Ktoś napisał, że fajne uzupełnienie reportażu "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak - i popieram. Współczesny obraz kobiet wsi (konkretnie mazurskiej). Jak dla mnie trochę mało komentarza - jeżeli już jakieś się pojawiają, to chciałabym ich więcej i konkretniej - albo żeby nie było ich wcale. Opowieści kobiet jest sporo, w połowie już mnie trochę znużyły, bo gdzieś tam są powtarzalne.
Jeżeli ktoś jest zainteresowany wsią i tym, jak ma się tam feminizm - to polecam.

Ktoś napisał, że fajne uzupełnienie reportażu "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak - i popieram. Współczesny obraz kobiet wsi (konkretnie mazurskiej). Jak dla mnie trochę mało komentarza - jeżeli już jakieś się pojawiają, to chciałabym ich więcej i konkretniej - albo żeby nie było ich wcale. Opowieści kobiet jest sporo, w połowie już mnie trochę znużyły, bo gdzieś tam są...

Czytałam już jeden reportaż Pani Pajączkowskiej pt. "Wędrowny Zakład Fotograficzny". Prawdę mówiąc, tamta książka była dla mnie bardziej interesująca niż "A co wyście myślały". Książka mi się zdecydowanie dłużyła i jak dla mnie było za dużo historii. Rozumiem, że głos każdej kobiety jest ważny, ale męczyłam się z tą lekturą.

Czytałam już jeden reportaż Pani Pajączkowskiej pt. "Wędrowny Zakład Fotograficzny". Prawdę mówiąc, tamta książka była dla mnie bardziej interesująca niż "A co wyście myślały". Książka mi się zdecydowanie dłużyła i jak dla mnie było za dużo historii. Rozumiem, że głos każdej kobiety jest ważny, ale męczyłam się z tą lekturą.

Wydawca zrobił książce niedźwiedzią przysługę, reklamując ją jako reportaż. To reportaż nie jest, tylko badania etnograficzne, a badania etnograficzne tak powinny wyglądać.

Wydawca zrobił książce niedźwiedzią przysługę, reklamując ją jako reportaż. To reportaż nie jest, tylko badania etnograficzne, a badania etnograficzne tak powinny wyglądać.

Bardzo przyjemnie słuchało się tego reportażu w audiobooku, a to za sprawą gawędziarskiej formy. Na plus wypowiedzi ekspertów w dziedzinie. Troszkę czuję niedosyt, ale generalnie to dobra rzecz.

Bardzo przyjemnie słuchało się tego reportażu w audiobooku, a to za sprawą gawędziarskiej formy. Na plus wypowiedzi ekspertów w dziedzinie. Troszkę czuję niedosyt, ale generalnie to dobra rzecz.

Książka napisana, lekko, luźno, trochę chaotycznie, ale autentycznie. Bardzo mi się podobała. To trochę takie uzupełnienie po lekturze "Chłopek" i przyjrzenie się jak obecnie żyje się kobietom na wsi, na Mazowszu. Ile kobiet, tyle historii, każda wieś ma swoje plusy i minusy. Myślę, że ten reportaż może nieco otworzyć oczy każdemu kto romantyzuje życie na wsi a nigdy na niej nie mieszkał. Dobrze, że wspominano o wykluczeniu komunikacyjnym. Czy coś mnie zaskoczyło? Tak. Pochodzę z Podkarpacia, mieszkałam tam 25 lat, a okazuje się, że wsie nawet tuż obok stolicy niewiele się różnią od tych znanych mi z młodości. Zawsze mi się wydawało dawno temu, że wsie dookoła dużych miast są inne, bogatsze, bardzo cywilizowane. A bywa różnie i można się zaskoczyć.

Książka napisana, lekko, luźno, trochę chaotycznie, ale autentycznie. Bardzo mi się podobała. To trochę takie uzupełnienie po lekturze "Chłopek" i przyjrzenie się jak obecnie żyje się kobietom na wsi, na Mazowszu. Ile kobiet, tyle historii, każda wieś ma swoje plusy i minusy. Myślę, że ten reportaż może nieco otworzyć oczy każdemu kto romantyzuje życie na wsi a nigdy na...

