Bardzo długo odkładałam przeczytanie tej powieśći, ze względu na to, że jednak starsze książki Halloran nie były specjalnie wybitne i warte zapamiętania, a i też mam problem ostatnio z romansami, więc skupiam się raczej na innych propozycjach (chyba, że coś mnie mocno zachęci). Uznałam jednak, że przeczytam "Breaking Giants" głównie po to, żeby mieć ją z głowy. Jakież było moje zdziwnienie, kiedy za jednym posiedzeniem przeczytałam 75% książki i czytałabym dalej, gdyby nie rozsądek, który mi mówił "idź spać kobieto, bo jutro ciężki dzień".

Jest to bardzo emocjonalna lektura, troszkę niedopracowana i przedramatyzowana momentami, ale jednocześnie ma w sobie pewnego rodzaju magnetyzm, który nie pozwala odłożyć jej na dłuższą chwilę. Bohaterowie są jedną wielką enigmą. Rose wydawałoby się jest bardzo łatwa do rozgryzienia, a jednak nosi w sercu wiele urazy, która odbija się na jej życiu prywatnym. Z kolei Julian, mimo iż czasem przewidywalny, wciąż pozostawał zagadką trudną do rozgryzienia, lecz chemia tych dwojga potrafiła załatać niektóre braki i łatwo było przymknąć oko tam gdzie coś nie bardzo grało.

Ogólnie pozytywnie odbieram tę propozycję i z chęcią przeczytałabym jakąś nową książkę autorki, bo z biegiem czasu naprawdę widać jak pięknie rozwinęła skrzydła w świecie czytelniczym. Warto przeczytać.

Bardzo długo odkładałam przeczytanie tej powieśći, ze względu na to, że jednak starsze książki Halloran nie były specjalnie wybitne i warte zapamiętania, a i też mam problem ostatnio z romansami, więc skupiam się raczej na innych propozycjach (chyba, że coś mnie mocno zachęci). Uznałam jednak, że przeczytam "Breaking Giants" głównie po to, żeby mieć ją z głowy. Jakież było...