"Luśka" Doroty Krawczyk, to pozycja z gatunku literatury młodzieżowej. Nie brakuje w niej dobrego humoru, jak i realiów nastoletniego życia.

  Tytułowa Luśka pochodzi z wielodzietnej rodziny,  z małej wioski położonej między Kielcami a Piotrkowem Trybunalskim. Oprócz sześciorga rodzeństwa, ma wiele znajomych, i to nie za sprawą swojego wyglądu,  lecz dzięki uśmiechowi i optymistycznemu podejściu do życia. Jak sama o sobie mówi:

" Jestem podobno trochę zwariowana. Z powodu mojego wyglądu pewnie wpadłabym w kompleksy, gdyby nie to, że pewne rzeczy staram się po prostu olewać, żeby życie nie stało się zbyt trudne. Mianowicie jestem mała, ruda i prawie gruba. Modelką pewnie nigdy nie będę. Ale jestem spragniona przygody, chcę czerpać z życia pełnymi garściami, więcej niż się da."

  Przeżywa pierwsze miłości, jak i pierwsze straty. Marzy o byciu pielęgniarką i pomocy innym, lecz bardziej niż nauka, interesują ją rozrywki. Nie jest grzeczną, zakompleksioną dziewczyną. Jest zwariowaną nastolatką, lubiącą poimprezować oraz biorącą z życia ile się da. Nawet małe oszustwa i strach o własne życie nie stoją na przeszkodzie przygód. Nie martwi się o konsekwencje swoich czynów, a z każdych tarapatów potrafi wyjść obronną ręką. Przypadek? Nie sądzę. Myślę że jest zwyczajnie siła radosnego usposobienia. Zamiast usiąść i płakać, śmieje się z każdej, nawet nieprzyjemnej sytuacji. 

I mimo, że jest już dorosłą kobietą, to ma co wspominać...

 Ta książka to przezabawne, humorystyczne wspomnienie przeżyć nastoletniej bohaterki z czasów liceum. Jestem pewna, że rozśmieszy nawet największego ponuraka. Ja się przy niej zaśmiewałam. Jednak oprócz zabawnych wątków, można dostrzec w niej także elementy z życia typowych nastolatków, jak: dyskoteki, alkohol i za to plus dla autorki, że nie koloryzuje, lecz ukazuje realia młodzieży.

   To, co mi się też podobało w powieści, to zawarte w niej podejście do życia. Może być takim swoistym przewodnikiem, że nie każdy może być młodym, pięknym i bogatym, ale każdy może pokonywać trudności i iść przez życie z wypiętą piersią.

Książka może być zarówno przestrogą przed nadmiernymi używkami i lekkomyślnością, jak i wsparciem do nie przejmowania się "pierdołami" oraz radowania się z życia.

 "Luśka" Doroty Krawczyk, to pozycja z gatunku literatury młodzieżowej. Nie brakuje w niej dobrego humoru, jak i realiów nastoletniego życia.

  Tytułowa Luśka pochodzi z wielodzietnej rodziny,  z małej wioski położonej między Kielcami a Piotrkowem Trybunalskim. Oprócz sześciorga rodzeństwa, ma wiele znajomych, i to nie za sprawą swojego wyglądu,  lecz dzięki uśmiechowi i...

"Luśka" Doroty Krawczyk opowiada o nastoletniej Łucji wchodzącej w dorosłość. A tak właściwie, to główna bohaterka sama opowiada o sobie, wspominając czasy swojej młodości. Zdrowo się uśmiałam przy lekturze, dynamika książki bawi, a bohaterowie są wyraziści. Pomimo zmieniającej się akcji żaden z nich nie traci swojego charakteru.

„Książka nic nie wnosi” – napisała jedna z recenzentek. Nie zgadzam się z tą opinią, ponieważ w moje popołudnie wniosła kilka szczerych śmiechów i przypomniała o czasach, w których błahe sprawy urastały do rangi prawdziwych problemów.

całość recenzji na stronie: www.monikapawelec.wordpress.com

"Luśka" Doroty Krawczyk opowiada o nastoletniej Łucji wchodzącej w dorosłość. A tak właściwie, to główna bohaterka sama opowiada o sobie, wspominając czasy swojej młodości. Zdrowo się uśmiałam przy lekturze, dynamika książki bawi, a bohaterowie są wyraziści. Pomimo zmieniającej się akcji żaden z nich nie traci swojego charakteru.

