Wcześniejsze dwie części były żenująco słabe, ale miały w sobie pewien bliżej nieokreślony urok, który sprawił, że jednak dałam radę je przeczytać. Przypominały horrory klasy B, które, mimo że są słabe, mogą stanowić dobrą rozrywkę dla określonego grona odbiorców. Dlatego nawet się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że została napisana jeszcze część trzecia.
Mimo lepszego stylu i języka "Tron Bhaala" jest gorszy niż poprzednie części. Przede wszystkim książka z przyjemnie kiczowatej stała się nieznośnie kiczowata. Abdel jest jakąś marną kopią marnej kopii Conana. Jaheira i Imoen to dwie skończone debilki, które obrzydza i oburza to, że głodujący ludzie w oblężonym mieście jedzą zwierzęta domowe, a fabuła stoi na poziomie fanowskich opowiadań internetowych pisanych przez nastolatki.
Przeczytałam ponad połowę tego wątpliwego arcydzieła po czym naszła mnie zbawienna refleksja, że przecież nie muszę sobie wyrządzać takiej krzywdy i mogę w każdej chwili przestać. I przestałam.

Wcześniejsze dwie części były żenująco słabe, ale miały w sobie pewien bliżej nieokreślony urok, który sprawił, że jednak dałam radę je przeczytać. Przypominały horrory klasy B, które, mimo że są słabe, mogą stanowić dobrą rozrywkę dla określonego grona odbiorców. Dlatego nawet się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że została napisana jeszcze część trzecia.
Mimo lepszego...