Hrabal – kultowa postać czeskiej literatury. Uwielbiany żartowniś, obserwator z dystansem do otaczającego świata, wydarzeń, systemu. Jego książki pokazują jak żyć i nie zwariować - jak przeżyć w zmieniającym się świecie, na który wpływ mamy ograniczony.
Piękna rupieciarnia to zbiór zapisków, felietonów, esejów i różnorakich zapisków zebranych na różnych etapach jego życia, z których dowiadujemy się, a przynajmniej mamy możliwość choć w części przyjrzeć się, kim był Bohumil Hrabal. W zebranych w rupieciarni tekstach mamy wiele wątków determinujących jego postawę – bycia Środkowoeuropejczykiem, poczucie odrębności środkowoeuropejskiej, poczucie zmienności, przemijania i nieodwracalności tego procesu, umiłowanie obserwacji i gawędy, atmosfery/ miejsca knajpy. Ukazuje nam także swój sposób pracy, powstawania opowieści, samoocenę swojego pisarstwa.
Wszystko to z dystansem i pokorą – Piękna rupieciarnia, a więc de facto sam Hrabal udziela lekcji czytelnikom, zwracając uwagę, że nie trzeba szukać daleko, wystarczy uważniej przyjrzeć się najbliższemu otoczeniu, posłuchać bliskich, dać się pochłonąć i przeniknąć opowieściami innych.
„zachwyt nad tym co nas otacza, nad samym sobą, żeby człowiek znalazł czas i rozejrzał się wokół, i dostrzegł, że przyroda, że ludzie, ludzkie losy i cały widzialny świat są na swój sposób wspaniałe i wyjątkowe, nawet jeśli banalne. Dzisiejsze czasy właśnie banałowi dają zielone światło (…) pisanie wcale nie jest konieczne. Można traktować je tak, jak ja. Bo ja przede wszystkim żyłem, no i robiłem sobie zapiski”.

Hrabal – kultowa postać czeskiej literatury. Uwielbiany żartowniś, obserwator z dystansem do otaczającego świata, wydarzeń, systemu. Jego książki pokazują jak żyć i nie zwariować - jak przeżyć w zmieniającym się świecie, na który wpływ mamy ograniczony.
Piękna rupieciarnia to zbiór zapisków, felietonów, esejów i różnorakich zapisków zebranych na różnych etapach jego...

Każde zdanie dobre jak haust czeskiego pilznera.

Każde zdanie dobre jak haust czeskiego pilznera.

Tytuł doskonale odzwierciedla zawartość - zapisy listów, esejów, wypowiedzi, odpowiedzi, innych "rupieci", ale pięknych. Wspaniałe, wciągające gawędziarstwo.

Tytuł doskonale odzwierciedla zawartość - zapisy listów, esejów, wypowiedzi, odpowiedzi, innych "rupieci", ale pięknych. Wspaniałe, wciągające gawędziarstwo.

[...]
uprawianie sztuki to żadna sztuka. Co więcej, wspaniałe jest w niej to, że pisanie wcale nie jest konieczne, można je traktować tak, jak ja. Bo ja przede wszystkim żyłem, no i robiłem sobie zapiski.


𝗛𝗥𝗔𝗕𝗔𝗟, 𝗧𝗢 𝗦𝗜Ę 𝗦𝗔𝗠𝗢 𝗖𝗭𝗬𝗧𝗔 !
𝗪𝗔𝗥𝗧𝗢 𝗣𝗢 𝗡𝗜Ą 𝗦𝗜Ę𝗚𝗡ĄĆ, 𝗕𝗢 𝗧𝗢 𝗝𝗘𝗦𝗧 𝗣𝗢 𝗣𝗥𝗢𝗦𝗧𝗨 𝗣𝗜Ę𝗞𝗡𝗘 ! 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 !

𝗖𝗼ś 𝗗𝗼 𝗣𝗼𝘀ł𝘂𝗰𝗵𝗮𝗻𝗶𝗮 𝗣𝗼𝗱𝗰𝘇𝗮𝘀 𝗖𝘇𝘆𝘁𝗮𝗻𝗶𝗮 :
https://youtu.be/lG-PDoq8TO4?si=uDxNg0gBdel88l6u

𝗪𝘆𝗯𝗼́𝗿 : 𝗠𝗼ż𝗻𝗮 𝗧𝗲ż 𝗡𝗮 𝗣𝗼𝘄𝗮ż𝗻𝗶𝗲, 𝗔𝗹𝗲 𝗠𝘆ś𝗹ę, Ż𝗲 𝗧𝗲𝗻 𝗣𝗶𝗲𝗿𝘄𝘀𝘇𝘆 𝗭𝗲𝘀𝘁𝗮𝘄 𝗣𝗿𝘇𝘆𝗽𝗮𝗱ł𝗯𝘆 𝗔𝘂𝘁𝗼𝗿𝗼𝘄𝗶 𝗕𝗮𝗿𝗱𝘇𝗶𝗲𝗷 𝗗𝗼 𝗚𝘂𝘀𝘁𝘂.
https://youtu.be/Qut5e3OfCvg?si=ldiwIpSjXYqwfD7B

