"Przyszłości nie można budować na żałobie i smutku.Ani na poczuciu winy".(str 32)Lecz jak to zrobić? Skoro wspomnienia tych przerażających dni tkwią w ludziach i nigdy się od nich nie uwolnią.
Jest to wstrząsający i przygnębiający reportaż o małym kraju afrykańskim Rwandzie "ziemi tysiąca wzgórz i miliona uśmiechów" (str 11), w którym bezrobocie wynosi 80%, a co 3-ci człowiek żyje za mniej niż 1 dolara.Poznajemy Rwandę z czasów sprzed kolonizacji zamieszkałej przez plemiona Hutu, Tutsi i Twa, jak stała się kolonią niemiecką, później belgijską, a później przyszedł rasizm.................
Obalono monarchię, a władzę przejęli Hutu i zaczęła się trwająca wiele lat apokalipsa Tutsi.W kwietniu 1994 roku zestrzelony został samolot z prezydentem na pokładzie dając początek fali ludobójstwa.
"Przez 100 dni zabijano tu 10 tysięcy ludzi dziennie, 400 w ciągu godziny, 7 w ciągu minuty" (str 14)
Czytanie o tych okropnych zbrodniach wstrząsa czytelnikiem, nie wierzy się iż to może być prawda, że to się naprawdę wydarzyło. Podziwiam autora za to iż był w stanie wysłuchać relacji światków ocalałych i zobaczyć na własne oczy dowody zbrodni. A już zupełnie nie wyobrażam sobie życia człowieka, który przetrwał to piekło, któremu na oczach zabito całą rodzinę, zgwałcono wszystkie kobiety. Ile faktycznie było ofiar tego nikt nie wie. Dowody osobiste i spisy ludności były niszczone, a mordercom przyświecał tylko jeden cel "Wymazać, zetrzeć,unicestwić" (str 75). W każdej rodzinie były ofiary lub sprawcy ludobójstwa i co się w głowie nie mieści większość katów to byli katolicy.Autor zadaje mnóstwo pytań zarówno oprawcom, ofiarom i świadkom wydarzeń. Większość z nich niestety pozostaje bez odpowiedzi. Mimo iż jest to trudna lektura to trzeba o tym mówić, by świat nie zapominał o milionach niewinnych ofiar, którzy ponieśli śmierć za to ,że kolor ich skóry był inny.Musimy też pamiętać, że każdy kij ma dwa końce i role zawsze mogą się odwrócić.

"Przyszłości nie można budować na żałobie i smutku.Ani na poczuciu winy".(str 32)Lecz jak to zrobić? Skoro wspomnienia tych przerażających dni tkwią w ludziach i nigdy się od nich nie uwolnią.
Jest to wstrząsający i przygnębiający reportaż o małym kraju afrykańskim Rwandzie "ziemi tysiąca wzgórz i miliona uśmiechów" (str 11), w którym bezrobocie wynosi 80%, a co 3-ci...