Eseje to chyba jednak nie moja bajka. Rozważania z mnóstwem dygresji sprawiają, że zaczynam zastanawiać się, o czym ja właściwie czytam. A wątek główny był niezwykle ciekawy. Nigdy nie zastanawiałam się nad rolą i miejscem kobiet w świecie literatury. Żyjemy w czasach, gdy mamy dostęp do niezliczonej ilości książek pisanych zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn, i nie widać żadnej dysproporcji jeśli chodzi o płeć pisarzy. W innych branżach, owszem, słyszy się o "szklanych sufitach", dyskryminacji, ale nie przypuszczałam, że mogłoby to dotyczyć literatury. Wszak pisanie jest dość liberalnym zajęciem - kto chce i potrafi, ten pisze. A jednak nie jest to do końca właściwe rozumowanie. Faktycznie, jakby pójść tokiem rozumowania autorki kobiety nie dysponują taką ilością czasu jak mężczyźni (w większości). Bo dom, dzieci, bieżące sprawy zaprzątają nam myśli i zajmują czas. Gdzie tu jeszcze miejsce na twórczość? Jednak wydaje mi się, że współcześnie da się to wszystko pogodzić, natomiast w minionych wiekach, gdy tworzyła np. Jane Austin lub wcześniej, nie było łatwo. Wtedy tworzenie literatury przez kobiety było wręcz źle widziane, więc pisanie książek czy uprawianie poezji było aktem odwagi. Nie mniejsze znaczenie miał fakt, że kobiety w dawnych czasach były mocno uzależnione od mężczyzn, nie miały własnego miejsca w domu, dochodów i w zasadzie cały ich świat zamykał się w czterech ścianach, bo nie podróżowały. Niesamowite jest czytanie o takich czasach. Ta lektura uświadomiła mi, jak płeć warunkuje życiowe losy i jak my, kobiety, w obecnych czasach mamy wiele w porównaniu z tym, co było kiedyś. A wszystko to wywalczone...

Eseje to chyba jednak nie moja bajka. Rozważania z mnóstwem dygresji sprawiają, że zaczynam zastanawiać się, o czym ja właściwie czytam. A wątek główny był niezwykle ciekawy. Nigdy nie zastanawiałam się nad rolą i miejscem kobiet w świecie literatury. Żyjemy w czasach, gdy mamy dostęp do niezliczonej ilości książek pisanych zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn, i nie...