I tym miłym akcentem kończę swoją przygodę z Herbertem Krukiem. Ależ to była ciekawa lektura aż szkoda, że seria nie jest bardziej popularna. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze autor coś napisze o naszym sarkastycznym magu z Warszawy:)

I tym miłym akcentem kończę swoją przygodę z Herbertem Krukiem. Ależ to była ciekawa lektura aż szkoda, że seria nie jest bardziej popularna. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze autor coś napisze o naszym sarkastycznym magu z Warszawy:)

Czwarta część o magu Herbercie Kruku i jest coraz lepiej. Bohaterowie fajnie się rozwijają, nie da się ich nie lubić. Akcja fajnie nawiązuje do wcześniejszych części, co ja bardzo lubię. Szkoda że to już ostatnia część na tą chwilę, ale mam nadzieje że autor pracuje nad kolejną częścią. Tym razem książka składa się z dwóch części. Pierwsza bardziej kryminalna i druga typowa dla przygód Kruka oparta na warszawskich legendach. Obie bardzo ciekawe, które czyta się bardzo szybko. Mimo, że jest to moja pierwsza seria urban fantasy, dzięki niej polubiłem ten styl. Dużo daje też to, że dzieje się obecnie w Warszawie w miejscach które bardzo dobrze znam. Polecam i czekam na więcej.

Czwarta część o magu Herbercie Kruku i jest coraz lepiej. Bohaterowie fajnie się rozwijają, nie da się ich nie lubić. Akcja fajnie nawiązuje do wcześniejszych części, co ja bardzo lubię. Szkoda że to już ostatnia część na tą chwilę, ale mam nadzieje że autor pracuje nad kolejną częścią. Tym razem książka składa się z dwóch części. Pierwsza bardziej kryminalna i druga typowa...

Cały czas mam problem ze sposobem w jaki autor kończy swoje książki - bardzo szybkim zamknięciem akcji bez większego napięcia po tym, jak przez kilkadziesiąt (-set?) stron było budowane tło. Ale poza tym jak zawsze wciągające i znowu będę z niecierpliwością czekać na kolejny tom.

PS. Bardzo podoba mi się zabawa z legendami.

Cały czas mam problem ze sposobem w jaki autor kończy swoje książki - bardzo szybkim zamknięciem akcji bez większego napięcia po tym, jak przez kilkadziesiąt (-set?) stron było budowane tło. Ale poza tym jak zawsze wciągające i znowu będę z niecierpliwością czekać na kolejny tom.

PS. Bardzo podoba mi się zabawa z legendami.

Przyjemne czytadło, choć trochę więcej dłużyzn, niż w poprzednich tomach.
Duże poczucie humoru, urocza wredność kobiet - to plusy.
Psychopaci otrzymują należną zapłatę, co także należy do plusów.
Autor nie wpuszcza się w politykę i nie zatruwa atmosfery - też na plus.
Trochę niewykorzystany potencjał maga, który w jednej sytuacji jest bezradnym jak dziecko nieudacznikiem, a w innej miota straszliwymi energiami, że o rzucaniu pomnikami i pilotowaniu samolotu wspomnę tylko epizodycznie.
Złota Pani wykazała się kontrowersyjną koncepcją. Złoto jest kiepskim materiałem na cokolwiek, ciężkie i miękkie: nie lepiej było użyć irydu czy platyny? Droższe o od złota, a do tego należycie twarde i mocne.
Dobra rozrywka. Na plus. Polecam.

Przyjemne czytadło, choć trochę więcej dłużyzn, niż w poprzednich tomach.
Duże poczucie humoru, urocza wredność kobiet - to plusy.
Psychopaci otrzymują należną zapłatę, co także należy do plusów.
Autor nie wpuszcza się w politykę i nie zatruwa atmosfery - też na plus.
Trochę niewykorzystany potencjał maga, który w jednej sytuacji jest bezradnym jak dziecko nieudacznikiem, a...

