Znów wciągająca historia, dobrze napisana i przemyślana. Podobnie, jak w poprzednich częściach, przeszkadza ciągły fart bohatera, idealnie wykonane questy i zawsze pozytywne wyniki... aż do pewnego momentu, w którym sporo rzeczy nabiera sensu. Końcówka dosłownie złamała mi serce i wstrząsnęła mną całkowicie. Świetny pomysł, choć oczywiście nie życzyłem bohaterowi takiego losu. Jeśli ktoś lubi plot-twisty w stylu "Gry o Tron", to się na pewno nie zawiedzie.

Znów wciągająca historia, dobrze napisana i przemyślana. Podobnie, jak w poprzednich częściach, przeszkadza ciągły fart bohatera, idealnie wykonane questy i zawsze pozytywne wyniki... aż do pewnego momentu, w którym sporo rzeczy nabiera sensu. Końcówka dosłownie złamała mi serce i wstrząsnęła mną całkowicie. Świetny pomysł, choć oczywiście nie życzyłem bohaterowi takiego...

Przez większość czasu autor w końcu daje odetchnąć od WIELKICH zadań, a mimo to akcja gna do przodu. Dzięki skupieniu się na mniejszych wydarzeniach udało się rozwinąć kilka ważnych postaci i wątków, aby następnie wszystko zniszczyć i zmiażdżyć nieziemskim i wgniatającym w fotel zakończeniem.

Przez większość czasu autor w końcu daje odetchnąć od WIELKICH zadań, a mimo to akcja gna do przodu. Dzięki skupieniu się na mniejszych wydarzeniach udało się rozwinąć kilka ważnych postaci i wątków, aby następnie wszystko zniszczyć i zmiażdżyć nieziemskim i wgniatającym w fotel zakończeniem.

Pierwsza połowa książki to klasyczna droga szamana, trochę dla mnie zbyt chaotyczna i mało ciekawa, odczuwałem mały przesyt po poprzednich tomach. Druga połowa książki zdecydowanie lepsza a zakończenie - totalnie miażdży system

Pierwsza połowa książki to klasyczna droga szamana, trochę dla mnie zbyt chaotyczna i mało ciekawa, odczuwałem mały przesyt po poprzednich tomach. Druga połowa książki zdecydowanie lepsza a zakończenie - totalnie miażdży system

Ode mnie 9 gwiazdek za świetne zakończenie tej części. A miałem odpocząć od tej serii a teraz nie mogę.

Ode mnie 9 gwiazdek za świetne zakończenie tej części. A miałem odpocząć od tej serii a teraz nie mogę.

Najlepsza (obok tomu 2) z części. Tempo gna do przodu, zadania ewolują, wszystko ma sens i ładnie się rozwija. Nie ma jednego największego questa, czego niepotrzebnie się obawiałem. Koniec szokujący, trzeba łapać kolejną część.

Najlepsza (obok tomu 2) z części. Tempo gna do przodu, zadania ewolują, wszystko ma sens i ładnie się rozwija. Nie ma jednego największego questa, czego niepotrzebnie się obawiałem. Koniec szokujący, trzeba łapać kolejną część.

Książka i seria zdecydowanie lepsza - przynajmniej w moim odczuciu - od tej niedawno wydanej przez tego samego autora - "Świat przeistoczonych".

Tak jak w poprzednich tomach Machan robi misję za misję sprawiając, że praktycznie nie ma czasu gdzie w książce akcja się spowalnia. Mimo tego, że i tak większość misji, z drobnymi problemami ale łatwo, przezwycięża, są one na tyle różnorodne że nie czuć znużenia.

Dużym plusem jest pojawienie się nowej postaci która będzie towarzyszyła Machanowi.

Końcówka wybitna. Totalny zwrot akcji, że aż chce się czytać dalej. I wszystko dokładnie wytłumaczone, tak żeby czytelnik nie czuł pustki, a chciał sięgnąć po następny, już 6, tom.

Zdecydowanie polecam

Książka i seria zdecydowanie lepsza - przynajmniej w moim odczuciu - od tej niedawno wydanej przez tego samego autora - "Świat przeistoczonych".