„Książka nic nie wnosi” – napisała jedna z...

"Ty to Luśka zawsze musisz coś odwalić".


Nie każdy polubi tytułową Luśkę. Niektórzy powiedzą wręcz, że jej postawa jest naganna i w żadnym wypadku nie powinna stanowić jakiegokolwiek wzoru dla współczesnej młodzieży. A ja wbrew temu wszystkiemu, obdarzyłam tę zwariowaną dziewczynę wielką sympatią. Może dlatego, że kiedyś sama miałam taką koleżankę, której szalone i mało odpowiedzialne zachowanie wspominam do dzisiaj.

Łucja, zwana przez wszystkich Luśką, mieszka na wsi wraz z licznym rodzeństwem. Bohaterka po ukończeniu szkoły postanawia uczyć się dalej zawodu pielęgniarki. W tym celu wraz ze swoją koleżanką Grażyną, szukają w Piotrkowie stancji do wynajęcia. Luśka to dziewczyna lubiąca imprezy i dyskoteki, której naczelną zasadą życiową jest "Hulaj dusza, piekła nie ma!".

Można nie polubić Luśki. Można oburzać się na jej karygodne zachowanie, jednak nie da się zaprzeczyć, że autorce udało się wykreować mocno nieszablonową postać tej zwariowanej dziewczyny. Tytułowa bohaterka posiada bowiem charakterek, który trudno okiełznać, a do tego ciągnie ją cały czas do głupawych zachowań, sprawiających jej wiele problemów. Nieprzewidywalność i odwaga granicząca z głupotą to niewątpliwie jej drugie imiona.

Książka, choć dość krótka, zawiera sporo zabawnych perypetii młodej dziewczyny, która co chwilę pakuje się w nowe kłopoty. Luśka bowiem generalnie nie przyjmuje się niczym, nawet powagą praktyk w szkole pielęgniarskiej, czy też okłamywaniem rodziców w sprawie pielgrzymki do Częstochowy. Nie mówiąc już o nadmiernym imprezowaniu w oparach alkoholu. Trudno więc nie poczuć swoistego dysonansu poznawczego polegającego na tym, że główna bohaterka uważa, że wiedzie klawe życie, a czytelnik ocenia to życie, jako wywołujące oburzenie i czasami niesmak.

Podczas lektury starałam się nie oceniać zachowań Luśki, gdyż wiem, że młodość rządzi się swoimi prawami. Tym bardziej, że jak pokazuje autorka na samym wstępie, tytułowa bohaterka, pomimo swojego nieokiełznanego charakteru, mówiąc kolokwialnie "wyszła na ludzi". Dla mnie książka ta była wesołym przerywnikiem pomiędzy bardziej wyczerpującymi lekturami i w takich kategoriach wyłącznie ją traktuję.

Podczas poznawania perypetii szalonej Luśki trudno powściągnąć uśmiech na twarzy. Jest prześmiesznie, ale także wzruszająco. Ta książka to gwarancja wciągającej lektury, pełnej zaskakujących wydarzeń.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Ty to Luśka zawsze musisz coś odwalić".


Nie każdy polubi tytułową Luśkę. Niektórzy powiedzą wręcz, że jej postawa jest naganna i w żadnym wypadku nie powinna stanowić jakiegokolwiek wzoru dla współczesnej młodzieży. A ja wbrew temu wszystkiemu, obdarzyłam tę zwariowaną dziewczynę wielką sympatią. Może dlatego, że kiedyś sama miałam taką koleżankę, której szalone i mało...

