Futurologiczny produkcyjniak z rodzaju fantastyki naukowej bliskiego zasięgu. I nic dziwnego skoro książka została wydana w ZSRR w 1948 a wydana w Polsce w 1950. Toż to głęboki stalinizm. W książce nie brakuje propagandowych wstawek, pompatycznych stwierdzeń czy wzorcowych postaw człowieka radzieckiego. Opisywana jest bliżej nieokreślona przyszłość a jedyna data jaka pada to 1947 w którym to roku zaczęto wykorzystywać nowe technologie "proudly made in USSR". Głównym bohaterem - jak na produkcyjniak - jest oczywiście produkcja: nowoczesne elektronie, fabryki jak np. "Samobieżny Kombajn". Odyseja Zoi w poszukiwaniu tytułowego inż. Jest pretekstem do odwiedzenia tych wszystkich miejsc i prezentacji futurystycznych rozwiązań. I pochwała socjalizmu. Ale nie jest to powód by skreślać tę książkę gdyż zawiera ona bardzo interesujące wizje futurologiczne... już zrealizowane :) Mamy tutaj autonomiczny samochód, wideofon, automatyczną sekretarkę, rozpoznawanie twarzy, automatyzację produkcji przez robotykę i nawet coś na kształt biofeedback'u. Książkę tłumaczył Janusz Przymanowski (tak, tak, ten od "Czterech pancernych..." a ilustrował Marian Walentynowicz (jeden z ojców Koziołka Matołka) co podnosi walory estetyczne i historyczne tej książki. Zatem jeśli nie przeszkadza wam styl produkcyjniaka i pochwała socjalizmu i macie zacięcie "archeologiczne" - sięgnijcie po tę książkę jak po radziecka spadkobierczynię Verne'a ;)

Futurologiczny produkcyjniak z rodzaju fantastyki naukowej bliskiego zasięgu. I nic dziwnego skoro książka została wydana w ZSRR w 1948 a wydana w Polsce w 1950. Toż to głęboki stalinizm. W książce nie brakuje propagandowych wstawek, pompatycznych stwierdzeń czy wzorcowych postaw człowieka radzieckiego. Opisywana jest bliżej nieokreślona przyszłość a jedyna data jaka pada...