powieść autorki jaką przeczytałam i cieszę się, że wreszcie to zrobiłam. To spotkanie, mimo że niezwykle absorbujące zaliczam do udanych.

Proza Shalev jest bardzo angażująca. Wymaga od czytelnika całkowitej uwagi i niekiedy bywa męcząca. Przygniata problemami życia codziennego. Nie ma mowy o czytaniu tej książki z doskoku, po kilka zdań. Jedno zdanie często u Shalev to pół strony, a kontekst jest bardzo szeroki wraz z mieszaniem linii czasowych.

Niemniej, proza ta wywołuje zadumę i skłania do refleksji. Nie pozwala o sobie zapomnieć. Jestem po lekturze, a wracam myślami do bohaterów, ich problemów i przeżywam ich codzienność...

W powieści "Mąż i żona" autorka uchyla drzwi domu małżeństwa, do którego wkrada się choroba. Sytuacja ta zmienia rzeczywistość domowników. Narastają żale, pretensje i nadchodzi refleksja nad obecnym stanem ich relacji.

..."kto żyje z aniołem, sam staje się potworem"

Autorka zadaje pytania i snuje refleksje w imieniu Udiego, który złożony cierpieniem analizuje domowe...

Piękny, kunsztowny język w służbie krytycznej analizy długoterminowych, międzyludzkich związków i człowieczej natury. Gdyby więcej akcji w fabule byłoby bardzo dobrze, a tak tylko czwórka z plusem.

Piękny, kunsztowny język w służbie krytycznej analizy długoterminowych, międzyludzkich związków i człowieczej natury. Gdyby więcej akcji w fabule byłoby bardzo dobrze, a tak tylko czwórka z plusem.

Z całą pewnością sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Z całą pewnością sięgnę po kolejne książki tej autorki.