fajny pomysł, pisarze proponują swój projekt elementu garderoby. Poznajemy ich "od podszewki" i to jest czasami zaskoczeniem ale pozytywnym. Ujęła mnie szykiem, a jednocześnie skromnością cudowna, nic dodać, nic ując.

fajny pomysł, pisarze proponują swój projekt elementu garderoby. Poznajemy ich "od podszewki" i to jest czasami zaskoczeniem ale pozytywnym. Ujęła mnie szykiem, a jednocześnie skromnością cudowna, nic dodać, nic ując.

Współautorką tej książki jest moja Siostra. Tak! Chwalę się, bo mam czym, a przede wszystkim Kim.
Jest to pozycja do której ciągle wracam, czytając książki pisarzy, z którymi Zosia i Sylwia przeprowadzały wywiady i którzy opowiadali im o sobie. Szukam tego co pod podszewką w powieściach :)

Współautorką tej książki jest moja Siostra. Tak! Chwalę się, bo mam czym, a przede wszystkim Kim.
Jest to pozycja do której ciągle wracam, czytając książki pisarzy, z którymi Zosia i Sylwia przeprowadzały wywiady i którzy opowiadali im o sobie. Szukam tego co pod podszewką w powieściach :)

Zaintrygował mnie potencjał pomysłu postawienia ludzi pióra w roli projektantów mody. Efektem mogła być niebanalna rozrywka jak i kicz. Co wyszło? Rozmowy wokół ubrania jako środka wyrazu uzupełniane wstawkami z historii ubioru, ilustrowane biało-czarnymi portretami autorów na poważnie i mniej formalnymi kolorowymi ujęciami prezentującymi projekty. Jest też trochę subtelnej zabawy typograficznej z krojem i kolorem czcionki. Podsumowując, brzmi jak miszmasz, a jednak zgrabnie się spina w całość.
Czytało się zaskakująco dobrze.

Zaintrygował mnie potencjał pomysłu postawienia ludzi pióra w roli projektantów mody. Efektem mogła być niebanalna rozrywka jak i kicz. Co wyszło? Rozmowy wokół ubrania jako środka wyrazu uzupełniane wstawkami z historii ubioru, ilustrowane biało-czarnymi portretami autorów na poważnie i mniej formalnymi kolorowymi ujęciami prezentującymi projekty. Jest też trochę subtelnej...

Rzuciłam się na tą książkę z kilku powodów. Po pierwsze chciałam poznać ciekawy projekt literacko-krawiecki. I przeczytać o kilku postaciach i ich pomysłach. Przyznam, że zaintrygowała mnie Olga Tokarczuk (ewidentnie mam słabość) i jej suknia pełna nieba. Chciałam też sprawdzić szafę Sylwii Chutnik, Anny Dziewit-Meller oraz Łukasza Orbitowskiego. Resztę chciałam opuścić, pominąć. I tu nastąpiło coś czego się nie spodziewałam. Książka mnie wciągnęła. Nigdy nie przypuszczała, że temat ubioru tak mnie zainteresuje. Mnie, która wybiera jeansy i t-shirty. Mnie, która nie zna się na modzie. I nie ma ochoty jej odkrywać. Ale do rzeczy...

Autorki we wstępie robią male wprowadzenie dotyczące mody. Nie tego jak się ubierać, ani co wypada a co nie. Przybliżają nam spojrzenie na ten aspekt kulturowy poprzez socjologie, psychologię. Brzmi poważnie? Może trochę, ale jest ciekawe i rozjaśnia nam jakim ważnym kodem kulturowym jest ubiór - przynależność do określonej klasy społecznej czy grupy kulturowej. Poprzez modę widzimy zmiany w obyczajach, sztuce i w szeroko pojętym życiu społecznym.



Książka Pod podszewką jest ciekawym tworem, gdyż nie skupia się na jednym czy dwóch pisarzach, ale mamy tu cały przekrój sceny literackiej naszego kraju. Każdy z zaproszonych do projektu literatów miał stworzyć dowolna, wybraną przez siebie część garderoby. Wydaje się to dość proste, nudne i żmudne. Ale nic bardziej mylnego, gdyż każdy ujawnia, co go kręci w szafie... Widzimy jak nasi ulubieni pisarze tworzą strój - projektują, wybierają materiał, jako kolor i fakturę. A także tytułową podszewkę. Bardzo często pojawia się nawiązanie do książek, druku, liter...

