Oj, udany ten opis, bo akcja nie dzieje się w Anglii, a bohaterka nie ma na imię Meetie xd

Oj, udany ten opis, bo akcja nie dzieje się w Anglii, a bohaterka nie ma na imię Meetie xd

„Ethan Frome” to dla mnie wielkie zaskoczenie. I to zaskoczenie bardzo pozytywne. Powieść ta jest jak skuta lodem rzeka – z pozoru przytłaczająca pustka i cisza białej pustyni. Żadnych oznak życia, nie dzieje się nic. A jedna tam w głębi płynie wartki nurt i ktoś, pod kim załamie się lód nie ma żadnych szans, by ujść z życiem. I myślę, że to najlepsze podsumowanie fabuły tej książki. To powieść o miłości, jakiej nie powstydziłyby się siostry Brontë. Urzekło mnie, że Edith Wharton postawiła na świeczniku mężczyznę i jego uwikłanie uczuciowe. Zimowa sceneria dodatkowo udramatycznia całą historię. Polecam z całego serca tą pozornie spokojną i nudnawą opowieść, która tak naprawdę aż kipi od całej gamy uczuć i emocji.

„Ethan Frome” to dla mnie wielkie zaskoczenie. I to zaskoczenie bardzo pozytywne. Powieść ta jest jak skuta lodem rzeka – z pozoru przytłaczająca pustka i cisza białej pustyni. Żadnych oznak życia, nie dzieje się nic. A jedna tam w głębi płynie wartki nurt i ktoś, pod kim załamie się lód nie ma żadnych szans, by ujść z życiem. I myślę, że to najlepsze podsumowanie fabuły...

Lepiej nie zagłębiać się w komentarze przed lekturą, bo można się za dużo dowiedzieć. W trakcie czytania dobrze jest mieć pod ręką koc i kubek czegoś gorącego. Idealna na ponure deszczowe jesienne wieczory, jeśli chce się brnąć w stan melancholii i smutku, i maksymalnie "wejść w książkę". Klimat jest w niej tak mroczny, że po skończonej lekturze miałam wrażenie, że wyszłam na światło dzienne z ciemnej, wilgotnej piwnicy. I tak realistycznie oddany, że już czułam nadciągający reumatyzm.

Lepiej nie zagłębiać się w komentarze przed lekturą, bo można się za dużo dowiedzieć. W trakcie czytania dobrze jest mieć pod ręką koc i kubek czegoś gorącego. Idealna na ponure deszczowe jesienne wieczory, jeśli chce się brnąć w stan melancholii i smutku, i maksymalnie "wejść w książkę". Klimat jest w niej tak mroczny, że po skończonej lekturze miałam wrażenie, że wyszłam...

Przez połowę czasu przekonana byłam, że rzecz dzieje się w Anglii, z racji jej zimnego, nieco mrocznego klimatu - a to Massachusetts! Nie słuchajcie lubimyczytac, bo ono też dało się na to nabrać. Romatyczno-tragiczna historia i tajemniczy przy pierwszym spotkaniu bohater. Trochę w klimacie "Wichrowych wzgórz", ale historia i bohaterowie o wiele prostsi. Choć na tę prostotę narzekać nie można. A to dlatego, że we wstępie autorka wyjaśnia, o czym pisze, czemu tak, czemu tak jest, jej zdaniem, lepiej. Podoba mi się taki wstęp, dzięki niemu spokojniej się można powierzyć w ręce autorki.

Przez połowę czasu przekonana byłam, że rzecz dzieje się w Anglii, z racji jej zimnego, nieco mrocznego klimatu - a to Massachusetts! Nie słuchajcie lubimyczytac, bo ono też dało się na to nabrać. Romatyczno-tragiczna historia i tajemniczy przy pierwszym spotkaniu bohater. Trochę w klimacie "Wichrowych wzgórz", ale historia i bohaterowie o wiele prostsi. Choć na tę prostotę...

Piękna opowieść o miłości, samotności i niespełnieniu na dalekiej prowincji Stanów Zjednoczonych. Polecam tą lekturę dla każdej romantycznej duszy.
Nie czytajcie opisu na LC gdyż jest to duży spoiler i odbiera przyjemność z odkrywania wspólnie z narratorem strona po stronie tajemnicy Ethana.

Piękna opowieść o miłości, samotności i niespełnieniu na dalekiej prowincji Stanów Zjednoczonych. Polecam tą lekturę dla każdej romantycznej duszy.
Nie czytajcie opisu na LC gdyż jest to duży spoiler i odbiera przyjemność z odkrywania wspólnie z narratorem strona po stronie tajemnicy Ethana.

