Bardzo szybko rozwinięta akcja, brakuje czasem głębi postaci czy tez rozwinięcia jakiejs ich relacji. W każdym razie świat jasno przedstawiony i na bieżąco rozwijany, bardzo podobała mi się ta ksiazka oraz bardzo szybko przeczytana.

Bardzo szybko rozwinięta akcja, brakuje czasem głębi postaci czy tez rozwinięcia jakiejs ich relacji. W każdym razie świat jasno przedstawiony i na bieżąco rozwijany, bardzo podobała mi się ta ksiazka oraz bardzo szybko przeczytana.

Wasilij Machanienko, autor znany z doskonałego cyklu o szamanie, tym razem prezentuje nam pierwszy tom nowej serii – "Świat przeistoczonych". Jednakże, mimo oczekiwań pochodzących od fanów poprzednich dzieł, ta książka może nieco zawieść.
Jednym z problemów, z jakim można się spotkać czytając tę książkę, jest tempo wzrostu bohatera w grze. Bohater zdobywa poziomy doświadczenia zbyt szybko, co może prowadzić do utraty zainteresowania czytelnika oraz zmniejszenia napięcia narracyjnego.
Kolejnym aspektem, który może rozczarować czytelników, jest nierównowaga w przedstawionej walucie w grze. Częste wahania między sumami sto tysięcy a nawet dwudziestoma milionami mogą sprawiać wrażenie braku spójności i logiczności w świecie przedstawionym.
Choć wprowadzenie do świata gry i fabuły nie porwało mnie tak bardzo, jak miało to miejsce w poprzednim cyklu autora, nadal zachowam sentyment do Wasilija Machanienki i być może sięgnę po kolejne tomy z nadzieją na poprawę.
Mimo pewnych niedociągnięć, "Świat przeistoczonych. Tom 1. Bez prawa do błędu" może nadal przyciągnąć uwagę miłośników gatunku, szczególnie tych, którzy darzą autora sympatią z uwagi na jego poprzednie sukcesy.

Wasilij Machanienko, autor znany z doskonałego cyklu o szamanie, tym razem prezentuje nam pierwszy tom nowej serii – "Świat przeistoczonych". Jednakże, mimo oczekiwań pochodzących od fanów poprzednich dzieł, ta książka może nieco zawieść.
Jednym z problemów, z jakim można się spotkać czytając tę książkę, jest tempo wzrostu bohatera w grze. Bohater zdobywa poziomy...

Miałem bardzo podobne odczucia jak przy czytaniu poprzedniej serii "Droga Szamana" i jeśli ktoś ją czytał i się podobała to będzie jak w domku, jeśli nie podobała to tutaj tez nie znajdzie dla siebie miejsca. Ciekawe jest to, że zamiast MMO jest to teraz rasowy extraction shooter. Przeniesienie motywu isekai do realiów też na plus.

Miałem bardzo podobne odczucia jak przy czytaniu poprzedniej serii "Droga Szamana" i jeśli ktoś ją czytał i się podobała to będzie jak w domku, jeśli nie podobała to tutaj tez nie znajdzie dla siebie miejsca. Ciekawe jest to, że zamiast MMO jest to teraz rasowy extraction shooter. Przeniesienie motywu isekai do realiów też na plus.

Pomysł świetny. Wykonanie przeciętne, choć książkę mimo wszystko czyta się dobrze.

Pomysł świetny. Wykonanie przeciętne, choć książkę mimo wszystko czyta się dobrze.

Świat przeistoczonych. Swoisty RPG w który sam bym zagrał (ale na ekranie komputera).
Co urzeka? Prostota. Wszystko idzie zwinnie, akcja jest wartka, a człowiek wciąga się w historię tego niesamowitego świata. Główny bohater jak najbardziej typowo od zera do bohatera. Ja to lubię! Czasami mu wszystko za łatwo przychodzi, ale zobaczymy jak następne tomy.
Na minus? Postać poboczna Grust stracił na charakterze pod koniec książki... Ale to nie spojler, sami zobaczycie, przeczytacie.
Okey to moja osmeka, mocna ósemka, czekam na następne części z tej serii.