Świetna książka. Niesamowicie rozluźniająca i ciekawa. Bardzo płynnie i szybko się ją czyta. Daje wiele do myślenia, porusza też cięższe tematy jak przemoc i stosunki małżonków do siebie. Pokazuje, że nie wszystko w życiu jest idealne. Mimo to super książka, z której wiele można się nauczyć.

Świetna książka. Niesamowicie rozluźniająca i ciekawa. Bardzo płynnie i szybko się ją czyta. Daje wiele do myślenia, porusza też cięższe tematy jak przemoc i stosunki małżonków do siebie. Pokazuje, że nie wszystko w życiu jest idealne. Mimo to super książka, z której wiele można się nauczyć.

4.5/5 ⭐️
Słuchało się jak opowieści babci 🫶🏾 Jedyne czego mi brakuje, to jakiegos uporządkowania wypowiedzi, ale po posłowiu rozumiem, że autorki zdecydowały się celowo tego nie robić, co też na pewno ma swój cel ❤️ Rownolegle czytam „Chłopki” i dwa obrazy tego, jak kobiety żyły na wsi kiedyś, a jak teraz, jest bezcenne ✨

4.5/5 ⭐️
Słuchało się jak opowieści babci 🫶🏾 Jedyne czego mi brakuje, to jakiegos uporządkowania wypowiedzi, ale po posłowiu rozumiem, że autorki zdecydowały się celowo tego nie robić, co też na pewno ma swój cel ❤️ Rownolegle czytam „Chłopki” i dwa obrazy tego, jak kobiety żyły na wsi kiedyś, a jak teraz, jest bezcenne ✨

Reportaż–reflektor skierowany na sztuczne, jak zresztą wspomniane we wstępie, województwo, budzące we mnie nieustanną fascynację i zimne dreszcze; miejsce moich protestanckich pielgrzymek do licznych kapliczek (inaczej: maryjne safari). Udanie oświetla czarne plamy, wyciąga z ignorancji. Sprawdziłby się również bez wychodzenia autorek przed szereg – ich głosy wydawały się zupełnie zbędne, nawet jeśli miały służyć tylko za tło. Do kajecika wyrażeń niecodziennych: „Jestem znieładzona”.

Reportaż–reflektor skierowany na sztuczne, jak zresztą wspomniane we wstępie, województwo, budzące we mnie nieustanną fascynację i zimne dreszcze; miejsce moich protestanckich pielgrzymek do licznych kapliczek (inaczej: maryjne safari). Udanie oświetla czarne plamy, wyciąga z ignorancji. Sprawdziłby się również bez wychodzenia autorek przed szereg – ich głosy wydawały się...

Książka warta przeczytania. Buduje potrzebny pomost między miastem a wsią. Potrzebne nam takie rozmowy

Książka warta przeczytania. Buduje potrzebny pomost między miastem a wsią. Potrzebne nam takie rozmowy

Reportaż nie zachwyca formą, ale robi robotę, oddając głos przeróżnym kobietom z mazowieckich wsi. Ciekawy jest kontekst majaczącej w oddali „Warszawki”, do której zdecydowana większość rozmówczyń miała raczej negatywne nastawienie. Niektóre historie budują, inne bardzo zasmucają. Widać również, że stereotypy o wsi z próżni się nie wzięły, ale widać światełko w tunelu w postaci młodszych pokoleń. Po lekturze „Chłopek” to miła kontynuacja tematu, w bardziej współczesnym i bliższym naszemu życiu ujęciu.

Reportaż nie zachwyca formą, ale robi robotę, oddając głos przeróżnym kobietom z mazowieckich wsi. Ciekawy jest kontekst majaczącej w oddali „Warszawki”, do której zdecydowana większość rozmówczyń miała raczej negatywne nastawienie. Niektóre historie budują, inne bardzo zasmucają. Widać również, że stereotypy o wsi z próżni się nie wzięły, ale widać światełko w tunelu w...