Tak jak w poprzednich tomach Machan robi misję za misję sprawiając, że praktycznie nie ma czasu gdzie w książce akcja się spowalnia. Mimo tego, że i tak większość misji, z drobnymi problemami ale łatwo, przezwycięża, są one na...

Co tu się na końcu wydarzyło??? Nie czytajcie, póki nie macie dostępu do kolejnego tomu xD
Część bardzo porównywalna do poprzednich wg mnie. Trochę mniej momentów niezrozumiałych/niewytłumaczonych niż w poprzednich tomach. Niestety zdecydowanie poważniej. Mniej humoru niż na początku serii. Szkoda.

Co tu się na końcu wydarzyło??? Nie czytajcie, póki nie macie dostępu do kolejnego tomu xD
Część bardzo porównywalna do poprzednich wg mnie. Trochę mniej momentów niezrozumiałych/niewytłumaczonych niż w poprzednich tomach. Niestety zdecydowanie poważniej. Mniej humoru niż na początku serii. Szkoda.

Jaka ta historia jest dobra. A zakończenie zwala z nóg. Nadal mam ciarki. Jak dobrze, że jest dostępna kolejna część. Jestem strasznie ciekawa jak potoczy się to dalej.

Jaka ta historia jest dobra. A zakończenie zwala z nóg. Nadal mam ciarki. Jak dobrze, że jest dostępna kolejna część. Jestem strasznie ciekawa jak potoczy się to dalej.

Tak jak i poprzednie części książki ta również czyta się szybko i przyjemnie. Obfita w różnie przygody i zwroty akcji. Pojawia się maleńki wątek romansu, który był do przewidzenia. Niestety Machan za bardzo wszystkim ufa, a na końcu książki pokazane są tego konsekwencje. Można się w jakimś stopniu domyślić kto jest fałszywy jednak koniec jest zaskakujący.

Tak jak i poprzednie części książki ta również czyta się szybko i przyjemnie. Obfita w różnie przygody i zwroty akcji. Pojawia się maleńki wątek romansu, który był do przewidzenia. Niestety Machan za bardzo wszystkim ufa, a na końcu książki pokazane są tego konsekwencje. Można się w jakimś stopniu domyślić kto jest fałszywy jednak koniec jest zaskakujący.

„Szachy Karmadonta”, tak jak poprzednia część, obfitują w akcję i przygody. Tempo nie zwalnia ani na chwilę, a wręcz nieraz przyspiesza tak, że czytelnik może dostać zawrotów głowy.
Perypetie Machana w świecie Barliony nadal są ciekawe, ale autor tyle ich tutaj razem zgromadził, że w drugiej części książki poczułam, że już tracę orientację – tyle innych graczy, tyle różnych misji, tyle pobocznych zadań, że odbiorca może się w nich pogubić i nie zapamiętać co, jak i gdzie.
Szkoda, że Machanienko nie wprowadził do fabuły miejsc „na oddech” – kiedy jego bohater Dmitrij nie skakałby z jednego zadania w następne, ale zatrzymał się na trochę, aby bardziej szczegółowo opowiedzieć o danej misji, opisać świat gry, podsumować dotychczasowe osiągnięcia, czy opowiedzieć co nieco więcej o sobie albo rzeczywistości poza Barlioną.
Nie przepadam za takim mętlikiem i chaotycznym gnaniem z fabułą do przodu, zwłaszcza, że posiada ona tyle nieraz skomplikowanych elementów, że trudno mi było zapamiętać poszczególne wątki.
Na szczęście pod koniec historia się wyklarowała, bo autor skupił się już tylko na kolejnych zadaniach, szeroko je po kolei opisując. A zakończenie było zupełnie zaskakujące!
Na pewno będę chciała przeczytać następne części, ale mam nadzieję, że w nich autor spowolni już nieco z akcją. Ta część, do tej pory, ląduje jak dla mnie na przedostatnim miejscu w serii.

„Szachy Karmadonta”, tak jak poprzednia część, obfitują w akcję i przygody. Tempo nie zwalnia ani na chwilę, a wręcz nieraz przyspiesza tak, że czytelnik może dostać zawrotów głowy.
Perypetie Machana w świecie Barliony nadal są ciekawe, ale autor tyle ich tutaj razem zgromadził, że w drugiej części książki poczułam, że już tracę orientację – tyle innych graczy, tyle różnych...