Ta książka od początku kryła w sobie jakąś tajemnicę. Na początku dostałam informację, że powieść została do mnie wysłana. Potem zaginęła na poczcie, następnie się odnalazła ale wyniosłam ją do pracy, gdzie znowu mi zaginęła. Znalazłam ją następnego dnia. Leżała w miejscu, w które nigdy nie odkładam swoich rzeczy. Przypadek? Nie sądzę :-).

Natalia prowadzi własny salon kosmetyczny. Z zamiłowania jest też taką dziennikarką amatorką, współpracującą z lokalną gazetą. Kiedy dostaje informację od naczelnego nt. samozapalającego się grobu na cmentarzu, postanawia wyjaśnić tę zagadkę. Wybierając się na miejsce ma już w głowie wstępny rys artykułu do gazety. Jednak nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać. Podpytując grabarza dowiaduje się, że w grobie leżał bezdomny – Dominik Glinka. Zbierając informacje do artykułu Natalia uczestniczy w ekshumacji ciała, podczas której okazuje się, że w grobie jest nie jeden trup a dwa.

„- Ależ to jest właśnie to, czego się po tobie spodziewałem, brawo!
- Nie rozumiem, co?
- Wypowiedziałaś się wreszcie jak rasowa dziennikarka śledcza.
- Nie kpij – upomniała go wesoło. – Sądziłam, że nie masz co do tego wątpliwości.
- Tak czy inaczej to, co powiedziałaś, jest podstawą, masz rację. To należy przyjąć na początek. Niemniej uważam, że dalsze poszlaki są równie konieczne do rozważenia.
- Mnie się tak nie wydaje – nie zgodziła się z nim. – Tylko nam pozaciemniają sprawy.
- Nie trzeba ich brać za pewniki, tylko poszlaki. Weźmy na przykład takie rozwiązanie: Dominik Glinka jest potomkiem rodu piastowskiego. Przechwala się tym, aż ta wiadomość dociera do ludzi, którzy kultywują prapogańskie obyczaje, włącznie z kultem demonicznego bóstwa Jaćwingów nazywanego Vargasem. Nawiedzona sekta, nieco już znudzona harcowaniem dookoła totemu, postanawia zrobić coś konkretnego, a mianowicie dokonać zemsty na potomku Piastów. Zemsty za to, że ich świat został zmieciony z powierzchni ziemi za przyczyną dawnych władców Polski.”

Natalia jest taka sceptyczna, cyniczna i totalnie niewierząca w dziejące się nadprzyrodzone rzeczy. Kiedy na jaw wychodzi, że Adrian nie jest tym za kogo się podaje… Reszty dowiecie się z samej powieści.

Czytając Naznaczenie Siódmego, odczuwałam klimat podobny do książek Dana Browna, który jest autorem powieści sensacyjnych dotyczących zagadek religii oraz historycznych bractw (Kod Leonarda Da Vinci, Anioły i Demony).
Naznaczenie Siódmego to świetnie napisany, trzymający w napięciu kryminał sensacyjny. Bardzo podobało mi się, że autor przedstawił „przygody” Natalii w polskich realiach, jednocześnie przybliżając nam kult Vargasa oraz mazurskie legendy. Cała powieść jest taka magnetyczna i wciągająca.
To moje pierwsze spotkanie z Autorem, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Panie Dawidzie – gratuluję.

Ta książka od początku kryła w sobie jakąś tajemnicę. Na początku dostałam informację, że powieść została do mnie wysłana. Potem zaginęła na poczcie, następnie się odnalazła ale wyniosłam ją do pracy, gdzie znowu mi zaginęła. Znalazłam ją następnego dnia. Leżała w miejscu, w które nigdy nie odkładam swoich rzeczy. Przypadek? Nie sądzę :-).

Natalia prowadzi własny salon...