Herbert Kruk powraca w najnowszej odsłonie swoich przygód w książce Szczęściarz napisanego przez Marcina Jamiałkowskiego. Poprzednie tomy zapewniły miłą rozrywkę, szczyptę humoru i fantastyki. Sięgając po kolejną część miałem nadzieje dostać znów ciekawą historie i powrócić do bohaterów znanych mi z poprzednich tomów. Miałem jak zawsze pewne obawy i nadzieje względem historii jaką przygotował autor. Dlatego chętnie sięgnąłem po Szczęściarza.

Zaginiona - Herbert Kruk nie ma za wiele pracy od czasu spokoju jaki zagościł w mieście. Chwyta się wszystkich spraw, nawet drobnych, aby zarobić. Dostaje propozycje zajęcia się tajemniczym zaginięciem nastolatki i dziwnymi zdarzeniami jakie występują w firmie.
Opowieść jaką dostałem w przypadku Zaginionej jest kryminałem opartym na wykorzystywanym schemacie zaginięcia osoby i zlecenia jej odnalezienia, gdzie Kruk wraz z Anną próbują odpowiedzieć sobie na pytanie, co wydarzyło się tak naprawdę i dlaczego zniknęła nastolatka. Czytając i śledząc postępy dochodzenia nie brakowało prób zmylenia i podsuwania fałszywych tropów, aby nie za szybko można było poznać kim jest sprawca. Herbert Kruk zbiera kawałki układanki i informacje zdobyte w różny sposób usiłując poskładać wszystko w całość. Historia prowadzona jest szybko i wiele dzieje sie podczas czytania, ale miałem wrażenie, że brakowało w niej takiej dawki humoru niż w poprzednich częściach cyklu. Bardziej dostałem przyzwoity kryminał, napisany lekko z ciekawą zagadką i małym dodatkiem magii. Bohater często nie korzysta ze swojego talentu, czego szkoda właśnie, bo wywołuje tym zabawne sytuacje i wykorzystuje umiejętności Anny jako detektywa. Bardziej skupia się oprócz śledztwa na ukazaniu relacji łączących Annę i Kruka, które zostały pogłębione. Czasami są zabawne i nasycone temperamentem aż nieraz iskrzy pomiędzy nimi. Zakończenie jakie zaserwował nam autor było początkowo do przewidzenia po jakimś czasie bliżej końcówki, ale późniejsza część finału była zaskoczeniem dla mnie ze względu, że nie spodziewałem się kim jest prawdziwy sprawca. Sama historia pozostawiła po sobie pewien niedosyt jeżeli chodzi o pokuszenie się o wyjaśnienie dotyczące jednego z bohaterów potraktowane po najmniejszej linii oporu. Wszystko ratuje druga część zakończenia, które jest o wiele lepsze niż sądziłem. Przypomina rozwiązanie jak ze starego dobrego kryminału.