Nota bibliograficzna :
1. Spotkanie autorskie w restauracji „Leśna” (Beseda v
restauraci Hajenka). Zapis nagrania dokonanego podczas
spotkania z czytelnikami w restauracji „Leśna” w Kersku 24
marca 1984 r. Pierwodruk: „Dzieła zebrane Bohumila
Hrabala” t. 17 (Praha 1996).
2. Piękna rupieciarnia (Rozhovor sam se sebou). Z
autorskiej, nieocenzurowanej wersji książki „Domaci ukoly z
pilnosti” („Nadobowiązkowe zadania domowe”, Praha 1982).
Pierwodruk: „Dzieła zebrane Bohumila Hrabala” 1. 15 (Praha
1995).
3. Odnaleziona ósemka (Predmluva, 1. 12, Praha 1995.)
4. Moja Libeń (Moje Libeń). Pierwodruk: „śivot bez
smokingu” („życie bez smokingu”, Praha 1986); także:
„Dzieła zebrane Bohumila Hrabala”, 1. 12 (Praha 1995).
5. Dandys w drelichu (Dandy v monterkaca...Praha 1995).
6. O klauzulach wyjazdowych (O vyjezdnich doloŜkach... Praha 1995).
7. Grozy wojenne (Interview pro Mad’arsko a vubec... Praha 1995).
8. Protokół z sekcji własnych zwłok (Zprava o pitve vlastni
mrtvoly). Pierwodruk: program przedstawienia
„Hlućna samota” („Głośna samotność”) praskiego teatru Na
Zabradli (premiera: 7 marca 1984); takŜe: „Dzieła zebrane
Bohumila Hrabala” 1. 12 (Praha 1995) .
9. Partnerstwo dla pokoju albo Czekając na Godota
(Partnerstvi pro mir aneb Ćekani na Godota... Praha 1996).
10. Czym jest knajpa (Co to je hospoda… Praha 1996)

[...]
uprawianie sztuki to żadna sztuka. Co więcej, wspaniałe jest w niej to, że pisanie wcale nie jest konieczne, można je traktować tak, jak ja. Bo ja przede wszystkim żyłem, no i robiłem sobie zapiski.


𝗛𝗥𝗔𝗕𝗔𝗟, 𝗧𝗢 𝗦𝗜Ę 𝗦𝗔𝗠𝗢 𝗖𝗭𝗬𝗧𝗔 !
𝗪𝗔𝗥𝗧𝗢 𝗣𝗢 𝗡𝗜Ą 𝗦𝗜Ę𝗚𝗡ĄĆ, 𝗕𝗢 𝗧𝗢 𝗝𝗘𝗦𝗧 𝗣𝗢 𝗣𝗥𝗢𝗦𝗧𝗨 𝗣𝗜Ę𝗞𝗡𝗘 ! 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 !

𝗖𝗼ś 𝗗𝗼 𝗣𝗼𝘀ł𝘂𝗰𝗵𝗮𝗻𝗶𝗮 𝗣𝗼𝗱𝗰𝘇𝗮𝘀 𝗖𝘇𝘆𝘁𝗮𝗻𝗶𝗮...

Osobista i niezwykle interesująca książka. Hrabal pisze w sposób niezwykle plastyczny, dojmujący. Nie udaje przed czytelnikiem tylko otwiera się całym sobą. Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w tym roku. Zdecydowanie warto!

Osobista i niezwykle interesująca książka. Hrabal pisze w sposób niezwykle plastyczny, dojmujący. Nie udaje przed czytelnikiem tylko otwiera się całym sobą. Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w tym roku. Zdecydowanie warto!

Hrabal o sobie. Hrabal u schyłku życia. Wywiady. Eseje. Refleksje. O sobie. O bliskich. O Vladimirze Boudniku. W tej rupieciarni wszystko już znane, ale ten bałagan ma inny charakter. To jest bałagan, gdy przychodzi się do mieszkania zmarłego po jego pogrzebie.

Hrabal o sobie. Hrabal u schyłku życia. Wywiady. Eseje. Refleksje. O sobie. O bliskich. O Vladimirze Boudniku. W tej rupieciarni wszystko już znane, ale ten bałagan ma inny charakter. To jest bałagan, gdy przychodzi się do mieszkania zmarłego po jego pogrzebie.

Trochę się rozczarowałem ale jeszcze wrócę do Hrabala.

Trochę się rozczarowałem ale jeszcze wrócę do Hrabala.

Do tej pory przeczytałam kilka książek napisanych przez Hrabala. O ile autobiografizm jego powieści był dla mnie czytelny, o tyle mimo wszystko Hrabal jako człowiek był kimś, kto w mojej świadomości funkcjonował jako pewne wyobrażenie. Zetknięcie się z "Piękną rupieciarnią" pozwoliło zweryfikować tę wizję, a jednocześnie zostawiło po sobie mnóstwo pytań, na które zapewne nie uzyskam już odpowiedzi.

