Nie doczytałam książki. Nie mój temat i nie ta forma. "Lepsi od Pana Boga" to zbiór reportaży, które ukazywały się w gazetach w czasach PRL.

Nie doczytałam książki. Nie mój temat i nie ta forma. "Lepsi od Pana Boga" to zbiór reportaży, które ukazywały się w gazetach w czasach PRL.

Ciężko jest ocenić cały zbiór. Niektóre opowiadania są wybitne, dają do myślenia, bawią, uczą, smucą. Inne są przeciętne, bywają nużące.
Niesamowicie spodobał mi się zabieg dodania komentarzy autora do każdego reportażu. Dawały szerszą perspektywę i w moim odczuciu bardzo wzbogaciły książkę.
Na pewno szokujące jest to, jak wiele historii z reportaży mogłoby mieć miejsce dzisiaj... Jak niewiele zmieniła się mentalność Polaków.
Czasem zadaję sobie pytanie, czy naprawdę nasza historia ma wpływ na nasze zamiłowanie do krętactwa, czy może od samego początku nasz kręgosłup moralny był po prostu przetrącony....

Ciężko jest ocenić cały zbiór. Niektóre opowiadania są wybitne, dają do myślenia, bawią, uczą, smucą. Inne są przeciętne, bywają nużące.
Niesamowicie spodobał mi się zabieg dodania komentarzy autora do każdego reportażu. Dawały szerszą perspektywę i w moim odczuciu bardzo wzbogaciły książkę.
Na pewno szokujące jest to, jak wiele historii z reportaży mogłoby mieć miejsce...

Fajna książka o minionych czasach. Zbiór reportaży z PRL, pięknie napisany i ciekawy.

Fajna książka o minionych czasach. Zbiór reportaży z PRL, pięknie napisany i ciekawy.

Jakoś wybitnie mnie nie zachwyciła. I niestety, nie zobaczyłam w tych reportażach koszmaru prl-u. Wiele z nich można opublikować z datą bieżącą i nikt nie zorientuje się, że dotyczą lat 60 XX wieku. Przeczytałam do końca, choć dwa, może trzy razy miałam chęć odłożyć książkę, gdyż spodziewałam się bardziej soczystych, może nawet krwistych treści:) Chyba najbardziej spodobał mi się reportaż o fałszywym pośle sejmowym, który potem zrobił świetną karierę:)
Tak, wiem, że była cenzura. Jednak zdecydowałam się na wybór tej książki kierując się informacją w opisie, że reportaże wymknęły się cenzurze. Nastawiłam się zatem na coś więcej, niż jest zawarte w reportażach. Autor po prostu opisał to, co wszyscy wiedzieli i bez jego tekstów, niczego nowego nie odkrył, nawet dla swoich ówczesnych czytelników

Jakoś wybitnie mnie nie zachwyciła. I niestety, nie zobaczyłam w tych reportażach koszmaru prl-u. Wiele z nich można opublikować z datą bieżącą i nikt nie zorientuje się, że dotyczą lat 60 XX wieku. Przeczytałam do końca, choć dwa, może trzy razy miałam chęć odłożyć książkę, gdyż spodziewałam się bardziej soczystych, może nawet krwistych treści:) Chyba najbardziej spodobał...

Nierówny zbiór. Niektóre rozdziały porywające, niektóre nużące. Ciekawe są 'post scripta' do rozdziałów, w których autor dopowiada ciąg dalszy wydarzeń czy kontekst publikacji tekstu.

Nierówny zbiór. Niektóre rozdziały porywające, niektóre nużące. Ciekawe są 'post scripta' do rozdziałów, w których autor dopowiada ciąg dalszy wydarzeń czy kontekst publikacji tekstu.

Zestaw reportaży o ludziach żyjących w Polsce Ludowej.
Jak się robiło biznesy? Jak się pracowało na budowie? Jak się załatwiało różne sprawy? Historie, o których mówi się, że nadawałyby się na film Barei. Ciekawa perspektywa pokazana również przez pryzmat cenzury. Lekka książka do wciągnięcia na jeden lub dwa wieczory.

Zestaw reportaży o ludziach żyjących w Polsce Ludowej.
Jak się robiło biznesy? Jak się pracowało na budowie? Jak się załatwiało różne sprawy? Historie, o których mówi się, że nadawałyby się na film Barei. Ciekawa perspektywa pokazana również przez pryzmat cenzury. Lekka książka do wciągnięcia na jeden lub dwa wieczory.

6.5

6.5

Czytając książkę można się przekonać, że nie Stanisław Bareja wszystkie gagi w swoich filmach wymyślił - nie - tak było. Niektóre reportaże w książce bardziej interesujące, inne mniej. Moje ulubione to te o budowie, kolejce radzymińskiej, konwojentach bydła.
Najbardziej mnie zdumiewa, że komuniści dopuszczali do publikowania takich reportaży w prasie.

Czytając książkę można się przekonać, że nie Stanisław Bareja wszystkie gagi w swoich filmach wymyślił - nie - tak było. Niektóre reportaże w książce bardziej interesujące, inne mniej. Moje ulubione to te o budowie, kolejce radzymińskiej, konwojentach bydła.
Najbardziej mnie zdumiewa, że komuniści dopuszczali do publikowania takich reportaży w prasie.

Są rozdziały wybitne (jak ten o Westerplattczykach, początkowe rozdziały o PGR, budowach, kontrolerach jakości tytoniu),są też rozdziały bardzo dopowiedziane przez autora, nie wyczerpujące tematu. Książka nierówna, chociaż warta uwagi. Szczególnie dla osób, które o poprzednim systemie nie wiedzą nic poza suchymi, historycznymi faktami.

Są rozdziały wybitne (jak ten o Westerplattczykach, początkowe rozdziały o PGR, budowach, kontrolerach jakości tytoniu),są też rozdziały bardzo dopowiedziane przez autora, nie wyczerpujące tematu. Książka nierówna, chociaż warta uwagi. Szczególnie dla osób, które o poprzednim systemie nie wiedzą nic poza suchymi, historycznymi faktami.

Ciekawy zestaw historii z PRLu. Początek mocno wciągający. Obnaża realia i panujący mental. Oczywiście, na pewno jest mocno uogólniona i przerysowana. Sam fakt, że felietony pisane były głównie do mocno poczytnych w tamtym czasie gazet, świadczy o tym, że historie musiały być "jakieś". Mimo wszystko, przyjemnie spędzony czas z książką.

Ciekawy zestaw historii z PRLu. Początek mocno wciągający. Obnaża realia i panujący mental. Oczywiście, na pewno jest mocno uogólniona i przerysowana. Sam fakt, że felietony pisane były głównie do mocno poczytnych w tamtym czasie gazet, świadczy o tym, że historie musiały być "jakieś". Mimo wszystko, przyjemnie spędzony czas z książką.