Świat przeistoczonych. Swoisty RPG w który sam bym zagrał (ale na ekranie komputera).
Co urzeka? Prostota. Wszystko idzie zwinnie, akcja jest wartka, a człowiek wciąga się w historię tego niesamowitego świata. Główny bohater jak najbardziej typowo od zera do bohatera. Ja to lubię! Czasami mu wszystko za łatwo przychodzi, ale zobaczymy jak następne tomy.
Na minus? Postać...

Niestety książka była słaba. Zwykle nie doczytuję takich do końca, ale znam autora z Drogi Szamana i wierzyłam, że w końcu akcja się rozwinie. Niestety zwinęła się raczej.
Totalnie odradzam osobom, które są uczulone na brak logiki i ciągów przyczynowo-skutkowych. Decyzje bohatera są niezrozumiałe dla mnie. Główny quest leży odłogiem a wytłumaczenie jest nieprzekonujące.
Akcja z Grustem i ponownie - mega słabe rozwiązanie wg mnie...
Trudno cokolwiek pochwalić niestety.

Niestety książka była słaba. Zwykle nie doczytuję takich do końca, ale znam autora z Drogi Szamana i wierzyłam, że w końcu akcja się rozwinie. Niestety zwinęła się raczej.
Totalnie odradzam osobom, które są uczulone na brak logiki i ciągów przyczynowo-skutkowych. Decyzje bohatera są niezrozumiałe dla mnie. Główny quest leży odłogiem a wytłumaczenie jest...

Poniżej znajdziecie komentarz gdzie typowa feministka "@electric_cat" w swojej krucjacie przeciwko patriarchatowi dała tej książce 2/10 zaciekawiło mnie to i skusiło do spróbowania tej książki, to oraz oczywiście autor który jest autorem Drogi szamana, więc jaka naprawdę jest książka w opinii kogoś normalnego niezapełnionego tym stekiem pseudofemnistycznych bzdur? Przede wszystkim pierwszym zarzutem feministki jest styl pisania i użyty język co jest kompletną głupotą ponieważ taki jak to ona określiła "ubogi" język idealnie pasuje do klimatów książki gdzie nie spoilerując mogę powiedzieć tylko że człowiek lekko nie ma. Kolejnym zarzutem w jej komentarzu jest "płytkość" postaci co sprawia że kwestionuje jej zdolności poznawcze, jeśli ktoś przeczytał książkę to wie że postacie są napisane ciekawie a ich wybory moralne często mogą być dziwne z naszej perspektywy dopóki nie spojrzymy na sprawę z perspektywy bohaterów. Kolejnym argumentem w jej tyradzie narzekań na książkę jest "Rola kobiet spłycona do dam w opresji i inkubatorów dla ufoków (nie wspomnę o stosunkach z przymusu)." Czyli jednym słowem zdaniem feministki brakuje nam tu kolejnej historii o potężnej kobiecie rozwalającej wszystko i wszystkich, silnej i niezależnej co jest czystą głupotą i kompletnie nie pasuje do historii, jeśli autorka komentarza uważa że rola kobiet w książce została spłycona do "dam w opresji i inkubatorów dla ufoków" to mogę tylko i wyłącznie stwierdzić że nie czytała ona książki. Co prawda nie ma tu też dużo postaci kobiecych ale to samo możemy powiedzieć o męskich a jej zdanie że historia żeby być dobra potrzebuje więcej kobiet można po prostu wyśmiać, można napisać dobre historię gdzie główną rolę pełnią mężczyźni i taką gdzie pełnią ją kobiety. Przywalanie się do kompletnie dobrej historii tylko dlatego że nie podoba jej się jak jej zdaniem zostały ukazane kobiety jest dziecinne i śmieszne. Podsumowując czy jest dobra? sami oceńcie, nie jest to poziom drogi szamana aczkolwiek książkę przeczytałem w 2 dni a historia jest ciekawa i niespodziewana. Nie przypadnie każdemu do gusta ale to już wada historii samych w sobie, nie da się stworzyć dobrej historii tak by pasowała wszystkim. Co tyrada tej pseudofeministki udowodniła.