"Piękna rupieciarnia" składa się z wielu innych tekstów Hrabala, dotyczących jego podróży, kontaktów z powiązanymi z nim twórcami, a przede wszystkim życia - ze wszystkimi jego radościami i trudnościami. Początkiem jest jednak wywiad z pisarzem, który przeprowadzono w jednej - a jakże! - z czeskich knajp. O knajpach Hrabal potrafi zresztą pisać niekończące się mikoropowieści. Każde takie miejsce to dla niego przestrzeń do niesamowitych spotkań, generujących przemyślenia wszelkiej maści i prowokujących absurdalne niekiedy wydarzenia. Knajpa to nie tylko miejsce, gdzie pije się piwo, chociaż ten właśnie trunek był dla pisarza czymś wyjątkowym, ale jakaś mityczna wręcz kraina, w której można spędzić bardzo dużo czasu i nigdy nie jest to czas zmarnowany. Piwo to z kolei alkohol -symbol. Obecny w życiu Hrabala od zawsze. Był przecież synem browarnika.

To, co chyba była dla mnie szczególne ciekawe, to fakt, że Hrabal był człowiekiem tak bardzo zorientowanym we wszystkim, co dzieje się na świecie. Przez jego teksty przebija niekiedy rodzaj zmartwienia, jakiegoś zafrasowania, a jednocześnie próba trzymania się na dystans w przekonaniu, że najwięcej jest w stanie zrobić, pozostawiając czytelnikom swoje książki. W kontekście tego stało się dla mnie jasne, że Hrabal, którego kojarzono z miłym, nieco zawadiackim, zawsze mającym coś do opowiedzenia człowiekiem, miał też drugą twarz. Twarz człowieka często przybitego, poszukującego spokoju, bardzo przejmującego się bliskimi, znajomymi, zwierzętami. Ale nie jest to książka tylko smutna. Jest w niej wiele dowcipnych anegdot, opowiadanych z właściwą Hrabalowi lekkością i szczegółowością. Hrabal był człowiekiem, który znał się na historii, sztuce, muzyce i filozofii. Tym bardziej go podziwiam - pomimo takiej wiedzy, umiał pochylić się nad tym, co zwyczajne. Rzadko pozwalał sobie na to, by "zaatakować" czytelników wiedzą, choć i tutaj można mu gratulować umiejętności snucia wciągających opowieści z pogranicza rozmaitych dziedzin. Erudyta - tak można go podsumować.

Tak to bywa, że artyści, w tym pisarze, zamykani są w pewne ramy. Osobom postronnym trudno potem uwierzyć, że kogoś postrzeganego za radosnego, wyluzowanego staruszka, męczyły sprawy, o których nikt by go nie podejrzewał. Wspomina o tym Aleksander Kaczorowski. Hrabal stał się ofiarą swojego wizerunku do tego stopnia, że trudno było uwierzyć, że mógł popełnić samobójstwo. Bardziej wierzono w wersję mówiącą, że karmiąc gołębie przypadkiem wypadł z okna...

Książkę polecam. Nie tylko miłośnikom Hrabala.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Do tej pory przeczytałam kilka książek napisanych przez Hrabala. O ile autobiografizm jego powieści był dla mnie czytelny, o tyle mimo wszystko Hrabal jako człowiek był kimś, kto w mojej świadomości funkcjonował jako pewne wyobrażenie. Zetknięcie się z "Piękną rupieciarnią" pozwoliło zweryfikować tę wizję, a jednocześnie zostawiło po sobie mnóstwo pytań, na które zapewne...

Książka dość ambitna i wymagająca. Udało mi się ją przeczytać do końca, więc daję wysoką ocenę, żeby się dowartościować i lepiej poczuć. Mam jednak wrażenie, że Hrabal to głos ze świata, który już nie istnieje. Najlepiej czuć to właśnie w esejach, czy felietonach, które osadzone są we współczesności. Dziś te sprawy są już zamknięte, a wielcy tamtych czasów odeszli i zostali zapomniani... Przekonany jednak jestem, że dla fanów twórczości Hrabala książka ta będzie bardzo ciekawa.

Książka dość ambitna i wymagająca. Udało mi się ją przeczytać do końca, więc daję wysoką ocenę, żeby się dowartościować i lepiej poczuć. Mam jednak wrażenie, że Hrabal to głos ze świata, który już nie istnieje. Najlepiej czuć to właśnie w esejach, czy felietonach, które osadzone są we współczesności. Dziś te sprawy są już zamknięte, a wielcy tamtych czasów odeszli i zostali...

Dla miłośników Bohumila Hrabala to pozycja bezcenna. Pozwala poznać wypowiedzi autora w rozmowach z czytelnikami, esejach, we wzruszających wspomnieniach dotyczących początków własnej twórczości oraz postaci przyjaciela, Vladimira Boudnika. Warto w tej książce smakować każde zdanie. Koniecznie!

Dla miłośników Bohumila Hrabala to pozycja bezcenna. Pozwala poznać wypowiedzi autora w rozmowach z czytelnikami, esejach, we wzruszających wspomnieniach dotyczących początków własnej twórczości oraz postaci przyjaciela, Vladimira Boudnika. Warto w tej książce smakować każde zdanie. Koniecznie!