Książkę czyta się szybko, pełno w niej ciekawostek historycznych. Dużo tu także prywatnych spostrzeżeń pisarzy. Jest to dość lekka pozycja, brak w niej mocnej krytyki i analizy zjawiska modowego. Zmusiła mnie jednak do przyjrzenia się sobie i swoim perypetiom z ciuchami. Czy mnie uzupełniają, czy są zasłoną za którą się chowam, czy dzięki nim przynależę do jakiejś grupy społecznej...?

Ciekawa pozycja, którą polecam.


https://pani-z-biblio.blogspot.com/2019/08/pod-podszewka-prawdziwy-wizerunek.html

Rzuciłam się na tą książkę z kilku powodów. Po pierwsze chciałam poznać ciekawy projekt literacko-krawiecki. I przeczytać o kilku postaciach i ich pomysłach. Przyznam, że zaintrygowała mnie Olga Tokarczuk (ewidentnie mam słabość) i jej suknia pełna nieba. Chciałam też sprawdzić szafę Sylwii Chutnik, Anny Dziewit-Meller oraz Łukasza Orbitowskiego. Resztę chciałam opuścić,...

Fajna książka! Nie tylko o tym, jak ubierają się polscy pisarze, ale o modzie ogólnie, o tym, jak postrzegamy modę, jak bohaterowie książki kreują swój wizerunek. Tylko jak, na Boga w takiej książce mogło zabraknąć Szczepana Twardocha? ;)

Fajna książka! Nie tylko o tym, jak ubierają się polscy pisarze, ale o modzie ogólnie, o tym, jak postrzegamy modę, jak bohaterowie książki kreują swój wizerunek. Tylko jak, na Boga w takiej książce mogło zabraknąć Szczepana Twardocha? ;)

,,Pod podszewką można znaleźć o wiele więcej, niż widać na pierwszy rzut oka"

Książka opisuje proces tworzenia ubrań przez pisarzy, autorów m.im np: Katarzyna Bonda.

Autorzy mieli wybrać swoją ulubioną cześć ubiory i zaprojektować go w stylu inspirowanym książkami albo ich zamiłowaniem do nich.

Ponadto pisarze przedstawiają nam własne spojrzenie na wszelkie aspekty mody. Zaczynając od swoich przyzwyczajeń modowych, przedstawiając swoją codzienną i wyjściową szafę, bez ogródek jak i modowe wpadki!

Książka przedstawia nam cały proces tworzenia ubrań.
.
* najpierw rodzi się pomysł
* wybory kolorów i taknin
* zdejmowanie miary
* przeistaczanie pomysłu w rzecz namacalną

Opis z tyłu okładki:
.
"Pod podszewką opowiada zaś o poszukiwaniu stylu i kreowaniu siebie. Moda okazała się bowiem punktem wyjścia do rozmów o wizerunku publicznym i poglądach na życie. Pisarki i pisarze, pokazując nam co wisi w ich szafach, opuścili gardę. Czy zdradzać swoje garderobiane sekrety, mówią nam jednak prawdę o sobie? Zdziwiacie się.,,
.
Książkę polecam ciekawym jak się noszą autorzy jak i tych co są zainteresowani modą oraz procesem tworzenia ubrań! ❤️

,,Pod podszewką można znaleźć o wiele więcej, niż widać na pierwszy rzut oka"

Książka opisuje proces tworzenia ubrań przez pisarzy, autorów m.im np: Katarzyna Bonda.

Autorzy mieli wybrać swoją ulubioną cześć ubiory i zaprojektować go w stylu inspirowanym książkami albo ich zamiłowaniem do nich.

