Dzisiaj narysujemy śmierć

Lektura bardzo trudna, wywołuje wiele emocji, musiałam rozłożyć czytanie na kilka ,,posiedzeń", bo opisy zbrodni powodowały, że musiałam robić przerwy na wypłakanie się.
Reportażu Wojciecha Tochmana nie polecam więc osobom bardzo wrażliwym ani zbyt młodym czytelnikom.
Osobiście cieszę się jednak, że zapoznałam się z tą książką, bo dopiero ona uświadomiła mi, że tak naprawdę o genezie tamtych tragicznych wydarzeń z 1994 roku wiedziałam przed jej przeczytaniem bardzo niewiele. W ,,Dzisiaj narysujemy śmierć'' poza przedstawieniem relacji ocalałych (lub co równie intrygujące - katów!) opisano także funkcjonowanie społeczeństwa rwandyjskiego po ludobójstwie. Społeczeństwa, w którym mimo odgórnie lansowanej próby ostatecznego zerwania z podziałem na Hutu i Tutsi, podział ten się utrzymuje. W umysłach Rwandyjczyków ciągle jest strach. Rwandyjskie więzienia są przepełnione. Kat i ofiara często mieszkają w bliskim sąsiedztwie. Zamordowanych pogrzebano w masowych grobach (a niektórym nawet takiego pochówku odmówiono), bez nazwisk, bez możliwości identyfikacji ich szczątków. Wiele ocalałych kobiet niesie nie tylko psychiczne brzemię doświadczenia przemocy seksualnej, ale zmaga się z HIV i AIDS, którym zarazili je gwałciciele, niektóre wychowują dziecko z gwałtu. Rzeczywistość po '94, którą opisuje autor, jest niezwykle przytłaczająca.
Wojciech Tochman stawia w swoim reportażu niewygodne pytania, m.in. o obojętność kościoła wobec ludobójstwa popełnianego w większości na wiernych przez wiernych i o brak reakcji ONZ.
Podsumowując - warto przeczytać tę pozycję, jeśli chce się poznać w skrócie rys historyczny stosunków Hutu - Tutsi, ale przede wszystkim jeśli chce się zapoznać się ze sprawozdaniami ocalałych i opisem stosunków międzyludzkich w Rwandzie po wymordowaniu miliona jej mieszkańców. No i jeśli jest się gotowym na dawkę bardzo, ale to bardzo, przygnębiającej lektury, podczas której pewnie wielokrotnie zadamy sobie pytania: jak to możliwe, że można tak nienawidzić drugiego człowieka?

Lektura bardzo trudna, wywołuje wiele emocji, musiałam rozłożyć czytanie na kilka ,,posiedzeń", bo opisy zbrodni powodowały, że musiałam robić przerwy na wypłakanie się.
Reportażu Wojciecha Tochmana nie polecam więc osobom bardzo wrażliwym ani zbyt młodym czytelnikom.
Osobiście cieszę się jednak, że zapoznałam się z tą książką, bo dopiero ona uświadomiła mi, że tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ksiażka napisana bardzo chaotycznie, ale watpię, by opisujac tak niewyobrażalne skurw#$@%$$wo dało się inaczej. Przeczytałam sporo ksiażek o Holokauście, myślałam sobie, że to było dawno, że teraz coś podobnego nie mogłoby się wydarzyć. Nic bardziej mylnego, dosłownie dwa lata przed narodzinami mojej córki ludobójstwo zdarzyło się ponownie. I znów powodem był rasizm i znów kościół odwrócił głowę. Mało tego, cały świat udawał, że nic nie wie, nic nie widzi i nic nie słyszy.
Czasem sobie myślę, że ja nie pasuję do tego świata, może powinnam urodzić się gdzieś na innej planecie. Nienawidzę rasistów, nienawidzę wszelkiej maści wyznań a w szczególności wśród nich, kościoła katolickiego. Odrobina prywaty, ale wierzcie mi, kiedy przeczytacie tę ksiazkę, będziecie tak wściekli, że tylko silna wola, powstrzyma Was przed wylaniem tutaj najbardziej niecenzuralnych słów.

Ksiażka napisana bardzo chaotycznie, ale watpię, by opisujac tak niewyobrażalne skurw#$@%$$wo dało się inaczej. Przeczytałam sporo ksiażek o Holokauście, myślałam sobie, że to było dawno, że teraz coś podobnego nie mogłoby się wydarzyć. Nic bardziej mylnego, dosłownie dwa lata przed narodzinami mojej córki ludobójstwo zdarzyło się ponownie. I znów powodem był rasizm i znów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta zawiera opisy tak mocne, że nawet mi, zaprawionej w czytaniu okropieństw parę razy zaparło dech. Szczególnie zainteresowała mnie sprawa duchowieństwa i polskich misjonarzy a ludobójstwa i na pewno poszukam czegoś rozwijającego ten wątek. Kwiecień to miesiąc moich urodzin, głównego bohatera również. Kto by pomyślał, że w czasie, gdy ja w spokoju i radości świętuje, cała Rwanda płacze i dostaje spazmów przeżywając na nowo swoją okrutną historię...

