Émile Ajar

- Pisze książki: literatura piękna
- Urodzony: 14 maja 1914
- Zmarły: 2 grudnia 1980
Romain Gary oraz Ajar Émile to pseudonimy literackie. Autor "Obietnicy poranka" naprawdę nazywał się Romain Kacev. Urodził się w 1914 r. w Wilnie. Wychowywała go samotnie matka, córka żydowskiego zegarmistrza z Kurska, która w młodości uciekła z domu, żeby być aktorką. Po kilku latach wraz z matką wyjechał do Warszawy. Tu chodził do szkoły i grał w uczniowskim teatrze - był odtwórcą głównej roli w "Konradzie Wallenrodzie". W wieku 14 lat znalazł się w wymarzonej przez matkę Francji. Wspomnienia z Polski oraz wrażenia ze spotkań z polskimi żołnierzami opisał w swojej debiutanckiej powieści "Wychowanie europejskie" (1945). On sam w czasie wojny dosłużył się w lotnictwie francuskim odznaczenia za odwagę. Po wojnie został dyplomatą (był konsulem generalnym Francji) i pisał. Jego pierwsze książki miały świetne recenzje. Za "Korzenie nieba", powieść o poszukiwaczach przygód, którzy poświęcają się ratowaniu słoni w Afryce, otrzymał w 1956 r. Nagrodę Goncourtów. Ożenił się ze znaną amerykańską aktorką Jean Seberg, brylował na salonach - również politycznych - gdzie dał się poznać jako zagorzały gaullista. Krytycy - jakby zrażeni gwiazdorstwem pisarza - odwrócili się od niego. Gary zaaranżował fortel. Pod pseudonimem Émile Ajar opublikował powieść "Życie przed sobą" (1975). Historia arabskiego chłopca wychowywanego przez starą paryską prostytutkę Żydówkę odniosła oszałamiający sukces i została zekranizowana z wielką kreacją Simone Signoret. Świetne recenzje i powodzenie u czytelników ma wydana także pod pseudonimem powieść "Pieszczoch". Gary ponownie jest u szczytu sławy. W 1980 r., kiedy cała Francja czeka na jego kolejne książki, pisarz popełnia samobójstwo.
- 978 przeczytało książki autora
- 1 397 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Jak się nie jest kochanym, człowiek obrasta tłuszczem.
Jak się nie jest kochanym, człowiek obrasta tłuszczem.
Gdyby pani Roza była psem, toby ją oszczędzili, ale dla psów ludzie są zawsze życzliwsi niż dla istot ludzkich, którym nie wolno umrzeć bez cierpień.
Gdyby pani Roza była psem, toby ją oszczędzili, ale dla psów ludzie są zawsze życzliwsi niż dla istot ludzkich, którym nie wolno umrzeć bez ...
Rozwiń ZwińIm mniej się posiada, tym bardziej się wierzy, że się coś ma.
Im mniej się posiada, tym bardziej się wierzy, że się coś ma.
DYSKUSJE