Ponadto pisarze przedstawiają nam własne spojrzenie na wszelkie aspekty mody....

http://niebieska-sukienka.pl/recenzje-w-pigulce-kwiecien/

Taką książkę o modzie zawsze chciałam przeczytać :) Nie ma w niej standardów jak w poradnikach blogerek modowych, które zawsze przekonują, że: UWAGA: klasyczna garderoba się sprawdza. W "Pod podszewką" jest znacznie więcej naprawdę wartościowych treści. Pisarze zaproszeni do tego projektu i autorki książki opowiadają o modzie jako sposobie na opowiadanie swojej historii, kreowanie własnego wizerunku, a przy okazji dają niezły wykład o historii mody. Ta książka to idealny przykład na to, że jednak można napisać ciekawą i ambitną pozycję o modzie.

http://niebieska-sukienka.pl/recenzje-w-pigulce-kwiecien/

Taką książkę o modzie zawsze chciałam przeczytać :) Nie ma w niej standardów jak w poradnikach blogerek modowych, które zawsze przekonują, że: UWAGA: klasyczna garderoba się sprawdza. W "Pod podszewką" jest znacznie więcej naprawdę wartościowych treści. Pisarze zaproszeni do tego projektu i autorki książki...

Przeżyłam oryginalną przygodę intelektualno-estetyczną!
Jeszcze większą przyjemność i radość tworzenia jej miały autorki projektu, znane przede wszystkim jako prowadzące blog „Książniczki mają zdanie”, które nazwały go „kolekcją literacką”. W tym niewielkim wyrażeniu autorki połączyły świat literatury i mody. Pozornie nie do pogodzenia w powszechnym pojmowaniu – książki i ciuchy albo jeszcze lepiej – czytelnicy i szafiarki. A jednak! Udało się! Do przedsięwzięcia zaprosiły projektantkę Justynę Ołtarzewską, fotografa Michała Jaworskiego i... psychologa! Dokładnie profilera kryminalnego – Piotra Szarotę. To ich komentarze, rozwinięcia i opinie, wplatane w wypowiedzi pisarzy zaproszonych do kreowania siebie w stroju, wyjaśniały proces tworzenia, historię konkretnego elementu garderoby, a także cechy psychologiczne osobowości osoby je wybierającej. Pisarze mieli ich pełny wybór, włącznie z krojem, kolorem i rodzajem materiału, z którego miały być wykonane.
Lista znanych i lubianych wprawiła mnie w euforię!
1
To pod ich podszewki sukienki, marynarki, kamizelki, tiszertu, bluzy, spódnicy, trencza, kombinezonu, kaszkietu, skarpetek, a nawet bielizny męskiej i koszuli nocnej damskiej, zaglądały autorki. Pierwsze spotkanie z każdym pisarzem poprzedzało monochromatyczne zdjęcie portretowe. Tylko biała twarz wyłaniająca się z mroku czerni. Temat mody, ubioru, trendów, preferencji, noszenia ulubionego stroju podczas pisania, do pracy lub na spotkania autorskie, rozwijał wątki w kierunki przez jednych zupełnie niekontrolowane, jak u Jakuba Małeckiego, który co chwilę napominał sam siebie – „Boże, dlaczego ja wam o tym wszystkim mówię?” U innych skupiały się na pasjach kształtujących i wpływających na ich styl życia. To w tych momentach dowiadywałam się o mało znanych lub w ogóle nieznanych, a mających znaczenie dla twórczości, faktach. Boksowaniu Grażyny Plebanek, jodze Katarzyny Tubylewicz czy wyciskaniu Łukasza Orbitowskiego i Jakuba Małeckiego. Były one wyraźne, ale dyskretnie, wdrukowane lub wszyte w strój. Chociaż strój to za mało powiedziane. Trudno tak nazwać skarpetki Michała Rusinka. Oczywiście z wydzierganymi książkami. Książkowy motyw był najpowszechniejszym elementem projektu umieszczanym na lamówce, dole halki, mankietach czy podszewce kamizelki. Co ciekawe, nie zawsze w formie książki. U Jacka Dehnela był nim druk Gutenberga na białej koszuli. U Marty Guzowskiej był nadrukiem glinianych tabliczek z pismem linearnym na podszewce trencza. Fani jej kryminałów wiedzą dlaczego. U Jakuba Małeckiego haiku na rękawku tiszertu. U Agnieszki Wolny-Hamkało był nim wiersz nadrukowany na wewnętrzną kieszonkę marynarki. Największym zaskoczeniem wśród tych oryginalnych podejść do zadania okazały się dla mnie postawa i wyobraźnia Janusza Leona Wiśniewskiego. Zaprojektował małą czarną z bikini pod spodem. Nie, nie dla siebie. Dla kobiety. Chociaż dla fanów jego powieści, zwłaszcza kobiet, niespodzianką może to nie być.