Książka ta zawiera opisy tak mocne, że nawet mi, zaprawionej w czytaniu okropieństw parę razy zaparło dech. Szczególnie zainteresowała mnie sprawa duchowieństwa i polskich misjonarzy a ludobójstwa i na pewno poszukam czegoś rozwijającego ten wątek. Kwiecień to miesiąc moich urodzin, głównego bohatera również. Kto by pomyślał, że w czasie, gdy ja w spokoju i radości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziś Światowy Dzień Książki więc i książka, o której opowiem będzie "światowa" i ważna. Mowa o "Narysujemy dzisiaj śmierć" Wojciecha Tochmana, jednego z najlepszych moim zdaniem współczesnych reporterów. Rzecz dotyczy ludobójstwa w Rwandzie, gorzkiej i krwawej karty historii, gdzie w przeciągu krótkiego czasu wymordowano ok. miliona ludzi.
Lektura poraża, nawet jeśli wiedzieliśmy co nas czeka, jeśli obejrzeliśmy już "Hotel Ruanda"....
Tutaj sąsiad staje przeciw sąsiadowi, mąż przeciw żonie, syn przeciwko ojcu. Jest to rzecz o bardzo niechlubnym obliczu człowieka. Lektura trudna, dająca do myślenia i pozostająca z nami na długo.

Tochman stawia nam pytania dotyczące kondycji ludzkiej, pytania na które odpowiedź może nie przypaść nam do gustu. Dla mnie osobiście jednym z najistotniejszych jest tu pytanie o możność życia obok siebie kata i ofiary, jak żyć dalej mijając codziennie swojego oprawcę? Czy jesteśmy w stanie wybaczyć i zapomnieć?
Inną ważną kwestią jest moralna odpowiedzialność polityczna, religijna, odwieczne pytanie: dlaczego?
Odpowiedzi musimy poszukać sami.

Dziś Światowy Dzień Książki więc i książka, o której opowiem będzie "światowa" i ważna. Mowa o "Narysujemy dzisiaj śmierć" Wojciecha Tochmana, jednego z najlepszych moim zdaniem współczesnych reporterów. Rzecz dotyczy ludobójstwa w Rwandzie, gorzkiej i krwawej karty historii, gdzie w przeciągu krótkiego czasu wymordowano ok. miliona ludzi.
Lektura poraża, nawet jeśli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najbardziej subiektywny reportaż jaki dane było mi przeczytać, jak ktoś chce zaspokoić tylko pewną grupę społeczną tą jest to wręcz wyśmienity zabieg. Zamiast relacjonować fakty, to autor próbuje grać na emocjach czytelnika. Passe

Najbardziej subiektywny reportaż jaki dane było mi przeczytać, jak ktoś chce zaspokoić tylko pewną grupę społeczną tą jest to wręcz wyśmienity zabieg. Zamiast relacjonować fakty, to autor próbuje grać na emocjach czytelnika. Passe

Pokaż mimo to

Przybijający, tragiczny, nieludzki obraz ludobójstwa okiem jednego z najlepszych reporterów. Tutsi i Hutu nigdy nie będzie już zwykłym słowem...
Jak zwykle u Pana Wojciecha bez zbędnego opiniotwórczego szumu.
Choć boli, jak się czyta to należy poznać...

Przybijający, tragiczny, nieludzki obraz ludobójstwa okiem jednego z najlepszych reporterów. Tutsi i Hutu nigdy nie będzie już zwykłym słowem...
Jak zwykle u Pana Wojciecha bez zbędnego opiniotwórczego szumu.
Choć boli, jak się czyta to należy poznać...

Pokaż mimo to

Wiele pisac nie trzeba.
Potężna.
Przerażająca.
Piorunująca.
Mnie ta historia i sposob jej opowiedzenia powalil na kolana.
Nic tylko dziękować autorom, którzy wykonują tak dobrą robotę.

Wiele pisac nie trzeba.
Potężna.
Przerażająca.
Piorunująca.
Mnie ta historia i sposob jej opowiedzenia powalil na kolana.
Nic tylko dziękować autorom, którzy wykonują tak dobrą robotę.

Pokaż mimo to

Temat bardzo poruszający, warty poświęcenia uwagi. Natomiast styl pisania autora kompletnie mi się podszedł. Pomieszane wątki i osoby relacjonujące - ciężko się odnaleźć w takim chaosie.

Temat bardzo poruszający, warty poświęcenia uwagi. Natomiast styl pisania autora kompletnie mi się podszedł. Pomieszane wątki i osoby relacjonujące - ciężko się odnaleźć w takim chaosie.

Pokaż mimo to

Genialna i tyle w temacie. Szczera do bólu, otwierająca oczy. Polecam, szczegolnie w czasie epidemii (jakze aktualna)

Genialna i tyle w temacie. Szczera do bólu, otwierająca oczy. Polecam, szczegolnie w czasie epidemii (jakze aktualna)

Pokaż mimo to

Niewiele książek oceniam na "10" tutaj należy się "11".
Tej książki nie da się zapomnieć, a po jej przeczytaniu inaczej patrzy się na świat.
Lektura obowiązkowa pokazująca do czego prowadzi systematyczne dzielenie społeczeństwa na lepszych i gorszych.

Niewiele książek oceniam na "10" tutaj należy się "11".
Tej książki nie da się zapomnieć, a po jej przeczytaniu inaczej patrzy się na świat.
Lektura obowiązkowa pokazująca do czego prowadzi systematyczne dzielenie społeczeństwa na lepszych i gorszych.

Pokaż mimo to