Szczęściarz - Herbert Kruk po wielu mniejszych sprawach zostaje poproszony o zajęcie się atakiem na Warszawę, którą przeprowadził tajemniczy Lewiatan. Bohater zaczyna swoje śledztwo sam bojąc się o przyjaciół i staje w obliczu potężnej organizacji.
Kolejna historia zaczyna się dosłownie bardzo wybuchowo od samego początku. Później zaczyna się śledztwo w sprawie dokonanych napaści na wiele newralgicznych miejsc w Warszawie przez bohatera usiłującego dowiedzieć się kto tak naprawdę za wszystkim stoi i jakie ma zamiary. Szczęściarz to powrót do historii jakie polubiłem czytać z przygodami Kruka. W niej znalazłem śledztwo prowadzone przez bohatera zawierające zwroty akcji, próbę podsuwania mylnych tropów i poszukiwania odpowiedzi na nurtujące go pytania. Nie wiadomo kto stoi tak naprawdę za wszystkim i nawet później kiedy dowiadujemy się kto jest mózgiem, autor w znakomity sposób wprowadza zwroty akcji, aby nie dopuścić do dowiedzenia się za wcześnie wszystkiego szykując kilka niespodzianek dla czytającego. Jednak najważniejsze jest znów sięgnięcie po mity dotyczącej stolicy o Bazyliszku, Złotej Kaczce, Warsie i Sawie oraz wielu innych legend. Autor tworzy własne koncepcje, wariacje, zmienia i uwspółcześnia niektóre mity ukazując ich drugie dno ukryte przez ludżi. Bardzo mi się podobało właśnie przedstawienie świata istot z legend i magii istniejącej obok zwykłej rzeczywistości. Nieraz groźnych, ale mające swoje własne królestwa, niezwykłe moce i intencje. Ciekawy pomysł wykorzystany w poprzednich tomach i tutaj w Szczęściarzu. Jeżeli chodzi o śledztwo prowadzone przez bohatera zostało poprowadzone bardzo dobrze i znów bohater zbiera części łamigłówki próbując połączyć wszystko w całość. W tej historii magia jest obecna przez większość czasu powodując nieraz zabawne sytuacje, groźne lub zaskakujące. Pojawiający się humor rozbawił mnie kilka razy w zabawnych scenach lub gagach sytuacyjnych. Finał jaki dostałem spodobał mi się ze względu, że nie był rozwleczony do większych rozmiarów, ale właśnie taki jaki powinien być. Zaskoczył mnie z powodu nie odkrycia dużo wcześniej wszystkich kart i zastosowaniu zwrotu akcji, który zmieniał wszystko. Autor w umiejętny sposób łączy poszczególne elementy historii tworząc z niej ciekawą, humorystyczną, kryminalną i pełną magii opowieść.

Głównym bohaterem jest Herbert Kruk będący magiem i obrońcą Warszawy. Jego postać została nakreślona świetnie i dlatego od początku spodobała mi się, ponieważ nie waha się przed działaniem, jest pomysłowy, spostrzegawczy, odważny i radzący sobie z przeciwnościami jakie staną na jego drodze. Ma dwójkę przyjaciół, na których może liczyć. Annę pracującą jako detektyw i pomagającą Krukowi. Jej sylwetkę przedstawiono bardzo dobrze pod względem psychologicznym. Jest twardą, bezkompromisową, odważną, przebojową, posiadającą wybuchowy temperament i radzącą sobie osoba. Drugim bohaterem jest spec komputerowy Zezel, który pomaga im w znalezieniu potrzebnych informacji. Do tych trojga można poczuć sympatie. Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe zostały dobrze nakreślone. Pojawiają się takie z poprzednich części, ale również wprowadzane są nowe. Niektóre wzbudzają niechęć lub nawet można ich polubić w zależności od swojego zachowania. Każde z nich posiada własną głębie i od tym względem postarał się autor, aby postacie nie były papierowe i jednowymiarowe. Relacje łączące poszczególnych bohaterów bywają jak w przypadku Kruka i Anny dynamiczne i humorystyczne. U innych też zostały przedstawione dobrze i pojawiają się czasami emocje podczas czytania. Dialogi jakie zostały stworzone są świetne i nie irytujące.
Książka Szczęściarz można podzielić na dwie odrębne historie połączone ze sobą postaciami bohaterów jacy tam występują. Pierwsza z nich jak wspominałem to kryminał z dodatkiem warstwy obyczajowej, który czyta się dobrze, ale pozostawia pewien niedosyt. Druga historia jest znacznie lepsza i ciekawsza niż Zaginiona. Pełna magii, dziwnych zdarzeń, humoru i postaci z podań. Dlatego bardziej spodobała mi się ta, bo właśnie takie opowieści spotkałem w poprzednich tomach i polubiłem. Napisana została przyjemnym i lekkim stylem, którym z łatwością posługuje się autor. Bez żadnych udziwnień lub nie potrzebnych opisów. Akcja została poprowadzona w błyskawiczny sposób i cały czas leci do przodu bez zatrzymywania się. Wydarzenia zostały poprowadzone w szybkim tempie i cały czas coś dzieje się. Dlatego nie sposób nudzić się podczas czytania. Czytało się wszystko wspaniale, bardzo szybko i przyjemnie. Miło spędziłem przy niej czas i nie żałuje tego. Sięgając po Szczęściarza miałem pewne obawy jak wspominałem, bo to już czwarta część. Zawierająca w sobie walki, pościgi, ucieczki, spryt i pomysłowość bohaterów. Nie brakuje romantycznego wątku, wychodzących na światło dzienne różnych powiązań rodzinnych i skupienia się na samym Herbecie ukazując jego bezkompromisowość, wierność i odwagę. Pomimo pewnych mankamentów Zaginionej wszystko naprawia Szczęściarz będący opowieścią taka jaką lubię. Zanurzoną w legendach, magii, pojawiającego się humoru, ciekawych bohaterach i wspaniałej historii trzymającej w napięciu. Autor znów stworzył ciekawy tom przygód Herberta Kruka i chętnie przeczytam kolejne części przygód z jego udziałem.