Gotowy efekt pracy wszystkich uczestników wieńczył każde spotkanie z pisarzem.
W pierwszym odruchu zaczęłam szybko przeglądać te zdjęcia finalne. Palącą ciekawość udało mi się zatrzymać na trzeciej osobie z kolei. Postanowiłam dawkować sobie tę przyjemność, by przejść przez cały proces od czarno-białego zdjęcia „przed” do kolorowego „po”. Zupełnie inaczej patrzyłam wtedy na sukienkę Olgi Tokarczuk, w której wystąpiła na gali wręczania Nagrody Bookera. To nie tylko sukienka. To również opowieść o wszechświecie i ze wszechświatem nadrukowanym na białą halkę i o prawie stuletnich butach. Nie sposób opisać i pokazać wszystkich. Nawet nie mam takiego zamiaru. Z premedytacją uchylam tylko rąbka zawartości. Dokładnie tak, jak czyniły to autorki, anonsując odchylonym rogiem kartki kolejną postać. Na przykład pająkiem na czerwonym tle. Fani kryminałów Katarzyny Bondy na pewno od razu skojarzą go z jej „Czerwonym pająkiem”. Dlatego mój wpis to tylko malutka cząstka bogactwa przeżyć, jakie niesie ze sobą ta książka. A przyznam się, że miałam opory przed jej sięgnięciem, ponieważ nie lubię i nie mam potrzeby widzieć twarzy osoby, której świat wyobraźni poznałam poprzez słowa. Wizerunek fizyczny automatycznie tworzy we mnie barierę schematów i stereotypów, stając w opozycji do komunikacji umysłu bez granic.
Ta książka je we mnie przełamała!
To fascynujący ludzie, dla których pisanie to jeden z elementów, z którego zbudowali swój styl życia. Współczesny pisarz nie ma nic wspólnego z abnegatem w marynarce w kratę, w okularach, ćmiącym papierosa. Dzisiejszy pisarz wygląda między innymi jak młody bóg! A pod podszewką jego bielizny, kryje się... przebogaty świat intelektualny. Współcześni pisarze bardzo dobrze rozumieją, że czytelnicy lubią widzieć, a promocja czytelnictwa musi sięgać po wizualne metody i sposoby marketingowe, by namówić do czytania aż 62% nieczytających Polaków. To ma sens. Przekonałam się o tym, organizując dla młodzieży spotkanie autorskie z Krzysztofem Pyzią. Pokazanie jej zdjęć pisarza ( a jest stylowym ciachem) przed spotkaniem podniosło temperaturę oczekiwania o kilka stopni, czego nie uczyniły jego świetnie napisane i ciekawsze książki.
Co ja z tego wyniosłam?
Dwie rzeczy. Pierwsza to słuszność bycia sobą, a nie spełnianie oczekiwań innych nie tylko w ubiorze, ale we wszystkim. Bycia jak Sylwia Hutnik, która o siebie walczyła od lat szkolnych, by być kolorowym ptakiem. By być tym, kim jest teraz. Porównując jej monochromatyczne zdjęcie portretowe umieszczone na początku postu z tym ostatecznym w projekcie, zwalniam się komentarza. Wszystko widać, a pod podszewką i w książkach całą resztę. A drugą rzecz, to bezcenne rady zawodowej krytyczki literackiej, z których najważniejszą jest ostatnia. Polecam szczególnie debiutującym pisarzom, „gniewającym się” na krytyczne (nie mylić z krytykanctwem!) wpisy blogerów książkowych.
Projekt pozostawił mnie w ogromnym niedosycie!
Chciałabym posłuchać i ujrzeć w nim Elżbietę Cherezińską, Jakuba Żulczyka i Sebastiana Fabijańskiego. Wiem, że ten ostatni to aktor, ale co stoi na przeszkodzie, połączyć w innym projekcie, inną muzę (film),innych ludzi i stworzyć „kolekcję filmową”?
Czekam!
http://naostrzuksiazki.pl/