Z Luśką niestety się nie polubiłyśmy. Tak naprawdę spodobała mi się głównie okładka książki i to, że liczyła tylko nieco ponad 200 stron.
Opis z tyłu książki brzmi zachęcająco, niestety zupełnie nie przekłada się to na jej treść. Ta była dla mnie wręcz nudna. Trochę taka książka o niczym.
"Szalona, odważna, nieprzewidywalna... Ona wie, co znaczy żyć na całego!". No jeżeli "żyć na całego", to imprezowanie i picie co weekend, a czasem i w środku tygodnia, to rzeczywiście, wie bardzo dobrze! :):) Odsypiaj ciągle kaca, ach, życie na całego jak cholera!
Szalona, odważna... Dla mnie bardziej głupawa, nieogarnięta i nierozgarnięta. Rzeczywiście, ciągle wpada w kłopoty, ale jest to mniej więcej tak śmieszne jak "żenujący żart prowadzącego" ;) Szczerze mówiąc, chyba bardziej uśmieję się jednak przy oglądaniu Familiady.
Nie polecam, książka nie wnosi nic ciekawego, ale chociaż w miarę szybko się czyta.

Z Luśką niestety się nie polubiłyśmy. Tak naprawdę spodobała mi się głównie okładka książki i to, że liczyła tylko nieco ponad 200 stron.
Opis z tyłu książki brzmi zachęcająco, niestety zupełnie nie przekłada się to na jej treść. Ta była dla mnie wręcz nudna. Trochę taka książka o niczym.
"Szalona, odważna, nieprzewidywalna... Ona wie, co znaczy żyć na całego!". No jeżeli...

Główną bohaterką jest nastoletnia Łucja, lecz wszyscy wołają na nią Luśka. Jest to młoda dziewczyna, mieszkająca na wsi, mająca braci i siostry. Jak sama o sobie mówi nie jest idealna, lecz bierze z życia pełnymi garściami. Pewnego dnia postanawia wyjechać do Piotrkowa i tam rozpoczyna naukę w szkole pielęgniarskiej. Wraz z koleżanką wynajmują stancje. Nie lubią się nudzić, cały czas szukają różnych przygód, a przez to niekiedy wpadają w tarapaty. Co weekend spotykają się ze swoimi przyjaciółmi na wsi i również tam przeżywają przygody. Jakie perypetie czekają Luśkę i jej przyjaciół? Czy uda jej się dokończyć szkołę? Przeczytajcie...

Gdy zobaczyłam pierwszy raz okładkę od razu wiedziałam, że będzie to książka bardzo dynamiczna. Widnieje na niej rudowłosa dziewczyna umazana różnokolorowymi farbami. Widać od razu, iż główna bohaterka nie będzie grzeczną dziewczyną, lecz lubiącą przygody. Czytelnikowi od razu poprawia się humor.

Autorka w swej książce łamie pewne przekonania, które kłębią się w głowach młodych ludzi, a przede wszystkim dziewcząt. Pokazuje, iż nie trzeba mieć rozmiaru XS ani figury, jak modelka, aby móc cieszyć się życiem i czerpać z niego radość. W dzisiejszych czasach, w dobie internetu i telewizji widzimy modę na bycie "fit". Osoby grubsze, z niedoskonałościami są wyśmiewane w społeczeństwie. Przede wszystkim tyczy się to osób młodych, uczących się, które niekiedy nie umieją sobie poradzić z problemem wyśmiewania. W "Luśce" te wszystkie stereotypy zostają przełamane. Dorota Krawczyk idealnie pokazuje, jak można cieszyć się życiem i przeżywać fajne przygody.

"Luśka" to książka idealna dla młodzieży, ale też dla osób dorosłych. Czytelnik nie będzie się nudził podczas czytania. Jest napisana w sposób humorystyczny. Język jest prosty, ale idealnie oddaje sens, jaki autorka chciała przekazać.

Polecam książkę.

Moja ocena: 7,5/10

więcej na www.wspolczesnabiblioteka.blogspot.com

Główną bohaterką jest nastoletnia Łucja, lecz wszyscy wołają na nią Luśka. Jest to młoda dziewczyna, mieszkająca na wsi, mająca braci i siostry. Jak sama o sobie mówi nie jest idealna, lecz bierze z życia pełnymi garściami. Pewnego dnia postanawia wyjechać do Piotrkowa i tam rozpoczyna naukę w szkole pielęgniarskiej. Wraz z koleżanką wynajmują stancje. Nie lubią się...