Cóż mogę rzec – uwielbiam takie książki jak ta. Kwestia miłości i prosperowania w społeczeństwie jest już tyle razy wykorzystana i tyle razy oklepana, że jeśli na horyzoncie pojawia się coś tak lekkiego i przyjemnego jak właśnie „mów szeptem” to obowiązkowo trzeba to przeczytać!

Język jakim posługuje się pani Agnieszka jest lekki i przyjemny, jak na takie młodzieżowe książki przypada – prędkość czytania jest zawrotna, bo ze strony na stronę chcemy wiedzieć co będzie dalej – czy nasi bohaterowie, którzy są kolorowi i wielobarwni , dadzą radę wszystkim perypetiom. Sama w sobie powieść również porusza ważne tematy – pierwsze co na pewno rzuci nam się w oczy to kwestia akceptacji lub też jej brak w środowisku jakim przychodzi nam żyć. Ocenianie po pozorach i życie z alkoholikiem u boku to niestety szara, smutna codzienność. Nasi przyjaciele, bo tak możemy nazwać Witka i Magdę są doskonale wykreowani, ich sposób myślenia świetnie przedstawiony, a fabuła to nie tylko ich życie, ale przede wszystkim relacja, która rodzi się w dwóch zahukanych i samotnych sercach.

Zdecydowanie polecam tę książkę, bardzo umiliła mi czas, zaskoczyła nietuzinkowością i pozwoliła na wypoczynek przy swojej historii!

Cóż mogę rzec – uwielbiam takie książki jak ta. Kwestia miłości i prosperowania w społeczeństwie jest już tyle razy wykorzystana i tyle razy oklepana, że jeśli na horyzoncie pojawia się coś tak lekkiego i przyjemnego jak właśnie „mów szeptem” to obowiązkowo trzeba to przeczytać!

Język jakim posługuje się pani Agnieszka jest lekki i przyjemny, jak na takie młodzieżowe...