Przeżyłam oryginalną przygodę intelektualno-estetyczną!
Jeszcze większą przyjemność i radość tworzenia jej miały autorki projektu, znane przede wszystkim jako prowadzące blog „Książniczki mają zdanie”, które nazwały go „kolekcją literacką”. W tym niewielkim wyrażeniu autorki połączyły świat literatury i mody. Pozornie nie do pogodzenia w powszechnym pojmowaniu – książki...

Przepięknie wydana książka od Marginesy ! Pełna szczerych rozmów, zwierzeń i wspaniałych zdjęć naszych Polskich Autorów! Mowa w niej oczywiście głownie o modzie, ale zdecydowanie możecie dowiedzieć się z niej odrobinę więcej. Jak dla mnie obowiązkowa pozycja dla wszystkich książkoholików, którzy jeszcze lepiej chcieli by poznać osoby, które stoją od "tej drugiej" strony książki. Ja wszystkich osób z tej książki nie znałam, ale ciesze się, że dzięki niej mogłam je lepiej poznać i zrozumieć.
W książce znajdziecie aż 19 wywiadów z różnymi pisarzami, tymi którzy są Wam bliscy z thrillerów, obyczajówek czy powieści. Będą oni...projektować. Możecie spotkać się bliżej ze swoimi idolami i poznać ich o wiele dokładniej. Bardzo ciekawy pomysł na książkę!
Książka jest również bardzo ładnie wydana i pełna jest wspaniałych fotografii! Jest nimi przepełniona i spotkacie je przy każdej rozmowie. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. W cenie regularniej jest ona dość droga, ale bardzo często możecie ją spotkać na promocji i myślę, że warto na nią rzucić okiem i zagłębić się do szafy naszych pisarzy i zobaczyć co wkładają na siebie najchętniej.
Książka ma też wady i pokazuje nam jak ważna jest teraz autopromocja oraz udzielanie się w mediach społecznościowych.

www.czytampierwszy.pl

Przepięknie wydana książka od Marginesy ! Pełna szczerych rozmów, zwierzeń i wspaniałych zdjęć naszych Polskich Autorów! Mowa w niej oczywiście głownie o modzie, ale zdecydowanie możecie dowiedzieć się z niej odrobinę więcej. Jak dla mnie obowiązkowa pozycja dla wszystkich książkoholików, którzy jeszcze lepiej chcieli by poznać osoby, które stoją od "tej drugiej"...

Chyba jak to zawsze bywa w przypadku różnych zbiorów, jedne podobają się bardziej, inne mniej. I tak jest tym razem, chociaż przyznam że pod innym względem, bo jeżeli znasz i lubisz książki danego autora przyjemniej jest ci czytać o nim, niż o kimś o kim pierwszy raz słyszysz.
Forma książki jest ciekawa i oryginalna. Pod pretekstem uszycia spersonalizowanego ubioru i wyłączając krawiecką otoczkę tego zadania jest to opowieść o danym autorze. Poznajemy nie tylko warsztat pracy pisarza, czy jakieś dziwne nawyki, ale też poznajemy go jako postać, uchyla nam rąbka swojego życia prywatnego. Czasami są to bolączki z jakimi musi się zmagać, czy kompleksy, bo UWAGA! autor to człowiek taki jak każdy z nas i nie ma wcale życia bardziej prostego niż nasze.

Chyba jak to zawsze bywa w przypadku różnych zbiorów, jedne podobają się bardziej, inne mniej. I tak jest tym razem, chociaż przyznam że pod innym względem, bo jeżeli znasz i lubisz książki danego autora przyjemniej jest ci czytać o nim, niż o kimś o kim pierwszy raz słyszysz.
Forma książki jest ciekawa i oryginalna. Pod pretekstem uszycia spersonalizowanego ubioru i...