Poniżej znajdziecie komentarz gdzie typowa feministka "@electric_cat" w swojej krucjacie przeciwko patriarchatowi dała tej książce 2/10 zaciekawiło mnie to i skusiło do spróbowania tej książki, to oraz oczywiście autor który jest autorem Drogi szamana, więc jaka naprawdę jest książka w opinii kogoś normalnego niezapełnionego tym stekiem pseudofemnistycznych bzdur? Przede...

Od razu zaznaczę, że 1 gwiazdka więcej w stosunku do pierwotnego zamiaru jest za lektora - Wojtka Masiaka, który naprawdę super czyta książki.
Sama książka jest strasznie męcząca - pisana językiem ubogim, usłanym nawoływaniem pań spod latarni i skróconym życzeniem prędkich, acz dalekiej w podróży w nieznanym kierunku. Czasem pojawi się urozmaicenie - „takiego wała”. Nie no, poezja dla uszu. Jak na bródnowskim podwórku.
Bohaterowie płascy. Jakbym znowu grała w „Contrę” na Pegazusie (choć z tamtego czerpałam przyjemność). Relacja głównego bohatera z siostrą sztuczna jak kwiatki na grobie. Rola kobiet spłycona do dam w opresji i inkubatorów dla ufoków (nie wspomnę o stosunkach z przymusu).
Świat jest mariażem „Stalkera”, „./hack” (czy też „Sword Art Online”),„Pokemon go” i takiej starej gry o ufokach, której nazwy nie pamiętam.
Ogólnie nie polecam.

Od razu zaznaczę, że 1 gwiazdka więcej w stosunku do pierwotnego zamiaru jest za lektora - Wojtka Masiaka, który naprawdę super czyta książki.
Sama książka jest strasznie męcząca - pisana językiem ubogim, usłanym nawoływaniem pań spod latarni i skróconym życzeniem prędkich, acz dalekiej w podróży w nieznanym kierunku. Czasem pojawi się urozmaicenie - „takiego wała”. Nie no,...

Po fenomenalnej Drodze Szamana spodziewałem się po tej książce zdecydowanie czegoś więcej. Niestety nie przekonała mnie. Rozwój głównego bohatera w mojej opinii jest zdecydowanie za szybki, a wątki raczej mało ciekawe. Czekam na tłumaczenie dwóch przyszłych tomów, mam nadzieję, że będzie lepiej!

Po fenomenalnej Drodze Szamana spodziewałem się po tej książce zdecydowanie czegoś więcej. Niestety nie przekonała mnie. Rozwój głównego bohatera w mojej opinii jest zdecydowanie za szybki, a wątki raczej mało ciekawe. Czekam na tłumaczenie dwóch przyszłych tomów, mam nadzieję, że będzie lepiej!

W porównaniu z Droga szamana to ta książka jest słaba. Ale i tak przeczytałem ja w 2 dni. Ogólnie to książka jest o tym ze główny bohater zabija coraz mocniejsze potwory i zawsze dropi najlepsze itemy, bo ma szczęście. A większość akcji kończy się prawie jego śmiercią, bo ma nieprawdopodobne szczęście. Dużo rzeczy nie jest wyjaśnione np. dlaczego jak lezy kilka godzin na polu bitwy to nikt go nie zjada.

W porównaniu z Droga szamana to ta książka jest słaba. Ale i tak przeczytałem ja w 2 dni. Ogólnie to książka jest o tym ze główny bohater zabija coraz mocniejsze potwory i zawsze dropi najlepsze itemy, bo ma szczęście. A większość akcji kończy się prawie jego śmiercią, bo ma nieprawdopodobne szczęście. Dużo rzeczy nie jest wyjaśnione np. dlaczego jak lezy kilka godzin na...