Po świetnym „Wieku niewinności” z „Ethanem Fromem” wiązałam duże nadzieje. I choć ta niespełna 150-stronowa powieść traktuje o całkiem innym środowisku, niż najsłynniejsza powieść Autorki, to historia w niej przedstawiona ukazuje podobne dylematy i pozostaje na długo w myślach czytelnika.

Według współczesnych wyznaczników powieść możemy nazwać romansem, ponieważ opowiada o uczuciu młodego Ethana do Matti. Jednak – jak to u Autorki bywa – życie nie jest takie proste. Trudne wybory, poczucie lojalności i wewnętrzna walka z pragnieniami nie mogą się dobrze skończyć. I czytelnik od początku o tym wie, nie zna jednak przyczyny cierpienia głównego bohatera.

Jeśli dodać do tego zimową aurę srogiego klimatu, ogólną atmosferę smutku i beznadziei, a także świetny język – całość czyta się z rosnącym zainteresowaniem i poczuciem niesprawiedliwości losu.

Edith Wharton nie oszczędza swoich bohaterów – skazuje ich na cierpienie, a ich wybory będące krzykiem rozpaczy, prowadzą ku jeszcze gorszemu położeniu.
Choć z dzisiejszej perspektywy całość jest może zbyt melodramatyczna, jednak ogólny wydźwięk całości sprawia, że „Ethan Frome” jest książką godną uwagi.

Po świetnym „Wieku niewinności” z „Ethanem Fromem” wiązałam duże nadzieje. I choć ta niespełna 150-stronowa powieść traktuje o całkiem innym środowisku, niż najsłynniejsza powieść Autorki, to historia w niej przedstawiona ukazuje podobne dylematy i pozostaje na długo w myślach czytelnika.

Według współczesnych wyznaczników powieść możemy nazwać romansem, ponieważ opowiada o...

Lektura w rodzaju "Pani Bovary", ale na szczęście w skróconej wersji.

Lektura w rodzaju "Pani Bovary", ale na szczęście w skróconej wersji.

Bardzo współczesna powieść tej autorki. Relacje między trojgiem bohaterów są pełne emocji, choć zarazem opisane bardzo ascetyczne. Mnie bardziej niż opis romatycznego uczucia, wciągnęło przemieszanie w tej opowieści tonów poważnych z groteskowymi. Autorka bardzo zręcznie wykorzystuje zwykłe sytuacje by przedstawić swoje postacie. Żadna z postaci nie wydała mi się do końca sympatyczna, ale rozumiem je. Na swój sposób każda z nich walczy ze światem i swoimi demonami.
Postacie żyją w świecie pełnym ograniaczeń, ściągani w dół bez przerwy, przez przyziemne sprawy. Bohater wie że podejmując pewne decyzje należało by się zrzec czegoś co zapewniało mu skromny byt. Zastanawiałam się, w czasie lektury, czy brak mu odwagi czy jest zbyt wrażliwy by walczyć ze światem.
Tą pozycją autorka chyba wyprzedziła swoje czasy.

Bardzo współczesna powieść tej autorki. Relacje między trojgiem bohaterów są pełne emocji, choć zarazem opisane bardzo ascetyczne. Mnie bardziej niż opis romatycznego uczucia, wciągnęło przemieszanie w tej opowieści tonów poważnych z groteskowymi. Autorka bardzo zręcznie wykorzystuje zwykłe sytuacje by przedstawić swoje postacie. Żadna z postaci nie wydała mi się do końca...

Bardzo poruszyła mnie ta książka. Smutna i wzruszająca

Bardzo poruszyła mnie ta książka. Smutna i wzruszająca

Edith Wharton wspaniale oddaje uczucia swoich bohaterów. Co ciekawe, doskonale wychodzi jej także pobudzanie uczuć czytelników, gdyż Zeenę, żonę tytułowego Ethana, można szczerze znielubić. Krótka, za to świetnie napisana i ciekawa opowieść. Naprawdę dobrze spędzony czas.

Edith Wharton wspaniale oddaje uczucia swoich bohaterów. Co ciekawe, doskonale wychodzi jej także pobudzanie uczuć czytelników, gdyż Zeenę, żonę tytułowego Ethana, można szczerze znielubić. Krótka, za to świetnie napisana i ciekawa opowieść. Naprawdę dobrze spędzony czas.