Herbert Kruk powraca w najnowszej odsłonie swoich przygód w książce Szczęściarz napisanego przez Marcina Jamiałkowskiego. Poprzednie tomy zapewniły miłą rozrywkę, szczyptę humoru i fantastyki. Sięgając po kolejną część miałem nadzieje dostać znów ciekawą historie i powrócić do bohaterów znanych mi z poprzednich tomów. Miałem jak zawsze pewne obawy i nadzieje względem...

Kolejny tom przygód Herberta Kruka, namaszczonego przez Syrenkę Obrońcy Warszawy, który zawsze spada na cztery łapy. Czy i tym razem? Herbert zostaje uwikłany w rodzinne rozgrywki, dodam, że nie tylko własnej rodziny;) Istoty Nadprzyrodzone jakoś nie śpieszą mu z pomocą, niektóre ulatniają się po angielsku, a inne kolaborują z... wujem Herberta.
Lekka, łatwa i przyjemna rozrywka na jeden wieczór. Godna kontynuacja poprzednich części chociaż tu ciężar przesunięty jest na przymioty osobiste pana Kruka (odwaga, bezkompromisowośc, wierność itp.) oraz uchyla się rąbek tajemnic rodzinnych. Różnych tajemnic, różnych rodzin. Ciąg dalszy pewnie nastąpi, będę czekać.

Kolejny tom przygód Herberta Kruka, namaszczonego przez Syrenkę Obrońcy Warszawy, który zawsze spada na cztery łapy. Czy i tym razem? Herbert zostaje uwikłany w rodzinne rozgrywki, dodam, że nie tylko własnej rodziny;) Istoty Nadprzyrodzone jakoś nie śpieszą mu z pomocą, niektóre ulatniają się po angielsku, a inne kolaborują z... wujem Herberta.
Lekka, łatwa i przyjemna...

fajne

fajne

Czwarta część wyjaśnia kilka rzeczy z poprzednich książek, podobało mi się prawie wszystko oprócz samego zakończenia. Było ono za szybkie.
Polecam dla fanów fantastyki

Czwarta część wyjaśnia kilka rzeczy z poprzednich książek, podobało mi się prawie wszystko oprócz samego zakończenia. Było ono za szybkie.
Polecam dla fanów fantastyki

Ma autor wyobraźnie.

Ma autor wyobraźnie.

W tej książce najlepsze było spełnienie życzenia kierowcy czarnej Wołgi. Poziom książki identyczny jak pozostałych części. Ma ona trochę więcej oryginalności niż pozostałe w serii.

W tej książce najlepsze było spełnienie życzenia kierowcy czarnej Wołgi. Poziom książki identyczny jak pozostałych części. Ma ona trochę więcej oryginalności niż pozostałe w serii.